D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Goleniowie

Sygn. akt IV Ka 1810/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 marca 2016 r.
Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:
Przewodniczący: SSO Dorota Mazurek
Sędziowie: SO Bożena Majgier-Strączyńska (ref.)
SO Andrzej Trzeciak
Protokolant: Kamila Michalak
przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Damiana Kordykiewicza
po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2016 r.
sprawy M. G.
o wydanie wyroku łącznego
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie
z dnia 22 października 2015 r. sygn. II K 586/15
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. D. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem i 60/100) złotych, w tym 27,60
(dwadzieścia siedem i 60/100) złotych podatku VAT, tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej skazanemu z
urzędu przed Sądem Okręgowym jako drugą instancją w sprawie o wydanie wyroku łącznego,
III. zasądza od skazanego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze.
SSO Bożena Majgier-Strączyńska SSO Dorota Mazurek SSO Andrzej Trzeciak
Sygn. akt IV Ka 1810/15
UZASADNIENIE
M. G. został skazany prawomocnymi wyrokami:
1. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 29.09.2010 r. za czyn kwalifikowany z art. 207 § 1 k.k. w zb. z art.
157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem
jej wykonania na okres 4 (czterech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 28.11.2011 r. oraz
karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda - sygn. II K 594/10;
2. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 30.08.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 209 § 1 k.k. popełniony
w okresie od października 2008 r. do marca 2011 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia
17.01.2013 r. - sygn. akt II K 658/11;
3. wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 9.11.2011 r. za czyn kwalifikowany z art. 278 §
1 k.k. popełniony w okresie od dnia 4.03.2011 r. do dnia 8.03.2011 r. na kary 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia
wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat próby, której wykonanie zarządzono
postanowieniem z dnia 22.08.2012 r. oraz karę grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych po 20
(dwadzieścia) złotych każda - sygn. II K 679/11;
4. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 19.06.2012 r. za trzy czyny kwalifikowane z art. 178a k.k.
stanowiące ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. popełnione odpowiednio w dniu 17.10.2011 r. w dniu 17.10.2011 r. oraz
w dniu 22.12.2011 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności - sygn. II K 187/12;
Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 22 października 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 586/15 na podstawie
art. 85 kk, art. 86 § 1 kk połączył orzeczone wobec M. G. wyrokami opisanymi w punktach 2, 3 i 4 części wstępnej
wyroku kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie
art. 572 kpk w pozostałym zakresie postępowanie o wydanie wyroku łącznego umorzył. Orzekł o kosztach nieopłaconej
obrony skazanego z urzędu i zwolnił go od ponoszenia wydatków.
Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca skazanego.
Obrońca skazanego zaskarżył wyrok w części dotyczącej wymiaru kary łącznej i wniósł o jej wymierzenie w rozmiarze
8 miesięcy pozbawienia wolności na zasadzie pełnej absorpcji. Zarzutów apelacyjnych nie sformułował.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja obrońcy skazanego jest bezzasadna.
W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że prawidłowo Sąd Rejonowy analizował możliwość połączenia kar
orzeczonych w czterech sprawach dotyczących skazanego; taki zresztą wniosek złożył sam skazany. Nieprawidłowo
natomiast Sąd połączył trzy z tych kar, co zresztą sam dostrzegł sporządzając uzasadnienie zaskarżonego wyroku.
Odwołał się przy tym do prawidłowego rozumienia treści art. 85 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca
2015 r., ale się do niego nie zastosował. Nie ma wątpliwości, że połączeniu podlegają jedynie kary orzeczone wobec M.
G. wyrokami w sprawach II K 658/11 i II K 679/11, gdyż dotyczą czynów popełnionych przed zapadnięciem pierwszego
z tych wyroków. Czyny, za które wymierzono kary w sprawie II K 187/12 zostały popełnione już po zapadnięciu wyroku
w sprawie II K 658/11 czyli po dniu 30 sierpnia 2011 r. Tym samym połączenie ich przez Sąd Rejonowy nastąpiło z
obrazą prawa materialnego art. 85 kk.
Dostrzegając obrazę prawa materialnego w zaskarżonym wyroku Sąd Okręgowy nie miał jednak żadnej możliwości
poprawienia błędu Sądu Rejonowego. Zmiana lub uchylenie zaskarżonego wyroku w sposób zgodny z art. 85 kk
byłoby rozstrzygnięciem na niekorzyść skazanego, a więc możliwe byłoby tylko w przypadku wniesienia apelacji
na niekorzyść, a takiej prokurator nie wywiódł. Zatem wszelkie rozważania zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego
wyroku co do kary jaka powinna zostać orzeczona wobec skazanego przy prawidłowym połączeniu kar orzekanych
w poszczególnych sprawach są bezprzedmiotowe. Nie ma też żadnej możliwości kształtowania kary łącznej w taki
sposób by suma kar, jakie pozostają skazanemu do odbycia pozostała na niezmienionym poziomie. Sąd ma obowiązek
kierować się przesłankami mającymi wpływ na karę łączną, a nie analizowaniem jaki układ kar nie pogorszy sytuacji
skazanego.
W związku z tym Sąd Okręgowy oceniał czy orzekając karę łączna w sposób, w jaki to uczynił Sąd Rejonowy, kare tę
prawidłowo ukształtował. Obrońca skazanego wnioskując o zastosowanie zasady absorpcji odwołał się wyłącznie do
opinii o skazanym z zakładu karnego. Pominął przy tym wszystkie inne okoliczności, które mają wpływ na wymiar
kary łącznej. Orzeczona kara uwzględnia wszystkie te okoliczności, także wskazywane przez obrońcę. Okoliczności
niekorzystne to znaczny czas, w jakim przestępstwa były popełniane i różnorodność przestępstw. Jedyną okolicznością
korzystną dla skazanego jest pozytywna opinia z zakładu karnego, ale istotne znaczenie ma też fakt, że skazany ukrywał
się przed koniecznością odbycia kar i konieczne było stosowanie europejskiego nakazu aresztowania. W tej sytuacji,
liczne okoliczności niekorzystne sprzeciwiają się zastosowaniu zasady absorpcji. Suma kar połączonych przez Sąd
Rejonowy to 1 rok i 7 miesięcy pozbawienia wolności. Kara łączna w rozmiarze 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia
wolności uwzględnia w dużej mierze jedyną okoliczność łagodzącą, ale i okoliczności obciążające pominięte przez
obrońcę skazanego.
Nie znajdując żadnych podstaw do uwzględnienie apelacji obrońcy skazanego i możliwości zmiany lub uchylenia
wyroku na jego niekorzyść, na podstawie art. 437 § 1 kpk Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.
O kosztach nieopłaconej obrony z urzędu skazanego orzeczono na podstawie art. 619 p 1 kpk w zw. z § 14 ust. 5
Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu. Na podstawie art. 636 § 1 kpk
zasądzono od skazanego wydatki postępowania odwoławczego.
SSO Bożena Majgier-Strączyńska SSO Dorota Mazurek SSO Andrzej Trzeciak