schloss erdmannsdorf pałac mysłakowice

SCHLOSS ERDMANNSDORF
PAŁAC MYSŁAKOWICE
Das Schloß in Erdmannsdorf, Foto: Paweł Lipiński, 2001
Pałac w Mysłakowicach, zdjęcie: Paweł Lipiński, 2001 r.
Muzeum Okręgowe w Jeleniej Górze, Jelenia Góra
1816 erwarb der Feldmarschall August
Graf Neidhardt von Gneisenau das barocke Schloß, das er klassizistisch umgestalten ließ. Nach Gneisenaus Tod
kaufte es 1831 der preußische König
Friedrich Wilhelm III., der es als Sommersitz für die königliche Familie einrichtete. Karl Friedrich Schinkel besichtigte das Schloß, nahm aber wenig
Einfluß auf den Umbau. Zu den Umbauarbeiten gehörten die Errichtung
einer Orangerie und eines Kavalierhauses. Ab 1835 wurde hier durch Peter Joseph Lenné einer der schönsten Landschaftsparks Schlesiens geschaffen.
Nach dem Tod des Königs verkaufte
seine Gattin, die Fürstin Liegnitz, das
Schloß an König Friedrich Wilhelm IV.,
der es 1840 in neogotischem Stil umbauen ließ. Die Pläne lieferte der Architekt Friedrich August Stüler. 1841–1844
wurde dem Schloß auf der Gartenseite
anstelle des Kavaliershauses ein eingeschossiger Speisesaalanbau hinzugefügt. Dahinter errichtete Stüler einen
Turm mit Aussichtsplattform. Die
Außenansichten des Gebäudes erhielten Zinnenkränze und gotische Fensterverdachungen. Anfang des 20. Jahrhunderts erwarb die Familie Rudolf
das Schloß, die es bis 1945 besaß.
Schloß Erdmannsdorf, um 1910
Pałac Mysłakowice, ok. 1910 r.
Hirschberger Heimatstube, Alfeld/Leine
Nach dem Zweiten Weltkrieg wurde
das Schloß zunächst von der Roten Armee genutzt. Später zog die staatliche
Branntweinmonopolbehörde ein, die
jedoch nur die Nebengebäude nutzte.
Seit 1951 dient es als Schulgebäude.
Der äußere Charakter des Baues blieb
erhalten, während das Gebäudeinnere,
die historische Raumaufteilung mit ihren Dekorationen verlorengingen.
1980 kam das Schloß als schützenswertes Bauwerk auf die Liste des Denkmalschutzes. Heutiger Eigentümer des
Schlosses und des Parks ist die Gemeinde Erdmannsdorf.
W roku 1816 feldmarszałek hrabia August Neidhardt von Gneisenau nabył
barokowy pałac, który polecił przebudować w stylu klasycystycznym. Po
śmierci Gneisenaua pałac kupił w roku
1831 król pruski Fryderyk Wilhelm III
i urządził go jako letnią rezydencję dla
rodziny królewskiej. Karl Friedrich
Schinklel odwiedził pałac, ale nie wywarł większego wpływu na jego przebudowę. W ramach prowadzonych
prac wybudowano oranżerię i Dom Ka-
Die Stirnseite des Palastes in Erdmannsdorf nach einem Stich
von F. A. Tittel, ca. 1822
Pałac w Mysłakowicach od strony fasady frontowej wg ryciny
F. A. Tittela z ok. 1822 r.
Aus „Wanderungen über Stonsdorf, Erdmannsdorf und Buchwald ...“, Landeshut 1822
walerski. Od roku 1835 trwały tutaj
prace związane z założeniem jednego
z najpiękniejszych parków krajobrazowych Śląska pod kierownictwem Petera Josepha Lenné. Po śmierci króla
jego żona, księżna Liegnitz, sprzedała
pałac królowi Fryderykowi IV, który
polecił go przebudować w roku 1840
w stylu neogotyckim. Autorem projektu był architekt Friedrich August Stüler.
W latach 1841–1844 dobudowano do
pałacu od strony ogrodu w miejsce Domu Kawalerskiego jednokondygnacyjną salę jadalną. Z tyłu za nią Stüler
wzniósł wieżę z platformą widokową.
Fasady pałacu zostały ozdobione blankowanymi szczytami i gotyckimi obramowaniami okien. Na początku XX
wieku pałac nabyła rodzina Rudolf i
była jego właścicielem do roku 1945.
Po drugiej wojnie światowej w pałacu
stacjonowała najpierw Armia Czerwona. Następnie został zajęty przez zarząd
państwowego monopolu alkoholowego, który korzystał jednak tylko z zabudowań gospodarczych. Od roku 1951
służył jako budynek szkolny. Zewnętrzny charakter budynku pozostał zachowany, podczas gdy wnętrza wraz ze
swoim podziałem i dekoracjami uległy
zniszczeniu. W roku 1980 pałac został
wciągnięty do rejestru obiektów chronionych. Obecnie właścicielem pałacu
i parku jest gmina Mysłakowice.