Transmitancja widmowa
Transkrypt
Transmitancja widmowa
Transmitancja widmowa Transmitancja widmowa (G(jω)) – stosunek sinusoidalnego sygnału wyjściowego zapisanego w postaci zespolonej do sinusoidalnego sygnału wyjściowego zapisanego w postaci zespolonej, przy zerowych warunkach początkowych. u(t)=Usinωt y(t)=Ysin(ωt+ ) Układ liniowy G jω bm jω m bm‐1 jω m‐1 …b1 jω b0 an jω n an‐1 jω n‐1 …a1 jω a0 Y jω U jω Transmitancję widmową obiektu można wyrazić w postaci sumy części rzeczywistej Re[G(jω)] i urojonej Im[G(jω)]: G jω Re G jω jIm G jω lub w postaci wykładniczej: G jω |G jω |e przy czym |G jω | Re G Im G Im G Re G Amplituda |G jω | określa dla danej pulsacji (częstotliwości) wartość stosunku amplitudy sinusoidy wyjściowej Y do amplitudy sinusoidy wejściowej U. Faza określa przesunięcie fazowe między sinusoidą wejściową u(t) i wyjściową y(t). Przykład: i(t) u1(t) R C u2(t) 1 1 1 1 1 Charakterystyki częstotliwościowe elementów i układów określają własności w przypadku okresowych sygnałów wejściowych. Są one wykresami transmitancji widmowej elementów lub układów przy zmianie pulsacji ω od 0 do ∞. G jω |G jω |e P Q | | Wykres transmitancji G jω we współrzędnych P ω ,Q ω lub |G jω |, φ ω przy zmianie ω od 0 do ∞ nazywa się charakterystyką amplitudowo‐fazową → charakterystyką Nyquista Charakterystyka logarytmiczna amplitudowa Lm ω Lm ω 20log10 |G jω | Charakterystyka logarytmiczna fazowa – wykres Bodego arg Transmitancja widmowa elementu proporcjonalnego G jω k 0 Im[G(jω) ] |G jω | k k Re[G(jω) ] Rys 1. Charakterystyka amplitudowo‐fazowa elementu proporcjonalnego. Charakterystyka logarytmiczna elementu proporcjonalnego Lm ω 20log |G jω | 20log k 0 Wykresy Bodego: a) b) φ(ω) Lm(ω) [dB] 20log(k) ω 0° ω Rys 2. Charakterystyki logarytmiczne amplitudowa (a) i fazowa (b) elementu proporcjonalnego. Transmitancja widmowa elementu inercyjnego pierwszego rzędu G 1 1 1 1 1 1 | | | 1 1 1 1 | 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 | | | 0 | 1 1 | | ∞ lim | 0 1 √2 | lim 1 0 4 0 lim lim 2 Rys 3. Charakterystyka amplitudowo‐fazowa elementu inercyjnego I‐go rzędu Charakterystyka logarytmiczna elementu inercyjnego pierwszego rzędu 20log |G Lm | 20 20 log 1 20log 1 Wykres Lm można w przybliżeniu zastąpić linią łączoną, składającą się dwóch prostych. Przy małych pulsacjach (częstotliwościach): 1 20 log 1 20 log 1 1 20 log 0 czyli Lm 20 log k Przy dużych pulsacjach: 1 20 log czyli Lm 20 log k 20log wynosi 20 log k , natomiast: Zaś rzędna punktu wspólnego 1 Lm 20 log k 20 log 20 log √2 3 Więc największą różnica pomiędzy charakterystyką przybliżoną a charakterystyką dokładną wynosi 3 dB. Dla nachylenie charakterystyki przybliżonej wynosi: Lm 10 Lm 20 log k 20 log k 20 log 10 20 log k 20 log 10 1 20 log 10 20 log k 20 ę a) 20 log 20 log 20 log b) 1 1 2 przybliżona przybliżona ω rzeczywista φ(ω) Lm(ω) 20 10 ω rzeczywista Rys 4. Charakterystyki logarytmiczne amplitudowa (a) i fazowa (b) elementu inercyjnego I‐go rzędu. Transmitancja widmowa elementu całkującego z inercją 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 0 ∞ 0 1 ∞ 0 0 Im[G(jω) ] ∞ 0 Re[G(jω) ] Rys 5. Charakterystyka amplitudowo‐fazowa elementu całkującego z inercją. | | | | 1 1 1 1 1 Charakterystyka logarytmiczna elementu całkującego z inercją Lm ω 20log |G jω | 20 20 log 20 log √1 20log Lm ω Lm1 ω Lm2 ω Lm3 ω 1 1 log 1 log1 0 log 1 log Charakterystyka przybliżona: 20 log 20 log 20 log 20 log 20log ω 1 1 Nachylenie charakterystyki: I. 10 II. 10 20 log 20 log 20 log 20 log 10 20 log 20 log 20 log 10 20 / ę 20 log 20 log 10 20 log 10 20 log 40 / ę 1 1 arg 1 2 a) ω 1 40 b) 1 2 ω φ(ω) Lm(ω) [dB] 20 Rys 6. Charakterystyki logarytmiczne amplitudowa (a) i fazowa (b) elementu całkującego z inercją I‐go rzędu. Zadanie. Wyznaczyć charakterystyki amplitudowo‐fazową oraz charakterystykę logarytmiczną amplitudową oraz fazową elementu o podanej transmitancji operatorowej: a) idealny element całkujący b) idealny element różniczkujący c) rzeczywisty element różniczkujący Przykłady: • Element idealnie całkujący – kondensator bezstratny i(t) C 1 u(t) • Rzeczywisty element różniczkujący i(t) u1(t) C u2(t) R 1 Matlab: element całkujący idealny: L = [0 1] M = [10 1] G = tf(L,M) bode(G) nyquist(G)