iNS_BEZP._zespol_szk.. - Zespół Szkół Specjalnych nr 5 w Sopocie

ZATWIERDZAM
..........................................
DYREKTOR
SOPOT ,dnia............................
INSTRUKCJA
BEZPIECZEŃSTWA POśAROWEGO
DLA
BUDYNKU ZESPÓŁ SZKÓŁ SPECJALNYCH NR 5
W SOPOCIE
UL. KAZIMIERZA WIELKIEGO 14
/ AKTUALIZACJA /
Opracował: st.bryg.w st.sp.inŜ. Henryk Babirecki
Sopot kwiecień 2011
1
WSTĘP: ........................................................................................................................... 3
I. WARUNKI OCHRONY PRZECIWPOśAROWEJ, WYNIKAJĄCE Z
PRZEZNACZENIA, SPOSOBU UśYTKOWANIA, PROWADZONEGO PROCESU
TECHNOLOGICZNEGO, MAGAZYNOWANIA (SKŁADOWANIA) I
WARUNKÓW TECHNICZNYCH OBIEKTU, W TYM ZAGROśENIA
WYBUCHEM;................................................................................................................... 5
1.Charakterystyka poŜarowo - techniczna obiektu . ......................................................... 5
2.Lokalizacja budynku . .................................................................................................... 7
3.Przewidywana gęstość obciąŜenia ogniowego............................................................... 7
4. Kategoria zagroŜenia ludzi, przewidywana liczba osób na kaŜdej kondygnacji
i w pomieszczeniach, w których przebywać mogą jednocześnie większe grupy ludzi; .. 7
5. Parametry poŜarowe występujących materiałów palnych . .......................................... 7
6.Ocena zagroŜenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych ................. 8
7. Podział obiektu na strefy poŜarowe. ............................................................................. 8
9. Warunki ewakuacji...................................................................................................... 10
10.Elementy wykończenia wnętrz. ................................................................................. 10
11.Inne urządzenia, instalacje związane z zabezpieczeniem ppoŜ. ................................ 10
12.Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia poŜaru; ......................................... 11
13.Drogi poŜarowe.......................................................................................................... 11
II. OKREŚLENIE WYPOSAśENIA W WYMAGANE URZĄDZENIA
PRZECIWPOśAROWE I GAŚNICE ORAZ SPOSOBY PODDAWANIA ICH
PRZEGLĄDOM TECHNICZNYM I CZYNNOŚCIOM KONSERWACYJNYM; ...... 11
............................................................................................................. 14
III.SPOSOBY POSTĘPOWANIA NA WYPADEK POśARU I INNEGO
ZAGROśENIA;............................................................................................................... 19
IV. SPOSOBY ZABEZPIECZENIA PRAC NIEBEZPIECZNYCH POD
WZGLĘDEM POśAROWYM, JEŚLI TAKIE PRACE SĄ PRZEWIDYWANE. ....... 21
V.WARUNKI I ORGANIZACJĘ EWAKUACJI LUDZI ORAZ PRAKTYCZNE
SPOSOBY ICH SPRAWDZANIA;................................................................................. 24
VI. SPOSOBY ZAPOZNANIA UśYTKOWNIKÓW OBIEKTU, W TYM
ZATRUDNIONYCH PRACOWNIKÓW, Z PRZEPISAMI PRZECIWPOśAROWYMI
ORAZ TREŚCIĄ PRZEDMIOTOWEJ INSTRUKCJI;.................................................. 26
VII.ZADANIA I OBOWIĄZKI W ZAKRESIE OCHRONY PRZECIWPOśAROWEJ
DLA OSÓB BĘDĄCYCH ICH STAŁYMI UśYTKOWNIKAMI; ............................... 27
VIII. WYCIĄG Z WAśNIEJSZYCH POSTANOWIEŃ Z DNIA Z DNIA 7
CZERWCA 2010 R. W SPRAWIE OCHRONY PRZECIWPOśAROWEJ
BUDYNKÓW, INNYCH OBIEKTÓW BUDOWLANYCH I TERENÓW (DZ. U. NR
109/10, POZ. 719)............................................................................................................ 31
IX. ZESTAWIENIE WAśNIEJSZYCH PRZEPISÓW DOTYCZĄCYCH
OCHRONY PRZECIWPOśAROWEJ........................................................................... 39
WSTĘP:
Celem opracowania niniejszej Instrukcji jest zapewnienie bezpiecznych
warunków ochrony ppoŜ. jak równieŜ uświadomienie pracownikom zjawiska
zagroŜenia poŜarowego związanego z funkcjonowaniem szkoły .
W instrukcji uwzględniono charakterystykę budynku zastosowanie zabezpieczeń
ppoŜ. oraz organizację pracy.
Postanowienia instrukcji obowiązują wszystkich uŜytkowników obiektu oraz
osoby przebywające na jego terenie, jak równieŜ wykonujące jakiekolwiek
prace w obiekcie.
Zarządca obiektu ma prawo i obowiązek kontrolować przestrzeganie ustaleń
zawartych w instrukcji.
Zgodnie z § 6 rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z
dnia z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpoŜarowej budynków,
innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109/10, poz. 719) instrukcja
bezpieczeństwa poŜarowego powinna zawierać:
1) warunki ochrony przeciwpoŜarowej, wynikające z przeznaczenia, sposobu
uŜytkowania, prowadzonego procesu technologicznego, magazynowania
(składowania) i warunków technicznych obiektu, w tym zagroŜenia
wybuchem;
2) określenie wyposaŜenia w wymagane urządzenia przeciwpoŜarowe i
gaśnice oraz sposoby poddawania ich przeglądom technicznym i
czynnościom konserwacyjnym;
3) sposoby postępowania na wypadek poŜaru i innego zagroŜenia;
4) sposoby zabezpieczenia prac niebezpiecznych pod względem poŜarowym,
jeŜeli takie prace są przewidywane;
5) warunki i organizację ewakuacji ludzi oraz praktyczne sposoby ich
sprawdzania;
6) sposoby zapoznania uŜytkowników obiektu, w tym zatrudnionych
pracowników, z przepisami przeciwpoŜarowymi oraz treścią przedmiotowej
instrukcji;
7) zadania i obowiązki w zakresie ochrony przeciwpoŜarowej dla osób
będących ich stałymi uŜytkownikami;
8) plany obiektów, obejmujące takŜe ich usytuowanie, oraz terenu
przyległego, z uwzględnieniem graficznych danych dotyczących w
szczególności:
a) powierzchni, wysokości i liczby kondygnacji budynku,
b) odległości od obiektów sąsiadujących,
c) parametrów poŜarowych występujących substancji palnych,
d) występującej gęstości obciąŜenia ogniowego w strefie poŜarowej lub
w strefach poŜarowych,
e) kategorii zagroŜenia ludzi, przewidywanej liczby osób na kaŜdej
kondygnacji i w poszczególnych pomieszczeniach,
f) lokalizacji pomieszczeń i przestrzeni zewnętrznych
zaklasyfikowanych jako strefy zagroŜenia wybuchem,
g) podziału obiektu na strefy poŜarowe,
h) warunków ewakuacji, ze wskazaniem kierunków i wyjść
ewakuacyjnych,
i) miejsc usytuowania urządzeń przeciwpoŜarowych i gaśnic, kurków
głównych instalacji gazowej, materiałów niebezpiecznych poŜarowo
oraz miejsc usytuowania elementów sterujących urządzeniami
przeciwpoŜarowymi,
j) wskazania dojść do dźwigów dla ekip ratowniczych,
k) hydrantów zewnętrznych oraz innych źródeł wody do celów
przeciwpoŜarowych,
l) dróg poŜarowych i innych dróg dojazdowych, z zaznaczeniem
wjazdów na teren ogrodzony;
9) wskazanie osób lub podmiotów opracowujących instrukcję.
Instrukcja bezpieczeństwa poŜarowego jest poddawana okresowej
aktualizacji, co najmniej raz na 2 lata, a takŜe po takich zmianach sposobu
uŜytkowania obiektu ,które wpływają na zmianę warunków ochrony
przeciwpoŜarowej.
Instrukcja bezpieczeństwa poŜarowego powinna się znajdować w
miejscach dostępnych dla ekip ratowniczych.
Do zapoznania się z instrukcją i przestrzegania jej ustaleń zobowiązani są
wszyscy pracownicy, bez względu na rodzaj wykonywanej pracy i zajmowane
stanowisko. Przyjęcie do wiadomości postanowień instrukcji pracownicy
potwierdzają w oświadczeniu własnoręcznym podpisem, które powinno być
włączone do akt osobowych.
Zgodnie z art. 4.1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991r. o ochronie przeciwpoŜarowej
(Dz. U. Nr 147, poz. 1229 ze zm. ) (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380 oraz z
2010 r. Nr 57, poz. 353) Właściciel budynku, obiektu budowlanego lub terenu,
zapewniając ich ochronę przeciwpoŜarową, jest obowiązany:
− przestrzegać
przeciwpoŜarowych
wymagań
budowlanych,
instalacyjnych i technologicznych,
− wyposaŜyć budynek, obiekt lub teren w sprzęt poŜarniczy i
ratowniczy oraz środki gaśnicze zgodnie z zasadami określonymi w
odrębnych przepisach
− zapewnić konserwację i naprawy sprzętu oraz urządzeń określonych
w pkt 2, zgodnie z zasadami i wymaganiami gwarantującymi sprawne
i niezawodne ich funkcjonowanie,
− zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie lub na terenie
bezpieczeństwo i moŜliwość ewakuacji,
− przygotować budynek, obiekt lub teren do prowadzenia akcji
ratowniczej
− zaznajomić pracowników z przepisami przeciwpoŜarowymi,
− ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania poŜaru, klęski
Ŝywiołowej lub innego miejscowego zagroŜenia
Uwaga:
1. Zgodnie z art. 4.1a ww. ustawy: „Odpowiedzialność za realizację
obowiązków z zakresu ochrony przeciwpoŜarowej, o których mowa w ust. 1,
stosownie do obowiązków i zadań powierzonych w odniesieniu do budynku,
obiektu budowlanego lub terenu, przejmuje - w całości lub w części - ich
zarządca lub uŜytkownik, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej
ustanawiającej zarząd lub uŜytkowanie. W przypadku gdy umowa taka nie
została zawarta, odpowiedzialność za realizację obowiązków z zakresu
ochrony przeciwpoŜarowej spoczywa na faktycznie władającym budynkiem,
obiektem budowlanym lub terenem."
I. WARUNKI OCHRONY PRZECIWPOśAROWEJ, WYNIKAJĄCE Z PRZEZNACZENIA,
SPOSOBU UśYTKOWANIA, PROWADZONEGO PROCESU
TECHNOLOGICZNEGO, MAGAZYNOWANIA (SKŁADOWANIA) I WARUNKÓW
TECHNICZNYCH OBIEKTU, W TYM ZAGROśENIA WYBUCHEM;
1.Charakterystyka poŜarowo - techniczna obiektu .
Budynek szkoły składa się z trzech elementów: 2 pawilonów szkolnych:
1) południowego – 2 kondygnacje
2) północnego – 2 kondygnacje + piwnica
3) łącznika – jedna kondygnacja.
Parter pawilonu południowego to pomieszczenia rehabilitacyjne, gabinety
lekarskie, psycholog i pedagog oraz sala gimnastyczna z zapleczem. Na piętrze
mieszczą się cztery bloki wiekowe –przedszkole z własnym węzłem sanitarnym,
szkoła podstawowa, gimnazjum, szkoła przysposabiająca do pracy (kaŜdy z
węzłem sanitarnym).
Główne wejście do szkoły znajduje się od strony zachodniej, od ul. Kazimierza
Wielkiego, boczne, gospodarcze od boiska – od wschodu, kuchnia ma osobne
wejście od północy. Od północy pawilon południowy posiada dodatkowe trzy
wejścia na stronę boiska
Od południa taras ma dodatkowe wejście schodami z dziedzińca szkolnego
umieszczonego pomiędzy pawilonami szkolnymi i łącznikiem.
Obiekt posiada podjazd gospodarczy od północy, od ul. Mieszka I.
Pomiędzy budynkiem i północną granicą posesji znajduje się boisko szkolne.
Parametry poŜarowe budynku.
1) Podstawowa funkcja obiektu – uŜyteczność publiczna - Zespół Szkół
Specjalnych.
2) Podstawowe dane:
-powierzchnia zabudowy
2.600,00 m2
-powierzchnia uŜytkowa
3.891,52 m2
-kubatura
15.575,38 m3
-wysokości budynku
3,80 m, 5,90 m, 8,10 m, 10,40 m
-wysokości kondygnacji w świetle 3,32 m, 3,62 m, 3,00 m, 3,10m, 3,08 m, 2,33
m (zaplecze biblioteki),2,40m (piwnica-magazyny),2,18m
Odległość od innych budynków - budynek wolno stojący istniejący.
Ilość klatek schodowych w skrzydle północnym – 2
ilość klatek schodowych w skrzydle południowym – 2
Wymiary budynku :
- skrzydło północne 45,38 m x 18,91 m
- łącznik 23,70 m (w najdłuŜszym miejscu) x 11,0 m
- skrzydło południowe z salą gimnastyczną 86,0 m x 11,62 do 28,36 m (wymiar
sali)
Ogrzewanie budynku z kotłowni gazowej zlokalizowanej w części północnej.
Gaz kotłownia zawór ( główny zawór odcinający gaz do całego budynku,
mieści się na zewnątrz na szczycie pawilonu PN od ul. Kazimierza Wielkiego –
Ŝółta skrzynka, a klucze są w posiadaniu szkoły i znajdują się na dyŜurce
głównej)
Piwnica oddzielona jest od budynku drzwiami ppoŜ.EI30.
W klatkach schodowych w części południowej pomieszczenia pod schodami
zostały wydzielone i zamknięte drzwiami EI30.
W szkole przebywają dzieci z niepełnosprawnością intelektualną lub
niepełnosprawnościa sprzęŜoną, w tym: z poraŜeniem mózgowym,
upośledzeniem umysłowym,niepełnosprawnością ruchową ,autyzmem,
niemówiące.
W Szkole jest zatrudnionych średnio 25 nauczycieli(pedagog, psycholog,
logopeda ,teraupeuta,rehabilitant,WF, 8 opiekunów, woŜny, sprzataczki,
pracownicy administracji.
Uczy się w szkole ca 50-60 dzieci.
Na wózkach moŜe przebywać do 20 dzieci .
Na parterze i piętrze mogą mieszać się róŜne grupy dzieci.
Występują następujące grupy dzieci:
Zespół Rewalidacyjno-Wychowawczy dla głęboko upośledzonych -grupa do 4
osób
Przedszkole -grupa 7 osobowa z 3 opiekunami( moŜliwość do 10),
Szkoła podstawowa – 4 oddziały:
I oddział to 3 uczniów( moŜliwość do 4) i 2 opiekunów.
II oddział to 6 uczniów( moŜliwość do 8) i 2 opiekunów
III oddział to 6 uczniów( mozliwość do 8 i 2 opiekunów
IV oddział to 3 uczniów ( mozliwość do 8) i 2 opiekunów
Gimnazjum – 2 klasy:
1 klasa 3 uczniów ( mozliwość do 4) i 2 opiekunów
2 klasa 7 uczniów( mozliwość do 8) i 2 opiekunów
Poza tym 2 oddziały w szkole przysposabiajacej do pracy w kaŜdym po 8
uczniów z 2 opiekunami.
Oprócz szkoły w budynku znajduje się filia biblioteki pedagogicznej oraz
Samopomocowy Dom Środowiskowy-Ośrodek Adaptacyjny,instytucja MOPS- w
którym moze przebywać do 40)uczestników ze stopniem niepełnosprawności,
jak w szkole.
W budynku znajduje sie równieŜ Sekcja Oświaty NSZZ Solidarność, w której
osoby przebywaja okresowo
System ramowy ochrony obiektu - który moŜe się zmieniać u to:
1) straŜnik z firmy ochroniarskiej od godziny 21.00 – 24.00 z ruchomymi
patrolami w dni od poniedziałku do czwartku w piątek od 21do niedzieli rano
5.00 oraz w niedziele od 20.00- 24.00
2) woŜny od godziny 7.00 - 16.00
3) sprzataczki od godziny 16.00 – 21.00
4) od godziny 5.00 – 7.00 nie ma ochrony obiektu.
Ponadto w niedzielę od 5.00 - 20.00 i dni powszednie od 24.00-7.00 nie ma
ochrony obiektu.
Z powyŜszego wynika Ŝe w razie ogłoszenia alarmu z Centralki Sygnalizacji
PoŜaru w ww godzinach kiedy nie ma ochrony obiektu alarm zostałby
nieodebrany.
W związku z tym będzie zorganizowane przekazanie ogłoszonego alarmu na
trzy telefony komórkowe
1)
Dyrektor Szkoły
2)
prac. administracji
3) woźny
2.Lokalizacja budynku .
Od południa sąsiaduje z ul. KsiąŜąt Pomorskich, od zachodu z ul. Kazimierza
Wielkiego, od północy z ul. Mieszka I, od wschodu poprzez rząd zabudowy z ul.
Grunwaldzką.
Szkołę otacza zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna z drobnymi usługami
nieuciąŜliwymi.
3.Przewidywana gęstość obciąŜenia ogniowego.
Na podstawie załoŜeń programu biurowego ,z uwzględnieniem postanowień
treści PN-B-02852 „ Obliczanie gęstości obciąŜenia ogniowego oraz
wyznaczania względnego czasu trwania poŜaru”, przyjmuje się, Ŝe średnia
gęstość obciąŜenia ogniowego budynku będzie zawarta w przedziale do 500
MJ/m2 .
W piwnicy w magazynkach gęstość obciąŜenia ogniowego moŜe być większa.
4. Kategoria zagroŜenia ludzi, przewidywana liczba osób na kaŜdej
kondygnacji i w pomieszczeniach, w których przebywać mogą
jednocześnie większe grupy ludzi;
Obiekt kwalifikuje się do kategorii zagroŜenia ludzi ZL II.
Klasyfikacja do kategorii ZL II wynika z funkcji - przeznaczone do uŜytku ludzi o
ograniczonej zdolności poruszania się .
Przewiduje się jednoczesne i tymczasowe przebywanie w budynku ca 170
osób:
W pawilonie południowym do 100 osób
I kondygnacja - ca 50 osób,
II kondygnacja – ca 50 osób,
W pawilonie północnym do 60 osób:
I kondygnacja - ca 30 osób,
II kondygnacja – ca 30 osób,
W łączniku do 10 osób ( pracownicy administracji i obsługi)
5. Parametry poŜarowe występujących materiałów palnych .
W budynku nie zakłada się magazynowania lub przerobu materiałów poŜarowoniebezpiecznych.
A/ TKANINY.
UŜywane w tekstyliach, ubraniach, zasłonach, firanach, materacach
wykładzinach dywanowych itp. Temperatura zapalenia tkanin bawełnianych
wynosi ok. 215 0C, a tkanin lnianych i jedwabnych ok. 300 0C. Tkaniny
pochodzenia nieorganicznego tzw. sztuczne zapalają się przy ok.200 0C.
Tkaniny ułoŜone na duŜych powierzchniach, z dostępem powietrza będą palić
się szybciej.
B/ TWORZYWA SZTUCZNE.
UŜywane w pojemnikach do opakowań, opakowaniach wyrobów, obudowach
urządzeń, izolacjach kabli elektrycznych, okładzinach meblowych, farbach,
wykładzinach podłogowych itp. Temperatura zapalenia waha się od 200 do 400
0
C, w zaleŜności od rodzaju tworzywa. W czasie poŜaru większość z nich topi
się, tworząc krople. Dymy i gazy poŜarowe powstałe w wyniku pirolizy
i spalania są z reguły trujące, bądź draŜniące. Część z nich jest bezbarwna.
Szybkość palenia się tworzyw jest stosunkowo duŜa, poniewaŜ w warunkach
poŜaru zachowują się jak ciecze palne, tzn. palą się równieŜ ich palne pary,
powstałe w wyniku ogrzewania i pirolizy. Spadające lub płynące krople
przyczyniają się do szybkiego rozwoju poŜaru.
C/ DREWNO I PŁYTY DREWNOPOCHODNE.
UŜywane w opakowaniach, meblach, stolarce budowlanej, itp. Temperatura
zapalenia tych materiałów wynosi od 250 do 400 0C,
w zaleŜności od rodzaju, gatunku materiału i jego wilgotności. Drewno
pochodzenia iglastego ma niŜszą temperaturę zapalenia niŜ pochodzenia
liściastego. Płyty drewnopochodne miękkie palą się łatwiej niŜ płyty twarde.
Szybkość rozwoju ognia zaleŜy od grubości tych materiałów (im mniejszy
przekrój, tym większa szybkość) oraz od dostępu powietrza do tych materiałów.
D/ PAPIER.
UŜywany w kartonach, opakowaniach, ksiąŜkach i dokumentacji, Temperatura
zapalenia waha się od 230 0C (papier gazetowy) do 300 0C ( tektura). Rozwój
ognia jest ułatwiony w luźnych stosach.
E/ GUMA.
Występuje w wyrobach obuwniczych, galanteryjnych, itp. Temperatura
zapalenia wyrobów gumowych wynosi ok. 340 0C, a skóry ok. 400 0C.
Podczas palenia się tych materiałów występują duŜe ilości dymów.
6.Ocena zagroŜenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych
UŜytkownik nie przewiduje składowania substancji, które mogłyby spowodować
przyrost ciśnienia w tym pomieszczeniu przekraczający 5 kPa o objętości co
najmniej 0,01 m3 w zwartej przestrzeni oraz występowania stref zagroŜenia
wybuchem.
7. Podział obiektu na strefy poŜarowe.
Dla obiektów zaliczonych do kategorii zagroŜenia ludzi ZL II
wielokondygnacyjnych - niskich o wysokości ok. 10,4 m dopuszczalna
powierzchnia strefy poŜarowej wynosi 5.000 m2 . Budynek całej szkoły mieści
się w dopuszczalnej strefie poŜarowej. JednakŜe z uwagi na wymagania
szczególne zawarte w § 227. ust. 5 [1] dotyczącego podziału kondygnacji na
dodatkową strefę poŜarową – w części południowej została wydzielona
dodatkowa strefa poŜarowa z oddzieleniami ppoŜ. wg tabeli:
Klasa
odporności
poŜarowej
budynku
1
"B" i "C"
Klasa odporności ogniowej
Elementów oddzielenia
przeciwpoŜarowego
Drzwi
przeciwpoŜarowych lub
Ścian i
Stropó innych zamknięć
stropów, z
ww
przeciwpoŜarowych
wyjątkiem
ZL
stropów w ZL
2
3
4
REI
R E I 120
E I 60
60
drzwi z przedsionka
przeciwpoŜarowego
na korytarz
i do
na klatkę
pomieszcz schodową*)
enia
5
6
E I 30
E 30
Taki podział ma umoŜliwić ewentualną ewakuację do innej bezpiecznej strefy
poŜarowej.
Uwaga:
Budynek został podzielony na następujące strefy poŜarowe:
1) Kondygnacja piętra w skrzydle północnym budynku o powierzchni ca 588 m 2.
2) Część kondygnacji piętra w skrzydle południowej o powierzchni ca 792 m2 .
3) Pozostała część kompleksu szkolnego.
8. Klasa odporności poŜarowej budynku oraz klasa odporności ogniowej i
stopień rozprzestrzeniania ognia przez elementy budowlane.
Klasę odporności poŜarowej dla budynku, ZL II (poniewaŜ poziom stropu nad
pierwszą kondygnacją jest na wysokości nie większej niŜ 9 m) został
zaprojektowany w klasie „ C”.
Odporność ogniowa elementów konstrukcyjnych budynku.
Klasa odporności
poŜarowej
Klasa odporności ogniowej elementów budynku
budynku
Główna
Ściana
Ściana
Konstruk strop
Przekrycie
1)
konstrukcja
zewnętrzna wewnę
cja dachu 1)
dachu3)
,2)
nośna
trzna1)
1
2
3
4
5
6
7
R E I E I 30
"C"
R 60
R 15
E I 154) E 15
60
(o↔i)
Oznaczenia w tabeli:
NRO –nierozprzestrzeniający ognia.
R - nośność ogniowa (w minutach), określona zgodnie z Polską Normą
dotyczącą zasad ustalania klas odporności ogniowej elementów budynku,
E - szczelność ogniowa (w minutach), określona jw.,
I - izolacyjność ogniowa (w minutach), określona jw.,
Indeksy patrz. § 216 [1]
1) JeŜeli przegroda jest częścią głównej konstrukcji nośnej, powinna spełniać
takŜe kryteria nośności ogniowej (R) odpowiednio do wymagań zawartych w
kol. 2 i 3 dla danej klasy odporności poŜarowej budynku.
9. Warunki ewakuacji.
W pomieszczeniach dla budynków Z L II długość przejścia nie powinna
przekroczyć – 40 m.- ;Długości przejść są zachowane.
Długość drogi ewakuacyjnej od wyjścia z pomieszczenia na tę drogę do wyjścia
do innej strefy poŜarowej lub na zewnątrz budynku, zwanej dalej "dojściem
ewakuacyjnym", mierzy się wzdłuŜ osi drogi ewakuacyjnej. W przypadku
zakończenia dojścia ewakuacyjnego przedsionkiem przeciwpoŜarowym,
długość tę mierzy się do pierwszych drzwi tego przedsionka.
Za równorzędne wyjściu do innej strefy poŜarowej, o którym mowa wyŜej uwaŜa
się wyjście do obudowanej klatki schodowej, zamykanej drzwiami o klasie
odporności ogniowej co najmniej E I 30, wyposaŜonej w urządzenia
zapobiegające zadymieniu lub słuŜące do usuwania dymu.
Długość dojść ewakuacyjnych dla budynków Z L II winna wynosić
− przy jednym dojściu - 10 m.
− przy dwóch dojściach - 40 m.
Długości te są zachowane.
Klatki schodowe w pawilonie południowym zostały zamknięte drzwiami o
odporności ogniowej EI 30 na parterze oraz EI60 na piętrze wyposaŜone w
samoczynne urządzenia oddymiające ( 5% powierzchni klatki schodowej)
uruchamianymi za pomocą systemu wykrywania dymu i ręcznie .
W pawilonie północnym posiadającym dwie klatki schodowe które zostały
zamknięte drzwiami o odporności ogniowej EI 30 na parterze oraz na piętrze
EI60 ( klatka ewakuacyjna/kuchenna), druga w drzwi EI 30 na piętrze poziomie
holu rekreacyjnego i parterze, wyposaŜone w samoczynne urządzenia
oddymiające uruchamiane za pomocą systemu wykrywania dymu i ręcznie z
klatki schodowej. Dodatkowo na I piętrze części północnej w pomieszczeniu
stanowiącym połączenie klatki schodowej od strony boiska sportowego z
korytarzem zainstalowana jest klapa dymowa sterowana ręcznie z tego
pomieszczenia.
10.Elementy wykończenia wnętrz.
Okładziny sufitów oraz sufity podwieszane są wykonane z materiałów
niepalnych lub niezapalnych, nie kapiących i nie odpadających pod wpływem
ognia.
11.Inne urządzenia, instalacje związane z zabezpieczeniem ppoŜ.
PrzeciwpoŜarowy wyłącznik prądu.
PrzeciwpoŜarowy wyłącznik prądu jest umieszczony tuŜ obok głównego wyjścia
( w wiatrołapie) oraz w szafie elektrycznej w korytarzu na parterze w pobliŜu
głównego wejścia do obiektu odpowiednio oznakowany. Klucz do szafy
elektrycznej znajduje się w portierni.
W budynku została zainstalowana instalacja:
• instalacja antywłamaniowa.
• instalacja odgromowa .
• System sygnalizacji poŜaru.
Na kaŜdej kondygnacji zainstalowane są hydranty φ 25 z węŜem półsztywnym
obejmującym zasięgiem wszystkie pomieszczenia .
Oświetlenie ewakuacyjne zainstalowano na wszystkich drogach ewakuacyjnych
jako podświetlane znaki wskazujące wyjścia ewakuacyjne do klatek
schodowych.
12.Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia poŜaru;
Przy ul. Kazimierza Wielkiego w odległości ca 43 m od budynku Szkoły znajduje
się hydrant nadziemny Dn 80 oraz przy ul. KsiąŜąt Pomorskich znajdują się 2
hydranty nadziemne Dn 80 zlokalizowane w odległości 24 i 60 m od budynku
szkoły. RównieŜ w odległości ca 45 m na rogu ul. KsiąŜąt Pomorskich i ul.
Grunwaldzkiej znajduje się hydrant podziemny Dn 80. Lokalizacje hydrantów
pokazano na planie sytuacyjnym.
13.Drogi poŜarowe
Dla budynku Szkoły o nie więcej niŜ 3 kondygnacjach nadziemnych i
wysokości nie większej niŜ 12 m zostało zapewnione połączenie z drogą
poŜarową wyjść z tego budynku, utwardzonym dojściem o szerokości
minimalnej 1,5 m i długości nie większej niŜ 30 m, w sposób zapewniający
dotarcie bezpośrednio lub drogami ewakuacyjnymi do kaŜdej strefy poŜarowej.
Drogi o utwardzonej nawierzchni, umoŜliwiająca dojazd pojazdów jednostek
ochrony przeciwpoŜarowej są doprowadzone do budynku od ul. KsiąŜąt
Pomorskich, od ul. Kazimierza Wielkiego, od ul. Mieszka I .Plac manewrowy dla
straŜy poŜarnej stanowi boisko szkole o wymaganej nośności. Drogę poŜarową
pokazano na planie sytuacyjnym.
II. OKREŚLENIE WYPOSAśENIA W WYMAGANE URZĄDZENIA PRZECIWPOśAROWE
I GAŚNICE ORAZ SPOSOBY PODDAWANIA ICH PRZEGLĄDOM TECHNICZNYM I
CZYNNOŚCIOM KONSERWACYJNYM;
Urządzenia przeciwpoŜarowe - rozumie się przez to urządzenia (stałe lub
półstałe, uruchamiane ręcznie lub samoczynnie) słuŜące do wykrywania i
zwalczania poŜaru lub ograniczania jego skutków w obiektach, w których lub
przy których są zainstalowane, a w szczególności: stałe i półstałe urządzenia
gaśnicze i zabezpieczające, urządzenia wchodzące w skład systemu
sygnalizacji poŜarowej i dźwiękowego systemu ostrzegawczego, instalacje
oświetlenia ewakuacyjnego, hydranty, zawory hydrantowe, pompy w
pompowniach przeciwpoŜarowych, przeciwpoŜarowe klapy odcinające,
urządzenia oddymiające oraz drzwi i bramy przeciwpoŜarowe, o ile są
wyposaŜone w systemy sterowania.
Urządzenia przeciwpoŜarowe i gaśnice powinny być poddawane przeglądom
technicznym i czynnościom konserwacyjnym zgodnie z zasadami określonymi w
Polskich Normach dotyczących urządzeń przeciwpoŜarowych i gaśnic, w
odnośnej dokumentacji techniczno-ruchowej oraz instrukcjach obsługi.
Przeglądy techniczne i czynności konserwacyjne, powinny być przeprowadzane
w okresach i w sposób zgodny z instrukcji ustaloną przez producenta, nie
rzadziej jednak niŜ raz w roku.
1) Stałe urządzenia gaśnicze
Budynek nie wymaga wyposaŜenia w urządzenia gaśnicze
2) System sygnalizacji poŜarowej (SSP)
Budynek nie wymaga wyposaŜenia w instalację systemu sygnalizacji
poŜarowej.
Z uwagi na niespełnienie wszystkich wymaganych przepisów w zakresie
ewakuacji w ekspertyzie technicznej zaproponowano rozwiązanie zastępcze w
postaci Systemu Sygnalizacji PoŜaru.
Instalacja sygnalizacyjno-alarmowa i wymagany sposób zachowania się
ludzi na wypadek jej uruchomienia.
1) Struktura systemu sygnalizacji alarmu poŜaru
System sygnalizacji poŜarowej jest to zbiór współpracujących ze sobą urządzeń
(czujki, centralka, urządzenia transmisyjne, wykonawcze i zasilające), mogące w
sposób samoczynny ( automatyczny ) wykrywać poŜary we wczesnym stadium
ich rozwoju, powiadamiać ( sygnalizować ) o wykryciu odpowiednie słuŜby w
budynku, a gdy istnieje potrzeba straŜ poŜarną.
2)System składa się zasadniczo z następujących elementów:
centralka sygnalizacji poŜaru,
⇒ linie dozorowe,
⇒ linie sygnałowe,
⇒ czujki poŜarowe,
⇒ ręczne ostrzegacze poŜaru zwane dalej ( ROP ),
⇒ urządzenia rejestrujące,
Główna częścią systemu jest centralka sygnalizacji poŜaru zlokalizowana w
portierni , która odbiera sygnały przychodzące od czujek poŜarowych i ROP
oraz podejmuje decyzje o włączeniu sygnału alarmowego i uruchamianiu
urządzeń,( drzwi ppoŜ. w klatce schodowej ewakuacyjnej/ kuchennej w części
północnej, w piwnicy i wszystkie klapy dymowe którymi steruje, a takŜe ma
moŜliwości rejestrowania wszelkich zdarzeń występujących w systemie.
Centralka zawiera równieŜ układy kontrolujące sprawność dołączonej instalacji.
3)Struktura alarmowania
Zastosowany schemat alarmowania w budynku jest następujący:
alarmowanie dwustopniowe, w którym najpierw wywoływany jest alarm
pierwszego stopnia ( traktowany jako wewnętrzny ), wymagający rozpoznania
zagroŜenia przez dyŜurujący personel, następnie wywoływany jest alarm
drugiego stopnia ( traktowany jako główny ), po tej informacji wzywane są słuŜby
ratownicze.
System posiada tryb alarmowania, który polega na natychmiastowym wywołaniu
alarmu wstępnego i opóźnionym włączeniu alarmu głównego, czyli w momencie
wykrycia poŜaru przez czujkę system wywołuje alarm pierwszego stopnia, o
którym informowana jest słuŜba ochrony (dyrektor)odpowiedzialna za
bezpieczeństwo obiektu. SłuŜba ochrony w określonym czasie musi potwierdzić
odebranie sygnału alarmowego.
JeŜeli obsługa tego nie zrobi wywoływany jest alarm główny, uruchamiane są
określone urządzenia przeciwpoŜarowe .
W przypadku uŜycia ROP wywoływany jest alarm II stopnia.
4)Eksploatowanie systemu
Eksploatowanie sytemu są to czynności związane z uŜytkowaniem,
obsługiwaniem oraz wszelkie przedsięwzięcia zmierzające do zapewnienia
urządzeniom racjonalnej i ekonomicznej pracy, przedłuŜenie okresu ich
uŜywalności i utrzymania w pełnej sprawności technicznej.
5)Obsługiwanie systemu obejmuje zatem:
Zbiór czynności profilaktyczno-zapobiegawczych, których zadaniem jest
podtrzymanie własności uŜytkowych,
Pod tym pojęciem naleŜy rozumieć proces techniczny słuŜący do przywracania i
podnoszenia wartości uŜytkowej urządzeń, tj.:
-przegląd,
-diagnostykę,
-konserwacje,
-naprawy bieŜące i całkowite.
6)Rodzaje obsług:
obsługa codzienna, jest zbiór czynności codziennych, mających na celu
sprawdzenie poprawności działania systemu sygnalizacji poŜaru,
obsługa po zadziałaniu systemu, jest to zbiór czynności mających na celu
sprawdzenie poprawności działania systemu sygnalizacji poŜaru
wykonywanych po oddaniu go do eksploatacji wykonywane przez instalatora
( wykonawcę ),
obsługa techniczna ( konserwacyjna ), tj. obsługa podtrzymująca Ŝądany
stan techniczny systemu,
naprawa główna, naprawa występująca po takiej utracie własności systemu,
Ŝe dalsza praca systemu jest niemoŜliwa,
obsługa losowa awaryjna, naprawa bieŜąca występująca tylko w losowych
awariach systemu.
Operator CSP powinien mieć do ciągłej dyspozycji:
instrukcję obsługi oraz postępowania w czasie alarmów
poŜarowych,
ksiąŜkę kontroli systemu (odnotowywać szkolenia, naprawy, przeglądy),
plan oraz wykaz adresów sygnalizatorów i przyporządkowanych im
pomieszczeń,
Informację o bezzwłocznym zawiadomieniu serwisu o zadziałaniu
urządzeń peryferyjnych, takich jak klapy dymowe,
Wymagany sposób zachowania się ludzi w przypadku uruchomienia
instalacji sygnalizacyjno – alarmowej określają postanowienia niniejszej
Instrukcji w części dotyczącej zasad postępowania pracowników w
przypadku powstania poŜaru do czasu przybycia jednostek ratowniczogaśniczych Państwowej StraŜy PoŜarnej.
3)Dźwiękowy System ostrzegawczy (DSO)
Budynek nie wymaga wyposaŜenia w instalację dźwiękowego systemu
ostrzegawczego.
4) Oświetlenie ewakuacyjne
Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne zostało zainstalowane na drogach
ewakuacyjnych.
5) Urządzenia oddymiające (klapy dymowe)
W czterech klatkach schodowych zastosowano oddymianie za pomocą klap
dymowych uruchamianych samoczynnie. RównieŜ przewidziano uruchamianie
ich ręczne za pomocą przycisków.
Na I piętrze skrzydła północnego przy dźwigu zainstalowane jest ręczne
urządzenie do oddymiania korytarza.
6) Wewnętrzna instalacja hydrantowa.
Wewnętrzna sieć hydrantowa jest zaliczana do urządzeń przeciwpoŜarowych.
Sieć hydrantowa składa się z nawodnionych rur wodociągowych zakończonych
zaworami hydrantowymi. Zawór hydrantowy jest usytuowany wraz z odcinkiem
węŜa i prądownicą w szafce hydrantowej.
UŜycie hydrantu w przypadku powstania poŜaru polega na:
otwarciu szafki hydrantowej, rozwinięciu węŜa połączonego z zaworem i
prądownicą, odkręceniu zaworu hydrantowego, skierowaniu strumienia wody do
ogniska poŜaru przy pomocy prądownicy wodnej.
Hydranty wewnętrzne są przeznaczone do gaszenia poŜarów grupy A., np.
papieru, tkanin.
W szkole zastosowane są hydranty 25 z węŜem półsztywnym.
Hydrantu nie naleŜy uŜywać do gaszenia instalacji i urządzeń elektrycznych pod
napięciem - grozi poraŜeniem.
7)WyposaŜenie w gaśnice i inny sprzęt gaśniczy lub ratowniczy;
Na wyposaŜenie budynku przewidziano gaśnice spełniające wymagania
Polskich Norm będących odpowiednikami norm europejskich (EN), jedna
jednostka masy środka gaśniczego 2kg (lub 3dm3) zawartego w gaśnicy na
kaŜde 100m2 powierzchni budynku na danej kondygnacji. Zgodnie z ekspertyzą
techniczną ilość gaśnic została zwiększona o 100 %. ( załącznik)
Dojście do gaśnicy z kaŜdego miejsca w obiekcie nie moŜe przekraczać 30m.
Do gaśnicy winien być zapewniony dostęp o szerokości nie mniejszej niŜ 1m
Za podstawę przyjęto jedną 2 kg gaśnicę proszkową ABC na kaŜde 100 m2 .
Odległość dojścia do sprzętu nie przekracza 30 m.
W kuchni naleŜy zastosować gaśnicę z grupy F ( do gaszenia produktów
Ŝywnościowych olejów roślinnych lub zwierzęcych i tłuszczów)
Miejsce ustawienia sprzętu oznakowane są w miejscu ich lokalizacji i na rzutach
poszczególnych kondygnacji znakami ochrony ppoŜ. zgodnie z PN .
Zgodnie z PN-92/N-01256/01/02: są oznakowane:
- drogi ,wyjścia i kierunki ewakuacji
− miejsca ustawienia poŜarniczego sprzętu gaśniczego
− lokalizację przeciwpoŜarowych wyłączników prądu,
− drzwi ppoŜ..
− sterowanie klapami dymowymi
W obiektach wielokondygnacyjnych o powtarzalnym układzie kondygnacji,
sprzęt jest umieszczany w tych samych miejscach na poszczególnych piętrach,
o ile na to pozwalają warunki.
Przy doborze rodzaju środka gaśniczego brano pod uwagę następujące zasady:
- grupa A (w których występuje zjawisko spalania Ŝarowego, np. drewna, papieru,
tkanin) stosuje się gaśnice płynowe, lub proszkowe ABC,
- grupa B (cieczy palnych i substancji stałych, topiących się, np. benzyn, alkoholi,
olejów, tłuszczów, lakierów) stosuje się zamiennie gaśnice płynowe, pianowe,
śniegowe lub proszkowe,
- grupa C (gazów palnych, np. propanu, acetylenu, gazu ziemnego) stosuje się
zamiennie gaśnice proszkowe lub śniegowe,
- grupa D (metali lekkich, np. magnezu, sodu, potasu, litu) stosuje się gaśnice
proszkowe do tego celu przeznaczone,
- grupa F ( produktów Ŝywnościowych olejów roślinnych lub zwierzęcych i
tłuszczów)
− poŜary w obrębie instalacji i urządzeń elektrycznych – odpowiedni wpis na
etykiecie gaśnicy
ZASADY UśYCIA SPRZĘTU GAŚNICZEGO.
GAŚNICE PROSZKOWE
Gaśnice proszkowe cechuje wysoka skuteczność gaśnicza proszków,
opierająca się przede wszystkim na ich działaniu inhibitującym (przerywającym)
proces spalania będący reakcją chemiczną. Proszki przeznaczone są do
gaszenia poŜarów grupy A, B, C (drewna, papieru, tkanin, cieczy, gazów
palnych oraz urządzeń elektrycznych pod napięciem .Gaśnice i agregaty
proszkowe stosuje się przede wszystkim tam, gdzie zachodzi obawa
uszkodzenia materiałów i urządzeń szczególnie cennych, które przy stosowaniu
innych środków gaśniczych, a zwłaszcza wody i piany mogą ulec zniszczeniu.
Ograniczenie stosowania proszków ma miejsce przede wszystkim w aparaturze
i urządzeniach precyzyjnych, poniewaŜ proszek moŜe spowodować zatarcie
elementów ruchomych. Ze względu na wysokie ciśnienie robocze gaśnic
proszkowych, mają one zdolność do zasięgu rzutu strumienia proszku na
odległość od 5 do 8 m. dla gaśnic.
Mogą być eksploatowane w temperaturach od –260C do 300C.
GAŚNICE ŚNIEGOWE.
Gaśnice przeznaczone są do gaszenia poŜarów cieczy palnych, gazów tj. grupy
poŜarów B,C, (np. metan. propan. acetylen) oraz poŜarów instalacji i urządzeń
elektrycznych, znajdujących się pod napięciem. Działanie gaśnicze dwutlenku
węgla polega na silnym oziębieniu palących się materiałów oraz zmniejszeniu
stopnia nasycenia mieszaniny palnej z tlenem. Ze względu na lekkość śniegu
nie zaleca się stosowania gaśnic śniegowych na wolnym powietrzu i na wietrze.
W takich przypadkach znacznie skuteczniejsze są agregaty śniegowe,
dysponujące znacznym zasobem CO2. Obecnie na rynku znajdują się gaśnice
śniegowe - o zawartości 5 kg CO2. Gaśnice wyposaŜone są w wąŜ o długości 1
m. Gaśnice śniegowe są zdolne do pracy w temperaturach od –250C do 300C.
StęŜenie dwutlenku węgla w pomieszczeniu powyŜej 5% jest duszące a
powyŜej 8%, trujące. NaleŜy być ostroŜnym przy uŜyciu gaśnic śniegowych w
małych pomieszczeniach. Po akcji gaśniczej dokładnie przewietrzyć
pomieszczenie.
WODA.
Woda jest naturalnym środkiem gaśniczym występującym w przyrodzie. Posiada
bardzo duŜe ciepło właściwe a więc do ogrzania się i wyparowania pochłania
duŜe ilości ciepła (ze środowiska poŜaru), zwilŜa płonący materiał, wytworzona
para rozcieńcza atmosferę tlenu w środowisku poŜaru, podawana pod
ciśnieniem „zbija” płomienie, wnika w pory i szczeliny, zatapia materiał przy
podawaniu w duŜej ilości.
Woda przewodzi prąd elektryczny, wchodzi w reakcje z niektórymi materiałami
powodując zagroŜenie np. z sodem, potasem, karbidem, nie miesza się z
paliwami które będąc lŜejsze od wody rozpływają się po jej powierzchni,
powoduje kipienie płonących olejów i smoły, gwałtownie ochładzając rozgrzane
części maszyn moŜe powodować ich uszkodzenie (pękanie, trwałe
odkształcenia konstrukcji, itp. ).
Stosuje się do gaszenia materiałów organicznych stałych, np. drewna, słomy,
papieru, tkanin, gumy, tworzyw sztucznych, do chłodzenia powierzchni
zbiorników i konstrukcji budowlanych, płonących traw i lasów.
Dla urządzeń przeciwpoŜarowych zainstalowanych w budynku szkoły
czynności konserwacyjne winny być wykonywane:
1)Gaśnice- czynności konserwacyjne powinny być prowadzone nie rzadziej niŜ
raz na rok, a ich zakres powinien być zgodny z instrukcją obsługi ustaloną
przez producenta.
Gaśnice powinny być poddawane badaniom technicznym zgodnie z zasadami
określonymi w odrębnych przepisach i Polskich Normach.
2)Urządzenia wchodzące w skład systemu sygnalizacji poŜarowejczynności konserwacyjne powinny być prowadzone nie rzadziej niŜ raz na rok,
a ich zakres powinien być zgodny z instrukcją obsługi ustaloną przez
producenta.
3)Instalacje oświetlenia ewakuacyjnego - czynności konserwacyjne powinny
być prowadzone nie rzadziej niŜ raz na rok, a ich zakres powinien być zgodny z
instrukcją obsługi ustaloną przez producenta.
4)Hydranty - czynności konserwacyjne powinny być prowadzone nie rzadziej
niŜ raz na rok, a ich zakres powinien być zgodny z instrukcją obsługi ustaloną
przez producenta.
5)Urządzenia oddymiające w klatkach schodowych- czynności konserwacyjne
powinny być prowadzone nie rzadziej niŜ raz na rok, a ich zakres powinien być
zgodny z instrukcją obsługi ustaloną przez producenta.
6)Drzwi przeciwpoŜarowe, czynności konserwacyjne powinny być prowadzone
nie rzadziej niŜ raz na rok, a ich zakres powinien być zgodny z instrukcją
obsługi ustaloną przez producenta.
7)WęŜe - stosowane w hydrantach wewnętrznych poddawać próbie ciśnienia
raz na 5 lat.
III.SPOSOBY POSTĘPOWANIA NA WYPADEK POśARU I INNEGO ZAGROśENIA;
I. A L A R M O W A N I E.
1. KaŜdy, kto zauwaŜy lub przyjmie informacje o poŜarze lub innym
zagroŜeniu obowiązany jest natychmiast zaalarmować:
a/ głosem lub innym dostępnym środkiem łączności osoby znajdujące się w
zagroŜonym obiekcie;
b/ STRAś POśARNĄ, tel. 998 lub 112;
2. Po uzyskaniu telefonicznego połączenia ze straŜą poŜarną naleŜy
podać:
- miejsce zdarzenia (dokładny adres, nazwa obiektu instytucji, piętro),
- rodzaj zdarzenia (np. pali się magazyn śruty, dach piętrowego budynku),
- ilość i rodzaj uwolnionej do otoczenia substancji chemicznej, gazu.
- czy istnieje zagroŜenie ludzi,
- nr telefonu, z którego się wzywa straŜ poŜarną oraz nazwisko i imię.
UWAGA:
OdłoŜyć słuchawkę dopiero po otrzymaniu informacji, Ŝe StraŜ PoŜarna przyjęła
zgłoszenie. Odczekać chwilę przy telefonie na ewentualne sprawdzenie przez
dyŜurnego StraŜy PoŜarnej.
3.W zaleŜności od rodzaju zagroŜenia naleŜy niezwłocznie alarmować:
Tel. Miejski
POGOTOWIE RATUNKOWE
POGOTOWIE POLICJI
POGOTOWIE ENERGETYCZNE
POGOTOWIE
WODNO
KANALIZACYJNE
POGOTOWIE GAZOWNI
–
Alarmowy
999
997 lub 112
991
994
992
4. Wewnątrz zakładowy system łączności i alarmowania na wypadek
zagroŜenia poŜarem:
Pracownicy wyposaŜeni są w aparaty telefoniczne komórkowe.
II. A K C J A R A T O W N I C Z O - G A Ś N I C Z A.
1. Równocześnie z alarmowaniem StraŜy PoŜarnej naleŜy przystąpić do
akcji ratowniczo-gaśniczej przy pomocy sprzętu gaśniczego,
znajdującego się w obiekcie (na terenie).
2. Do czasu przybycia StraŜy PoŜarnej, kierownictwo akcją obejmuje
kierownik zakładu pracy lub osoba przez niego wyznaczona.
3. KaŜda osoba ,przystępująca do akcji ratowniczo-gaśniczej powinna:
- w pierwszej kolejności przeprowadzić ratowanie ludzi, których jest
zagroŜone zdrowie i Ŝycie,
- wyłączyć dopływ prądu elektrycznego do pomieszczeń objętych poŜarem.
NIE WOLNO GASIĆ WODĄ INSTALACJI I URZĄDZEŃELEKTRYCZNYCH
BĘDĄCYCH POD NAPIĘCIEM (stosować gaśnice na dwutlenek węgla i
proszkowe do gaszenia urządzeń elektrycznych będących pod napięciem)
- w zaleŜności od miejsca powstania zdarzenia przystąpić do ograniczenia
rozprzestrzeniania się poŜaru i jego likwidacji pamiętając, Ŝe:
1) przy otwarciu drzwi do pomieszczenia, w którym zaistniał poŜar trzeba
posiadać sprzęt gaśniczy gotowy do natychmiastowego uŜycia,
2) koniecznym jest ukrycie się za ścianą lub skrzydłem drzwi przed działaniem
ognia i dymu,
4. KaŜda osoba zgłasza się do kierującego akcją ratowniczo – gaśniczą i
wykonuje postawione (otrzymane) przed nią zadania i polecenia np.:
- rozwinięcie linii gaśniczych z hydrantów wewnętrznych,
- pomoc w odszukiwaniu i ewakuacji osób których zdrowie i Ŝycie jest
zagroŜone, - dostarczania i uŜywania dodatkowego sprzętu gaśniczego,
5. Na drodze dojazdowej straŜy poŜarnej, dotychczasowy kierujący akcją
ratowniczo – gaśniczą, wyznacza dyŜurnego, który kieruje jednostki
ratowniczo – gaśnicze do miejsca ZDARZENIA.
6. Dotychczasowy kierujący akcją zgłasza się do przybyłego dowódcy
jednostki ratowniczo – gaśniczej i przedstawia mu wszystkie posiadane
informacje o:
- osobach zagroŜonych i miejscu ich przebywania,
- miejscu powstania zdarzenia, jego wielkości, kierunku
rozprzestrzeniania i wynikających z tego zagroŜeniach,
- podjętych działaniach,
- ilości i rodzaju zgromadzonego sprzętu do prowadzenia działań
ratowniczo – gaśniczych.
UWAGA:
Po złoŜeniu informacji o sytuacji, dotychczasowy kierujący akcją
ratowniczo – gaśniczą przystępuje do realizacji decyzji podjętych przez
KIERUJĄCEGO DZIAŁANIAMI RATOWNICZYMI.
Obowiązki osób przebywających w obiekcie na wypadek ogłoszenia
ewakuacji:
1. Przerwać natychmiast pracę.
2. Skierować się do najbliŜszego wyjścia z budynku (Wyjście Ewakuacyjne).
3. W czasie trwania ewakuacji zachować ciszę i spokój.
4. NaleŜy iść szybko, ale nie wyprzedzać innych aby nie powodować
zamieszania.
5. Nie wolno zatrzymywać się, ani poruszać w kierunku przeciwnym do
kierunku ewakuacji.
6. W przypadku przebywania w budynku osób postronnych np. klientów
naleŜy wyprowadzić je na zewnątrz obiektu.
7. Po opuszczeniu budynku zgłosić się do przełoŜonego.
8. Dzieci, które uda się wziąć na ręce będą wynoszone na rękach (
łatwiejsze i szybsze) dzieci, których wzięcie na ręce będzie trudne będą
wynoszone na wózkach, do czego potrzebne do tego 2 osoby .
IV. SPOSOBY ZABEZPIECZENIA PRAC NIEBEZPIECZNYCH POD WZGLĘDEM
POśAROWYM, JEŚLI TAKIE PRACE SĄ PRZEWIDYWANE.
W celu wyeliminowania przypadków powstawania poŜarów, spowodowanych,
nieprzestrzeganiem wymogów zabezpieczenia przeciwpoŜarowego przy
wykonywaniu prac spawalniczych /spawanie, cięcie palnikiem, lutowanie,
podgrzewanie itp./ oraz w celu zabezpieczenia realizacji postanowień
wynikających z rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z
dnia z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpoŜarowej budynków,
innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109/10, poz. 719) ustala
się następujący tryb postępowania przy pracach spawalniczych
prowadzonych w budynku i urządzeniach.
Przy wykonywaniu prac poŜarowo niebezpiecznych w obiektach obowiązują
następujące zasady postępowania w zakresie zabezpieczenia ppoŜ.:
Zarządca - uŜytkownik lub wykonawca winien dokonać:
1) oceny zagroŜenia poŜarowego w miejscu, w którym prace będą wykonywane,
2) ustalenia rodzaju przedsięwzięć mających na celu niedopuszczenie do
powstania i rozprzestrzeniania się poŜaru, wybuchu lub innego miejscowego
zagroŜenia,
3) wskazania osób odpowiedzialnych za odpowiednie zabezpieczenie miejsca
pracy, za przebieg oraz zabezpieczenie miejsca po zakończeniu pracy,
4) zaznajomić osoby wykonujące prace z zagroŜeniami poŜarowymi
występującymi w rejonie wykonywania prac oraz z przedsięwzięciami
mającymi na celu niedopuszczenie do powstania poŜaru lub wybuchu.
5) zabezpieczenia miejsca pracy w sprzęt poŜarniczy ( gaśnica, koc gaśniczy,
linia węŜowa, wiadro z wodą itp.),
6) zabezpieczenia przed zapaleniem materiałów palnych występujących w
miejscu wykonywania prac oraz w rejonach przyległych, w tym równieŜ
elementy konstrukcji budynku i znajdujących się w nim instalacji
technicznych,
7) prowadzenie prac niebezpiecznych pod względem poŜarowym w
pomieszczeniach /urządzeniach/ zagroŜonych wybuchem lub w
pomieszczeniach, w których wcześniej wykonywano inne prace związane z
uŜyciem łatwo palnych cieczy lub palnych gazów, jedynie wtedy, gdy
stęŜenie par cieczy lub gazów w mieszaninie z powietrzem w miejscu
wykonywania prac nie przekracza 10% ich dolnej granicy wybuchowości,
8) po zakończeniu prac poddać kontroli miejsce, w którym prace były
wykonywane oraz rejony przyległe,
9) uŜywania do wykonywania prac wyłącznie sprzętu sprawnego technicznie i
zabezpieczonego przed moŜliwością wywołania poŜaru,
10) wystawiania pisemnego zezwolenia na dokonanie prac spawalniczych wg
załączonego wzoru.
Uwaga:
1) spawacz moŜe przystąpić do pracy tylko po otrzymaniu pisemnego
zezwolenia od kierującego tokiem prac.
2) do prowadzenia prac spawalniczych uprawnieni są wyłącznie spawacze
posiadający uprawnienia kwalifikacje i przeszkolenie z zakresu ochrony
przeciwpoŜarowej.
3) pracownik zlecający te prace -w przypadku wykonywania prac z ogniem
otwartym w których mają być prowadzone prace spawalnicze, zobowiązany
jest do poinformowania wykonawcy tych prac o postanowieniach niniejszej
instrukcji.
4) zobowiązuje się pracowników nadzorujących i wykonujących prace
spawalnicze w obiekcie i przyległym na terenie do ścisłego przestrzegania
postanowień niniejszej instrukcji
ZEZWOLENIE
NA PRZEPROWADZENIE PRAC NIEBEZPIECZNYCH POśAROWO, tzn.
PRAC Z OTWARTYM OGNIEM, SPAWANIE, CIĘCIE, LUTOWANIE,
NAGRZEWANIE, SZLIFOWANIE, ITP.
1. MIEJSCE PRACY
...........................................................................................................................
/ Obiekt, Instalacja, itp. /
2. RODZAJ PRACY
.................................................................................................................
3. NAZWA FIRMY WYKONUJĄCEJ PRACE
...........................................................................................................................
4. CZAS PRACY - data ............................ od godz. ............ do godz. ….…..
5. ZAGROśENIE POśAROWE - WYBUCHOWE W MIEJSCU PRACY
.........................................................................................................................
/ określić z czego wynika /
6. SPOSÓB ZABEZPIECZENIA PRZED MOśLIWOŚCIĄ ZAINICJOWANIA
POśARU - WYBUCHU LUB INNEGO MIEJSCOWEGO ZAGROśENIA
..............................................................................................................................
7. ŚRODKI ZABEZPIECZENIA:
1/ PPOś ............................................................................................................
2/ BHP ..............................................................................................................
3/ INNE .............................................................................................................
8. SPOSÓB WYKONANIA PRACY:
......................................................................
9. ODPOWIEDZIALNI ZA:
1/ przygotowanie miejsca pracy, środków zabezpieczających, zabezpieczenie
toku prac niebezpiecznych- poŜarowo:
Nazwisko ................................................
Wykonano - Podpis ......
2/ wyłączenie spod napięcia elektrycznego:
Nazwisko ...............................................
Wykonano – Podpis........
3/ dokonanie analizy stęŜenia par cieczy, gazów, pyłów:
Nazwisko ............................................. Wykonano.
W miejscu prac nie występują niebezpieczne stęŜenia.
Podpis .......................................
4/ stosowanie środków zabezpieczających organizację pracy i instruktaŜ:
Nazwisko wykonawcy
....................................................................................................
Przyjąłem do wiadomości, stosowania i wykonania.
Podpis .......................................
UWAGA!
Niepotrzebne skreślić.
10. ZEZWALAM NA ROZPOCZĘCIE ROBÓT.
(zezwolenie na pracę moŜe nastąpić po złoŜeniu podpisów przez osoby
wymienione w pkt. 9.)
…………….................................
Podpis wydającego zezwolenie
11. PRACĘ ZAKOŃCZONO.
Data .............................. godz. ........................
Podpis wykonawcy ............................................
12. STANOWISKO PRACY I JEGO OTOCZENIE SPRAWDZONO I NIE
STWIERDZONO ZANIEDBAŃ MOGĄCYCH ZAINICJOWAĆ POśAR.
Stwierdzam odebranie robót
Skontrolował po 2 i 4 godz.
.........................................
Nazwisko i podpis
..………............................
Nazwisko i podpis
UWAGA: Otrzymujący zezwolenie na wykonanie prac niebezpiecznychpoŜarowo po ich wykonaniu, przekazuje zezwolenie kierownikowi, który je
wydał.
V.WARUNKI I ORGANIZACJĘ EWAKUACJI LUDZI ORAZ PRAKTYCZNE SPOSOBY ICH
SPRAWDZANIA;
Zgodnie z § 17 Rozporządzenia MSWiA z dnia z dnia 7 czerwca 2010 r. w
sprawie ochrony przeciwpoŜarowej budynków, innych obiektów budowlanych i
terenów (Dz. U. Nr 109/10, poz. 719) obiekt podlega obowiązkowi praktycznego
sprawdzenia organizacji i warunków ewakuacji.
§ 17. 1. Właściciel lub zarządca obiektu przeznaczonego dla ponad 50 osób
będących jego stałymi uŜytkownikami, niezakwalifikowanego do kategorii
zagroŜenia ludzi ZL IV, powinien co najmniej raz na 2 lata przeprowadzać
praktyczne sprawdzenie organizacji oraz warunków ewakuacji z całego obiektu
– dotyczy to budynku Szkoły.
2. W przypadku obiektów, w których cyklicznie zmienia się jednocześnie grupa
powyŜej 50 uŜytkowników, w szczególności: szkół, przedszkoli, internatów,
domów studenckich, praktycznego sprawdzenia organizacji oraz warunków
ewakuacji naleŜy dokonać - co najmniej raz na rok, jednak w terminie nie
dłuŜszym niŜ 3 miesiące od dnia rozpoczęcia korzystania z obiektu przez
nowych uŜytkowników.- nie dotyczy to budynku Szkoły.
3. W przypadku obiektu zawierającego strefę poŜarową zakwalifikowaną do
kategorii zagroŜenia ludzi ZL II oraz w budynkach zakwaterowania osadzonych
zlokalizowanych na terenach zakładów karnych i aresztów śledczych, zakres i
obszar budynku objęty praktycznym sprawdzeniem organizacji i warunków
ewakuacji musi być uzgodniony z właściwym miejscowo komendantem
powiatowym (miejskim) Państwowej StraŜy PoŜarnej.- dotyczy budynku Szkoły.
4. Właściciel lub zarządca obiektu powiadamia właściwego miejscowo
komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej StraŜy PoŜarnej o terminie
przeprowadzenia działań, o których mowa w ust. 1, nie później niŜ na tydzień
przed ich przeprowadzeniem.
Zasady ewakuacji:
Nadrzędnym celem, któremu muszą być podporządkowane inne zadania, jest
ratowanie Ŝycia ludzkiego. KaŜdy pracownik powinien dokładnie znać wszystkie
drogi ewakuacyjne oraz moŜliwości wydostania się z pomieszczenia, w którym
pracuje lub przebywa. Drogi ewakuacyjne są to korytarze, klatki schodowe,
drzwi na drogach ewakuacyjnych, schody i wyjścia ewakuacyjne prowadzące na
zewnątrz budynku lub do innej strefy poŜarowej.
W przypadku wystąpienia zagroŜenia powodującego konieczność
przeprowadzenia ewakuacji osób i mienia z budynku szkoły, decyzję o podjęciu
ewakuacji podejmuje dyrektor szkoły lub osoba pełniąca jego obowiązki.
Decyzja ta musi zawierać informacje o zakresie ewakuacji, sposobach i
kolejności opuszczania obiektu.
Przed ogłoszeniem alarmu i rozpoczęciem ewakuacji naleŜy ustalić:
1) źródła zagroŜenia, lokalizację poŜaru, kierunek rozprzestrzeniania się ognia,
dymów i gazów toksycznych będących produktami spalania,
2) ilość osób bezpośrednio zagroŜonych, przewidzianych do ewakuacji w
pierwszej kolejności,
3) stan fizyczny i psychiczny osób przewidzianych do natychmiastowej
ewakuacji,
4) ilość osób zagroŜonych pośrednio, przewidzianych do ewakuacji w
późniejszym terminie,
5) drogi i kierunki ewakuacji.
Alarm o niebezpieczeństwie i konieczności rozpoczęcia ewakuacji powinien być
ogłoszony za pomocą:
1)przyciśnięcia przycisku poŜarowego w celu uruchomienia sygnalizacji
akustycznej i optycznej wchodzącego w skład Systemu Sygnalizacji PoŜaru,
gońców lub innych dostępnych środków łączności (np. telefon).
Po podjęciu decyzji o ewakuacji osób i mienia szkoły naleŜy:
1)
Niezwłocznie
powiadomić
wszystkich pracowników przebywających na terenie ewakuowanego obszaru
o powstaniu i charakterze zagroŜenia oraz konieczności przeprowadzenia
ewakuacji. Sygnałem alarmującym o poŜarze jest syrena elektryczna (lub)
‘głośny krzyk PALI SIĘ, PALI SIĘ, POśAR!
2)
Kierujący akcją ewakuacyjną
wyznacza osoby odpowiedzialne za przebieg ewakuacji uczniów,
pracowników ponadto ustala ewentualną potrzebę ewakuacji sprzętu i
mienia, określając w tym celu sposoby, kolejność i rodzaj ewakuowanego
mienia.
3)
Odpowiedzialność za grupy dzieci ,
pacjenci powierza się osobom, prowadzącym w danym czasie zajęcia z
poszczególnymi grupami.
4)
W pierwszej kolejności naleŜy
ewakuować osoby o ograniczonej (z róŜnych względów) zdolności poruszania
się. Natomiast zamykać strumień ruchu powinny osoby, które mogą poruszać
się o własnych siłach.
5)
NaleŜy pamiętać o moŜliwości
ewakuacji do wydzielonych dodatkowych wydzielonych drzwiami ppoŜ. o
odporności ogniowej 60 minut. strefach poŜarowych, do których moŜna się
ewakuować.
6)
NaleŜy pamiętać aby w części
południowej budynku na parterze zamknąć drzwi od klatek schodowych
nieewakuacyjnych Ŝeby dym nie przenikał na II kondygnację.
7)
Podczas ewakuacji z pomieszczeń,
strumienie ludzi naleŜy kierować na poziome drogi ewakuacyjnej (korytarze),
a następnie zgodnie z kierunkami określonymi przez znaki ewakuacyjne na
klatki schodowe i wyjście poza obszar zagroŜony poŜarem lub na zewnątrz
obiektów. O koncentracji osób ewakuowanych poza strefami zagroŜonymi
poŜarem decyduje kierujący ewakuacją lub działaniem ratowniczym.
8)
Osoby z ograniczoną zdolnością
poruszania się naleŜy ewakuować przy wykorzystaniu wózków bądź
przenosić na rękach.
9)
W
przypadku
blokady
dróg
ewakuacyjnych, naleŜy niezwłocznie powiadomić kierownika ewakuacji. Ludzi
odciętych od wyjścia, a znajdujących się w strefie zagroŜenia, naleŜy zebrać
w pomieszczeniu najbardziej oddalonym od źródła poŜaru(strefie poŜarowej) i
w miarę posiadanych środków oraz istniejących warunków, ewakuować na
zewnątrz, przy pomocy jednostek StraŜy PoŜarnej.
Przy silnym zadymieniu dróg ewakuacyjnych naleŜy poruszać się w pozycji
pochylonej, starając się trzymać głowę jak najniŜej, ze względu na mniejsze
zadymienie panujące w dolnych partiach pomieszczeń i korytarzy. Usta i drogi
oddechowe naleŜy w miarę moŜliwości zasłonić chustką zmoczoną w wodzie sposób ten ułatwia oddychanie. Podczas ruchu przez mocno zadymione
odcinki dróg ewakuacyjnych naleŜy poruszać się wzdłuŜ ścian, by nie stracić
orientacji co do kierunku ruchu.
10) Ewakuacja mienia nie moŜe odbywać się kosztem sił i środków
niezbędnych do ewakuacji i ratowania ludzi. Ewakuację mienia naleŜy
rozpocząć od najcenniejszych urządzeń, dokumentacji i przedmiotów. NaleŜy
wykorzystać wszystkie sprawne fizycznie osoby, nadające się do demontaŜu i
ewakuacji mienia.
11) Po zakończeniu ewakuacji, tj. opuszczeniu budynku szkoły czy
zagroŜonej strefy, opiekun danej grupy osób, zobowiązany jest do
sprawdzenia, czy wszyscy ludzie opuścili poszczególne pomieszczenia. W
razie podejrzenia, ze ktoś został w zagroŜonej strefie, naleŜy natychmiast
zgłosić ten fakt jednostkom ratowniczym przybyłym na miejsce akcji i
przeprowadzić ponowne sprawdzenie pomieszczeń budynku. W przypadku
przybycia jednostek ratowniczych w trakcie akcji ewakuacyjnej, kierujący
przebiegiem ewakuacji zobowiązany jest do złoŜenia krótkiej informacji o
przebiegu ewakuacji, a następnie podporządkowania się poleceniom
dowódcy przybyłej jednostki taktycznej straŜy poŜarnej.
Sposób oznakowania dróg i wyjść ewakuacyjnych oraz rozmieszczenie
podręcznego sprzętu gaśniczego, urządzeń ppoŜ. przedstawiony jest
przedstawiony na załączonym rysunku.
VI. SPOSOBY ZAPOZNANIA UśYTKOWNIKÓW OBIEKTU, W TYM ZATRUDNIONYCH
PRACOWNIKÓW, Z PRZEPISAMI PRZECIWPOśAROWYMI ORAZ TREŚCIĄ
PRZEDMIOTOWEJ INSTRUKCJI;
Zaznajamianie pracowników z przepisami przeciwpoŜarowymi naleŜy realizować
w formie szkoleń, których celem jest m.in. zapoznanie z postanowieniami
niniejszej instrukcji. Szkoleniem objęci są wszyscy pracownicy, których
obowiązkiem jest uczestnictwo w szkoleniu.
Prowadzący szkolenie powinien posiadać kwalifikacje zgodnie z Ustawą o
ochronie przeciwpoŜarowej z dnia 24 sierpnia 1991r (Dz. U. Nr 147/2002
poz.1229 ze zm.)
Wprowadza się program szkolenia z zakresu bezpieczeństwa poŜarowego:
1) Podstawy prawne z zakresu ochrony przeciwpoŜarowej.
2) ZagroŜenie poŜarowe, przyczyny powstawania i rozprzestrzeniania
się poŜarów.
3) Zadania i obowiązki pracowników w zakresie zapobiegania
poŜarom.
4) Zadania i obowiązki pracowników w wypadku powstania poŜaru.
5) Grupy poŜarów, sprzęt gaśniczy oraz zasady posługiwania się nim.
6) Obowiązujące instrukcje w zakresie ochrony ppoŜ.(Instrukcja
bezpieczeństwa poŜarowego).
Uwaga :
Program szkolenia naleŜy realizować w ramach szkoleń BHP.
Fakt uczestnictwa w szkoleniu pracownicy potwierdzają podpisem w
oświadczeniu wg poniŜszego wzoru.
Oświadczenie naleŜy załączyć do dokumentów osobowych pracownika.
.................................
/Nazwisko i imię/
Sopot dnia ................................
..............................................................................
/zajmowane stanowisko, komórka organizacyjna/
OŚWIADCZENIE
Niniejszym oświadczam, Ŝe odbyłem /am/ szkolenie z zakresu
bezpieczeństwa poŜarowego, w wyniku którego zostałem /am/ zapoznany
/na/ z obowiązkami i zadaniami w zakresie przestrzegania przepisów
ppoŜ. i instrukcja bezpieczeństwa poŜarowego Szkoły .
......................................
/podpis szkolonego/
….............................................
/nazwisko i imię szkolącego/
VII.ZADANIA I OBOWIĄZKI W ZAKRESIE OCHRONY PRZECIWPOśAROWEJ
DLA OSÓB BĘDĄCYCH ICH STAŁYMI UśYTKOWNIKAMI;
1.Pracownik wyznaczony do wykonywania działań w zakresie zwalczania
poŜarów i ewakuacji pracowników oraz udzielania pierwszej pomocy.
W celu realizacji zmienionych przepisów kodeksu pracy zgodnie z Art. 209.
ustawy z dnia 26 czerwca 1974r Kodeks Pracy ( Dz. U. Nr 24 poz.141 z 1974r
ze zmianami) zostali wyznaczeni w Zespole Szkół Specjalnych nr 5
w Sopocie pracownicy do:
- wykonywania działań w zakresie zwalczania poŜarów i ewakuacji
pracowników,
- udzielania pierwszej pomocy,
na następujących stanowiskach pracy:
1)GOŚLICKA IWONA - Dyrektor Szkoły
- tel. 05855118115 lub 058 553 11 26
- tel. 609-614-601
2)KOLENDO WIESŁAW - Pedagog szkolny/Specjalista ds. BiHP
- tel.506 468 818
- Tel 05855118115 lub 058 552 09 15
3) oraz w drodze uzgodnienia:
w Ośrodku MOPS wyznaczony został Jerzy Wcisłowski: 601 84 14 70
4) a w biblioteka pedagogicznej:
Halina Sulima 504 224 134
W związku z tym zobowiązuję się ww osoby do :
1) szczegółowego zapoznania się z obowiązującą w Szkole Instrukcją
bezpieczeństwa poŜarowego.
2) udziału w szkoleniach w zakresie pierwszej pomocy i ochrony ppoŜ.
3) okresowego sprawdzania łączności ze StraŜą PoŜarną ,Pogotowiem
Ratunkowym i innymi słuŜbami ratunkowymi określonymi w Instrukcji
bezpieczeństwa poŜarowego .
2. Pedagog szkolny/pracownik ds BHP - jest odpowiedzialny za
zabezpieczenie przeciwpoŜarowe pomieszczeń, urządzeń i instalacji w
uŜytkowanych pomieszczeniach, a w szczególności za:
1. ustalenie sposobów postępowania na wypadek poŜaru lub innego
miejscowego zagroŜenia – rozmieszczenie instrukcji postępowania na wypadek
poŜaru ;
2. nadzorowanie przestrzegania przez podległych pracowników postanowień
zawartych w Instrukcji bezpieczeństwa poŜarowego oraz w przepisach ogólnych;
3. co najmniej raz na 2 lata przeprowadzać praktyczne sprawdzenie organizacji
oraz warunków ewakuacji.
4. Uzgodnienia zakresu i obszaru budynku objętego praktycznym sprawdzeniem
organizacji i warunków ewakuacji z właściwym miejscowo komendantem
powiatowym (miejskim) Państwowej StraŜy PoŜarnej.
5. powiadomienia właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego)
Państwowej StraŜy PoŜarnej o terminie przeprowadzenia działań, o których mowa
wyŜej, nie później niŜ na tydzień przed ich przeprowadzeniem.
6. podejmowanie wszelkich przedsięwzięć zmierzających do poprawy
zabezpieczenia przeciwpoŜarowego budynków;
7. spowodowanie wyposaŜenia budynków i pomieszczeń w sposobów
postępowania na wypadek poŜaru lub innego miejscowego zagroŜenia (
instrukcje alarmowe), tablice informacyjne i znaki bezpieczeństwa (oznakowanie
dróg ewakuacyjnych, urządzeń elektrycznych, zakaz uŜywania ognia otwartego
itp.)
8. zapewnienia, aby w treści zawieranych umów dotyczących wykonywania prac
remontowo – budowlanych na terenie obiektów były zapisy dotyczące
odpowiedzialności zleceniobiorcy za zabezpieczenie przeciwpoŜarowe.
9. zapewnienie właściwego bezpieczeństwa poŜarowego w nadzorowanych
obiektach, pomieszczeniach w czasie i poza normalnymi godzinami pracy.
10. zaznajomienie nowo przyjętych pracowników z instrukcją bezpieczeństwa
ppoŜ. i przepisami ppoŜ. w zakresie znajomości:
1) zagroŜenia poŜarowego w tym znajomości Instrukcji bezpieczeństwa
poŜarowego,
2) sposobów i zasad przeciwdziałania powstawania poŜarów na terenie
budynku m. in. pracowni szkolnych, biblioteki, zaplecza technicznego itp.,
3) miejsc rozmieszczenia (zainstalowania) podręcznego sprzętu i urządzeń
przeciwpoŜarowych ( klapy dymowe, hydranty ,system sygnalizacji
poŜarowej, drzwi ppoŜ. ,wyłącznika ppoŜ.) oraz sposobu ich uŜycia,
4) zasad postępowania w przypadku zaistnienia poŜaru (sposoby
postępowania na wypadek powstania poŜaru),
5) rozmieszczenia dróg komunikacyjno – ewakuacyjnych,
6) lokalizacji wyłączników prądu, zaworów gazowych i wodnych.
7) współudział kierowania akcją ratowniczo – gaśniczą do czasu przyjazdu
jednostek Państwowej StraŜy PoŜarnej.
8) dopilnowanie utrzymania czystości i porządku w budynkach i
zajmowanych pomieszczeniach.
9) zapewnienie terminowej konserwacji urządzeń i instalacji elektrycznych,
piorunochronowych, grzewczych, wodnych, gazowych.
10) wyposaŜenie budynków i pomieszczeń w określone przepisami ilości i
rodzaje sprzętu gaśniczego i urządzenia przeciwpoŜarowe oraz
zapewnienie terminowej konserwacji tego sprzętu i urządzeń.
Ponadto naleŜy :
- zgłaszać do wyŜszych przełoŜonych o wszelkich uchybieniach mających wpływ
na powstanie poŜaru, jego rozprzestrzeniania oraz utrudniania w
prowadzeniu akcji ratowniczo – gaśniczej.
-znajomość podziału budynku na strefy poŜarowe.
11. Realizacja zadań w zakresie ochrony przeciwpoŜarowej wynikających z
zakresu obowiązków.
3.Nauczyciele i opiekunowie
Do podstawowych obowiązków nauczycieli naleŜy w szczególności:
W przypadku zauwaŜenia poŜaru, pojawienia się zadymienia lub innego
zagroŜenia naleŜy:
1) działanie zgodnie ze sposobami postępowania na wypadek poŜaru lub
innego miejscowego zagroŜenia ,
2) przestrzeganie podstawowych zasad przeprowadzania akcji ratowniczo –
gaśniczej.
3) prowadzenie ewakuacji uczniów (policzyć uczniów przed i po ewakuacji).
4) w przypadku braku ucznia, naleŜy ten fakt zgłosić kierownictwu ewakuacji.
5) opuszczając sale lekcyjne zabrać dziennik lekcyjny, zamknąć drzwi i okna w
sali, klucz pozostawić w zamku drzwi.
6) w trakcie prowadzenia ewakuacji zwracania uwagi na zachowanie się
uczniów i przeciwdziałanie wszelkim objawom paniki.
7) branie udziału w innych działaniach związanych z całością akcji wg poleceń
kierującego całością działań.
8) zgłaszanie do przełoŜonych o wszelkich uchybieniach mających wpływ na
powstanie poŜaru, jego rozprzestrzeniania oraz utrudniania w prowadzeniu
akcji ratowniczo – gaśniczej.
9) znajomość rozmieszczenia urządzeń ppoŜ, wyłączników prądu, hydrantów,
sprzętu gaśniczego oraz dróg komunikacyjno – ewakuacyjnych.
10) znajomość i przestrzeganie zasad bezpieczeństwa poŜarowego.
4. Personel sprzątający
Do obowiązków personelu sprzątającego naleŜy:
1) utrzymanie czystości przez systematyczne usuwanie śmieci i odpadów do
odpowiednich pojemników poza teren sprzątanych pomieszczeń.
2) dopilnowanie wygaszenia oświetlenia oraz wyłączenia urządzeń
elektrycznych nie przystosowanych do pracy ciągłej.
3) zamknięcie pomieszczeń po zakończeniu sprzątania i umieszczenie kluczy w
ustalonym miejscu.
4) zgłaszanie przełoŜonemu stwierdzonych nieprawidłowości w
przeciwpoŜarowym zabezpieczeniu pomieszczeń (nie wyłączone urządzenie
grzejne, oświetlenie itp.).
5. Woźny, (ochrona)
a) Podczas pełnienia słuŜby naleŜy zwrócić uwagę:
1) czy sprzęt gaśniczy nie jest uŜywany do celów nie związanych z ochroną
przeciwpoŜarową,
2) czy na terenie obiektu nie stosuje się ognia otwartego groŜącego
poŜarem,
3) czy w miejscu, gdzie nie wolno palić tytoniu zakaz ten jest przestrzegany,
4) czy po zakończeniu pracy wszystkie drzwi, które powinny być
pozamykane są zamknięte, czy nie zostawiono zapalonego światła,
włączonych urządzeń grzejnych i innych elektrycznych, czy klucze od
drzwi, które powinny być złoŜone do woźnego są na swoim miejscu,
5) dopilnowania utrzymania czystości i porządku w pomieszczeniach szkoły,
6) dopilnowanie, aby nie gromadzono na korytarzach i klatkach schodowych
jakichkolwiek przedmiotów utrudniających przejście oraz aby nie
zastawiano lub likwidowano wyjść zapasowych,
7) w okresie zimy dopilnować odśnieŜania dróg dojazdowych,
8) zapewnić awaryjny dostęp do obiektów i pomieszczeń przy pomocy
zapasowych kluczy.
6. Zadania i obowiązki wszystkich pracowników.
Do zadań i obowiązków wszystkich pracowników w szczególności naleŜy:
1) W ramach szkolenia wstępnego na stanowisku pracy zapoznanie się z
treścią „Instrukcji bezpieczeństwa poŜarowego” .
2) Przestrzeganie postanowień „Instrukcji bezpieczeństwa poŜarowego”
przede wszystkim wymagań dotyczących na zajmowanym stanowisku
pracy.
3) Niezwłoczne usuwanie stwierdzonych uchybień mogących spowodować
powstanie lub rozprzestrzenianie się poŜaru oraz zgłaszanie o tym
kierownictwu.
4) Uczestniczenie w organizowanych szkoleniach przeciwpoŜarowych.
5) Dokładne sprawdzania po zakończeniu pracy stanowiska pracy,
eliminując moŜliwość powstania poŜaru.
6) Znajomość uŜycia oraz zakresu stosowania urządzeń ppoŜ, sprzętu
gaśniczego (wskazania na etykietach gaśnic).
7) Przestrzeganie zakazu palenia tytoniu i posługiwania się ogniem.
8) Nie zastawianie (zawęŜanie) dróg ewakuacyjnych, dostępu do sprzętu
gaśniczego .
9) Znać podstawowe zasady alarmowania, gaszenia poŜaru oraz
ewakuacji.
10) Uczestniczyć czynnie w akcjach ratowniczo – gaśniczych oraz
ćwiczeniach ewakuacyjnych podporządkowując się decyzjom kierującego
działaniami ratowniczymi.
11) Dokładnie znać lokalizację urządzeń poŜarowych (hydrantów,drzwi ppoŜ,)
, sprzętu gaśniczego ,hydrantów zewnętrznych, środków do ogłaszania
alarmu oraz rozmieszczenia dróg ewakuacyjnych.
12) Zwracać szczególną uwagę na właściwe warunki eksploatacji urządzeń
grzejnych (piecyki, grzejniki,)- jeśli zostały dopuszczone do uŜytkowania
przez Dyrektora.
13) W przypadku powstania poŜaru naleŜy postępować zgodnie z
postanowieniami „Instrukcji postępowania na wypadek powstania poŜaru”
– rozmieszczonych w miejscach ogólnie dostępnych (na korytarzach,
przy telefonie).
VIII. WYCIĄG Z WAśNIEJSZYCH POSTANOWIEŃ Z DNIA Z DNIA 7 CZERWCA 2010 R.
W SPRAWIE OCHRONY PRZECIWPOśAROWEJ BUDYNKÓW, INNYCH OBIEKTÓW
BUDOWLANYCH I TERENÓW (DZ. U. NR 109/10, POZ. 719)
1.Dla porządku przypomina się waŜniejsze postanowienia rozporządzeniem
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia z dnia 7 czerwca 2010 r. w
sprawie ochrony przeciwpoŜarowej budynków, innych obiektów budowlanych i
terenów (Dz. U. Nr 109/10, poz.719) które stanowi, min. Ŝe:
§ 16. 1. UŜytkowany budynek istniejący uznaje się za zagraŜający Ŝyciu ludzi,
gdy występujące w nim warunki techniczne nie zapewniają moŜliwości
ewakuacji ludzi.
2. Podstawą do stwierdzenia, Ŝe w budynku występują warunki techniczne, o
których mowa w ust. 1, z zastrzeŜeniem § 45, moŜe być:
1) szerokość przejścia, dojścia lub wyjścia ewakuacyjnego albo biegu bądź
spocznika klatki schodowej słuŜącej ewakuacji, mniejsza o ponad jedną trzecią
od określonej w przepisach techniczno-budowlanych;
2) długość przejścia lub dojścia ewakuacyjnego większa o ponad 100 % od
określonej w przepisach techniczno-budowlanych;
3) występowanie w pomieszczeniu strefy poŜarowej zakwalifikowanej do
kategorii zagroŜenia ludzi ZL I, ZL II lub ZL V albo na drodze ewakuacyjnej:
a) okładziny sufitu lub sufitu podwieszonego z materiału łatwo zapalnego lub
kapiącego pod wpływem ognia, bądź wykładziny podłogowej z materiału łatwo
zapalnego,
b) okładziny ściennej z materiału łatwo zapalnego na drodze ewakuacyjnej,
jeŜeli nie zapewniono dwóch kierunków ewakuacji;
4) niewydzielenie ewakuacyjnej klatki schodowej budynku wysokiego innego
niŜ mieszkalny lub wysokościowego, w sposób określony w przepisach
techniczno-budowlanych;
5) niezabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych wymienionych
w przepisach techniczno-budowlanych, w sposób w nich określonych;
6) brak wymaganego oświetlenia awaryjnego w odniesieniu do strefy
poŜarowej zakwalifikowanej do kategorii zagroŜenia ludzi ZL I, ZL II lub ZL V
albo na drodze ewakuacyjnej prowadzącej z tej strefy na zewnątrz budynku.
3. Właściciel lub zarządca budynku, o którym mowa w ust. 1, zobowiązany jest
zastosować rozwiązania zapewniające spełnienie wymagań bezpieczeństwa
poŜarowego w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych.
* kategorie zagroŜeń ludzi (ZL I - V) określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12
kwietnia 2002r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie (Dz.U. nr 75 poz. 690 z późniejszymi zmianami).
1. Czynności zabronione i obowiązki w zakresie ochrony
przeciwpoŜarowej:
§ 4. 1. W obiektach oraz na terenach przyległych do nich jest zabronione
wykonywanie następujących czynności, które mogą spowodować poŜar, jego
rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub
ewakuacji:
1) uŜywanie otwartego ognia, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników
mogących zainicjować zapłon materiałów występujących:
a) w strefie zagroŜenia wybuchem, z wyjątkiem urządzeń przeznaczonych do
tego celu, spełniających wymagania określone w przepisach rozporządzenia
Ministra Gospodarki z dnia 22 grudnia 2005 r. w sprawie zasadniczych
wymagań dla urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do uŜytku w
przestrzeniach zagroŜonych wybuchem (Dz. U. Nr 263, poz. 2203),
b) w miejscach występowania materiałów niebezpiecznych poŜarowo;
2) uŜytkowanie instalacji, urządzeń i narzędzi niesprawnych technicznie lub w
sposób niezgodny z przeznaczeniem albo warunkami określonymi przez
producenta bądź niepoddawanych okresowym kontrolom, o zakresie i
częstotliwości wynikających z przepisów prawa budowlanego, jeŜeli moŜe się to
przyczynić do powstania poŜaru, wybuchu lub rozprzestrzenienia ognia;
3) garaŜowanie pojazdów silnikowych w obiektach i pomieszczeniach
nieprzeznaczonych do tego celu, jeŜeli nie opróŜniono zbiornika paliwa pojazdu i
nie odłączono na stałe zasilania akumulatorowego pojazdu;
4) rozgrzewanie za pomocą otwartego ognia smoły i innych materiałów w
odległości mniejszej niŜ 5 m od obiektu, przyległego do niego składowiska lub
placu składowego z materiałami palnymi, przy czym jest dopuszczalne
wykonywanie tych czynności na dachach o konstrukcji i pokryciu niepalnym w
budowanych obiektach, a w pozostałych, jeŜeli zostaną zastosowane
odpowiednie, przeznaczone do tego celu podgrzewacze;
5) rozpalanie ognia, wysypywanie gorącego popiołu i ŜuŜla lub wypalanie
wierzchniej warstwy gleby i traw, w miejscu umoŜliwiającym zapalenie się
materiałów palnych albo sąsiednich obiektów;
6) składowanie poza budynkami w odległości mniejszej niŜ 4 m od granicy
działki sąsiedniej materiałów palnych, w tym pozostałości roślinnych, gałęzi i
chrustu;
7) uŜytkowanie elektrycznych urządzeń ogrzewczych ustawionych
bezpośrednio na podłoŜu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych
zgodnie z warunkami określonymi przez producenta;
8) przechowywanie materiałów palnych oraz stosowanie elementów wystroju i
wyposaŜenia wnętrz z materiałów palnych w odległości mniejszej niŜ 0,5 m od:
a) urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać się
do temperatury przekraczającej 373,15 K (100 °C),
b) linii kablowych o napięciu powyŜej 1 kV, przewodów uziemiających oraz
przewodów odprowadzających instalacji piorunochronnej oraz czynnych
rozdzielnic prądu elektrycznego, przewodów elektrycznych siłowych i gniazd
wtykowych siłowych o napięciu powyŜej 400 V;
9) stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z wyjątkiem
materiałów trudno zapalnych i niezapalnych, jeŜeli zostaną umieszczone w
odległości co najmniej 0,05 m od Ŝarówki;
10) instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznych,
takich jak wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bezpośrednio na podłoŜu
palnym, jeŜeli ich konstrukcja nie zabezpiecza podłoŜa przed zapaleniem;
11) składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej
słuŜących ewakuacji lub umieszczanie przedmiotów na tych drogach w sposób
zmniejszający ich szerokość albo wysokość poniŜej wymaganych wartości
określonych w przepisach techniczno-budowlanych;
12) składowanie materiałów palnych w pomieszczeniach technicznych, na
nieuŜytkowych poddaszach i strychach oraz na drogach komunikacji ogólnej w
piwnicach;
13) przechowywanie pełnych, niepełnych i opróŜnionych butli przeznaczonych
do gazów palnych na nieuŜytkowych poddaszach i strychach oraz w piwnicach;
14) zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemoŜliwiający ich
natychmiastowe uŜycie w przypadku poŜaru lub innego zagroŜenia
powodującego konieczność ewakuacji;
15) blokowanie drzwi i bram przeciwpoŜarowych w sposób uniemoŜliwiający
ich samoczynne zamknięcie w przypadku powstania poŜaru;
16) lokalizowanie elementów wystroju wnętrz, instalacji i urządzeń w sposób
zmniejszający wymiary drogi ewakuacyjnej poniŜej wartości wymaganych w
przepisach techniczno-budowlanych;
17) wykorzystywanie drogi ewakuacyjnej z sali widowiskowej lub innej o
podobnym przeznaczeniu, w której następuje jednoczesna wymiana
publiczności lub uŜytkowników, jako miejsca oczekiwania na wejście do tej sali;
18) uniemoŜliwianie lub ograniczanie dostępu do:
a) gaśnic i urządzeń przeciwpoŜarowych,
b) przeciwwybuchowych urządzeń odciąŜających,
c) źródeł wody do celów przeciwpoŜarowych,
d) urządzeń uruchamiających instalacje gaśnicze i sterujących takimi
instalacjami oraz innymi instalacjami wpływającymi na stan bezpieczeństwa
poŜarowego obiektu,
e) wyjść ewakuacyjnych albo okien dla ekip ratowniczych,
f) wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego oraz kurków głównych
instalacji gazowej,
g) krat zewnętrznych i okiennic, które zgodnie z przepisami technicznobudowlanymi powinny otwierać się od wewnątrz mieszkania lub pomieszczenia;
19) napełnianie gazem płynnym butli na stacjach paliw, stacjach gazu
płynnego i w innych obiektach nieprzeznaczonych do tego celu;
20) dystrybucja i przeładunek ropy naftowej i produktów naftowych w
obiektach i na terenach nieprzeznaczonych do tego celu.
2. Właściciele, zarządcy lub uŜytkownicy budynków oraz placów składowych i
wiat, z wyjątkiem budynków mieszkalnych jednorodzinnych:
1) utrzymują urządzenia przeciwpoŜarowe i gaśnice w stanie pełnej
sprawności technicznej i funkcjonalnej;
2) wyposaŜają obiekty w przeciwpoŜarowe wyłączniki prądu zgodnie z
przepisami techniczno-budowlanymi;
3) umieszczają w widocznych miejscach instrukcje postępowania na wypadek
poŜaru wraz z wykazem telefonów alarmowych;
4) oznakowują znakami zgodnymi z Polskimi Normami:
a) drogi i wyjścia ewakuacyjne z wyłączeniem budynków mieszkalnych oraz
pomieszczenia, w których zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi są
wymagane co najmniej 2 wyjścia ewakuacyjne, w sposób zapewniający
dostarczenie informacji niezbędnych do ewakuacji,
b) miejsca usytuowania urządzeń przeciwpoŜarowych i gaśnic,
c) miejsca usytuowania elementów sterujących urządzeniami
przeciwpoŜarowymi,
d) miejsca usytuowania nasady umoŜliwiającej zasilanie instalacji
wodociągowej przeciwpoŜarowej, kurków głównych instalacji gazowej oraz
materiałów niebezpiecznych poŜarowo,
e) pomieszczenia i tereny z materiałami niebezpiecznymi poŜarowo,
f) drabiny ewakuacyjne, rękawy ratownicze, pojemniki z maskami
ucieczkowymi, miejsca zbiórki do ewakuacji, miejsca lokalizacji kluczy do wyjść
ewakuacyjnych,
g) dźwigi dla straŜy poŜarnej,
h) przeciwpoŜarowe zbiorniki wodne, zbiorniki technologiczne stanowiące
uzupełniające źródło wody do celów przeciwpoŜarowych, punkty poboru wody,
stanowiska czerpania wody,
i) drzwi przeciwpoŜarowe,
j) drogi poŜarowe,
k) miejsca zaklasyfikowane jako strefy zagroŜenia wybuchem;
5) umieszczają, przy wjazdach do garaŜy zamkniętych z podłogą znajdującą
się poniŜej poziomu terenu, czytelną informację o dopuszczeniu lub
niedopuszczeniu parkowania w tych garaŜach samochodów zasilanych gazem
płynnym propan-butan, o których mowa w przepisach techniczno-budowlanych.
3. Wokół placów składowych i składowisk przy obiektach oraz przy obiektach
tymczasowych o konstrukcji palnej musi być zachowany pas ochronny o
minimalnej szerokości 2 m i nawierzchni z materiałów niepalnych lub gruntowej
oczyszczonej.
4. Składowanie materiałów palnych pod ścianami obiektu związanych z jego
funkcją, z wyjątkiem materiałów niebezpiecznych poŜarowo, jest dopuszczalne
pod warunkiem:
1) nieprzekroczenia maksymalnej powierzchni strefy poŜarowej, określonej
dla tego obiektu;
2) zachowania dostępu do obiektu na wypadek działań ratowniczych;
3) nienaruszenia minimalnej odległości od obiektów sąsiednich, wymaganej z
uwagi na bezpieczeństwo poŜarowe;
4) zachowania minimalnej odległości 5 m od drogi poŜarowej.
§ 5. Właściciele lub zarządcy terenów utrzymują znajdujące się na nich drogi
poŜarowe w stanie umoŜliwiającym wykorzystanie tych dróg przez pojazdy
jednostek ochrony przeciwpoŜarowej zgodnie z przepisami dotyczącymi
przeciwpoŜarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg poŜarowych.
§ 7. 1. Przy uŜywaniu lub przechowywaniu materiałów niebezpiecznych
poŜarowo naleŜy:
1) wykonywać wszystkie czynności związane z wytwarzaniem,
przetwarzaniem, obróbką, transportem lub składowaniem materiałów
niebezpiecznych zgodnie z warunkami ochrony przeciwpoŜarowej określonymi
w instrukcji bezpieczeństwa poŜarowego, o której mowa w § 6, lub zgodnie z
warunkami określonymi przez producenta;
2) utrzymywać na stanowisku pracy ilość materiału niebezpiecznego
poŜarowo nie większą niŜ dobowe zapotrzebowanie lub dobowa produkcja,
jeŜeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej;
3) przechowywać zapas materiałów niebezpiecznych poŜarowo
przekraczający wielkość określoną w pkt 2 w oddzielnym magazynie
przystosowanym do takiego celu;
4) przechowywać materiały niebezpieczne poŜarowo w sposób
uniemoŜliwiający powstanie poŜaru lub wybuchu w następstwie procesu
składowania lub wskutek wzajemnego oddziaływania;
5) przechowywać ciecze o temperaturze zapłonu poniŜej 328,15 K (55 °C)
wyłącznie w pojemnikach, urządzeniach i instalacjach przystosowanych do tego
celu, wykonanych z materiałów co najmniej trudno zapalnych,
odprowadzających ładunki elektryczności statycznej, wyposaŜonych w szczelne
zamknięcia i zabezpieczonych przed stłuczeniem.
2. Materiałów niebezpiecznych poŜarowo nie przechowuje się w
pomieszczeniach piwnicznych, na poddaszach i strychach, w obrębie klatek
schodowych i korytarzy oraz w innych pomieszczeniach ogólnie dostępnych, jak
równieŜ na tarasach, balkonach i loggiach.
§ 8. 1. Podczas przechowywania cieczy o temperaturze zapłonu poniŜej 328,15
K (55 °C) w budynkach, w strefach po Ŝarowych zaliczonych do kategorii
zagroŜenia ludzi:
1) jest dopuszczalne przechowywanie w jednej strefie poŜarowej,
zakwalifikowanej do kategorii zagroŜenia ludzi innej niŜ ZL IV oraz o
przeznaczeniu innym niŜ handlowo-usługowe do 10 dm3 cieczy o temperaturze
zapłonu poniŜej 294,15 K (21 °C) oraz do 50 dm 3 cieczy o temperaturze
zapłonu 294,15÷328,15 K (21÷55 °C), a w mieszkaniac h odpowiednio do 5 i do
20 dm3 cieczy;
2) jest dopuszczalne przechowywanie w pomieszczeniach handlowousługowych cieczy o temperaturze zapłonu do 328,15 K (55 °C) w takiej ilo ści,
Ŝe gęstość obciąŜenia ogniowego stworzona przez te ciecze nie przekroczy 500
MJ/m2;
3) jest dopuszczalne przechowywanie w pomieszczeniach handlowousługowych stanowiących odrębną strefę poŜarową cieczy palnych w ilościach
większych niŜ określone w pkt 2, pod warunkiem spełniania przez te
pomieszczenia wymagań techniczno-budowlanych dotyczących stref
poŜarowych produkcyjnych i magazynowych;
4) w pomieszczeniach handlowo-usługowych ciecze palne powinny być
przechowywane w szczelnych naczyniach, zabezpieczonych przed stłuczeniem,
a ich sprzedaŜ naleŜy prowadzić bez rozlewania.
2. Podczas przechowywania cieczy o temperaturze zapłonu poniŜej 373,15 K
(100 °C) w gara Ŝach:
1) o powierzchni powyŜej 100 m2 jest dopuszczalne przechowywanie tych
cieczy tylko wtedy, gdy są niezbędne przy eksploatacji pojazdu i są
przechowywane w jednostkowych opakowaniach stosowanych w handlu
detalicznym;
2) nie jest dopuszczalne przelewanie paliwa oraz napełnianie nim zbiorników
paliwa w pojazdach;
3) wolno stojących wykonanych z materiałów niepalnych o powierzchni do
100 m2 jest dopuszczalne przechowywanie do 200 dm3 cieczy o temperaturze
zapłonu poniŜej 328,15 K (55 °C);
4) o powierzchni do 100 m2 innych niŜ wymienione w pkt 3 jest dopuszczalne
przechowywanie do 20 dm3 cieczy o temperaturze zapłonu poniŜej 294,15 K
(21 °C) lub do 60 dm 3 cieczy o temperaturze zapłonu 294,15÷373,15 K (21÷100
°C);
5) ciecze powinny być przechowywane w naczyniach metalowych lub innych
dopuszczonych do tego celu, posiadających szczelne zamknięcia.
§ 9. 1. Prowadzenie detalicznej sprzedaŜy wyrobów pirotechnicznych
widowiskowych w budynkach odbywa się wyłącznie na stanowiskach
wyodrębnionych do tego celu bez moŜliwości sprzedaŜy samoobsługowej.
2. Wyroby pirotechniczne widowiskowe przechowuje się w oddzielnych
magazynach lub pomieszczeniach zaplecza, przeznaczonych wyłącznie do tego
celu, wydzielonych ścianami wewnętrznymi i stropami o klasie odporności
ogniowej odpowiednio co najmniej EI 60 i REI 60 i zamykanych drzwiami o
klasie odporności ogniowej co najmniej EI 30.
3. Szczegółowe wymagania dotyczące pomieszczeń, w których prowadzi się
obrót wyrobami, o których mowa w ust. 2, określają przepisy wydane na
podstawie art. 24 ust. 2 i art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o
wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679, z późn.
zm.3)) oraz przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki
Społecznej z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy
produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów
wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych (Dz. U. Nr 163, poz. 1577).
§ 10. 1. Wymagania dotyczące uŜytkowania butli z gazem płynnym do zasilania
urządzeń i instalacji gazowych w budynkach określają przepisy technicznobudowlane.
2. W strefie poŜarowej, obejmującej tymczasowy obiekt budowlany lub teren,
określanej tak jak strefa poŜarowa składowiska, dopuszcza się uŜytkowanie i
przechowywanie nie więcej niŜ 2 butli z gazem płynnym, o zawartości gazu do
11 kg kaŜda, przy czym w przypadku butli turystycznych o zawartości gazu do 5
kg jego łączna masa zgromadzona w butlach nie moŜe przekraczać 22 kg.
§ 11. 1. Dopuszcza się przechowywanie paliw płynnych klasy III, na potrzeby
własne uŜytkownika, w zbiorniku naziemnym dwu płaszczowym o pojemności
do 5 m3.
2. Zbiornik do przechowywania paliw płynnych klasy III na potrzeby własne
uŜytkownika, o którym mowa w ust. 1, naleŜy sytuować z zachowaniem
następujących odległości:
1) 10 m - od budynków mieszkalnych i budynków uŜyteczności publicznej;
2) 5 m - od innych obiektów budowlanych i od granicy działki sąsiedniej.
3. Odległości, o których mowa w ust. 2, mogą być zmniejszone o połowę, pod
warunkiem zastosowania pomiędzy budynkiem lub obiektem a zbiornikiem
ściany oddzielenia przeciwpoŜarowego o klasie odporności ogniowej co
najmniej REI 120 zasłaniającej zbiornik od strony budynku lub obiektu.
4. Dopuszcza się wykonanie ściany zewnętrznej budynku lub obiektu od strony
zbiornika jako ściany oddzielenia przeciwpoŜarowego, o której mowa w ust. 3.
§ 12. 1. Pomieszczenia magazynowe przeznaczone do składowania gazów
palnych lub karbidu muszą spełniać wymagania określone dla pomieszczeń
zagroŜonych wybuchem.
2. Pomieszczenie magazynowe butli z gazami palnymi naleŜy chronić przed
ogrzaniem do temperatury przekraczającej 308,15 K (35 °C).
3. Dopuszcza się sytuowanie na zewnątrz budynków produkcyjnych i
magazynowych, w miejscu obudowanym z trzech stron pełnymi ścianami o
klasie odporności ogniowej co najmniej REI 120, do dwóch wiązek butli z gazem
palnym, zawierających maksymalnie po 16 butli kaŜda, połączonych wspólnym
kolektorem ze stacjami rozpręŜania.
4. Butle, o których mowa w ust. 3, zawierające gaz płynny, muszą być oddalone
od najbliŜszych studzienek lub innych zagłębień terenu oraz otworów do
pomieszczeń z podłogą znajdującą się poniŜej przyległego terenu co najmniej o
3 m.
§ 13. 1. Butle przeznaczone do przechowywania i transportu gazów palnych
oznacza się zgodnie z Polskimi Normami.
2. Butle z gazami palnymi naleŜy przechowywać w pomieszczeniach
przeznaczonych wyłącznie do tego celu.
3. W jednym pomieszczeniu mogą być magazynowane:
1) butle z gazami palnymi oraz z gazami niepalnymi, nietrującymi, z wyjątkiem
gazów utleniających;
2) butle opróŜnione z butlami napełnionymi gazem palnym, pod warunkiem
ich oddzielnego ustawienia.
4. Butle z gazami palnymi, pełne lub opróŜnione, posiadające stopy, naleŜy
ustawiać jednowarstwowo w pozycji pionowej, segregując je według zawartości.
5. Butle z gazami palnymi nieposiadające stóp naleŜy magazynować w
drewnianych ramach w pozycji poziomej; dopuszcza się układanie butli w stosy
o wysokości do 1,5 m.
6. Butle naleŜy zabezpieczyć przed upadkiem, stosując bariery, przegrody lub
inne środki ochronne, a zawory butli zabezpieczyć kołpakami.
7. Szczegółowe wymagania dotyczące składowania i magazynowania butli z
gazem płynnym określa rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 6 września
1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu,
napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych (Dz. U. Nr 75, poz. 846, z 2000 r.
Nr 29, poz. 366 oraz z 2004 r. Nr 43, poz. 395).
§ 14. 1. W punktach sprzedaŜy przyborów gazowych gaz płynny moŜna
składować w butlach o łącznej masie gazu do 70 kg.
2. W handlowej sieci detalicznej, poza stacjami paliw, butle moŜna składować w
kontenerach o konstrukcji aŜurowej. Kontenery te, o łącznej masie gazu w
butlach do 440 kg, powinny być ustawiane w odległości co najmniej:
1) 8 m - od budynków uŜyteczności publicznej, zamieszkania zbiorowego i
mieszkalnych, a takŜe od innych budynków, jeŜeli ich konstrukcja wykonana jest
z elementów palnych;
2) 3 m - od pozostałych budynków, od studzienek i innych zagłębień terenu
oraz od granicy działki.
3. Butle moŜna składować w kontenerach przy ścianie budynku o klasie
odporności ogniowej co najmniej REI 120, w odległości co najmniej 2 m w
poziomie i co najmniej 9 m w pionie od znajdujących się w niej otworów
okiennych i drzwiowych.
4. Magazyny i rozlewnie gazu płynnego oraz bazy i stacje paliw płynnych muszą
być wyposaŜone w urządzenia i instalacje spełniające wymagania określone w
przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005 r. w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw
płynnych, rurociągi przesyłowe dalekosięŜne słuŜące do transportu ropy
naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie.
Instalacje i urządzenia techniczne.
§ 34.W obiektach lub ich częściach, w których odbywa się proces spalania
paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia z
przewodów dymowych i spalinowych w okresach ich uŜytkowania:
1) od palenisk zakładów zbiorowego Ŝywienia i usług gastronomicznych - co
najmniej raz w miesiącu, jeŜeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej;
2) od palenisk opalanych paliwem stałym niewymienionych w pkt 1 - co
najmniej raz na 3 miesiące;
3) od palenisk opalanych paliwem płynnym i gazowym niewymienionych w pkt
1 - co najmniej raz na 6 miesięcy.
2. W obiektach lub ich częściach, o których mowa w ust. 1, usuwa się
zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych co najmniej raz w roku, jeŜeli
większa częstotliwość nie wynika z warunków uŜytkowych.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, wykonują osoby posiadające
kwalifikacje kominiarskie.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się przy usuwaniu zanieczyszczeń z przewodów
dymowych, spalinowych i wentylacyjnych budynków mieszkalnych
jednorodzinnych oraz obiektów budowlanych budownictwa zagrodowego i
letniskowego.
IX. ZESTAWIENIE WAśNIEJSZYCH PRZEPISÓW DOTYCZĄCYCH OCHRONY
PRZECIWPOśAROWEJ
1. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie (Dz.U. nr 75 poz. 690 z późniejszymi zmianami).
2. Rozporządzenie z dnia z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony
przeciwpoŜarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów
(Dz. U. Nr 109/10, poz. 719)
3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24
lipca 2009r. w sprawie przeciwpoŜarowego zaopatrzenia w wodę oraz
dróg poŜarowych (Dz. U. w sprawie przeciwpoŜarowego zaopatrzenia w
wodę oraz dróg poŜarowych Dz.U. Nr 124 poz. 1030
4. Polskie Normy.
PN-2001/B-02852- Obliczanie gęstości obciąŜenia ogniowego oraz
wyznaczanie względnego czasu trwania poŜaru..
PN-92/N-01256/02 - Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja.
PN-92/N-01256/01 - Znaki bezpieczeństwa. Ochrona ppoŜ.
Pn-N-01256-4/97 - Znaki bezpieczeństwa. Techniczne środki
przeciwpoŜarowe.
PN-86/E-05003/01-04/-Ochrona odgromowa obiektów budowlanych.
Wymagania ogólne.
PN-86/E-05003/01-04/ - Ochrona odgromowa obiektów budowlanych.
Wymagania ogóle
PN-IEC 61024:2001 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych.
LISTA
osób które zapoznały się z instrukcją bezpieczeństwa poŜarowego.
Lp
Imię i Nazwisko
Data
Podpis
Aktualizacji instrukcji bezpieczeństwa poŜarowego dokonano:
Lp
Imię i Nazwisko -stanowisko
Data
Podpis
Instrukcję bezpieczeństwa poŜarowego uzgodniono z :
1.Pracownik ds. BiHP.........................
data ....................