Wystąpienie do Prokuratora Generalnego RP dotyczące podjęcia
Transkrypt
Wystąpienie do Prokuratora Generalnego RP dotyczące podjęcia
Warszawa, 12 maja 2006 r. RZECZPOSPOLITA POLSKA Rzecznik Praw Dziecka Ewa Sowińska Ul. Śniadeckich 10, 00-656 Warszawa Tel.: 696 55 44, fax. 629 60 79 ZBA-500- 10/06/KC Pan Zbigniew Ziobro Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny RP Będąc w najwyŜszym stopniu zaniepokojona pojawiającymi się coraz częściej przypadkami propagowania praktyk pedofilskich, chciałabym podzielić się z Panem Ministrem moim poglądem w tej sprawie. Jestem dogłębnie przekonana, Ŝe wykorzystanie seksualne dziecka narusza wprost podstawowe jego prawa. Mam tu na myśli przede wszystkim prawo dziecka do ochrony przed przemocą okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem i kaŜdym innym złym traktowaniem. Prawo to zawarte jest w Konstytucji RP (art. 72 ust. 1.), Konwencji o Prawach Dziecka (art. 34.) i ustawie o Rzeczniku Praw Dziecka (art. 3.3.). TakŜe polski Kodeks Karny chroni dzieci przed wykorzystaniem seksualnym i nakłada na sprawców inkryminowanych tam czynów sankcje karne. Nie ulega dla mnie wątpliwości, Ŝe te same podstawowe prawa dziecka, narusza propagowanie tych praktyk – co jest dokonywane w róŜnych formach i za pomocą róŜnych technik przekazu. W ten sposób multiplikowane jest niebezpieczeństwo wykorzystywania seksualnego dzieci; z jednej strony przez zachęcanie do tego osób dorosłych, z drugiej zaś poprzez eksploatację dziecięcego braku doświadczenia, zaufania do dorosłych i dziecięcej naiwności. W ten sposób sprawca we własnym zamyśle traktuje dziecko jako przedmiot, a naruszając jego prawa narusza takŜe dobro dziecka, w szczególności przez niezwykle negatywny wpływ na rozwój i późniejszy kształt osobowości dziecka. Nie moŜna przy tym nie dostrzec niekorzystnego oddziaływania na społeczeństwo w wyniku kreowania negatywnych relacji społecznych, deprecjonowania sprawdzonych i utrwalonych wartości oraz degradacji Ŝycia rodzinnego i samej jednostki. W świetle tej refleksji naleŜy negatywnie ocenić próby przedstawiania ukazujących się treści pedofilskich jako demonstracji własnych poglądów, a przez to korzystania z wolności słowa jako konstytucyjnie zagwarantowanej wolności obywatelskiej. Gdyby zgodzić się z tezą przeciwną, naleŜałoby teŜ zgodzić się z legalnym praktykowaniem zachowań, które ograniczają lub naruszają prawa innych ludzi. Jestem przekonana, Ŝe w takiej sytuacji prawodawca nie moŜe milczeć, gdyŜ w istocie rzeczy jest to przyzwolenie na negatywne zachowania (przynajmniej w czasie poprzedzającym ewentualne zmiany w prawie), a w konsekwencji grozi ich utrwaleniem. W sposób ścisły z omawianą problematyką łączy się brak penalizacji w polskim ustawodawstwie tzw. wirtualnej pornografii dziecięcej. Na problem ten wielokrotnie zwracał uwagę mój poprzednik Pan Paweł Jaros (m.in. wystąpienie do Prezesa Rady Ministrów sygn. ZBA-50024/04/MKr). Wirtualna pornografia generowana jest w sposób komputerowy, przybierając postać filmów, komiksów lub innych form z udziałem wirtualnych, tj. nieistniejących w rzeczywistym świecie „aktorów”. Dzięki wykorzystaniu najnowszych rozwiązań techniki komputerowej oraz pomysłowości twórców takiej pornografii, przeciętny uŜytkownik komputera nie jest w stanie rozpoznać, czy ma do czynienia z rzeczywistym obrazem, czy teŜ jedynie z produktem wytworzonym za pomocą techniki cyfrowej. Niemniej jednak dzięki takim zabiegom, takŜe w ten sposób w dalszym ciągu mogą być propagowane treści pornograficzne w tym o charakterze pedofilskim, a sprawcy nie ponoszą odpowiedzialności prawnej. NaleŜy zauwaŜyć, Ŝe od dnia 19 listopada 2004 r. Polska jest stroną Protokołu Fakultatywnego do Konwencji o Prawach Dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii, przyjętego w Nowym Jorku dnia 25 maja 2000 r., a zatem i w tym zakresie istnieje konieczność dostosowania polskiego prawa karnego do standardów międzynarodowych. W tych okolicznościach istnieje pilna potrzeba wprowadzenia do ustawodawstwa niezbędnych instrumentów oraz zniwelowanie mankamentów juŜ istniejących rozwiązań prawnych, które wyeliminują, a przynajmniej istotnie ograniczą zjawisko bezkarnego rozpowszechniania treści o charakterze pedofilskim. W związku z powyŜszym na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka (Dz. U. Nr 6, poz. 69) wnioskuję o podjęcie inicjatywy ustawodawczej i zmiany przepisów, która w sposób skuteczny zapewni ochronę najmłodszych przed propagowaniem pedofili. Z powaŜaniem Ewa Sowińska Do wiadomości: Pani Anna Sobecka – Przewodnicząca Sejmowej Komisji Rodziny i Praw Kobiet Pan Antoni Szymański – Przewodniczący Senackiej Komisji Rodziny i Polityki Społecznej