D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zawierciu

Sygn. akt II K 1101/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 czerwca 2015 roku
Sąd Rejonowy w Zawierciu w II – im Wydziale Karnym
w składzie: Przewodniczący SSR Jarosław Noszczyk
Protokolant Bożena Moryń
W obecności Lidii Masłowskiej Prokuratora z Prokuratury Rejonowej w Zawierciu
po rozpoznaniu w dniu: 11.12.2014r., 29.06.2015 r.
sprawy R. W., s. H. i S., ur. (...) w S.
oskarżonego o to, że:
W dniu 17 września 2014 roku w (...) po uprzednim otwarciu drzwi wejściowych dokonał zaboru w celu
przywłaszczenia portfela z zawartością pieniędzy w kwocie 90 zł, dowodu osobistego, karty NFZ, legitymacji rencisty,
dowodu rejestracyjnego pojazdu F. (...) nr rej. (...), kamery samochodowej oraz kluczyków do samochodu F. (...),
powodując straty o łącznej kwocie 500 zł na szkodę J. K.
- tj. o czyn z art. 279§1kk
1. Oskarżonego R. W. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu i kosztami postępowania obciąża Skarbu
Państwa.
II K 1101/14
UZASADNIENIE
R. W. oskarżony został o popełnienie występku z art. 279§1 kk, polegającego na tym, że w dniu 17 września 2014r.
w (...), po uprzednim otwarciu drzwi wejściowych dokonał zaboru w celu przywłaszczenia portfela z zawartością
pieniędzy w kwocie 90 zł., dowodu osobistego, karty NFZ, legitymacji rencisty, dowodu rejestracyjnego pojazdu F.
(...) nr rej. (...), kamery samochodowej oraz kluczyków do samochodu F. (...), powodując straty o łącznej wartości 500
zł. na szkodę J. K..
Stan faktyczny, w oparciu o który Sąd uniewinnił oskarżonego R. W. zawiera się w stwierdzeniu, iż zachodzi wysokie
prawdopodobieństwo, że czynu który został opisany w akcie oskarżenia w ogóle nie popełniono. Nie zostało bowiem
dowiedzione, że w dniu 17 września 2014r. do domu pokrzywdzonego J. K. dokonano włamania i zaboru w celu
przywłaszczenia wskazanych w zarzucie przedmiotów.
Okoliczności jakie przedstawił pokrzywdzony J. K. składając zawiadomienie o przestępstwie (k. 2-4) są całkowicie
odmienne, od tych, które wskazał podczas przesłuchania na rozprawie (k. 44-44v). Ujawnione sprzeczności co do
bardzo istotnych informacji na temat zdarzenia mają charakter ewidentny i prowadzą do graniczącego z pewnością
wniosku, iż do popełnienia czynu opisanego w zarzucie aktu oskarżenia nie doszło. Z treści złożonego zawiadomienia
wynika bowiem, że nieznany pokrzywdzonemu sprawca wszedł do wnętrza jego domu i z pomieszczenia sypialni
zabrał na jego szkodę portfel z zawartością pieniędzy w kwocie 90 zł. dowód osobisty, kartę NFZ, kartę rencisty,
dowód rejestracyjny pojazdu, a z innego pokoju kamerę samochodową oraz kluczyki do samochodu F. (...). Przed
Sądem pokrzywdzony J. K. oświadczył, że jest w posiadaniu kluczyków samochodowych, których nigdy wcześniej nie
utracił oraz, że posiada kamerę samochodową, która zawsze pozostawała na swoim miejscu. Potwierdził, że z portfela,
który odnalazł po upływie około 10 dni od złożenia zawiadomienia zginęły mu pieniądze, ale nie w kwocie 90 zł.
lecz 800 zł. Powyższych sprzeczności J. K. nie był w stanie w sposób logiczny wyjaśnić. Podobnie nie był w stanie
wytłumaczyć dlaczego podczas pierwszego przesłuchania na policji nie zeznał o tym, że w dniu zdarzenia przypadkiem
zauważył moment, jak podczas wykopów R. W. odkładał jego zapasowe klucze od domu, które mu kilka dni wcześniej
zginęły. Na pytanie o prawdopodobieństwo zagubienia portfela pokrzywdzony J. K. stanowczo oświadczył, że nie jest
to możliwe, przy czym Sąd nie podzielił jego twierdzenia. Jak bowiem wynika z treści informacji zawartej w notatce
(k. 1), pokrzywdzony nie zawiadomił o popełnieniu przestępstwa w dniu zdarzenia albowiem znajdował się wtedy
w stanie nietrzeźwości. Na rozprawie oświadczył nadto, iż leczył się psychiatrycznie z powodu stwierdzonego stanu
urojeniowego, ale przerwał leczenie z uwagi na trudności związane z koniecznością dotarcia do poradni w C.. Powyższe
okoliczności mogły zdaniem Sądu mieć wpływ na prawidłową ocenę otaczającej pokrzywdzonego rzeczywistości
oraz motywować go do wyprowadzania błędnych wniosków. Sprzeczności w zeznaniach pokrzywdzonego odnoszą
się także do innych kwestii, nie mających większego wpływu na istotę sprawy, przy czym należy w tym miejscu
przytoczyć, iż na pytanie o okoliczności ujawnienia kradzieży J. K. zeznał, że gdy przyjechał z pola i chciał udać się
po zakupy, to stwierdził, że nie było pieniędzy, (a nie portfela) oraz, że oskarżonego także pytał nie o portfel, lecz o
pieniądze, po czym dopiero po zadaniu szczegółowych pytań oświadczył, że zginął mu cały portfel wraz z zawartością.
Pomimo oświadczenia pokrzywdzonego, iż leczył się psychiatrycznie, Sąd nie widział potrzeby aby przerwać czynność
przesłuchania i powtórzyć ją z udziałem psychologa, uznając że nie jest to niezbędne aby dokonać oceny wiarygodności
złożonych przez niego zeznań. Prokurator także nie wnosił o uzupełnienie czynność i w tym zakresie.
Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego R. W., w pierwszej kolejności Sąd zauważa, że na rozprawie w dniu 11 grudnia
2014r. (k. 32v) stanowczo odwołał on wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym, i oświadczył że do
zarzuconego mu czynu przyznał się pod wpływem sugestii funkcjonariuszy policji, a okoliczności dotyczące znalezienia
zapasowych kluczy pokrzywdzonego, zaboru na jego szkodę przedmiotów oraz sprzedaży kamery samochodowej
zostały wymyślone. Z jego relacji wynikało, iż sądził, że pomimo przyznania się do winy nie poniesie żadnych
konsekwencji prawnych. Dopiero po otrzymaniu odpisu aktu oskarżenia, R. W. zorientował się co do swojej sytuacji
procesowej i w konsekwencji pismem z dnia 23.10.2014 r. (k. 28) cofnął wniosek o dobrowolne poddanie się
karze i wskazał okoliczności, w jakich doszło do przedstawienia mu zarzutu jak również takie, które uzasadniały
przypuszczenie, że do przestępstwa w ogóle nie doszło. Te właśnie okoliczności oraz wyjaśnienia oskarżonego, złożone
na rozprawie, Sąd uznał za wiarygodne. W sposób logiczny podważają one prawdziwość wyjaśnień, które oskarżony R.
W. złożył w postępowaniu przygotowawczym, a ponadto korelują z zeznaniami pokrzywdzonego J. K., złożonymi na
rozprawie w dniu 29 czerwca 2015r., zwłaszcza w zakresie okoliczności, iż żadne kluczyki od samochodu oraz kamera
nie zostały mu skradzione.
Oceniając wyjaśnienia złożone przez oskarżonego R. W. w toku postępowania przygotowawczego (k. 13-14), w
pierwszej kolejności na uwagę zasługuje fakt, iż organ nadzorujący postępowanie przygotowawcze nie dostrzegł,
iż zostały one przeniesione „słowo w słowo” z notatki sporządzonej przez funkcjonariusza policji z rozpytania
podejrzewanego, w dniu 18 września 2014r. (k. 6). Zachodzi zatem pytanie, czy są to wyjaśnienia podejrzanego, czy też
„wypracowanie” funkcjonariusza policji? Wobec powyższego faktu ich wiarygodność budzi zdaniem Sądu poważne
zastrzeżenia. Bezspornym jest bowiem, że historia o zaborze przez oskarżonego kamery samochodowej i dokonaniu
jej sprzedaży nieznanemu mężczyźnie nie polega na prawdzie. Wiarygodność tych wyjaśnień podważa także
okoliczność, iż funkcjonariusze policji nie podjęli żadnej próby odnalezienia przedmiotów, rzekomo wyrzuconych
przez oskarżonego pomimo, iż miał je on porzucić gdzieś w drodze do domu (we wsi, na niewielkim odcinku pomiędzy
domami oskarżonego i pokrzywdzonego), a chodziło nie o banalne przedmioty lecz o istotne dokumenty osobiste J. K.
oraz dowód rejestracyjny jego pojazdu. Pozostają także pytania co z kluczykami od samochodu F. (...), dlaczego także
na okoliczność ich zaboru nie wyjaśnił oskarżony, dlaczego znalazły się w opisie zarzutu, pomimo iż pokrzywdzony
J. K. nigdy ich nie utracił?
W ocenie Sądu Rejonowego w Zawierciu zawartość materiału dowodowego w takiej postaci, jak przedstawiono
powyżej, nie mogła stanowić argumentu przemawiającego za uznaniem winy oskarżonego R. W., dlatego Sąd
uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu i kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.