Programowanie muzyki do terapii.pages

Kod przedmiotu/modułu
MT1_15/2013
MT1_16/2013
Nazwa przedmiotu
Programowanie muzyki do terapii
Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki
Specjalność
Muzykoterapia
Typ studiów
I stopnia
Wymagania wstępne
Zdane egzaminy końcowe na I roku stacjonarnych studiów I stopnia.
Wymagania końcowe
wykład - egzamin obejmujący zakresem treści programu nauczania przedmiotu.
ćwiczenia - zaliczenie ze stopniem obejmujące zakresem treści programu nauczania
przedmiotu,
ćwiczenia - zaliczenie ze stopniem obejmujące zakresem treści programu nauczania
przedmiotu.
Cele przedmiotu/modułu
• Dostarczenie propozycji repertuarowych z zakresu muzyki mistrzowskiej (której
•
•
•
•
•
•
Treści kształcenia
działanie na publiczność poświadczone jest badaniami recepcji) do tworzenia
programów terapeutycznych.
Nabycie znajomości stylistyki w zakresie różnych rodzajów muzycznej ekspresji
i różnych typów estetyki twórczej.
Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu programowania muzyki do
terapii.
Nabycie umiejętności praktycznego posługiwania się metodami analizy dzieła
muzycznego przydatnymi w muzykoterapii.
Zaznajomienie się i zrozumienie podstawowych zasad prawidłowego doboru
utworów muzycznych dla określonych celów terapeutycznych i metod
muzykoterapii.
Pogłębienie umiejętności aktywnego słuchania pod kątem odszukiwania cech
utworów świadczących o ich przydatności w terapii.
Nabycie umiejętności tworzenia programów muzycznych dla określonych
spotkań terapeutycznych.
• Emocjonalny kontekst dzieła a programowanie muzykoterapeutyczne.
• XX-wieczne teorie mechanizmu generowania przez muzykę emocji.
• Dzieła, które powstały pod wpływem wielkich napięć emocjonalnych i stanowiły
dla ich twórców formę auto-terapii.
• Muzyka „malarska” – obrazy natury w muzyce: natura ożywiona, matura
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
nieożywiona, obrazy ludzkich charakterów – od klawesynistów francuskich
do R. Straussa.
Wielkie miasta w muzyce.
Wojna w muzyce.
Muzyka grozy i ekspresjonistycznego wstrząsu.
Muzyka snu, nocy i śmierci.
Muzyka dla dzieci i „o dzieciach”.
Problematyka programowania muzyki do terapii.
Metody analizy dzieła muzycznego T. Natansona oraz S. Ertl'a i J.A. Hartley'a.
Bilans psychomuzyczny Edith Lecourt.
Programowanie muzyki dla różnych metod i technik muzykoterapii,
m.in. relaksacyjnych, projekcyjno-wyobrażeniowych, techniki portretu
muzycznego, metod przestrajania.
Przegląd wybranych klasyfikacji utworów muzycznych wykorzystanych
w muzykoterapii m.in. E. Galińskiej, T. Natansona, M. Kieryła.
Zasady doboru materiału muzycznego do terapii, m.in. zasady iso i level.
Analiza i konstrukcja przykładowych programów muzycznych.
Zamierzone efekty
kształcenia
Student po ukończeniu kursu
w zakresie wiedzy:
• zna podstawową literaturę muzyczną niezbędną do wykonywania zawodu
muzykoterapeuty [K1_W01];
• zna elementy dzieła muzycznego oraz rozumie ich wzajemne relacje, a także zna
wzorce budowy formalnej utworów [K1_W02];
• posiada wiedzę umożliwiającą docieranie do wiarygodnych źródeł informacji,
ich analizowanie i interpretowanie we właściwy sposób [K1_W03];
• zna i rozumie podstawowe linie rozwojowe w historii muzyki oraz zna
publikacje z zakresu muzykoterapii [K1_W04];
• orientuje się w piśmiennictwie muzykoterapeutycznym, zarówno w aspekcie jej
historii, jak też jej obecnego stanu (dotyczy to także Internetu i e-learningu)
[K1_W05];
• zna podstawowe style muzyczne, metody i techniki wykorzystywane w ramach
muzykoterapii [K1_W07];
w zakresie umiejętności:
• posługuje się reprezentatywnym repertuarem niezbędnym do wykonywania
zawodu muzykoterapeuty oraz umie wykorzystywać określone formy muzyczne
do własnych koncepcji i działań [K1_U03];
• zdobywa doświadczenie wynikające z wykonywania i stosowania form
muzycznych [K1_U04];
• umie czytać partytury muzyczne w zakresie niezbędnym do wykonywania
zawodu muzykoterapeuty [K1_U06];
• posiada podstawowe umiejętności w zakresie analizy i interpretacji utworów
reprezentujących różne style muzyczne niezbędne do wykonywania zawodu
muzykoterapeuty [K1_U08];
• dysponuje metodami i technikami oraz sposobami ich realizowania
umożliwiającymi samodzielną pracę z materią muzyczną stosownie do potrzeb
muzykoterapii [K1_U09];
• posiada umiejętności umożliwiające operowanie materią muzyczną pod kątem
formy, struktury i zawartej w niej idei [K1_U12];
• jest biegły w zakresie słuchowego rozpoznawania materiału muzycznego,
zapamiętywania go i operowania w ramach wykonywanego zawodu
muzykoterapeuty [K1_U13];
w zakresie kompetencji społecznych:
• samodzielnie podejmuje niezależne prace, wykazując się umiejętnościami:
zbierania, analizowania i interpretowania informacji, rozwijania idei
i formułowania krytycznej argumentacji oraz wewnętrzną motywacją i
organizacją pracy twórczej w zakresie muzykoterapii [K1_K02].
Formy kształcenia (np. wykład/ćwiczenia/
inne)
wykład, zajęcia zbiorowe
ćwiczenia, zajęcia grupowe
!
Punkty ECTS
(nakład pracy studenta
niezbędny do osiągnięcia
zamierzonych efektów
kształcenia)
Rok
Semestr
I
2
III
3
4
Punkty ECTS
- wykład
2
2
Ilość godzin
w tygodniu wykład
1
1
Rodzaj
zaliczenia wykład
zst
egz
Punkty ECTS
- ćwiczenia
3
3
Ilość godzin
w tygodniu ćwiczenia
1
1
Rodzaj
zaliczenia ćwiczenia
zal
zst
Legenda
1
II
zal – zaliczenie
zst – zaliczenie ze stopniem
egz – egzamin
5
6
Kryteria oceny
i sposoby weryfikacji
wykład - egzamin obejmujący znajomość przedstawionej na wykładach literatury
muzycznej i piśmiennictwa. Warunkiem uzyskania oceny dostatecznej jest
opanowanie co najmniej 50 % materiału.
Skala ocen: według obowiązującego Regulaminu Studiów.
ćwiczenia - podstawą zaliczenia jest przygotowanie programów muzycznych dla
poszczególnych metod i technik muzykoterapii oraz opanowanie podstaw
teoretycznych programowania muzyki do terapii.
Skala ocen: według obowiązującego Regulaminu Studiów.
Literatura
• Bottcher H. F., Die Dimensionen des Erlebens und das Muzikerleben,
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Język wykładowy
[w:] Musiktherapie Theorie und Methodik, VEB Gustav Fischer Verlag,
Jena 1971, s. 34-47.
Brower C., A Cognitive Theory of Musical Meaning, Journal of Music Theory,
Vol. 44. 2, 2000, ss. 323-379.
Galińska E., Doświadczenia urazowe i ich terapia metodą „Portretu
Muzycznego” (PM), „Psychoterapia” nr 1 (124), 2003, s. 19-71.
Galińska E., Kierunki rozwojowe w polskiej muzykoterapii, „Zeszyty Naukowe
Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 45, Wrocław 1988, s. 155-178.
Galińska E., Podstawowe kierunki teoretyczne muzykoterapii, „Zeszyty Naukowe
Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 52, Wrocław 1989, s. 32-44.
Galińska E., Portret muzyczny jako forma psychoterapii, W: Stachyra K. (red.),
Modele, metody i podejścia w muzykoterapii, UMCS Lublin 2012, s. 97-116.
Galińska E., Wpływ muzyki na symboliczny i diagnostyczny wymiar procesu
wyobrażeniowego, „Muzyka” nr 4, 2005, s. 3-29.
Gerhart H., Grundlagen der Muziktherapie und Muzikpsychologie, Fischer,
Jena 1975.
Janicki A., Dziecko jako odbiorca muzyki poważnej, „Zeszyty Naukowe Akademii
Muzycznej we Wrocławiu” nr 45, Wrocław 1988, s. 101-110.
Janiszewski M., Muzykoterapia aktywna, PWN, Warszaw-Łódź 1993.
Kierył M., Muzyka na oddziale intensywnej opieki medycznej, „Zeszyty Naukowe
Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 24, Wrocław 1980, s. 255-270.
Kierył M., Gurgoń B., Wykorzystanie muzyki ocenianej przez odbiorców
jednoznacznie jako muzyka relaksująca lub aktywizująca, „Zeszyty Naukowe
Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 76, Wrocław 2000, s. 59-64.
Kierył M., Skarżyńska M., Muzyka w pracy bibliotekarza i biblioterapeuty,
Oficyna Drukarska Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Książnicy Miejskiej
w Toruniu, Warszawa-Toruń 1990.
Krout R., Music listening to facilitate relaxation and promote wellness:Integrated
aspects of our neurophysiological responses to music, „The Arts
in Psychotherapy” nr 34, 2007.
Kukiełczyńska K., Kompozycja muzykoterapia, [w:] Sztuka w kontekście
oddziaływania na człowieka, (red.) L. Kataryńczuk-Mania, J. Karcz, Zielona Góra
2006.
Kukiełczyńska K., Koncepcja programowania muzyki przydatnej w terapii,
„Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 73, Wrocław 1998,
s. 73-75.
Kukiełczyńska-Krawczyk K., Metoda kwalitometryczna Tadeusza Natansona
w badaniach muzykoterapeutycznych, W: Tadeusz Natanson. Kompozytor, uczony,
pedagog. Seria Muzycy Wrocławscy 2, Akademia Muzyczna we Wrocławiu,
Wrocław 2010, s. 157-172.
Kukiełczyńska-Krawczyk K., Odbiór elementów dzieła muzycznego
o charakterze uspokajającym w sferze emocjonalnej, „Muzykoterapia Polska”
t. 1, nr 1-2, Wrocław 2002, s. 45-48.
Kukiełczyńska-Krawczyk K., Jethon Z., Influence of relaxation music on heart
rate variability, [w:] Borysiuk Z. (red.), Movement and Health, Opole University
of Technology, Opole 2006, s. 472-478.
Lecourt E., Muzykoterapia czyli jak wykorzystać siłę dźwięków, Videograf II,
Katowice,Chorzów 2008.
Natanson T., Dzieło muzyczne jako niewerbalny komunikat, „Zeszyty Naukowe
Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 17, Wrocław 1978, s. 109-118.
Natanson T., Programowanie muzyki terapeutycznej, „Zeszyty Naukowe
Akademii Muzycznej we Wrocławiu” nr 53, Wrocław 1992.
Natanson T., Wstęp do nauki o muzykoterapii, Ossolineum, Wrocław 1979.
Reinecka H. P., Die emotionellen Kategorien des Musikhores und ihre Bedeutung
für die therapeutische Anwendung von Musik, [w:] Musiktherapie Theorie und
Methodik, VEB Gustaw Fischer Verlag, Jena 1971.
Tuchowski A., Dzieło operowe w perspektywie psychoanalitycznej – Hans Keller
a psycho- analityczna interpretacja oper Benjamina Brittena, [w:] Teorie opery,
(red.) M. Jabłoński, Poznań 2004, s. 333 – 356.
Tuchowski A., Emocjonalny i semantyczny kontekst dzieła muzycznego
a programowanie muzykoterapeutyczne, w: Kataryńczuk-Mania L., Karcz J.
(red.), Sztuka w kontekście oddziaływania na innych, Uniwersytet Zielonogórski,
Zielona Góra 2006, s. 11-22.
wykład - polski, zajęcia mogą być prowadzone w również w języku angielskim,
ćwiczenia - polski
Prowadzący
Uwagi
wykład - prof. wizyt. dr hab. Andrzej Tuchowski
ćwiczenia - dr Klaudia Kukiełczyńska-Krawczyk