Elastofibroma dorsi: management, outcome and review of the literature
Transkrypt
Elastofibroma dorsi: management, outcome and review of the literature
Elastofibroma dorsi: postępowanie, wyniki i przegląd literatury M. T. R. Parratt, J. R. Donaldson, A. M. Flanagan, A. Saifuddin, R. C. Pollock, J. A. Skinner, S. R. Cannon, T. W. R. Briggs Royal National Orthopaedic Hospital, Stanmore, England J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:262-6. Elastofibroma dorsi jest niezbyt często spotykanym, powoli rozwijającym się, łagodnym guzem tkanek miękkich o nieznanej etiologii. Jego klasyczna prezentacja obejmuje obecność nieokreślonej masy w dolnym brzegu łopatki z objawami obejmującymi obrzęk, dyskomfort, przeskakiwanie, ograniczenie ruchów oraz czasami ból. Przedstawiamy objawy, funkcję i wynik leczenia 21 elastofibromatoz u 15 pacjentów. Wszyscy zdiagnozowani zostali na podstawie badania MRI i wcześniej w czwartej serii mieli wykonane także pod kontrolą badania TK biopsję w celu potwierdzenia rozpoznania. U wszystkich, 18 guzów zostało wyciętych, a trzej pacjenci byli obserwowani. Po wycięciu guza, średnia w skali VAS dla bólu zmniejszyła się z 4.6 (0 do 10) przed zabiegiem do 2.4 (0 do 8) po zabiegu (p=0.04). Średnia funkcja stawu barkowego, oparta na procentowej ocenie, przy średniej obserwacji 4.2 lat (3 miesiące do 16 lat), wynosiła 78.1% (30 do 100). Średnia wartość zgięcia ramienia do przodu poprawiła się ze 1350 (700 do 1800 ) do 1660 (1000 do1800 ) po wycięciu guza (p=0.005). U czterech pacjentów wytworzył się krwiak pooperacyjny, który u jednego wymagał ewakuacji. U trzech pacjentów stwierdzono seroma, która wymagała aspiracji igłowej, a u jednego chorego rozwinęła się powierzchowna infekcja leczona antybiotykami. Nasze obserwacje potwierdzają wcześniejsze doniesienia sugerujące, że przedoperacyjna diagnostyka tkankowa nie jest konieczna w większości przypadków gdy rozpoznanie oparte jest na badaniu MRI z odpowiednim badaniem klinicznym. Wycięcie guza w przypadkach objawowych jest pomocne. Sugeruje się, że elastofibroma powstaje jako miejscowa reakcja tkankowa, a nie jest to prawdziwy proces neoplazmatyczny. Zaobserwowano ścisły związek pomiędzy elastofibroma a powtarzającym się używaniem barku, co potwierdza nasze obserwacje.