biczowan a. biczowany (1) - Słownik polszczyzny XVI wieku

Słownik polszczyzny XVI wieku - wersja elektroniczna
hasło: BICZOWAN (stan na dzień: 01-11-2015)
www.spxvi.edu.pl
strona 1/1
BICZOWAN (14) part praet pass impf
biczowan (10), biczowany (3), biczowan a. biczowany (1); biczowan OpecŻyw (2), TarDuch,
KrowObr (2), KuczbKat, ArtKanc (4); biczowany LatHar (2), SiebRozmyśl.
biczowån, biczowan-.
sg m N (praed) biczowån (10), biczowany (3); -ån (9), -(a)n (1). ◊ pl N m pers biczowani (1).
Sł stp s. v. biczować, Cn, Linde brak.
Bity biczami (14) : O Panie Iezu námiloſciwſſy/ ienżes ku ſlupu przywiązán/ ij też bicżowán bytz
rácżyles. OpecŻyw 128, 176; TarDuch [C4]; ktorzy byli Tárgáni/ śćináni/ bitzowani/ doſwiádtzáni
KrowObr 60, 49v, 95v; KuczbKat 50; ArtKanc C18, D9v, D 11; LatHar 274, [541]; że iuż był
poymány/ [...] Aż náwet biczowány/ y koronowány SiebRozmyśl A3v.
biczowan czym: ksłupu przywiązán/ bicżmi, a miotłami bicżowan/ y po wſzem ćiele zranion.
ArtKanc E9.
W charakterystycznych połączeniach: biczowan okrutnie (2), srogo (2).
Synonimy: bit, chlustany.
Cf BICZOWAĆ
HG