D - Sąd Okręgowy w Warszawie

Sygn. akt XVII AmE 29/15
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 29 grudnia 2014 roku Nr (...) pozwany - Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, po przeprowadzeniu
postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej Przedsiębiorcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w
O. orzekł, że Przedsiębiorca ten naruszył warunek (...) koncesji na obrót paliwami ciekłymi udzielonej ww. decyzją
Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 10 czerwca 2009 r. Nr (...) zmienioną decyzją z dnia 14 stycznia 2010 r. Nr
(...), w ten sposób, iż w dniu 12 marca 2012 r., czynił przedmiotem obrotu na stacji paliw zlokalizowanej w miejscowości
T. przy ul. (...), olej napędowy (ON) nie spełniający wymagań jakościowych określonych w rozporządzeniu Ministra
Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz. U. z 2008 r. Nr 221,
poz. 1441 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w dacie kontroli - ze względu na zaniżoną temperaturę zapłonu
oraz zawyżoną zawartość estrów metylowych kwasów tłuszczowych ((...)).
Za powyższe działanie Prezes URE wymierzył Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 52.000 zł, co jak podał
stanowi ok. (...) przychodu z działalności koncesjonowanej osiągniętego przez niego w 2013 r.
Od niniejszej Decyzji powód – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. złożył odwołanie. Zaskarżonej Decyzji powód zarzucił:
1. obrazę przepisu art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez prowadzenie postępowania w sposób
skutkujący brakiem zaufania przedsiębiorcy do organu;
2. obrazę przepisu art. 12 § 1 oraz przepisu art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez prowadzenie
postępowania w sposób przewlekły oraz powierzchniowy, skutkujący brakiem gruntownego wyjaśnienia sprawy;
3. obrazę przepisu art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo energetyczne poprzez wymierzenie przedsiębiorcy kary pieniężnej
pomimo braku naruszenia warunków koncesji;
4. obrazę przepisu art. 56 ust. 6a ustawy Prawo energetyczne poprzez brak odstąpienia od wymierzenia przedsiębiorcy
kary pieniężnej pomimo zaistnienia ku temu przesłanek;
5. obrazę przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o Inspekcji Handlowej poprzez przeprowadzenie kontroli pod nieobecność
kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej.
Na tej podstawie powód wniósł o uchylenie skarżonej Decyzji jako bezzasadnej w całości, ewentualnie w przypadku
nie podzielenia przez Sąd stanowiska co do bezzasadności Decyzji wniósł o zmianę skarżonej Decyzji w części
dotyczącej nałożonej kary poprzez odstąpienie od jej wymierzenia na podstawie przepisu art. 56 ust 6a Ustawy prawo
energetyczne oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania na rzecz odwołującego.
Ponadto wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z:
- dokumentów załączonych do niniejszego odwołania, na okoliczności z nich wynikające,
- opinii biegłego z zakresu paliw, na okoliczność oceny prawidłowości wykonania czynności kontrolnychpobrania próbek, na stacji paliw Przedsiębiorcy zlokalizowanej w miejscowości T. przy ul. (...), przez inspektorów
Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej oraz wpływu wykonania czynności kontrolnych na wynik badań
próbek paliwa,
- akt postępowania prowadzonego przez Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej w B. (ul. (...), (...)-(...) B.) o nr
akt UOKiK (...) - na okoliczności wskazane w uzasadnieniu odwołania,
- przesłuchania stron, z ograniczeniem z przyczyn natury faktycznej do zeznań odwołującego - na okoliczności
wskazane w uzasadnieniu pisma.
Dodatkowo wniósł o:
- zwrócenie się przez Sąd do Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w B. (ul. (...), (...)-(...) B.) o nr
akt UOKiK (...) o przedstawienie procedury (pobierania, przyjmowania, przechowywania i czyszczenia (sterylizacji)
naczyń użytych podczas kontroli będącej podstawą niniejszego postępowania na okoliczności nierzetelności
przeprowadzonej kontroli, wypaczenia wyników kontroli poprzez m.in. użycie naczyń, które wcześniej zostały użyte
do przechowywania próbek etyliny pobranych podczas innej kontroli. Powód wskazał bowiem, iż naczynia użyte do
kontroli były wielokrotnie używane, nie były to naczynia jednorazowe.
- zwrócenie się przez Sąd do spółki (...) sp. z o.o. o udzielenie informacji jak została rozpatrzona reklamacja
spółki (...) sp. z o.o. z dnia 28.06.2013r. oraz o zobowiązanie ww. spółki do przedstawienia wyników wykonanych
badań/analiz paliwa dotyczącego zdarzenia z dnia 27.06.2013r. na bazie paliw (...) w E. (zgłoszenie złej jakości
paliwa) - na okoliczności zachowywania należytej staranności przez Przedsiębiorcę podczas wykonywania działalności
koncesjonowanej (obrót paliwami) oraz braku udzielenia odpowiedzi na reklamację. Ponadto na okoliczność, że
(...) Sp. z o.o. otrzymała po nalaniu złej jakości oleju napędowego świadectwo jakości oleju napędowego spełniające
obowiązującą normę, co oczywiście nie było prawdą.
W uzasadnieniu odwołania powód stwierdził, że wyniki przeprowadzonych badań paliwa nie mogą stanowić podstawy
ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie, ponieważ znacznie się różnią przez co nie są wiarygodne.
Wywiódł, iż pobranie próbek i wykonanie badań zostało przeprowadzone w sposób nierzetelny i nieprawidłowy a
pobrane próbki były przechowywane w sposób niewłaściwy, tj. pojemniki do pobierania i przechowywania próbek
kontrolowanego paliwa znajdowały się w miejscu ogólnie dostępnym dla osób postronnych i nie były zabezpieczone
przed zanieczyszczeniami z zewnątrz, co mogło przyczynić się do zmiany parametrów badanego paliwa. Jak podał
powód, podstawą takich twierdzeń jest fakt, że w okresie, w którym zostały przeprowadzone kontrole żadne z
urządzeń nie uległo awarii a Przedsiębiorca dołożył wszelkich starań do zachowania odpowiedniej jakości paliwa, które
sprzedawał. Z drugiej strony powód wskazał, że osobiście będąc w(...) w Ś. stwierdził naocznie nieprawidłowości w
przechowywaniu oraz wydawaniu inspektorom naczyń do przechowywania próbek.
Powód zauważył, iż w toku postępowania administracyjnego wnosił o przeprowadzenie czynności mających na celu
wyjaśnienie rozbieżności wyników (m.in. o zobowiązanie P. Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej do
wskazania procedury postępowania, przechowywania oraz wydawania pojemników do pobierania próbek paliwa przez
kontrolujących), jednak organ odmówił, pozbawiając Przedsiębiorcę możliwości czynnego udziału w sprawie.
Powód podniósł, iż złożył do Komendy Powiatowej Policji w K. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa
polegającego na dolaniu do zbiornika z badanym olejem napędowym benzyny. Wskazał bowiem, iż zgodnie z
twierdzeniem Pani A. M.- inspektora (...) w B., zepsucie oleju napędowego mogło być spowodowane przez dolanie
choćby 5 listów benzyny, co wskazuje na działanie osób trzecich. Powód wykluczył aby zdarzenie to nastąpiło z jego
woli, choćby z tego względu, że benzyna jest droższa od oleju napędowego, wobec czego mieszanie obu paliw byłoby
nieopłacalne. Jak podał powód, Policja odmówiła jednak wszczęcia postępowania w tej sprawie.
Powód stwierdził, że dokonane czynności kontrolne w sposób rażący naruszają przepis art. 15 ust. 1 ustawy o
Inspekcji Handlowej, ponieważ podczas drugiej kontroli były przedsięwzięte w obecności Pani M. S., która nie została
upoważniona przez Przedsiębiorcę do brania udziału w przedmiotowej kontroli. Ponadto powód zaznaczył, że organ
w Decyzji nie wspomniał o obecności jakiejkolwiek uprawnionej osoby podczas pierwszej kontroli.
Ponadto powód zauważył, iż stwierdzenie na podstawie próbek pobranych podczas pierwszej kontroli zbyt dużej ilości
dodatku bioestru w oleju napędowym było wynikiem odkładania się bioestru na dnie zbiornika. Wywiódł, iż przyczyną
tego zjawiska mogła być niewielka ilość sprzedaży oleju napędowego, co mogło spowodować zmniejszony ruch paliwa
w zbiorniku i odkładanie się gęstszej substancji (bioestru) na jego dnie. W związku z tym procesem, również drugi z
parametrów- temperatura zapłonu, mógł ulec pogorszeniu. Powód podał, iż nie mógł przewidzieć, że sprzedaż paliwa
będzie tak niewielka, a co za tym idzie, nastąpi opisany wyżej proces.
Powód podkreślił, że zawsze nabywa paliwo od tego samego polskiego zaufanego i renomowanego dostawcy - Grupy
(...) S.A. Podniósł, iż w związku z faktem, że jest to uznany polski koncern, mając zaufanie do państwa i do jego organów
właśnie od tej spółki nabywa paliwa, znajdując się w uzasadnionym przeświadczeniu, że zakupiony od niej towar
jest w 100% zgodny z przewidzianymi prawem normami. Uznał więc, że jeśli parametry badanego oleju napędowego
rzeczywiście były niewłaściwe to dostawca, a nie Przedsiębiorca powinien ponosić z tego tytułu odpowiedzialność.
Wywiódł, iż regularnie dokonywane przez niego kontrole jakości nabywanego paliwa stanowczo nie pozwalają na
przypisanie mu braku należytej staranności a wręcz przeciwnie wskazują, że utrzymuje on należytą staranność na
każdym etapie obrotu paliwem. W świetle przedstawionych powyżej okoliczności powód stwierdził, że podjęte przez
niego działania były wystarczające do odstąpienia przez organ od wymierzenia mu kary pieniężnej.
W dalszej części odwołania powód podniósł jeszcze, że dokonuje zakupu paliw od (...). Dodatkowo korzysta
wyłącznie z własnych środków transportu, które posiadają wymagane prawem decyzje, zezwolenia, legalizacje i
certyfikaty. Zatrudniani przez spółkę (...) sp. z o.o. kierowcy posiadają wszelkie wymagane prawem uprawnienia,
w tym uprawnienia (...), uprawienia do napełniania i opróżniania autocystern i wagonów kolejowych, świadectwa
kwalifikacji, są przeszkoleni do napełniania i opróżniania paliw na bazie paliw w E.. Wskazał, że bada również
regularnie paliwo w certyfikowanych laboratoriach np. (...). Na stacjach paliw posiada natomiast pełen monitoring
paliwa znajdującego się we wszystkich zbiornikach z zalegalizowanym przez Urząd Miar układem pomiarowym.
Powód wskazał, że podczas zakupu paliwa otrzymuje świadectwo jakości, jednak paliwo, którymi napełniane są
cysterny nie jest badane przez dostawcę (...) czy (...). Podniósł, że nie ma więc pewności, czy zakupione paliwo spełnia
określone prawem normy. Przy czym powód zaznaczył, że w styczniu i marcu 2013 r., a także 27 czerwca 2013 r.
pracownicy Przedsiębiorcy ujawnili nieprawidłowości, wskazujące na dostarczenie przez (...) paliwa nieodpowiedniej
jakości. Powód odnosząc się do ostatniego takiego zdarzenia podniósł, że podczas nalewania paliwa do autocysterny
(...) Sp. z o.o. na bazie paliw w E. (należącej do Grupy (...) S.A.) kolor paliwa wzbudził podejrzenia pracownika
Spółki, w następstwie czego zbadano próbkę paliwa pod kątem zawartości wody. Badanie wykazało siedmiokrotne
przekroczenie normy zawartości tejże. Spółka we wszystkich przypadkach złożyła reklamację, ale do tej pory nie
otrzymała na nie odpowiedzi. Wobec czego nie jest w stanie udowodnić, że to dostawca sprzedaje paliwo złej jakości.
Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
ustalił następujący stan faktyczny:
Powód – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi na
podstawie koncesji udzielonej decyzją Prezesa URE z dnia 10 czerwca 2009 r. Nr (...) (k. 30- 33 akt adm.) zmienioną
decyzją z dnia 14 stycznia 2010 r. Nr (...) na okres od dnia 16 czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2025 r. (k. 34- 35 akt adm.).
W toku kontroli (protokół kontroli nr (...) k. 4- 6 akt adm.) przeprowadzonej w dniu 12 marca 2012 r. przez inspektorów
reprezentujących P. Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w B. na należącej do Przedsiębiorcy stacji
paliw zlokalizowanej w T. przy ul. (...) pobrano za pomocą odmierzacza paliw podstawową i kontrolną próbkę oleju
napędowego (protokół pobrania próbek paliw nr (...) k. 7- 8 akt adm., protokół pobrania próbek paliw ciekłych
do użytku wewnętrznego Inspekcji Handlowej k. 9 akt adm.). Kontroli dokonano w obecności Pani M. S. jako
osoby sprzedającej, która podała, że nie jest upoważniona do reprezentowania Przedsiębiorcy. Wyżej wymienionej
udostępniono do sprawdzenia pojemniki na próbki, ale nie zgłosiła zastrzeżeń do ich stanu. Odmówiła natomiast
podpisania protokołu pobrania próbek paliw oraz protokołu kontroli na polecenie Przedsiębiorcy. Pochodzenie
oferowanego na stacji oleju napędowego zostało udokumentowane za pomocą faktury VAT wystawionej przez (...)
Sp. z o.o. (k. 4-6 akt adm.).
Próbkę podstawową przekazano do Ośrodka (...) S.A. w P. w celu zbadania jakości paliwa. W wyniku
przeprowadzonych badań próbki podstawowej oleju napędowego stwierdzono niezgodność oleju napędowego z
wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 09 grudnia 2008 roku w sprawie wymagań
jakościowych dla paliw ciekłych (Dz.U. Nr 221 poz. 1441 ze zm.) ze względu na temperaturę zapłonu, która wyniosła
poniżej 40ºC (<40ºC) przy wymaganiach jakościowych powyżej 55ºC i tolerancji wynikającej z metody badawczej
powyżej 52,9ºC oraz ze względu na zawartość estrów metylowych kwasów tłuszczowych (FAME) na poziomie 7,9%
(V/V) przy wymaganiach jakościowych 7% (V/V) i tolerancji maksymalnie 7,3% (V/V) (protokół z badań nr (...) k.
11 akt adm.).
Próbka kontrolna oleju napędowego pobranego równocześnie z próbką podstawową została natomiast zbadana w
Specjalistycznym Laboratorium (...) z siedzibą w B., które wykazało zaniżoną temperaturę zapłonu - poniżej 40°C
przy wymaganiach jakościowych powyżej 55ºC, z uwzględnieniem tolerancji wynikającej z przyjętej metody badawczej
powyżej 52,9°C, a także stwierdzono zawyżoną zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych (FAME), która
wynosiła 8,3% (V/V) przy wymaganiach jakościowych 7% (V/V) a powinna, z uwzględnieniem tolerancji wynikającej
z przyjętej metody badawczej wynosić maksymalnie 7,3 % (V/V) (protokół z badań nr (...) k. 12 akt adm.).
W dniu 20 marca 2012 r. na stacji Przedsiębiorcy w T. przy ul. (...) po raz kolejny przeprowadzono kontrolę, w której
uczestniczyła Pani M. S., potwierdzając tym razem fakt zatrudnienia w Spółce (...) Sp. z o.o. Ze zbiornika nr 3, do
którego dolano nową partię oleju napędowego inspektorzy pobrali próbki tego paliwa, uprzednio przedstawiając do
sprawdzenia Pani M. S. pojemniki na olej. Ww. nie zgłosiła uwag do ich stanu, zastrzeżenia dotyczące kontroli zgłosił
natomiast drogą telefoniczną, a następnie faksem, prokurent Spółki D. M., który nie był obecny na stacji paliw w
czasie przedmiotowej kontroli. Pani M. S. odmówiła jednak podpisania protokołu pobrania próbek paliwa. ( protokół
kontroli nr akt kontroli (...) k. 13- 21 akt adm., protokół pobrania próbek paliw nr (...) k. 22- 23 akt adm., protokół
pobrania próbek paliw ciekłych do użytku wewnętrznego Inspekcji Handlowej k. 24 akt adm.).
Jednocześnie w związku z podejrzeniem, że jakość paliwa – oleju napędowego znajdującego się w zbiorniku nr 3 w dniu
20 marca 2012 r. po dostawie paliwa nie spełnia obowiązujących norm P. Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej
w B. wydał postanowienie o zabezpieczeniu partii oleju napędowego ON na okres od 20 marca do 20 kwietnia 2012
r. w celu ustalenia rzeczywistej jakości produktu (k. 15v akt adm.).
Próbkę podstawową przekazano do Specjalistycznego Laboratorium (...) z siedzibą w B. (protokół przyjęcia próbki
do badań nr (...) k. 25 akt adm.), które stwierdziło, że badany olej napędowy nie spełnia wymagań rozporządzenia
Ministra Gospodarki z dnia 09 grudnia 2008 roku w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych ze względu
na zaniżoną temperaturę zapłonu, która wyniosła 43,5ºC przy wymaganiach jakościowych powyżej 55ºC i tolerancji
wynikającej z metody badawczej powyżej 52,9ºC (protokół z badań nr (...) k. 26- 27 akt adm.).
Próbkę kontrolną oleju napędowego pobranego 20 marca 2012 r. oddano natomiast do analizy (...) Instytutowi (...) w
W., który oznaczył temperaturę zapłonu na poziomie 44ºC przy tych samych wymaganiach jakościowych i tolerancji
jak w poprzednich badaniach laboratoriów ( protokół przekazania próbki kontrolnej nr (...) k. 28, sprawozdanie z
badań nr (...) k. 29 akt adm.).
Wyniki powyżej opisanych badań zostały przekazane kontrolowanemu Przedsiębiorcy, który złożył do WIIH w
B. „Wyjaśnienia i wnioski dowodowe” żądając „przedstawienia procedury obrotu, a także sposobu wykorzystania
przez WIIH w B. pojemników do pobierania próbek paliwa”, w zakresie otrzymania pojemników od dostawcy,
sposobu przechowywania, sposobu pobierania ich do kontroli, sposobu ich składowania oraz składowania nakrętek,
zabezpieczenia pojemników, postępowania z pojemnikiem po zbadaniu próbki (k. 19 akt adm.).
Pismem z dnia 06 grudnia 2013 r. Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania
administracyjnego w sprawie wymierzenia Przedsiębiorcy kary pieniężnej w związku z możliwością naruszenia
warunku (...) koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Jednocześnie Przedsiębiorca został wezwany do zaprzestania
naruszeń warunków koncesji. Ponadto Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do złożenia szczegółowych wyjaśnień
w sprawie, wniosków dowodowych oraz do przekazania uwierzytelnionych kopii dokumentów mających związek z
ujawnionym naruszeniem warunku (...) koncesji, a także kopii wszelkich dokumentów potwierdzających aktualną
sytuację finansową Przedsiębiorcy za rok 2012, w terminie 14 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia (k. 36- 38
akt adm.). Powyższe pismo zostało Przedsiębiorcy prawidłowo doręczone w dniu 11 grudnia 2013 r. (k. 39 akt adm.).
W odpowiedzi na powyższe zawiadomienie, pismem z dnia 27 grudnia 2013 r., Przedsiębiorca złożył wyjaśnienia
dotyczące stwierdzonego naruszenia oraz dokumenty przedstawiające jego sytuację finansową. Jednocześnie
Przedsiębiorca wniósł o odstąpienie od wymierzenia kary (k. 40- 51 akt adm.).
W związku z koniecznością skompletowania materiału dowodowego, pismem z dnia 24 kwietnia 2014 r. Prezes
URE wezwał Przedsiębiorcę do przedłożenia wszelkich dokumentów potwierdzających aktualną sytuację finansową
Przedsiębiorcy za rok 2013, w terminie 14 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia (k. 53 akt adm.).
Przy piśmie z dnia 19 maja 2014 r., Przedsiębiorca przekazał żądane dokumenty (k. 55- 64 akt adm.).
Pismem z dnia 04 czerwca 2014 r. Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego w
przedmiotowej sprawie. Jednocześnie, Przedsiębiorca został poinformowany o możliwości zapoznania się z zebranym
materiałem dowodowym oraz złożenia ewentualnych uwag i wyjaśnień w siedzibie Urzędu, w terminie 7 dni licząc od
dnia otrzymania tego pisma. Powyższe pismo zostało prawidłowo doręczone Przedsiębiorcy w dniu 23 czerwca 2014
r. (k.67 – 68 akt adm.).
29 grudnia 2014 r. Prezes URE wydał zaskarżoną Decyzję, w której stwierdził, że (...) Sp. z o.o. naruszył warunek 2.2.3.
koncesji na obrót paliwami ciekłymi w ten tylko sposób, iż w dniu 12 marca 2012 r., czynił przedmiotem obrotu na
stacji paliw zlokalizowanej w miejscowości T. przy ul. (...), olej napędowy (ON) nie spełniający wymagań jakościowych
określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych dla
paliw ciekłych (Dz. U. z 2008 r. Nr 221, poz. 1441 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w dacie kontroli ze względu na zaniżoną temperaturę zapłonu oraz zawyżoną zawartość estrów metylowych kwasów tłuszczowych
(FAME), za co wymierzył Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 52.000 zł.
Przychód Przedsiębiorcy z działalności objętej koncesją w 2013 r. wyniósł (...) zł (k. 66 akt adm.).
Spółka z o.o. (...) zaopatruje się w paliwo w firmie (...) Sp. z o.o. od kilkunastu lat, w tym okresie zdarzały się
wielokrotnie sytuacje, że powód miał wątpliwości co do jakości zakupionego w (...) paliwa, przy czym dotyczyło to
także paliwa, które posiadało atesty. Jak zeznał w imieniu strony powodowej Prezes zarządu D. M., Spółka z o.o.
(...) sprzedawała paliwo zaopatrzone w atest w momencie jego zakupu w bazie paliw, a po pewnym czasie otrzymała
informację od grupy (...), że paliwo to ma inne parametry niż te, które były wskazane w ateście. Dalej D. M. zeznawał,
że ,,zdarzały się wielokrotnie sytuacje, że mieliśmy wątpliwości co do jakości zakupionego w (...) paliwa, ... jak była
reklamacja paliwa to wstrzymywaliśmy sprzedaż, ale nie zawsze, bo część paliwa była już sprzedana’’. (k. 104 odwrót
akt sąd.). W tym zakresie Sąd dał wiarę jego zeznaniom, uznając je w przeważającej za części spójne i wiarygodne. Sąd
nie dał natomiast wiary zeznaniom strony powodowej co do okoliczności, że w momencie przeprowadzenia kontroli w
dniach 12 i 20 marca 2013 r. Pani S. nie była sprzedawcą, jako że w ocenie Sądu zeznania te są niespójne, nielogiczne
i niekonsekwentne. Z jednej strony bowiem powód zeznał, że wydaje mu się, że Pani S. nie była ,,w tym momencie’’
sprzedawcą, by dalej stwierdzić, że w czasie kontroli zgłaszał uwagi telefonicznie Pani M. S. ( k. 104 odwrót, 105
akt sąd.). Zdaniem Sądu, gdyby Pani S. nie była osobą sprzedającą paliwo na stacji paliw w T. w czasie rozpoczęcia
czynności kontrolnych w dniu 12 i 20 marca 2012 r., a zatem osobą czynną na stacji paliw do obsługiwania osób tam
się pojawiających, to w trakcie kontroli Prezes Zarządu Spółki nie zgłaszałby jej uwag telefonicznie.
Powyższy stan faktyczny został ustalony przez Sąd w oparciu o zgromadzone dowody w postaci dokumentów, których
autentyczności ani treści strony nie kwestionowały, zaś Sąd także nie miał wątpliwości co do ich wartości dowodowej,
stąd były one przydatne dla ustalenia stanu faktycznego oraz zeznania stron powodowej, w zakresie uznanym przez
Sąd za wiarygodne.
W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
zważył, co następuje:
W ocenie Sądu zaskarżona Decyzja jest prawidłowa i słuszna, ma oparcie w przepisach prawa, a odwołanie nie
zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 roku,
poz. 1059 j.t. ze zm.) karze pieniężnej podlega ten, kto nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji.
Należy przy tym zaznaczyć, że naruszenie jednego z warunków koncesji jest wystarczającą przesłanką do zastosowania
przepisu art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy - Prawo energetyczne i wymierzenia na tej podstawie, w oparciu o art. 56 ust. 2
powołanej ustawy, kary pieniężnej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.
Zdaniem Sądu, brzmienie przytoczonego wyżej przepisu przesądza o obligatoryjnym charakterze kary za naruszenie
określonych w koncesji warunków wykonywania działalności gospodarczej, przewidując bezwzględny obowiązek
ukarania danego przedsiębiorcy, w razie stwierdzenia okoliczności podlegających karze. Przepis art. 56 ust. 1
pkt 12 ustawy - Prawo energetyczne stanowi więc samodzielną podstawę do wymierzenia przedsiębiorcy kary za
niedochowanie obowiązków udzielonej koncesji i nie wymaga wykazania zawinionego działania lub zaniechania
przedsiębiorcy.
W tym miejscu należy podnieść, że powód akceptując warunki udzielonej mu koncesji zaakceptował warunek(...),
zgodnie z którym nie wolno mu było czynić przedmiotem obrotu paliw ciekłych, których parametry jakościowe są
niezgodne z parametrami określonymi obowiązującymi przepisami i wynikającymi z zawartych umów.
Tymczasem, jak wynika z materiału dowodowego, badanie próbek oleju napędowego pobranego na stacji paliw
powoda w T. przy ul. (...) w toku kontroli przeprowadzonej przez Inspekcję Handlową w dniu 12 i 20 marca 2012 r.,
wykazało niezgodność jakości tego paliwa z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia
09 grudnia 2008r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz.U. Nr 221, poz. 1441 ze zm.), z tym że
Prezes URE w sentencji Decyzji wymierzył (...) Sp. z o.o. karę za obrót paliwem jakości niezgodnej z przepisami ww.
rozporządzenia tylko w dniu 12 marca 2012 r.
Z załącznika nr 2 do powołanego rozporządzenia wynika, iż temperatura zapłonu oleju napędowego każdego
typu, stosowanego w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach,
wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, powinna wynosić powyżej 55ºC. Natomiast temperatura zapłonu
oleju napędowego sprzedawanego przez powoda 12 marca 2012 r. na stacji w T. przy ul. (...), pobranego do próbki
podstawowej jak i kontrolnej, wyniosła poniżej 40ºC, mimo, że nawet przy tolerancji wynikającej z metody badawczej
powinna wynosić powyżej 52,9ºC. Obydwa badania próbek zostały przeprowadzone przez różne laboratoria, pierwsze
wykonane zostało przez Ośrodek (...) S.A. w P., drugie kontrolne przez Specjalistyczne Laboratorium (...) z siedzibą
w B.. Laboratoria oznaczyły temperaturę zapłonu oleju napędowego w identycznym przedziale poniżej 40ºC a zatem
zgodnie wykazały zaniżoną temperaturę zapłonu oleju napędowego oferowanego przez powoda 12 marca 2012 r.
Również badania próbki podstawowej i kontrolnej pobranych na tej samej stacji powoda, ale w dniu 20 marca 2012
r. ze zbiornika po dolewce nowej partii oleju napędowego wykazały zbyt małą temperaturę zapłonu sprzedawanego
oleju napędowego. Specjalistyczne Laboratorium (...) z siedzibą w B. oznaczyło temperaturę zapłonu oleju poddanego
analizie na poziomie 43,5ºC, podczas gdy (...) Instytut (...) w W. określił temperaturę zapłonu na poziomie 44ºC.
Różnice w oznaczeniu parametru temperatury zapłonu oleju napędowego pobranego w różnych dniach (12 i 20 marca
2012 r.) nie podważają wiarygodności wyników przeprowadzonych badań paliwa, gdyż dotyczą one innego paliwa,
ponieważ za drugim razem badana była tzw. dolewka paliwa. Wątpliwości co do stwierdzenia zaniżonej temperatury
zapłonu oleju napędowego nie powstają tym bardziej, że wszystkie wyniki oscylowały dużo poniżej wymaganych
przepisami 55ºC, nie wahały się zatem w granicach normy.
Ponadto zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych zawartość
estru metylowego kwasów tłuszczowych FAME powinna wynosić w oleju napędowym każdego typu dokładnie 7,0%
(V/V), a w próbce podstawowej pobranej 12 marca 2012 r. przebadanej przez Ośrodek (...) S.A. w P. wyniosła 7,9% (V/
V), z kolei w próbce kontrolnej z tego samego dnia analizowanej przez Specjalistyczne Laboratorium (...) z siedzibą
w B. - 8,3% (V/V), przy uwzględnieniu tożsamej tolerancji przyjętej przez obydwa laboratoria - maksymalnie do
7,3% (V/V). W rezultacie potwierdzona zatem została zawyżona zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych
FAME, a zbliżone wyniki badań podstawowych i kontrolnych nie dają podstaw do kwestionowania badań ilości estru
zrealizowanych przez laboratoria.
Przedstawione rezultaty wykonanych specjalistycznych analiz laboratoryjnych świadczą zatem, że paliwo
sprzedawane przez powoda nie spełniało norm określonych prawem.
Powodem stwierdzenia przekroczenia parametrów oleju napędowego nie może być niewłaściwy stan pojemników na
próbki paliwa. W przypadku bowiem obydwu kontroli z 12 i 20 marca 2012 r. Pani M. S. sprzedająca na stacji paliw
powoda, której inspektorzy udostępnili pojemniki na próbki celem ich sprawdzenia, nie zgłosiła zastrzeżeń do ich
stanu. Jak wynika z protokołu kontroli z dnia 20 marca 2012 r. wymieniona złożyła nawet dodatkowe oświadczenie,
w którym potwierdziła, że pojemniki były czyste i suche oraz schłodzone. Odmowa podpisania przez nią protokołu
pobrania próbek paliw nastąpiła natomiast z polecenia Przedsiębiorcy, którego nie było w miejscu w czasie kontroli
(k. 5 akt adm.).
Nie było zatem zdaniem Sądu celowym zwrócenie się do Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w B.,
zgodnie z żądaniem powoda, o przedstawienie procedury pobierania, przyjmowania, przechowywania, czyszczenia i
sterylizacji naczyń używanych podczas kontroli, na okoliczność nierzetelności czynności kontrolnych, użycia brudnych
pojemników.
Wprawdzie powód podnosił, że Pani M. S. nie była osobą upoważnioną do reprezentowania go w trakcie kontroli, ale
wysunięty przez niego w związku z tym zarzut naruszenia art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji
Handlowej (Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1219 ze zm.) nie jest trafny. Zgodnie z powołanym przepisem w brzmieniu
z daty kontroli, kontrolę przeprowadza się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej w
siedzibie kontrolowanego lub w miejscu wykonywania działalności oraz w godzinach pracy lub w czasie faktycznego
wykonywania działalności przez kontrolowanego. Tym niemniej w myśl art. 15 ust. 3 tej ustawy w przypadku
nieobecności osób, o których mowa w ust. 1, czynności kontrolne mogą być wykonywane w obecności innego
pracownika kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. - Kodeks cywilny, lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny,
niebędący jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę. Wskazany w wymienionym przepisie art. 97 kc
stanowi natomiast, iż osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytuje
się w razie wątpliwości za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z
osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy
należy stwierdzić, iż wobec tego, że M. S. występowała w czasie kontroli jako osoba sprzedająca na stacji paliw powoda,
to nawet gdyby przyjąć, że formalnie nie była w Spółce z o.o. (...) zatrudniona, słusznie została uznana za osobę
umocowaną do dokonania czynności prawnych w imieniu przedsiębiorstwa, a zatem czynności kontrolne mogły być
wykonywane w jej obecności. Dlatego też nie mają znaczenia zastrzeżenia Przedsiębiorcy, iż wymieniona nie zna się
na sposobie pobierania próbek i nie mogła stwierdzić, czy próbka pobrana była w sposób prawidłowy, skoro zalicza
się grona osób, o których mowa w art. 15 ustawy o Inspekcji Handlowej, tym bardziej, że w toku drugiej kontroli
potwierdziła już fakt zatrudnienia w powodowej Spółce. Jeśli chodzi natomiast o kwestię pozostawania Przedsiębiorcy
w konflikcie z M. S. to okoliczność ta zgłoszona została dopiero na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku, Sąd
uznał więc ją za twierdzenie spóźnione, gdyż mogło być powołane już w odwołaniu, jeśli konflikt miał miejsce w czasie
kontroli dokonywanych przez Inspekcję Handlową.
Poza tym, przed pobraniem próbek paliwa końcówkę przewodu wlewowego dystrybutora oczyszczono bawełnianą
szmatką i przepłukano 4 litrami produktu. Paliwo wlano do atestowanych pojemników metalowych, które szczelnie
zamknięto i zaplombowano. Pojemniki na próbki były schłodzone celem uniemożliwienia zmiany cech i jakości
pobranego paliwa (k. 5 i 14v-15 akt adm.). Powyższe postępowanie pozwalało na zebranie i utrzymanie paliwa o takiej
jakości jak pobrane ze zbiornika.
Wobec powyższego, brak było podstaw do dopuszczenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność oceny prawidłowości
pobrania próbek oraz wpływu tych czynności na wynik badania.
Sąd przyjął zatem, że wyniki analizy próbek paliwa były miarodajne, co implikowało uznanie, iż doszło do naruszenia
warunku(...) koncesji, jaką otrzymał powód na obrót paliwami ciekłymi, wobec wprowadzania do obrotu w dniu 12
marca 2012 r. paliwa, którego parametry jakościowe były niezgodne z parametrami określonymi obowiązującymi
przepisami.
Wobec tego uzasadnionym stało się nałożenie na powoda kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy
– Prawo energetyczne. Sama bowiem odpowiedzialność za naruszenie warunków koncesji na zasadzie art. 56
ust. 1 pkt 12 Prawa energetycznego jest odpowiedzialnością obiektywną. Nie jest konieczne wykazanie umyślnej
albo nieumyślnej winy ukaranego podmiotu. Jednakże nie oznacza to, że nie istnieje możliwość ograniczenia lub
wyłączenia przedmiotowej odpowiedzialności (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 01 czerwca 2010r. sygn. III SK
5/10, LEX nr 622205). Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 05 lutego 2015r. o
sygn. III SK 36/14, o ile do zastosowania klasycznych sankcji administracyjnych wystarczające jest stwierdzenie
obiektywnego stanu niezgodności zachowania adresata z treścią normy, o tyle w przypadku nakładania przez organ
kary pieniężnej, wymierzania jej wysokości oraz oceny możliwości odstąpienia od jej wymierzenia, istotną rolę
odgrywają czynniki o charakterze subiektywnym, odtwarzane w oparciu o analizę całokształtu zachowania karanego
przedsiębiorcy, jego motywacji, kontekstu zarzucanego mu naruszenia, czy chociażby wpływu przedsiębiorstwa na
uchybienie obowiązujących norm. Jak podał Sąd Najwyższy, ukształtowała się zatem linia orzecznicza, zgodnie z
którą przyjęto, że przedsiębiorstwo energetyczne może uniknąć kary, gdy wykaże, że obiektywne okoliczności danej
sprawy uniemożliwiają mu przypisanie odpowiedzialności za naruszenia przepisów ustawy z uwagi na podjęte przez
to przedsiębiorstwo działania o charakterze ostrożnościowo- prewencyjnym.
W niniejszej sprawie nie można natomiast przyjąć, aby (...) Sp. z o.o. powziął stosowne działania o takim charakterze.
Powód nie zrobił wszystkiego co było możliwe, aby nie naruszyć warunku (...) nie podjął bowiem wszystkich możliwych
działań pozwalających na zapobieżenie wprowadzeniu do obrotu paliwa złej jakości. Z materiału dowodowego nie
wynika, aby Przedsiębiorca zorganizował obrót w taki sposób, aby wykluczyć sprzedaż paliwa niespełniającego norm.
Naruszenie powoda należało zatem przeanalizować przez pryzmat art. 56 ust. 6 ustawy Prawo energetyczne,
uwzględniając stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego
możliwości finansowe.
Jeśli chodzi o kwestię zawinienia powoda stwierdzić trzeba, że powód nie wykazał się należytą starannością
wymaganą od profesjonalnie działającego na rynku podmiotu. Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej
przez niego działalności gospodarczej ocenia się zgodnie z art. 355 § 2 kc przy uwzględnieniu zawodowego
charakteru tej działalności. Natomiast wyjątkowy charakter działalności koncesjonowanej przemawia za ustaleniem
ponadprzeciętnego poziomu staranności, jaką powinien się wykazać koncesjonariusz. (...) Sp. z o.o. niewątpliwie
takiej staranności nie wykazał.
Jak wynika ze zgromadzonego materiału, postępowanie powoda sprowadzało się głównie do zakupów paliwa
zazwyczaj u dostawcy - (...) Sp. z o.o., od którego otrzymywał dokumenty potwierdzające zgodność paliwa z
obowiązującymi normami. Działanie to nie zapobiegło jednak wprowadzeniu do obrotu paliwa złej jakości. Poleganie
bowiem wyłącznie na certyfikatach paliwa i to wystawionych dla paliwa sprzedawcy czy producenta nie jest
wystarczające w kontekście zabezpieczenia przed obrotem paliwem nietrzymającym norm i sprzedażą takiego paliwa
konsumentom. Otrzymywane przez powoda świadectwa jakości nie mogły być bowiem dowodami należytej jakości
sprzedawanego przez niego paliwa, gdyż dotyczyły one paliwa znajdującego się w zbiornikach (...) Sp. z o.o.
W ocenie Sądu powód nie powinien powoływać się na dobrą renomę swojego dostawcy i na wydawane przez niego
certyfikaty skoro, jak podał, wielokrotnie okazywało się, że pomimo otrzymania od niego dokumentów wskazujących
na właściwą jakość paliwa, faktycznie dostarczane paliwo zdecydowanie nie trzymało norm, a proces reklamacyjny
tego paliwa był przewlekły, o czym świadczą zeznania Prezesa zarządu (...) sp. z o.o. D. M. ( k. 104-odwrót 105 akt
sąd.). Opieranie się zatem na renomie takiego dostawcy i przedstawianych przez niego dokumentach dotyczących
parametrów fizyko- chemicznych jego paliwa nie można uznać za działanie przezorne, jakie powinno cechować
koncesjonariusza. Tym bardziej, że jak wynika z zeznań Prezesa zarządu Spółki (...) Sp. z o.o. miał on świadomość
powtarzających się rozbieżności między rzeczywistymi cechami paliwa, a podanymi w załączonych atestach, tak więc
dotychczasowy kontrahent Przedsiębiorcy nie powinien wzbudzać jego zaufania, w konsekwencji czego jakość paliwa
powinna być sprawdzana przez powodową Spółkę na inne sposoby.
Na ocenę w zakresie zachowania należytej staranności przez powoda nie miała zatem wpływu informacja, jak została
rozpatrzona konkretna reklamacja paliwa skierowana przez powoda do (...) Sp. z o.o. 28 czerwca 2013 r., stąd też
wniosek powoda o zwrócenie się w tym przedmiocie do (...) Sp. z o.o. został oddalony.
Dodatkowo o braku ostrożności powoda przy prowadzeniu działalności koncesjonowanej świadczą hipotezy
Przedsiębiorcy co do przyczyn posiadania przez niego paliwa o nieodpowiednich parametrach. Jak wynika bowiem z
twierdzeń Przedsiębiorcy powodem mogło być odkładanie się bioestru na dnie zbiornika, bo niewielka ilość sprzedaży
oleju napędowego mogła spowodować zmniejszony ruch paliwa w zbiorniku i odkładanie się gęstszej substancji
(bioestru) na jego dnie. Powód podał, iż nie mógł przewidzieć, że sprzedaż paliwa będzie nieduża, jeśli jednak takie
procesy mają miejsce to powód powinien kalkulować możliwość ich wystąpienia i przedsięwziąć stosowne środki
zaradcze, a nawet szacować ilość zakupywanego paliwa. Powód jako możliwą przyczynę ujawnienia złej jakości paliwa
podał też dolanie benzyny do oleju napędowego. Tym bardziej jednak w tym przypadku powód powinien móc ustrzec
się przed takim zachowaniem i jego konsekwencjami skoro, jak podał, na stacjach paliw posiada pełny monitoring
paliwa znajdującego się we wszystkich zbiornikach z zalegalizowanym przez Urząd Miar układem pomiarowym.
Dodania także wymaga, że powód nie przedstawił jakichkolwiek dowodów badań jakości zakupywanego paliwa
wykonywanych na jego zlecenie.
Zachowanie powoda zakwalifikować zatem trzeba jako zawinione zaniechanie.
Przy oznaczaniu stopnia szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze, iż olej napędowy sprzedawany przez powoda nie
spełniał norm ze względu na temperaturę zapłonu oraz zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych (FAME).
Wprowadzenie do obrotu oleju napędowego o obniżonej temperaturze zapłonu naraża użytkownika w związku ze
zwiększeniem zagrożenia pożarowego w czasie transportu paliwa, jego przechowywania, dystrybucji i stosowania.
W świetle treści § 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005r. w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi przesyłowe dalekosiężne służące do transportu ropy
naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie, olej napędowy zalicza się do III klasy produktów naftowych, gdyż
jego temperatura zapłonu powinna wynosić powyżej 55°C, co powoduje określone konsekwencje dotyczące wymogów
bezpieczeństwa, przykładowo przechowywania oleju napędowego. Mianowicie im wyższa jest temperatura zapłonu, co
determinuje przynależność do danej klasy, tym co do zasady mniejsze są obostrzenia co do wymogów bezpieczeństwa.
Powyższe ma przykładowo istotne znaczenie w przypadku określonych w załączniku do powołanego rozporządzenia
Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005 r. stref zagrożenia.
W niniejszej sprawie ustalono natomiast, że olej napędowy wprowadzany do obrotu przez powoda miał temperaturę
zapłonu dużo niższą niż 55°C, bo poniżej 40°C, co kwalifikuje substancję o takiej temperaturze zapłonu w myśl § 2
wymienionego wyżej rozporządzenia do II klasy, mimo, że jako olej napędowy traktowany był jako produkt naftowy III
klasy, co ma wpływ także na przechowywanie tej cieczy palnej w myśl § 105 ww. rozporządzenia Ministra Gospodarki
z dnia 21 listopada 2005 r.
W związku z powyższym należy stwierdzić, iż olej napędowy będący przedmiotem kontroli na stacji paliw
Przedsiębiorcy, nie spełniał parametru mającego istotne znaczenie dla spełnienia wymagań dotyczących
bezpieczeństwa zdrowia i życia osób na stacji paliw oraz bezpośrednio w pojazdach zaopatrzonych w takie paliwo, stąd
też Prezes URE miał uzasadnione powody, aby uznać przedmiotowe naruszenie za czyn o dużej szkodliwości.
Nie można zatem zastosować w stosunku do powoda odstąpienia od wymierzenia kary, o którym mowa w art. 56 ust.
6a ustawy Prawo energetyczne, gdyż stosownie do treści tego przepisu jest to możliwe, jeżeli stopień szkodliwości
czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek. Nie doszło zatem wbrew
twierdzeniom powoda do naruszenia powołanego przepisu.
Ponadto w zakresie uprzedniej karalności Przedsiębiorcy Sąd uwzględnił, że decyzja, którą wymierzono wcześniej
Przedsiębiorcy karę za nieprzestrzeganie warunków koncesji nie jest prawomocna.
Oceny możliwości finansowych Przedsiębiorcy dokonano na podstawie przedstawionego przez Przedsiębiorcę bilansu
sporządzanego na dzień 31 grudnia 2013 r., rachunku zysków i strat za okres od dnia 01.01.2013 r. do 31.12.2013 r.
(wariant porównawczy) oraz formularza opłaty z tytułu udzielonej koncesji za rok 2013, z których wynika, że uzyskał
on w 2013 r. przychody z działalności koncesjonowanej w wysokości (...) zł, a zysk netto z działalności gospodarczej
na poziomie (...) zł, co prowadziło do przyjęcia, że kara pieniężna ustalona na poziomie (...) przychodu z działalności
koncesjonowanej, tj. 52.000,00 zł nie pogorszy sytuacji finansowej i nie wpłynie negatywnie na płynność finansową
Przedsiębiorcy. Nadto powód nie podał żadnych okoliczności, które przemawiałyby za przyjęciem, iż nie byłby w stanie
uregulować kary w powyższej kwocie.
Przedmiotowa kara pozostaje we właściwej proporcji do uzyskanego przychodu, mieści się w granicach określonych
w art. 56 ust. 3 ustawy Prawo energetyczne, jednocześnie jest adekwatna do zawinienia i stopnia szkodliwości
popełnionego czynu oraz powinna zadziałać wychowawczo na ukarany podmiot, na tyle, aby uchybienia tego rodzaju
nie powtarzały się w przyszłości.
Poza tym odnosząc się do zarzutów powoda dotyczących procedury administracyjnej Sąd stwierdził, iż nie mogą być
one skuteczne w postępowaniu przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Sąd uznał, że nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych, to
nie mogą one być przedmiotem postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu,
bowiem Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich
istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu
dowodowym (vide Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2007 roku, sygn. akt VI ACa
952/06). Podkreślenia wymaga, że postępowanie przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie stanowi
kolejnej instancji postępowania administracyjnego, a wniesienie przez stronę odwołanie otwiera drogę postępowania
cywilnego o kontradyktoryjnym charakterze, w którym sąd zobowiązany jest osądzić sprawę od nowa (vide Wyrok
Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2006 roku, sygn. akt VI ACa 1026/05).
Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z akt postępowania prowadzonego przez Wojewódzki Inspektorat
Inspekcji Handlowej w B. nr akt (...), ponieważ cały materiał mający w niniejszej sprawie istotne znaczenie dla
rozstrzygnięcia sporu został zgromadzony w aktach administracyjnych i sądowych tej sprawy.
Biorąc powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił
wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art. 47953 § 1 k.p.c., nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.
O kosztach postępowania rozstrzygnięto na podstawie art. 98 i 99 kpc, stosownie do wyniku sporu.
SSO Maria Witkowska