PDFotwiera się w nowym oknie

Sygn. akt VI ACa 535 /10
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 grudnia 2010 r.
Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SA
– Urszula Wiercińska (spr.)
Sędzia SA
– Małgorzata Manowska
Sędzia SA
– Teresa Mróz
Protokolant
– sekr. sądowy Edyta Kaczmarek
po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2010 r. w Warszawie
na rozprawie
sprawy z powództwa […] spółki z o.o. z siedzibą w P.
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
o nałożenie kary pieniężnej
na skutek apelacji powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów
z dnia 1 marca 2010 r.
sygn. akt XVII AmE 32/09
oddala apelację.
2
Sygn. akt VI ACa 535/10
Uzasadnienie
Decyzją z dnia […] grudnia 2008 r. Nr […] pozwany – Prezes Urzędu
Regulacji Energetyki, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego
w sprawie wymierzenia kary pieniężnej powódce – przedsiębiorstwu
energetycznemu […] spółce z o.o. z siedzibą w P. orzekł, że powódka
naruszyła warunek 2.1.1. koncesji na dystrybucję energii elektrycznej z dnia
[…] czerwca 2007 r. nr […] w nawiązaniu do § 9 pkt 3 rozporządzenia
Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych
warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego w ten sposób, że:
przekroczył terminy na wydanie warunków technicznych oraz nie dochował
należytej staranności przy opracowywaniu projektów warunków
przyłączenia kierowanych do uzgodnienia do[ …] S.A. z siedzibą w W., dla
farm wiatrowych K., P. oraz L. i warunki 2.1.1. i 2.1.2. koncesji na
dystrybucję energii elektrycznej z dnia […] czerwca 2007 r. nr […] w ten
sposób, że z nieuzasadnionych powodów zwlekał z przedkładaniem do
uzgodnienia z operatorem systemu przesyłowego zakresu ekspertyzy
wpływu przyłączanych urządzeń wytwórczych na krajową sieć
elektroenergetyczną dla farm wiatrowych Ś., Ś., Ś., P., G. i B. Za powyższe
działania pozwany wymierzył powódce karę pieniężną w łącznej wysokości
150 000 zł, co stanowi 0,0 13672 % przychodu z działalności
koncesjonowanej osiągniętego przez powoda w 2007 r.
Od powyższej Decyzji odwołanie złożyła […] spółka z o.o. w P.,
zarzucając naruszenie:
1. art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy w zw. z art. 6 k.p.a. przez nałożenie
kary z tytułu stwierdzenia nie przestrzegania obowiązków, które nie
wynikają z koncesji w sytuacji, gdy:
3
– obowiązki te nie zostały określone w koncesji, lub
– zostały określone bez podstawy prawnej, lub
– z naruszeniem przepisów dotyczących wydawania koncesji;
2. art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy na skutek błędnego uznania, że § 9 ust. 3
rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie
szczegółowych
warunków
funkcjonowania
systemu
elektroenergetycznego w jego obecnym brzmieniu „rzekomo”
naruszony przez Spółkę ma zastosowanie do […] jako podmiotu,
który uzyskał koncesję na dystrybucję energii elektrycznej z dnia […]
czerwca 2007 r. nr […];
3. art. 7 i 77 k.p.a. przez zaniechanie dostatecznego wyjaśnienia stanu
faktycznego sprawy i wydanie decyzji stwierdzającej niewykonywanie
nałożonych
przepisami
rozporządzenia
obowiązków,
w
szczególności pomimo braku ustalenia, czy na Spółce spoczywały
obowiązki wydawania warunków przyłączenia oraz „warunków
technicznych” w oznaczonym terminie;
4. § 9 ust. 4 rozporządzenia przez błędne ustalenie, że Spółka
przekroczyła terminy na wydanie warunków technicznych oraz nie
dochowała należytej staranności przy opracowywaniu projektów
warunków przyłączenia kierowanych do […] S.A. w W., dla farm
wiatrowych K., P. oraz L.;
5. art. 107 § 1 k.p.a. przez wskazanie błędnej podstawy prawnej dla
rozstrzygnięcia Decyzji oraz sformułowanie rozstrzygnięcia zawartego
w pkt 1 Decyzji w sposób nie pozwalający na identyfikację zachowań
objętych jego zakresem, a także przez niewskazanie podstawy prawnej
rozstrzygnięcia zawartego w pkt 2 Decyzji, z której wynikałyby
obowiązki rzekomo naruszone przez Spółkę, stwierdzone w pkt 2
Decyzji;
4
6. art. 107 § 1 k.p.a. przez brak wskazania w osnowie Decyzji podstawy
prawnej upoważniającej dyrektora oddziału Urzędu Regulacji
Energetyki do wydania Decyzji z upoważnienia organu administracji
państwowej, tj., Prezesa URE;
7. art. 107 § 3 k.p.a. przez brak uzasadnienia rozstrzygnięcia zawartego
w pkt 2 Decyzji, tj. w zakresie, w jakim Prezes URE stwierdził
zwlekanie z nieuzasadnionych powodów z przedkładaniem do
uzgodnienia z operatorem systemu przesyłowego zakresu ekspertyzy
(...) dla farm Ś., Ś., P., G. i B. czym naruszono warunki udzielonej
koncesji;
8. § 8 ust. 5 rozporządzenia przez przyjęcie, że 60-dniowy termin na
uzgodnienie
z
operatorem
systemu
przesyłowego
elektroenergetycznego zakresu i warunków wykonania ekspertyzy
wpływu przyłączanych urządzeń na system elektroenergetyczny
odnosi się do Spółki w zakresie przygotowania przez Spółkę projektu
takiego
zakresu
i
warunków
wykonania
ekspertyzy,
który
przekazywany jest do uzgodnień operatorowi systemu przesyłowego,
zgodnie z § 8 ust. 3 rozporządzenia;
9. art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy przez błędne przyjęcie, że zachowanie
Spółki uzasadnia nałożenie na nią kary pieniężnej, a z ostrożności
procesowej art. 56 ust. 6 ustawy przez nałożenie kary pieniężnej bez
dostatecznego
uwzględnienia
okresu,
stopnia
naruszenia
oraz
okoliczności naruszenia i pominięcie okoliczności wynikających z
całokształtu materiału dowodowego, w tym także okoliczności, iż
działalność w zakresie pełnienia obowiązków operatora systemu
dystrybucyjnego została rozpoczęta z chwilą, kiedy decyzja z dnia
[…] czerwca 2007 r. stała się ostateczna;
5
10.art. 7 Konstytucji RP i art. 6 k.p.a. przez obrazę obowiązku działania
na podstawie przepisów prawa i w granicach prawa.
W oparciu o powyższe zarzuty powódka wniosła o:
1. Uwzględnienie odwołania i uchylenie Decyzji w całości z uwagi na jej
istotne wady formalne oraz fakt, że […] nie naruszyła warunków
koncesji na dystrybucję energii elektrycznej z dnia […] czerwca 2007
r. nr […];
2. Z ostrożności procesowej, w przypadku nie uwzględnienia żądania, o
którym mowa powyżej, wniosła o zmianę Decyzji przez stwierdzenie,
że Spółka nie naruszyła § 9 pkt 3 rozporządzenia oraz pkt 2.1.1 i 2.1.2
udzielonej Spółce koncesji na dystrybucję energii elektrycznej,
ewentualnie o zmianę pkt 3 Decyzji i odstąpienie od nałożenia kary
pieniężnej nałożonej na Spółkę lub jej istotne obniżenie z
uwzględnieniem okoliczności sprawy;
3. Zasądzenie od Prezesa URE na rzecz Spółki kosztów procesu, w tym
kosztów zastępstwa prawnego Spółki, według norm przepisanych.
W odpowiedzi na odwołanie Prezes URE wniósł o jego oddalenie oraz
zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.
W piśmie z dnia […] lipca 2009 r. […] spółka z o.o. wniosła o:
1. dokonanie wykładni rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia
4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków
funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz.U. Nr 93,
poz. 623 ze zm.) w zgodzie z Konstytucją Rzeczypospolitej
Polskiej i ustawą z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo
energetyczne (tekst. jedn. Dz.U. 2006, nr 89, póz. 625 ze zm.) i
przyjęcie w konsekwencji, że przepisy § 6, § 7, § 8, § 9 i § 10
rozporządzenia systemowego odnoszą się do obowiązku
zawarcia umowy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 prawa
6
energetycznego, a ten dotyczy zawarcia umów z odbiorcami,
nie zaś z wytwórcami;
2. pominięcie na podstawie art. 178 ust. 1 Konstytucji przy
rozstrzyganiu przedmiotowej sprawy przepisów § 6, § 7, § 8, §
9 i § 10 rozporządzenia systemowego, naruszających zasadę
swobody
działalności
gospodarczej
i
prawo
własności,
wydanych nadto z przekroczeniem zakresu delegacji ustawowej
oraz z naruszeniem zakazu subdelegacji;
3. wystąpienie
z
pytaniem
prawnym
do
Trybunału
Konstytucyjnego w przedmiocie zbadania zgodności § 6, § 7, §
8, § 9 i § 10 rozporządzenia systemowego z art. 9 ust. 3, z art. 9
ust. 4 prawa energetycznego, z art. 92 ust. 1 oraz z art. 92 ust. 2
Konstytucji, przy czym podstaw niezgodności z ustawą i
niekonstytucyjności […] upatruje w: (1) przekroczeniu granic
delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia oraz (2)
naruszeniu zakazu subdelegacji;
4. wystąpienie
z
pytaniem
prawnym
do
Trybunału
Konstytucyjnego w przedmiocie zbadania zgodności § 7 ust. 2,
§ 7 ust. 3, § 7 ust. 6 pkt 1 oraz § 8 ust. 2 rozporządzenia
systemowego z art. 20 i art. 22 Konstytucji RP, przy czym
podstaw niekonstytucyjności […] upatruje w ingerencji w
swobodę prowadzenia działalności gospodarczej nie znajdującej
uzasadnienia w przesłance ważnego interesu publicznego,
polegającej
na
nałożeniu
publicznoprawnego
obowiązku
przyłączania do sieci wytwórców oraz z art. 31 ust. 3
Konstytucji, przy czym podstaw niekonstytucyjności […]
upatruje w nałożeniu ograniczeń szerszych niż konieczne, a
7
nadto niesłużących realizacji żadnego z celów wymienionych w
art. 31 ust. 3 Konstytucji;
5. wystąpienie
z
pytaniem
prawnym
do
Trybunału
Konstytucyjnego w przedmiocie zbadania zgodności § 7 ust. 2,
§ 7 ust. 3, § 7 ust. 6 pkt 1 oraz § 8 ust. 2 rozporządzenia
systemowego z art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP, przy
czym
podstaw
niekonstytucyjności
[…]
upatruje
w
ograniczeniu prawa własności naruszającym istotę prawa
własności,
polegającej
na
nałożeniu
publicznoprawnego
obowiązku przyłączania do sieci wytwórców oraz z art. 31 ust 3
Konstytucji, przy czym podstaw niekonstytucyjności […]
upatruje w nałożeniu ograniczeń w swobodzie działalności
gospodarczej szerszych niż konieczne, a nadto nie służących
realizacji żadnego z celów wymienionych w art. 31 ust 3
Konstytucji;
W związku z powyższym, w przypadku przychylenia się do wniosków
zawartych w pkt 3-5 […] wniosła o zawieszenie niniejszego postępowania
do
czasu
rozstrzygnięcia
przedstawionych
kwestii
przez
Trybunał
Konstytucyjny.
Wyrokiem z dnia 1 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd
Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało oparte o następujący stan faktyczny
oraz rozważania:
[…] jest spółką powstałą w wyniku prawnego wydzielenia
działalności dystrybucyjnej przedsiębiorstwa energetycznego […]. Na
pokrycie kapitału zakładowego […] wniosła do wydzielonej Spółki aport w
postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa – tj. oddziału […]
samodzielnie sporządzającego bilans, stanowiącego organizacyjnie i
8
finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych,
przeznaczonych
do
realizacji
zadań
gospodarczych
związanych
z
dystrybucją energii elektrycznej. Umowę zbycia zorganizowanej części
przedsiębiorstwa zawarto w dniu […] czerwca 2007 r. (k 87). W tym samym
dniu, decyzją nr […]Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wyznaczył […]
operatorem systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego na okres od
dnia
[…]
lipca
2007
r.
do
dnia
[…]
lipca
2017
r.
Od dnia 1 lipca 2007 r. powódka prowadzi działalność w zakresie
dystrybucji energii elektrycznej na podstawie koncesji udzielonej Decyzją
Prezesa URE nr […] z dnia […] czerwca 2007 r.
Koncesja powyższa zawiera warunki 2.1.1. o treści „Koncesjonariusz
obowiązany jest do wykonywania działalności objętej niniejszą koncesją na
zasadach określonych w ustawie Prawo energetyczne oraz wydanych na jej
podstawie przepisach wykonawczych, w szczególności do zapewnienia
wysokiej jakości świadczonych usług, niezawodności zaopatrzenia w energię
elektryczną przy zachowaniu zasadny najniższych kosztów.” i warunek 2.1.2
o
treści
„Koncesjonariusz
jest
obowiązany
do
przestrzegania
obowiązujących przepisów o ochronie środowiska, a także wydanych na jej
podstawi przepisów wykonawczych”.
Właściciel farmy wiatrowej K. złożył w dniu […] kwietnia 2006 r. do
[…] S.A. w P. wniosek o wydanie warunków przyłączenia. Wniosek ten
został przekazany do powódki, która podjęła uzgodnienia projektu
warunków przyłączenia z […] spółką z o.o. w oparciu o złożone uprzednio
przez […] S.A. dokumenty. W dniu […] sierpnia 2007 r. […] przekazał do
[…] spółki z o.o. uzgodniony projekt warunków przyłączenia, a w dniu […]
listopada 2007 r. powódka wydała wnioskodawcy warunki przyłączenia
wraz z projektem umowy.
W przypadku farmy wiatrowej P. –
9
Pismem nr […] z dnia […] lipca 2007 r., które wpłynęło w dniu
[…] lipca 2007 r., […] spółka z o.o. przekazała do zaopiniowania przez […]
projekt warunków przyłączenia dla farmy wiatrowej P. wraz z ekspertyzą
wpływu na krajowy system energetyczny. Ekspertyza ta została wykonana
na zamówienie […] S.A. i przekazana temu podmiotowi 5 miesięcy
wcześniej. W dniu […] września 2007 r. powódka otrzymała z […] pismo z
dnia […] września 2007 r., zgłaszające uwagi zarówno do przedłożonego
projektu warunków przyłączenia oraz do ekspertyzy, z informacją o
niemożności uzgodnienia warunków oraz z prośbą o uzupełnienie
ekspertyzy. Przedsiębiorstwo energetyczne pismem z dnia […] października
2007r. przekazało wyżej wskazane uwagi do ekspertyzy do autora
ekspertyzy – Politechniki […]. Ponadto pismem z dnia […] października
2007 r. […] S.A. wskazała […] spółce z o.o. listę farm wiatrowych dla
potrzeb uzupełnienia ekspertyzy dla farmy wiatrowej P.
Odpowiedź Politechniki […] na uwagi do ekspertyzy z dnia […] listopada
2007 r. wpłynęła do […] spółki z o.o. w dniu […] listopada 2007 r.
Druga wersja warunków przyłączenia została przesłana przez […[]spółkę z
o.o. do […] pismem z dnia […] marca 2008 r., które wpłynęło w dniu […]
marca 2008 r. W dniu […] czerwca 2008 r. do […] został przesłany emailem skan pisma Politechniki […] z dnia […] listopada 2007r., w którym
wykonawca ekspertyzy przekazał […] spółce z o.o. stanowisko do części
uwag […] – natomiast w późniejszym terminie nie wpłynęło oficjalne pismo
Przedsiębiorstwa energetycznego w tej sprawie. […] pismem z dnia […]
czerwca 2008 r., poinformował o braku możliwości uzgodnienia warunków
przyłączenia dla tej farmy, z uwagi na nieuwzględnienie uwag przesłanych w
swoich wcześniejszych pismach.
Pismem z dnia […] czerwca 2008 r. […] spółka z o.o. wezwała Politechnikę
[…] do uzupełniania ekspertyzy o uwagi wskazane przez […] w piśmie z
10
dnia […] czerwca 2008 r.
Na dzień […] października 2008 r. […] nie otrzymało warunków
przyłączenia dla farmy wiatrowej P.
W przypadku farmy wiatrowej L. Od złożenia wniosku o wydanie
warunków przyłączenia upłynęło blisko 38 miesięcy. Projekt warunków
przyłączenia został skierowany do uzgodnienia przez […] w dniu […] lipca
2007 r. i do dnia […] października 2008 r., pomimo upływu około 14
miesięcy inwestor warunków nie otrzymał. W piśmie z dnia […]
października 2008 r. przedsiębiorstwo energetyczne wskazało, iż dla farmy
wiatrowej L. otrzymało uzgodnienie warunków przyłączenia z […] S.A., co
pozwoliło na przystąpienie do opracowania projektu umowy o przyłączenie
oraz
analizy
ekonomicznej
dotyczącej
przyłączenia
do
sieci
elektroenergetycznej omawianej farmy wiatrowej. Wskazało, iż przewiduje
zakończenie powyższych prac do połowy listopada 2008 r. Następnie
warunki przyłączenia wraz z propozycją umowy zostaną przekazane […].
Odwołanie
uwzględnienie.
zdaniem Sądu
Stosownie
I
do
instancji nie zasługiwało
treści
art.
56
na
pkt
12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r.
Nr 89, poz. 625, z późn. zm.) karze pieniężnej podlega ten, kto nie
przestrzega obowiązków wynikających z koncesji. Bezzasadny jest zatem
zarzut naruszenia tego przepisu w zw. z art. 6 k.p.a. przez nałożenie na
powódkę kary z tytułu stwierdzenia nie przestrzegania obowiązków.
Przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w
sprawie
szczegółowych
warunków
funkcjonowania
systemu
elektroenergetycznego zostały wydane na podstawie art. 9 ust. 3 i 4 ustawy z
dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, a zatem powódka jako
koncesjonariusz miała obowiązek stosowania się do zasad w nich
określonych z mocy pkt 2.1.1. koncesji.
11
Prawo do udzielania koncesji i określania jej warunków przez Prezesa
URE wynika wprost z art. 33 ustawy Prawo energetyczne. Wbrew
wywodom skarżącej żadna norm nie nakłada obowiązku określenia tych
warunków wprost, a więc należy uznać za dopuszczalne odwołanie się do
obowiązujących przepisów. Ponadto zdaniem Sądu I instancji, warunki te
odnoszą się do działalności koncesjonowanej, a zatem są warunkami
szczególnymi w rozumieniu art. 48 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o
swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z
późn. zm.).
Całkowicie chybiony jest w związku z tym zarzut naruszenia art. 7
Konstytucji RP i art. 6 k.p.a. przez obrazę obowiązku działania na podstawie
przepisów prawa.
Zgodnie z § 9 pkt 4 obowiązującego od dnia 13 czerwca 2007 r.
rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie
szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego
(Dz. U. z 2007 r., Nr 93, poz. 623) przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące
się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej wydaje warunki
przyłączenia w terminie 90 dni od dnia złożenia kompletnego wniosku przez
wnioskodawcę zaliczonego do I lub II grupy przyłączeniowej. Podmioty
ubiegające się o przyłączenie farm wiatrowych do sieci elektroenergetycznej
o napięciu 110 kV zaliczane są do II grupy przyłączeniowej.
W rozpoznawanej sprawie, wnioski zostały złożone do […] S.A. w P.,
która przekazała je powódce. Skoro powódka wnioski te przyjęła i
przystąpiła do uzgodnienia projektu warunków przyłączenia z […] spółką z
o.o., to oznacza, że uznała je za kompletne w świetle § 7 rozporządzenia
Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych
warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego. Powódka jako
koncesjonowany przedsiębiorca, prowadzący od dnia […] lipca 2007 r.
12
działalność operatora systemu dystrybucyjnego dysponuje niezbędną wiedzą
fachową, pozwalającą jej ocenić kompletność wniosku. Nie ma przy tym
żadnego znaczenia, czy wnioski składał bezpośrednio zainteresowany
przyłączeniem, czy też zgodnie z jego wolą inny podmiot. Przepisy nie
wymagają bowiem bezpośredniego i osobistego składania wniosków o
przyłączenie. Najpóźniej, więc od daty wystąpienia o uzgodnienie warunków
przyłączenia z […] rozpoczął bieg 90-dniowy termin określony w § 9 pkt 4
rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie
szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego,
w ramach którego mieści się 60-dniowy termin na dokonanie uzgodnień
pomiędzy operatorami sieci, o którym mowa w § 8 ust. 5 rozporządzenia.
Bezspornym
jest,
że
w
przypadkach
farm
wiatrowych
K.,
P. oraz L. powódka nie dotrzymała powyższych terminów. I tak w
przypadku
farmy
wiatrowej
K.
warunki
przyłączenia
zostały wydane po ponad 90 dniach od przekazania powódce przez […]
uzgodnionego
projektu
warunków
przyłączenia.
W przypadku farm wiatrowych P. i L. same uzgodnienia z […] trwały ponad
14 miesięcy. W tym czasie powódka opieszale podejmowała czynności
zmierzające do dokonania uzgodnień, m.in. w okresie od […] listopada 2007
r. (daty otrzymania uzupełniającej opinii) do […] marca 2008r. trwało
przygotowanie drugiej wersji warunków przyłączenia dla farmy P., a więc
faktyczna bezczynność tylko w tym czasie przekraczała 90- dniowy termin.
W przypadku farmy wiatrowej L., powódka od chwili skierowania do
uzgodnienia przez […] w dniu […] lipca 2007 r., nie podjęła żadnych
czynności.
W konsekwencji, należy podzielić stanowisko Prezesa URE, że
powódka przekroczyła terminy na wydanie warunków technicznych oraz nie
dochowała należytej staranności przy opracowywaniu projektów warunków
13
przyłączenia kierowanych do uzgodnienia […] S.A. w W., dla farm
wiatrowych K., P. oraz L., co naruszało § 9 pkt 3 rozporządzenia Ministra
Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków
funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, a w konsekwencji także
stanowiło naruszenie warunku 2.1.1. koncesji na dystrybucję energii
elektrycznej
z
dnia
[…]
czerwca
2007
r.
nr
[…].
W świetle powyższego, za bezzasadny Sąd Okręgowy uznał zarzut
naruszenia art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo energetyczne przez błędne
przyjęcie, że zachowanie Spółki uzasadnia nałożenie na nią kary pieniężnej,
a także zarzut naruszenia § 9 ust. 4 rozporządzenia przez błędne ustalenie, że
Spółka przekroczyła terminy na wydanie warunków technicznych oraz nie
dochowała należytej staranności przy opracowywaniu projektów warunków
przyłączenia kierowanych do […] S.A. w W., dla farm wiatrowych K., P.
oraz L. Wprawdzie skarżąca ma rację, że nie ma żadnych podstaw do
obciążania powódki skutkami zaniechań innego podmiotu ([…] S.A. w P.),
w szczególności przed 1 lipca 2007 r., gdyż przed tą datą nie była
operatorem systemu dystrybucyjnego ani też nie jest następca prawnym […]
S.A., jednak okoliczność ta nie ma znaczenia dla trafności rozstrzygnięcia.
Uchybienie 90-dniowemu terminowi określonemu w § 9 pkt 4
rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie
szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego
miało miejsce także po 1 lipca 2007 r. i dotyczyło działań powódki.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 7 i 77 k.p.a. przez zaniechanie
dostatecznego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i wydanie decyzji
stwierdzającej niewykonywanie nałożonych przepisami rozporządzenia
obowiązków, w szczególności pomimo braku ustalenia, czy na Spółce
spoczywały obowiązki wydawania warunków przyłączenia oraz „warunków
14
technicznych” w oznaczonym terminie, art. 107 § 1 k.p.a. przez wskazanie
błędnej podstawy prawnej dla rozstrzygnięcia Decyzji oraz sformułowanie
rozstrzygnięcia zawartego w pkt 1 Decyzji w sposób nie pozwalający na
identyfikację zachowań objętych jego zakresem, a także przez niewskazanie
podstawy prawnej rozstrzygnięcia zawartego w pkt 2 Decyzji, z której
wynikałyby obowiązki rzekomo naruszone przez Spółkę, stwierdzone w pkt
2 Decyzji, art. 107 1 k.p.a. przez brak wskazania w osnowie Decyzji
podstawy prawnej upoważniającej dyrektora oddziału Urzędu Regulacji
Energetyki do wydania Decyzji z upoważnienia organu administracji
państwowej, tj. Prezesa URE i art. 107 3 k.p.a. przez brak uzasadnienia
rozstrzygnięcia zawartego w pkt 2 Decyzji, tj. w zakresie, w jakim Prezes
URE stwierdził zwlekanie z nieuzasadnionych powodów z przedkładaniem
do uzgodnienia z operatorem systemu przesyłowego zakresu ekspertyzy (...)
dla farm Ś., Ś., P., G. i B. czym naruszyło warunki udzielonej koncesji, Sąd
Ochrony Konkurencji i Konsumentów wskazał na inny charakter
postępowania przed tym Sądem od postępowania przed sądami
administracyjnymi. Zgodnie, bowiem z ugruntowanym w orzecznictwie
poglądem (por: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 r. sygn. akt
III CRN 120/91 OSNC 1992 Nr 5, poz. 87; postanow. Sądu Najwyższego z
dnia 7 października 1998 r. sygn. akt I CKN 265/98 OSP 2000 Nr 5 poz. 68;
postanow. Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 r. sygn. akt 351/99
OSNC 2000 Nr 3 poz. 47; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001
r. sygn. akt I CKN 1036/98 LEX Nr 52708; wyrok Sądu Najwyższego z dnia
20 września 2005 r. sygn. akt III SZP 2/05 OSNP 2006/19-20/312) Sąd
Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie może ograniczyć sprawy
wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu tylko do funkcji
sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które
poprzedza postępowania sądowe. Celem postępowania nie jest
15
przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale
merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór między
stronami powstający dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu.
Postępowanie sądowe przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów
jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał
dowodowy zebrany w postępowaniu administracyjnym, co nie pozbawia
jednak stron możliwości zgłoszenia nowych twierdzeń faktycznych i nowych
dowodów, według zasad obowiązujących w postępowaniu odrębnym w
sprawach gospodarczych. Sąd antymonopolowy jest sądem cywilnym i
prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od
decyzji Prezesa Urzędu, w tym wypadku Urzędu Regulacji Energetyki,
według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem
legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w
postępowaniu sądowo-administracyjnym. Tylko takie odczytanie relacji
pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowym
może uzasadniać dokonany przez racjonalnego ustawodawcę wybór między
drogą postępowania cywilnego i drogą postępowania sądowoadministracyjnego dla wyjaśnienia istoty sprawy. Sąd Okręgowy uznał, że
nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do
uchybień proceduralnych, to nie mogą one być przedmiotem postępowania
sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem
Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zobowiązany jest do
wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy
uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w
postępowaniu dowodowym.
Bezzasadny jest również zarzut naruszenia § 8 ust. 5 rozporządzenia
przez przyjęcie, że 60-dniowy termin na uzgodnienie z operatorem systemu
przesyłowego elektroenergetycznego zakresu i warunków wykonania
16
ekspertyzy wpływu przyłączanych urządzeń na system elektroenergetyczny
odnosi się do Spółki w zakresie przygotowania przez Spółkę projektu
takiego zakresu i warunków wykonania ekspertyzy, który przekazywany jest
do uzgodnień operatorowi systemu przesyłowego, zgodnie z § 8 ust. 3
rozporządzenia. Wbrew temu zarzutowi, Prezes URE obowiązku takiego nie
nakładał na powódkę.
Uzgodnienie z operatorem systemu przesyłowego przyłączenia dla podmiotu
zaliczanego do I lub II grupy przyłączeniowej jest obowiązkiem każdego
operatora systemu dystrybucyjnego, a więc także powódki. Sposób takiego
uzgodnienia stanowi wewnętrzną sprawę Spółki, która stosownie do § 6 ust.
2 rozporządzenia władna jest ustalić wzór wniosku i egzekwować jego
kompletność. Dotyczy to również zakresu i warunków ekspertyz, których
oceny powódka powinna była dokonać przyjmując wniosek.
Za bezzasadny należało także uznać zarzut podniesiony z ostrożności
procesowej, naruszenia art. 56 ust. 6 ustawy Prawo energetyczne przez
nałożenie kary pieniężnej bez dostatecznego uwzględnienia okresu, stopnia
naruszenia oraz okoliczności naruszenia i pominięcie okoliczności
wynikających z całokształtu materiału dowodowego, w tym także
okoliczności, iż działalność w zakresie pełnienia obowiązków operatora
systemu dystrybucyjnego została rozpoczęta z chwilą, kiedy decyzja z dnia
[…] czerwca 2007 r. stała się ostateczna. Zaniechania powodowej Spółki w
zakresie prowadzenia uzgodnień z operatorem systemu przesyłowego po 1
lipca 2007 r. jest dostatecznie długie dla uznania nałożonej kary za
adekwatną. Należy uwzględnić bardzo wysoką szkodliwość czynu
godzącego w rozwój energetyki opartej na odnawialnych źródłach energii i
w konsekwencji długofalowe negatywne skutki dla środowiska naturalnego.
Nadto kara została wymierzona w okolicach dolnego jej wymiaru, a więc
uwzględnia wszelkie okoliczności na korzyść Spółki.
17
Powyższy wyrok w całości zaskarżyła powódka, zarzucając:
I.
naruszenie prawa materialnego, tj.
1. § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja
2007r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania
systemu elektroenergetycznego (Dz. U. z dnia 29 maja 2007 r.;
dalej „Rozporządzenie”) przez jego niezastosowanie i w
konsekwencji uznanie, że przekazanie powódce przez […] S.A.
złożonych wcześniej do tego przedsiębiorcy wniosków o
wydanie warunków przyłączenia było równoznaczne ze
złożeniem tych wniosków do […] przez przedsiębiorców
ubiegających się o wydanie tych warunków tym samym
spowodowało
wszczęcie
procedury
przyłączeniowej
powodującej po stronie powódki obowiązek wydania warunków
przyłączenia
w
terminie
określonym
w
§
9
ust.
4
rozporządzenia;
2. naruszenia § 44 rozporządzenia przez jego niezastosowanie i
uznanie, że wnioski o wydanie warunków przyłączenia złożone
do […] S.A. na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra
Gospodarki i Pracy z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie
szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci
elektroenergetycznych, ruchu i eksploatacji tych sieci (Dz. U. z
2005 r. Nr 2, poz. 6; dalej „Rozporządzenie Przyłączeniowe”)
zachowały
ważność
na
gruncie
rozporządzenia
i
w
konsekwencji uznanie, że przekazanie tychże wniosków
[…]spowodowało wszczęcie procedury przyłączeniowej na
podstawie przepisów rozporządzenia;
3. § 9 pkt 4 Rozporządzenia w zw. z 8 ust. 3 i 5 Rozporządzenia,
przez jego błędną wykładnię i uznanie, że okoliczność
18
przystąpienia przez powódkę do uzgadniania projektów
warunków przyłączenia z […] spółką z o.o. w odniesieniu do
przekazanych Powodowi przez […] S.A. wniosków o
przyłączenie stanowiło o kompletności tych wniosków i tym
samym spowodowało rozpoczęcie biegu terminu 90 - dniowego
na wydanie warunków przyłączenia, gdy tymczasem w świetle
powyższych przepisów rozpoczęcie procedury uzgodnień w
żaden sposób nie implikuje kompletności złożonych wniosków
o wydanie warunków przyłączenia;
4. w konsekwencji powyższych uchybień naruszenie § 9 ust. 4
rozporządzenia przez jego błędne zastosowanie i uznanie, że
[…] przekroczyła 90 - dniowy termin na wydanie warunków
przyłączenia dla farm wiatrowych K., L. i P., (dalej „Farmy”),
gdy tymczasem termin ten w przypadku Farm w ogóle nie
rozpoczął w stosunku do powódki biegu lub co najwyżej nie
został przez powódkę przekroczony;
5. art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo
energetyczne (tekst. jedn. Dz. U. 2006, nr 89, poz. 625 ze zm.
dalej „Ustawa prawo energetyczne”) przez jego błędną
wykładnię na skutek uznania, że naruszenie przez powódkę pkt
2.1.1 udzielonej koncesji na dystrybucję energii elektrycznej
(dalej „Koncesja”) w zw. z § 9 pkt 4 rozporządzenia oraz pkt
2.1.1 Koncesji stanowiło naruszenie obowiązków wynikających
z koncesji w rozumieniu art. 56 ust. 1. pkt 12 prawa
energetycznego, jak również naruszenie powyższego przepisu
przez uznanie dopuszczalności nałożenia sankcji pieniężnej za
niedotrzymanie warunków Koncesji o treści zawartej w pkt
2.1.1 i 2.1.2, pomimo ich nałożenia bez podstawy prawnej;
19
II.
naruszenie przepisów postępowania, tj.
1. naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c. przez
pominięcie
przy
wyrokowaniu
istotnych
dla
sprawy
okoliczności, tj. dat, w których wnioski dotyczące Farm zostały
złożone u powódki oraz w jakich stały się kompletne w
rozumieniu
§
7
rozporządzenia
oraz
niewskazanie
w
uzasadnieniu orzeczenia powodów, dla których okoliczności te
zostały pominięte przy wydaniu wyroku, gdy tymczasem ich
uwzględnienie prowadzi do wniosku, że powódka nie
przekroczyła 90 - dniowego terminu na wydanie warunków
przyłączenia, o którym mowa w § 9 pkt 4 rozporządzenia;
2. brak rozpoznania istoty sprawy oraz naruszenia art. 328 § 2
k.p.c. przez odzwierciedlony w uzasadnieniu zaskarżonego
wyroku brak dokonania ustaleń faktycznych odnośnie do
zaskarżonego pkt II decyzji Prezesa Urzędu Regulacji
Energetyki nr […] z dnia […] grudnia 2008 r. i oparcie tej
części wyroku na niemożliwych do zweryfikowania ustaleniach;
W oparciu o powyższe zarzuty powódka wniosła o zmianę
zaskarżonego wyroku przez stwierdzenie, że nie naruszyła pkt 2.1.1 koncesji
w zw. z § 9 ust. 4 rozporządzenia oraz pkt 2.1.2 koncesji; ewentualnie o
uchylenie powyższego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi I instancji oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa
procesowego według norm przepisanych.
W odpowiedzi na apelację pozwany Prezes URE wniósł o jej
oddalenie.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
20
Apelacja jest nieuzasadniona. Sąd II instancji uznając trafność ustaleń
faktycznych i słuszność oceny prawnej dokonane przez Sąd Okręgowy,
przyjmuje je za własne.
Powódka w odwołaniu od zaskarżonej decyzji nie kwestionuje ustaleń
faktycznych organu regulacyjnego dotyczących postępowania prowadzonego
w wyniku złożenia wniosku o określenie warunków przyłączenia podmiotów
wskazanych w punktach I i II decyzji, tj. sekwencji czynności
podejmowanych przez […] S.A. i powodową Spółkę. Zbędne jest zatem
wskazywanie kolejnych czynności i konkretnych dat, w których zostały
czynności podjęte. Strony natomiast odmiennie oceniają, w szczególności
terminowość tych działań, w świetle postanowień rozporządzenia Ministra
Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków
funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (dalej rozporządzenie).
Oczywistym jest, że prawidłowość decyzji Prezesa URE i wyroku Sądu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów powinna być oceniana w kontekście
stanu faktycznego zaistniałego po dniu 1 lipca 2007 r., bowiem od tej daty
[…] spółka z o.o. została wyznaczona operatorem systemu dystrybucyjnego
(decyzja Prezesa URE z dnia […] czerwca 2007 r.). Powódka kontynuowała
postępowanie wywołane wnioskami, które zostały złożone jeszcze do […]
S.A., która to okoliczność pozostaje poza sporem. Wówczas skarżącą nie
prezentowała stanowiska, że wystąpiła konieczność składnia ponownych
wniosków o przyłączenie przez podmioty, które wnioski złożyły do […]
S.A. Konsekwencją faktu, że adresatem wniosków o wydanie warunków
przyłączenia nie była powodowa Spółka, w ocenie skarżącej, jest nie
stosownie do oceny działań powódki terminów wynikających z § 9 pkt 3 (od
dnia […] września 2008 r. - § 9 pkt 4) oraz § 8 ust. 5 rozporządzenia. Prezes
URE, jak i Sąd I instancji dokonując ustaleń w zakresie wykonywania przez
powódkę działalności objętej koncesją, tj. wykonywania funkcji operatora
21
systemu dystrybucyjnego, uwzględnili powyższą okoliczność w kontekście
upływu terminów przewidzianych w powołanych przepisach rozporządzenia,
tj. dokonano oceny działań koncesjonariusza od dnia 1 lipca 2007 r. Nie
budzi wątpliwości interpretacyjnych, zdaniem Sądu Apelacyjnego, § 44
rozporządzenia, który stanowi, że warunki przyłączenia określone przed
dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność przez okres w
nich oznaczony. Wykładnia cytowanego przepisu stosowana przez skarżącą,
że zakresem przedmiotowym regulacji nie zostały objęte wnioski o wydanie
zakresu i warunków ekspertyz ani też wnioski o wydanie warunków
przyłączenia złożone na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki i
Pracy z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków
przyłączenia podmiotów do sieci elektroenergetycznych, ruchu i eksploatacji
tych sieci, a zatem wnioski te nie zachowały ważności, jest błędna. § 44
rozporządzenia uprawnia wyłącznie jeden bezwzględnie ścisły i określony
sposób zrozumienia przepisu, którego cel również jest oczywisty, a dotyczy
wyłącznie warunków przyłączenia wydanych na czas oznaczony po rządami
poprzedniej regulacji, których okres obowiązywania nie upłynął.
Sąd I instancji oddalając odwołanie powodowej Spółki słusznie uznał,
że wykonywanie przez Spółkę funkcji operatora systemu dystrybucyjnego,
wobec
podmiotów wskazanych w zaskarżonej decyzji nastąpiło z
naruszeniem § 9 pkt 3 (od dnia 24 września 2008 r. - § 9 pkt 4) oraz § 8 ust.
5 rozporządzenia. Zgodnie z § 9 pkt 4 rozporządzenia przedsiębiorstwo
energetyczne
zajmujące
się
przesyłaniem
lub
dystrybucją
energii
elektrycznej wydaje warunki przyłączenia do sieci w terminie 90 dni od dnia
złożenia kompletnego wniosku przez wnioskodawcę zaliczonego I lub II
grupy przyłączeniowej. Zgodnie zaś z § 8 ust. 5 rozporządzenia warunki
przyłączenia do sieci dystrybucyjnej wymagają uzgodnienia z operatorem
systemu przesyłowego elektroenergetycznego w przypadku urządzeń,
22
instalacji i sieci należących do podmiotów zaliczanych do II grupy
przyłączeniowej oraz połączeń sieci krajowych i międzynarodowych o
napięciu znamionowym 110 kV. Uzgodnień tych dokonuje się w terminie
nieprzekraczającym 60 dni od dnia złożenia dokumentacji dotyczącej
warunków przyłączenia albo warunków połączenia sieci. W ocenie Sądu II
instancji, Prezes URE dokonał trafnej wykładni cytowanych przepisów,
wskazując, że postępowanie wywołane złożeniem wniosku o wydanie
warunków przyłączenia powinno zostać zakończone w terminie 90 dni,
licząc bieg terminu od dnia złożenia kompletnego wniosku, a przewidziany
w § 8 ust. 5 rozporządzenia termin 60-dniowy uzgadniania warunków
przyłączenia do sieci nie jest liczony poza terminem 90 dni dla wydania
warunków przyłączenia, lecz mieści się w tym terminie. Ponadto nie budzi
wątpliwości Sądu II instancji, że rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia
4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania
systemu elektroenergetycznego wydane na podstawie delegacji ustawowej,
tj. art. 9 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, w
części, w której reguluje terminy wydania warunków przyłączenia oraz
dokonania
uzgodnień
z
operatorem
systemu
przesyłowego
elektroenergetycznego, nie wykracza poza granice zakreślone delegacją.
Jednym z elementów koniecznych dla określenia warunków przyłączenia do
sieci, które obejmuje delegacja ustawowa, jest wskazanie terminu, w którym
wniosek w wydanie warunków przyłączenia podlega rozpoznaniu, w ramach
którego konieczne jest dokonanie uzgodnień między operatorami systemu
dystrybucyjnego i przesyłowego.
Tym samym zasadną była analiza postępowania wywołanego
wnioskami złożonymi przez podmioty wymienione w punktach I i II
zaskarżonej decyzji w zakresie dochowania terminów zakreślonych wyżej
cytowanym § 9 pkt 4 oraz § 8 ust. 5 rozporządzenia. Okres od dnia złożenia
23
wniosku o wydanie warunków przyłączenia farmy wiatrowej K. do dnia
wydania warunków wraz z projektem umowy przyłączeniowej wyniósł 19
miesięcy, tj. od dnia […] kwietnia 2006 r. do dnia […] listopada 2007 r.
Powódka uzgodniony projekt warunków przyłączenia otrzymała od […]
spółki z o.o. w dniu […] sierpnia 2007 r., zatem do dnia wydania warunków
przyłączenia upłynęło trzy i pół miesiąca, kiedy to łącznie na uzgodnienia i
wydanie warunków przyłączenia został zakreślony termin 90 dni. W tym
przypadku mimo ziszczenia warunku dokonania uzgodnień w dniu […]
sierpnia 2007 r., termin wydania warunków przyłączenia (po otrzymaniu
uzgodnień) także był dłuższy niż 90 dni. Odnośnie farmy wiatrowej P.
wystarczy wskazać, że pismem z dnia […] lipca 2007r. powodowa Spółka
przekazała do zaopiniowania przez […] spółkę z o.o. projekt warunków
przyłączenia farmy, które to uzgodnienie powinno zostać zakończone w
terminie 60 dni i następnie po doliczeniu kolejnych (co najwyżej) 30 dni
powinny zostać wydane warunki przyłączenia. Do dnia […] października
2008 r. warunki te nie zostały wydane. […] spółka z o.o. wypełniając objęte
koncesją zadania operatora systemu dystrybucyjnego, opracowuje wzór
wniosku o określenie warunków przyłączenia (§ 6 ust. 2 rozporządzenia) i
„wchodząc” w etap uzgodnień z operatorem systemu przesyłowego
elektroenergetycznego,
powinna
sprawdzić
kompletność
wniosku
o
określenie warunków przyłączenia. W przypadku farmy wiatrowej L.
powódka o uzgodnienie warunków przyłączenia wystąpiła do […] spółka z
o.o. w dniu […] lipca 2007 r., które zostały dokonane z dniem […] września
2008 r. W dniu […] lipca 2008 r. wnioskodawca przedstawił powódce tytuł
prawny do gruntów, jakie mają być wykorzystane dla potrzeb farmy
wiatrowej L. Warunki przyłączenia nie zostały wydane do dnia […]
października 2008 r., mimo upływu około 14 miesięcy od daty wystąpienia
przez powódkę do operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego o
24
dokonanie uzgodnień. Dodatkowo jedynie należy wskazać, że skarżąca nie
wykazała, że warunki te zostały wydane po upływie 90 dni od momentu
złożenia przez wnioskodawcę tytułu prawnego do gruntów, jakie mają być
wykorzystane dla potrzeb farmy wiatrowej, który to tytuł prawny skarżąca
zaliczyła do elementów wniosku składających się na jego kompletność. W
ocenie Sądu Apelacyjnego powyższe okoliczności w pełni uzasadniają
zakres przedmiotowy i podmiotowy punktu I zaskarżonej decyzji.
Trafne jest również rozstrzygnięcie objęte punktem II decyzji Prezesa
URE i ocena działań operatora systemu dystrybucyjnego jako zwlekanie z
nieuzasadnionych powodów z przedkładaniem do uzgodnienia z operatorem
systemu
przesyłowego
zakresu
wpływu
przyłączanych
urządzeń
wytwórczych na krajową sieć elektroenergetyczną dla farm wymienionych w
tym punkcie. Wniosek o określenie warunków przyłączenia dla farmy
wiatrowej Ś. został złożony w dniu […] lutego 2007 r., zaś o uzgodnienie
zakresu i założeń do wykonania ekspertyzy wpływu przyłączenia farmy
wiatrowej na krajowy system elektroenergetyczny powódka wystąpiła do
[…] spółki z o.o. w dniu […] marca 2008 r., upłynęło zatem 13 miesięcy,
natomiast 8 i pół miesiąca od daty […] lipca 2007 r., tj. od daty wyznaczenia
[…] spółki z o.o. operatorem systemu dystrybucyjnego. Wniosek o
określenie warunków przyłączenia dla farmy wiatrowej Ś. został złożony w
dniu […] kwietnia 2007 r., zaś o uzgodnienie zakresu i założeń do
wykonania ekspertyzy wpływu przyłączenia farmy wiatrowej na krajowy
system elektroenergetyczny powódka wystąpiła do […] spółki z o.o. w dniu
[…] maja 2008 r., upłynęło zatem około 13 miesięcy i ponad 10 miesięcy od
daty 1 lipca 2007 r. Wniosek o określenie warunków przyłączenia dla farmy
wiatrowej Ś. został złożony w dniu […] kwietnia 2007 r., zaś o uzgodnienie
zakresu i założeń do wykonania ekspertyzy wpływu przyłączenia farmy
wiatrowej na krajowy system elektroenergetyczny powódka wystąpiła do
25
[…] spółki z o.o. w dniu […] marca 2008 r., upłynęło zatem 11 miesięcy,
natomiast 8 i pół miesiąca od daty […] lipca 2007 r. Wniosek o określenie
warunków przyłączenia dla farmy wiatrowej P. został złożony w dniu […]
lutego 2007 r., zaś o uzgodnienie zakresu i założeń do wykonania ekspertyzy
wpływu
przyłączenia
farmy
wiatrowej
na
krajowy
system
elektroenergetyczny powódka wystąpiła do […] spółki z o.o. w dniu […]
grudnia 2007 r., upłynęło zatem około 10 miesięcy, natomiast 5 i pół
miesiąca od daty […] lipca 2007 r. Wniosek o określenie warunków
przyłączenia dla farmy wiatrowej B. został złożony w dniu […] kwietnia
2007 r., zaś o uzgodnienie zakresu i założeń do wykonania ekspertyzy
wpływu
przyłączenia
farmy
wiatrowej
na
krajowy
system
elektroenergetyczny powódka wystąpiła do […] spółki z o.o. w dniu […]
grudnia 2007 r., upłynęło zatem około 8 miesięcy i około 6 miesięcy od daty
[…] lipca 2007 r. Wniosek o określenie warunków przyłączenia dla farmy
wiatrowej G. został złożony w dniu […] lutego 2007 r., zaś o uzgodnienie
zakresu i założeń do wykonania ekspertyzy wpływu przyłączenia farmy
wiatrowej na krajowy system elektroenergetyczny powódka wystąpiła do
[…] spółki z o.o. w dniu […] grudnia 2007 r., upłynęło zatem około 10
miesięcy, natomiast 5 i pół miesiąca od daty […] lipca 2007 r. Zgodnie z § 8
ust. 3 rozporządzenia zakres i warunki wykonania ekspertyzy wpływu
projektowanej farmy wiatrowej na system elektroenergetyczny wymagają
uzgodnienia z operatorem systemu przesyłowego, którego to uzgodnienia
operatorzy dokonują w terminie nieprzekraczajacym 60 dni od dnia złożenia
dokumentacji dotyczącej warunków przyłączenia. Czas trwania okresu
pomiędzy złożeniem wniosku o wydanie warunków przyłączenia a
wystąpieniem do operatora systemu przesyłowego o uzgodnienie zakresu i
założeń do wykonania ekspertyzy wpływu przyłączenia farmy wiatrowej na
krajowy system elektroenergetyczny powinien wyznaczać zakres braków
26
dokumentacji
dotyczącej warunków przyłączenia. Zakres
właściwej
dokumentacji dotyczącej warunków przyłączenia operatorowi systemu
dystrybucyjnego jako podmiotowi opracowujący wzór wniosku o określenie
warunków przyłączenia jest znany, zatem niezwłocznie podmiot ten
powinien wzywać wnioskodawcę do usunięcia wszelkich braków. Jak
wynika z wyżej przedstawionych terminów działania podejmowane przez
powódkę – operatora systemu dystrybucyjnego, uprawniają określenie ich
jako zwlekanie z nieuzasadnionych powodów z przedkładaniem do
uzgodnienia z operatorem systemu
przesyłowego zakresu wpływu
przyłączanych urządzeń wytwórczych na krajową sieć elektroenergetyczną.
Zgodnie z warunkami
koncesji udzielonej decyzją z dnia […]
czerwca 2007 r. (nr […]) powódka jest obowiązana do wykonywania
działalności objętej koncesją na zasadach określonych w ustawie – Prawo
energetyczne oraz wydanych na jej podstawie przepisach wykonawczych, w
szczególności do zapewnienia wysokiej jakości świadczonych usług,
niezawodności zaopatrzenia w energię elektryczną przy zachowaniu zasady
najniższych możliwych kosztów (warunek 2.1.1 koncesji) oraz jest
obowiązana do przestrzegania obowiązujących przepisów, w tym przepisów
o ochronie środowiska, a także wydanych na ich podstawie przepisów
wykonawczych (warunek 2.1.2 koncesji). Trafnym jest zarówno stanowisko
Prezesa URE wyrażone w zaskarżonej decyzji oraz Sądu I instancji, że
powódka w ramach postępowań o wydanie warunków przyłączenia do sieci
dla wskazanych w decyzji wytwórców energii elektrycznej naruszyła § 9 pkt
3 (od dnia […] września 2008 r. - § 9 pkt 4) oraz § 8 ust. 5 rozporządzenia
Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych
warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, który to akt
prawny stanowi bez wątpienia element obowiązującego porządku prawnego
w dziale prawa energetycznego. W konsekwencji organ regulacyjny był
27
uprawniony do nałożenia na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy – Prawo
energetyczne
kary
pieniężnej,
której
wysokość
wypełnia
kryteria
przewidziane w art. 56 ust. 6 prawa energetycznego.
Z tych przyczyn Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł
jak w sentencji.