wytrzymałość materiałów - Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w

KARTA PRZEDMIOTU
Kod przedmiotu
Nazwa przedmiotu
w języku
PWSZSnd/M/O/2/09
polskim
WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW
angielskim DURABILITY OF MATERIALS
1. USYTUOWANIE PRZEDMIOTU W SYSTEMIE STUDIÓW
1.1. Kierunek studiów
MECHATRONIKA
1.2. Forma studiów
STUDIA STACJONARNE / STUDIA NIESTACJONARNE
1.3. Poziom studiów
STUDIA PIERWSZEGO STOPNIA INŻYNIERSKIE
1.4. Profil studiów
OGÓLNOAKADEMICKI
1.5. Specjalność
-
1.6. Jednostka prowadząca przedmiot
1.7. Osoba prowadząca przedmiot
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Sandomierzu
prof. dr hab. inż. Zbigniew Kosma, dr inż. Ireneusz Musiałek
1.8. Osoba odpowiedzialna za przedmiot
(koordynator)
prof. dr hab. inż. Zbigniew Kosma
1.9. Kontakt
2. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA PRZEDMIOTU
2.1. Przynależność do modułu
II. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE
2.2. Status przedmiotu
2.3. Język wykładowy
obowiązkowy
2.4. Semestry, na których realizowany jest przedmiot
semestr 2, semestr 3
2.5. Wymagania wstępne
zaliczenie przedmiotu mechanika techniczna
polski
3. FORMY, SPOSOBY I METODY PROWADZENIA ZAJĘĆ
3.1. Formy zajęć
wykład, ćwiczenia, laboratorium
3.2. Sposób realizacji zajęć
zajęcia w pomieszczeniu dydaktycznym PWSZ
3.3. Sposób zaliczenia zajęć
zaliczenie z oceną
3.4. Metody dydaktyczne
wykład informacyjny z użyciem komputera, metoda przypadków, opis,
ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne
3.5.
podstawowa
1. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z.: Wytrzymałość materiałów. T. 1,2,
WNT, Warszawa 2003.
2. Głowacki H.: Mechanika techniczna: Wytrzymałość materiałów, Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 2000.
3. Zwolak J.: Wytrzymałość materiałów, Wydawnictwo Uniwersytetu
Rzeszowskiego, Rzeszów 2014.
uzupełniająca
1. Brzoska Z.: Wytrzymałość materiałów. PWN, Warszawa. Kolejne
wydanie.
2. Bąk R., Burczyński T.: Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia
komputerowego. WNT, Warszawa 2001.
Wykaz
literatury
4. Rzeszowskiego,
4. CELE, TREŚCI I EFEKTY KSZTAŁCENIA
4.1. Cele przedmiotu
C. 1. Nabycie umiejętności wykonywania analiz wytrzymałościowych części maszyn wchodzących
w skład podzespołów mechatronicznych.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
4.2. Treści programowe
Elementy teorii stanu naprężenia i odkształcenia.
Układy liniowo–sprężyste.
Naprężenia dopuszczalne.
Hipotezy wytężeniowe.
Analiza wytężania elementów maszyn.
Metody komputerowe stosowane w wytrzymałości materiałów.
4.3. Efekty kształcenia
Kod
Student, który zaliczył przedmiot
W01
w zakresie WIEDZY:
Ma podstawową wiedzę w zakresie obliczeń wytrzymałościowych
części maszyn.
Odniesienie do efektów kształcenia
M_W06
dla obszaru
T1A_W02
T1A_W07
Ma podstawową wiedzę z zakresu problemów wytrzymałościowych
występujących w komputerowo wspomaganego konstruowania
oraz wytwarzania podzespołów maszyn i konstrukcji
mechanicznych.
M_W07
T1A_W02
T1A_W07
W03
Ma podstawową wiedze w zakresie wytrzymałości materiałów
inżynierskich i ich badań.
M_W13
T1A_W03
T1A_W07
W04
Ma podstawową wiedze o trendach rozwojowych obliczeń i badań
wytrzymałościowych w zakresie konstruowania, wytwarzania
i eksploatacji urządzeń technicznych.
M_W14
T1A_W05
Zna podstawowe metody, techniki i narzędzia wymagane
do rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu
wytrzymałości materiałów w odniesieniu do konstrukcji,
wytwarzania i eksploatacji urządzeń mechatronicznych.
M_W16
W02
W05
U01
U02
U03
U04
U05
U06
K01
K02
K03
w zakresie UMIEJĘTNOŚCI:
Potrafi przygotować w języku polskim i języku obcym
opracowanie z zakresu podstawowych zagadnień
wytrzymałościowych.
Potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku
obcym prezentację multimedialną dotyczącą zagadnień
wytrzymałościowych.
Ma umiejętność samokształcenia się w zakresie wytrzymałości
materiałów.
Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty w zakresie
wytrzymałości materiałów, w tym pomiary i symulacje
komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski.
Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań
inżynierskich w zakresie wytrzymałości materiałów metody
analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne.
Potrafi posługiwać się aparatura pomiarową i metodami szacowania
błędów pomiaru.
w zakresie KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH:
Ma świadomość potrzeby uzupełniania wiedzy z zakresu
wytrzymałości materiałów przez całe życie i potrafi dobrać
właściwe metody uczenia dla siebie i innych osób.
Rozumie pozatechniczne aspekty działalności inżyniera mechatronika, między innymi jej konsekwencje społeczne błędów
obliczeniowych na stan środowiska.
Rozumie społeczną rolę inżyniera-mechtronika oraz bierze udział
w przekazywaniu społeczeństwu wiarygodnych informacji i opinii
dotyczących bezpieczeństwa obliczeń wytrzymałościowych.
dla kierunku
T1A_W07
M_U03
T1A_U03
M_U04
T1A_U04
M_U05
T1A_U05
T1A_U08
M_U08
M_U09
T1A_U09
M_U14
T1A_U14
T1A_U15
M_K01
T1A_K01
T1A_K03
M_K02
T1A_K02
M_K09
T1A_K07
4.4. Metody weryfikacji efektów kształcenia
Forma oceny
Efekt
kształcenia Egzamin Egzamin Projekt Kolokwium Zadania do
ustny
pisemny
wykonania
W01 - W05
U01 - U06
K01 - K03
xxx
xxx
x
Referat
Sprawozdanie
xx
xxx
xx
Dyskusje
Inne
x
xx
xxx
x
4.5. Kryteria jakościowe uzyskania oceny w danym zakresie efektów kształcenia
ocena
Efekt
dostateczny/dostateczny plus
dobry/ dobry plus
bardzo dobry
kształcenia
(3/ 3,5)
(4/ 4,5)
(5)
W01 - W05 Zna podstawowe zagadnienia
Zna większość zagadnień
Zna wszystkie wymagane
z wytrzymałości materiałów.
z wytrzymałości materiałów.
zagadnienia z wytrzymałości
materiałów.
U01 - U06 Potrafi wykonać niektóre
Potrafi wykonać większość
Potrafi wykonać wszystkie
pomiary właściwości
pomiarów właściwości
wymagane pomiary właściwości
wytrzymałościowych
wytrzymałościowych
wytrzymałościowych materiałów.
materiałów.
materiałów.
K01 - K03 Rozumie , ale nie zna w pełni
Rozumie i zna skutki
Rozumie i zna skutki popełniania
skutków popełniania błędów
popełniania błędów
błędów obliczeniowych i ich
obliczeniowych.
obliczeniowych.
wpływ na pozatechniczne aspekty
działalności konstruktora.
5.
BILANS PUNKTÓW ECTS - NAKŁAD PRACY STUDENTA
Kategoria
Obciążenie studenta
Studia
Studia stacjonarne
niestacjonarne
Udział w zajęciach dydaktycznych określonych w planie studiów
30+15+15
20+10+10
Samodzielne przygotowanie do zajęć
25+20+20
35+20+20
25
35
3+2+2
3+2+2
-
-
Obciążenie związane z zajęciami praktycznymi
30
20
Obciążenie związane z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału
nauczycieli akademickich
Sumaryczne obciążenie pracą studenta
67
47
157
157
6
6
Wykonanie powierzonych zadań
Udział w konsultacjach
Przygotowanie do egzaminu/zdawanie egzaminu
PUNKTY ECTS za przedmiot