LAS LIŚCIASTY MAGNETYZM ZIÓŁ

LAS LIŚCIASTY
Las jest ekosystemem, którego głównym komponentem są drzewa. Wszystkie zamieszkujące go
rośliny, grzyby, zwierzęta i mikroorganizmy powiązane są siecią skomplikowanych zależności. Typ
lasu uwarunkowany jest rodzajem podłoża, klimatem oraz geograficznym zasięgiem gatunków
drzew.
Dawniej lasy pokrywały prawie całą powierzchnię
Niżu Europejskiego, obecnie znaczną ich część
zajęły pola uprawne. W Polsce lasy zajmują ok. 20%
pow. kraju. Większość to lasy silnie przekształcone
przez wprowadzenie obcych gat. i monokultur równowiekowych.
Głównymi drzewami lasotwórczymi w Polsce są:
buk, dąb szypułkowy, grab, sosna pospolita
i świerk. Podszyt składa się z krzewów i młodych
drzew. Runo najbogatsze jest w lasach liściastych
i mieszanych, wyjątkowo bujne wiosną, kiedy dno
lasu nie jest zacienione przez ulistnione korony
drzew. Lasy liściaste
odznaczają się rocznym rytmem rozwoju roślinności.
Mały fragment lasu
rosnący w Ogrodzie
ma jedynie dać ogólny obraz struktury
i różnorodności lasu
liściastego. Zabiegi są
tu ograniczone do
niezbędnego
minimum. W drzewostanie
widzimy takie gatunki
jak: buk zwyczajny, grab zwyczajny, lipa drobnolistna i dąb szypułkowy. Wiosną w runie kwitną m.in.
śnieżyce, śnieżyczki, obrazki plamiste, szczyr
trwały, zawilec gajowy, miodunka ćma i piżmaczek
wiosenny.
JK
MAGNETYZM ZIÓŁ
Bogactwo flory „ku pożytkowi ludzkiemu stworzone”.
Rośliny zielarskie od co najmniej kilkudziesięciu stuleci związane są z dziejami ludzi, a historia zielarstwa jest niemal tak długa jak historia ludzkości.
Zioła wywołują różnorodne skojarzenia: przyrodnicze,
kulinarne, lekarskie, kosmetyczne, artystyczne.
To rośliny były pierwszym pożywieniem człowieka,
to one służyły do przebłagania bóstw lub uleczenia
z ciężkiej niemocy. Towarzyszyły wyprawom wojennym, egzorcyzmom i modlitwie. Były i są symbolem
odradzającego się każdej wiosny życia. Przenikały
jako wzorce do literatury, malarstwa, rzeźby, architektury.
Przez wieki wokół roślin zielarskich narastały określone tradycje, legendy i obyczaje.
„...W każdym marnym ziółeczku jakiś dar ukryty”
„...Ot Absinthium vulgare – piołun pospolity
A od febry jedyny! Ot garstka rumianku
Jak od licznych chorób leczy bez ustanku
Żywokost na ból w piersi cudownie pomaga
Na wścieklizny wyborna Alisma plantaga
Ślaz pomagał od kaszlu w najdawniejsze czasy
Kmin wyborny do chleba – majran do kiełbasy
Mięta na ból w żołądku, choćby Bóg wie jaki
A tomka i bławatek – pyszne do tabaki...”
/Wł. Syrokomla/
KZ, JK
– 107 –