D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

Sygn. akt III C 1546/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 23 czerwca 2016 r.
Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie, Wydział III Cywilny,
w składzie: Przewodniczący – SSR Magdalena Głogowska,
Protokolant: Patrycja Frątczak
po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 r. w Szczecinie na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Towarzystwa Budownictwa (...)
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.
przeciwko B. K., A. K. i M. G. (1)
o wydanie lokalu,
na skutek sprzeciwu pozwanej B. K. od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w
Szczecinie z dnia 15 czerwca 2015 r.
I. uchyla rozstrzygnięcie zawarte w pkt II i IV wyroku zaocznego Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w
Szczecinie z dnia 15 czerwca 2015 r. w stosunku do pozwanej B. K.;
II. ustala, że pozwanej B. K. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;
III. nakazuje wstrzymać wykonanie pkt I wyroku zaocznego Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w
Szczecinie z dnia 15 czerwca 2015 r. w stosunku do pozwanej B. K. do czasu złożenia wymienionej pozwanej przez
Gminę M. S. oferty najmu lokalu socjalnego;
IV. utrzymuje w pozostałej części w mocy wyrok zaoczny Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w
Szczecinie z dnia 15 czerwca 2015 r. w stosunku do pozwanej B. K..
Uzasadnienie w postępowaniu zwykłym
Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika,
pozwem złożonym w dniu 29 października 2014 roku wniosła o nakazanie pozwanym B. K., A. K. i M. K. wydania
powódce lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w S. przy ulicy (...) w stanie wolnym od osób i rzeczy oraz o zasądzenie
od pozwanych na rzecz powódki kosztów procesu. Uzasadniając swoje żądanie powódka wskazała, że pozwane zajmują
lokal bez tytułu prawnego, gdyż z powodu zaległości czynszowych i braku zapłaty w wyznaczonym terminie najem
został wypowiedziany ze skutkiem na dzień 31 lipca 2014 r.
Wyrokiem zaocznym z dnia 15 czerwca 2015 r. (k. 63) sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu nakazując pozwanym
wydanie lokalu (pkt I), ustalając, że pozwanym nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego (pkt II), zasądzając
od pozwanych na rzecz powódki zwrot kosztów procesu w kwocie 337 zł (pkt III) i nadając wyrokowi rygor
natychmiastowej wykonalności (pkt IV).
Wydany w stosunku do pozwanych A. K. i M. K. (obecnie G.) wyrok zaoczny jest prawomocny.
Pozwana B. K. wniosła natomiast sprzeciw od ww. wyroku zaocznego (k. 68 i n.) wnosząc o oddalenie powództwa i
wstrzymanie rygoru, a z ostrożności o przyznanie prawa do lokalu socjalnego. Przyznała, że umowa najmu została
wypowiedziana z powodu wysokiego, nieuregulowanego zadłużenia wskazując, że powodem tego stanu rzeczy jest
trudna sytuacja materialna pozwanych, dla których lepszym rozwiązaniem byłoby dwupokojowe mieszkanie o niższym
standardzie.
Pozwaną zwolniono od kosztów sądowych i odmówiono ustanowienia dla niej pełnomocnika z urzędu (k. 75). Wniosek
o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności oddalono (k. 86).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W lokalu przy ul. (...) w S. zamieszkuje B. K. wraz z córką ur. w (...) r. Pozwana utraciła tytuł prawny do tego lokalu
wobec niespłacenia w wyznaczonym terminie zadłużenia obciążającego lokal z tytułu opłat czynszowych należnych
powódce.
Bezsporne, a nadto dowód: umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 13-16v, karta ewidencyjna lokalu k. 17-17v,
wezwanie do zapłaty k. 18-18v, wypowiedzenie k. 19-19v, wezwanie do wydania lokalu i zapłaty zaległości k. 20-20v,
analiza opłat k. 21.
B. K. ma (...) lat, utrzymuje się z emerytury, która bez zajęcia komorniczego wynosiłaby nieco ponad 800zł, a po
zajęciu wypłacana jest w kwocie 605,12 zł. Nie uzyskuje innych dochodów. Pracowała na emeryturze w przychodni
portowej, jako osoba sprzątająca, ale obie z córką zostały zwolnione 2 lata temu z powodu redukcji zatrudnienia. Brała
pożyczkę 2.000zł na wesele wnuczki, którą spłaciła częściowo, a reszty nie miała z czego i aktualnie egzekwuje ją
komornik wraz z odsetkami i kosztami. Innych długów nie ma poza tym, że ma zadłużenie wobec powódki z tytułu opłat
czynszowych. Pomimo trudnej sytuacji regularnie wnosi opłaty mieszkaniowe na rzecz powódki po 852 zł miesięcznie.
Pozwana choruje. Jeszcze przed emeryturą, ponad 10 lat temu dostała rentę chorobową - III grupę inwalidzką z
powodu schorzeń kręgosłupa i biodra. Te schorzenia nadal występują. Cierpi ponadto na zwężenie żył, astmę, choroby
serca, nadciśnienie. Leczy się w ramach NFZ. Na stałe przyjmuje leki od astmy i na serce. Nie ma własnego mieszkania i
nie ma dokąd pójść. Nie była karana sądownie. Nie toczyło się przeciwko niej postępowanie karne. Nigdy w mieszkaniu
nie interweniowała policja i nie zgłaszano żadnych skarg. W przeszłości pracowała jako brygadzistka. Nie korzysta z
pomocy społecznej. Pozwana prowadzi wspólne gospodarstwo z córką, która zarabia 1.250zł netto miesięcznie i też
ma zajęcie komornicze.
Dowód: zeznania pozwanej k. 102-103, okazana na rozprawie książeczka opłat czynszowych z wymienionymi
dowodami wpłat k. 103, odcinki emerytury k. 100-101, zaświadczenie z PUP k. 42, pismo MOPR k. 58.
Sąd zważył, co następuje:
Sprzeciw od wyroku zaocznego, skutecznie wniesiony, okazał się częściowo uzasadniony.
Stan faktyczny w sprawie był bezsporny. Pozwana przyznała, że nie posiada tytułu prawnego do lokalu pozostającego
w zasobach powódki, w którym pozwana zamieszkuje i nadal ciąży na niej zadłużenie z tytułu opłat czynszowych.
Jak wynika z potwierdzonych dokumentami zeznań pozwanej, systematycznie uiszcza ona bieżące należności wobec
powódki.
Podstawę prawną powództwa wydobywczego stanowi art. 222 § 1 k.c. Przepis ten stanowi, iż właściciel może żądać od
osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługują skuteczne
względem właściciela uprawnienia do władania rzeczą.
Uprawnienia takie mogą mieć swoje źródło w umowie najmu lub innym stosunku prawnym uprawniającym do
zajmowania lokalu. Do uwzględnienia powództwa konieczne jest stwierdzenie istnienia przesłanek pozytywnych w
postaci uprawnień właścicielskich powoda oraz władania jego lokalem przez pozwaną, a także braku przesłanki
negatywnej, jaką jest istnienie po stronie pozwanej skutecznego względem właściciela uprawnienia do władania
rzeczą.
Uprawnienia powoda, a więc jego legitymacja czynna nie była w sprawie kwestionowana. Pozwana przyznała również,
że nie posiada tytułu prawnego, a zatem, że nie przysługuje jej skuteczne względem właściciela uprawnienia do
władania rzeczą.
Powyższe sprawia, że kierowane wobec pozwanej żądanie wydania lokalu w stanie wolnym okazało się w pełni
uzasadnione, wobec czego orzeczono, jak w punkcie IV wyroku utrzymując w mocy prawidłowe rozstrzygnięcie
zawarte w pkt I wyroku zaocznego. Utrzymano również w mocy rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu
obciążających stronę przegrywającą (pozwaną), zawarte w pkt III wyroku zaocznego, gdyż zostało ono wydane zgodnie
z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 i 3 kpc).
Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie
gminy i zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 150 ze zm.) w wyroku nakazującym opróżnienie
lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób,
których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce
położenia lokalu podlegającego opróżnieniu.
Zgodnie z treścią art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie
gminy i zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 150 ze zm.) sąd nie może orzec o braku
uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec kobiety w ciąży, małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm.)
lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, obłożnie chorych,
emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, osoby posiadającej
status bezrobotnego, osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały - chyba że osoby te
mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.
Żadna z przesłanek obligatoryjnego uprawnienia do lokalu socjalnego nie została przez pozwaną spełniona. W
szczególności dochody pozwanej przewyższają kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej określone
w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 lipca 2015 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz
kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1058). Od 01 października 2015 r. jest
to bowiem kwota 514 zł na osobę w rodzinie i 634 zł dla osoby samotnej (dochód to przychód minus podatek
minus składki zdrowotne i na ubezpieczenia społeczne minus alimenty na rzecz innych osób). Pozwana i jej córka,
prowadząc wspólne gospodarstwo, osiągają dochody przewyższające wskazane kryterium (514 zł na osobę). Pozwana
nie jest też niepełnosprawna w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej, albowiem nie legitymuje się znacznym ani
umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (dawną I i II grupą inwalidzką). Przysługująca pozwanej III grupa
odpowiada obecnej niepełnosprawności w stopniu lekkim. Pozwana nie jest obłożnie chora, choć jest chora przewlekle.
Pozwana nie spełnia również przesłanek z uchwały Rady Miasta S. z dnia 23 kwietnia 2012 nr XVIII/507/12,
zgodnie z którą przesłanką do obligatoryjnego orzeczenia o lokalu socjalnym jest dochód za ostatnie 3 miesiące
nieprzekraczający 150% najniższej emerytury dla gospodarstwa jednoosobowego i 80 % najniższej emerytury na osobę
dla gospodarstwa wieloosobowego. Najniższa emerytura od 01 marca 2016 r. wynosi 882,56 zł miesięcznie.
Jednakże zgodnie z treścią art. 14 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i
zmianie Kodeksu cywilnego sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka
o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu
oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.
W wyniku postępowania dowodowego przeprowadzonego po wniesieniu sprzeciwu sąd doszedł do przekonania,
że rozstrzygnięcie zawarte w pkt II i IV wyroku zaocznego ostać się nie może. Pozwana naprowadziła bowiem
okoliczności wcześniej sądowi nie znane, a dotyczące jej sytuacji osobistej, rodzinnej, zdrowotnej i majątkowej, w
świetle których znajduje się ona w bardzo trudnym położeniu, w szczególnie trudnej sytuacji materialnej. Z powodu
przewlekłych schorzeń z ogólnego stanu zdrowia, utrzymujących się od wielu lat, wymaga stałego przyjmowania leków.
Jej dochody, w świetle zajęcia komorniczego i przeciętnych kosztów utrzymania są bardzo skromne i nie pozwalają na
godne życie ani na wynajem najskromniejszego lokalu na wolnym rynku. III grupa inwalidzka, przyznana pozwanej
przed osiągnięciem wieku i uprawnień emerytalnych sprawia, że nie sposób wymagać od niej, by podejmowała
obecnie zatrudnienie, choć pomimo schorzeń kręgosłupa, narządu ruchu, układu krążenia i oddechowego takowe
zatrudnienie podejmowała do czasu jej zwolnienia z powodu redukcji etatów. Stan zdrowia pozwanej i jej sytuacja
materialna sprawiają, że aktualizuje się przesłanka fakultatywnego przyznania uprawnienia do lokalu socjalnego,
określona w art. 14 ust. 3 powołanej ustawy. Przemawia za tym także postawa pozwanej, która regularnie uiszcza
opłaty czynszowe, a także okoliczność, że wobec pozwanej nie zgłaszano zastrzeżeń co do sposobu zamieszkiwania,
nie interweniowała policja i nie były kierowane pod jej adresem żadne skargi. Sąd ustalił powyższe okoliczności
na podstawie zgromadzonych dokumentów i zeznań pozwanej, które nie zostały zakwestionowane, jak również nie
przedstawiono dowodów przeciwnych.
Z powyższych względów, po ponownym rozpoznaniu sprawy (art. 347 k.p.c.) sąd uznał, że pozwanej przysługuje
uprawnienie do lokalu socjalnego. W konsekwencji uchylono w stosunku do tej pozwanej pkt II wyroku zaocznego
odmawiający przyznania uprawnienia do lokalu socjalnego i orzeczono odmiennie (pkt II wyroku z dnia 23.06.2016
r.).
Nadto sąd uchylił w stosunku do pozwanej B. K. pkt IV wyroku zaocznego nadający wyrokowi rygor natychmiastowej
wykonalności, gdyż zgodnie z treścią art. 14 ust. 6 powołanej ustawy, orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu
socjalnego, sąd nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia
umowy najmu lokalu socjalnego, o czym orzeczono, jak w pkt III.
W pozostałej części wyrok zaoczny w stosunku do pozwanej B. K. jest prawidłowy i został utrzymany w mocy - co do
pkt I i III, o czym orzeczono w pkt IV wyroku z dnia 23.06.2016 r.
ZARZĄDZENIE
1. odnotować sporządzenie uzasadnienia,
2. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki,
3. akta przedłożyć po wpłynięciu apelacji Przewodniczącej Wydziału, ew. ze zwrotką w razie braku środka
odwoławczego, po upływie 2 tygodni od doręczenia.
S., dnia 15.07.2016 r.
Akta oddałam w poniedziałek 18.07.2016 r.
M. G.