Nr 2/2010 - Przedszkole Krupski Młyn
Transkrypt
Nr 2/2010 - Przedszkole Krupski Młyn
Nr 2/2010 Informator Przedszkola Nr 1 w Krupskim Młynie i Ziętku Telewizja i mały przedszkolak Środki masowego przekazu oddziałują na współczesne dzieci juŜ od pierwszych miesięcy Ŝycia i stopniowo, w miarę ich rozwoju stają się coraz waŜniejsze. Telewizja wpływa na rozwój psychiczny i fizyczny odbiorców. Nawet, gdy dziecko korzysta z niej przy odpowiednim oświetleniu i z zachowaniem odpowiedniej odległości oraz właściwej postawy, nawet przy przestrzeganiu najwaŜniejszych zasad, jej wpływ moŜe być niekorzystny. Dlaczego? Dziecko jest, bierne, nieruchome, a im jest młodsze, tym bardziej jest mu potrzebny ruch. Oglądanie filmów ogranicza najczęściej inne zajęcia, przede wszystkim ruchowe i pobyt na świeŜym powietrzu . Ograniczenie to ma negatywny wpływ na dzieci znajdujące się przecieŜ w okresie intensywnego rozwoju fizycznego. Telewizja dostarcza wielu wraŜeń wzrokowych i słuchowych. Ciągłe ich doznawanie obciąŜa system nerwowy dziecka, zmusza je do nieustannej pracy, a tym samym prowadzi do zmęczenia. Przejawia się to słabszą koncentracją uwagi, niepokojem ruchowym, mniej sprawnym wykonaniem róŜnych czynności, draŜliwością. Dzieci mało odporne są bardziej pobudliwe. Podczas oglądania filmów angaŜują swoją uwagę. Jeśli ich czas zostanie wykorzystany przed telewizorem, później mogą wystąpić trudności w skupieniu się na innych zajęciach, np. na lekcjach. W rezultacie telewizja zamiast przyczyniać się do ułatwienia nauki, utrudnia ją. Powoduje takŜe wytworzenie określonych nawyków spędzania czasu wolnego. Długie przesiadywanie przed ekranem telewizora obniŜa inicjatywę, twórczą wolę, odpowiedzialność. Telewizja czasami przyczynia się do integracji rodziny. Często jest to jednak integracja pozorna, zewnętrzna. Zmniejsza się, bowiem ilość czasu, jaki rodzice poświęcają dzieciom, zwłaszcza na wspólne działanie. Audiowizualny przekaz wpływa na przeŜycia dzieci, a tym samym na ich rozwój emocjonalny. Bardzo Ŝywo reagują one na treści prezentowane w filmach, smucą je przeŜycia jednych bohaterów, śmieszą innych, a przeraŜają jeszcze innych. Oglądając sceny budzące emocje negatywne, przede wszystkim lękowe, są one skłonne do reakcji lękowych w innych sytuacjach, poniewaŜ działa tu utrwalone wspomnienie oraz wyobraźnia. Czasem w wyniku oglądania programów tego rodzaju następuje oswojenie z agresją i grozą. Telewizja wywiera takŜe wpływ na kształtowanie się postaw, dostarcza wzorów, modeli postępowania i zachowań. Ekrany telewizyjne bardzo często wypełniają filmy, w których dominują przemoc i agresja. Dzieci naśladują takie zachowania. Oddziaływanie scen przemocy j destrukcji jest tym silniejsze, im bardziej programy są nimi nasycone. Obserwując agresję w filmie, często odtwarzają ją w reakcjach z kolegami. Agresywne dźwięki, migotający ekran powodują rozstrój systemu nerwowego i silnie zaburzają prawidłowy rozwój młodych widzów. Drastyczne treści programów telewizyjnych wzmagają napięcie nerwowe, zaburzają poczucie bezpieczeństwa. Bierna obserwacja potęguje ten stan, nieprawidłowo dojrzewają uczucia społeczne. Oglądanie przez dzieci agresji na ekranie telewizji jest jakby jej aprobowaniem. Zachęca je do wyładowania agresji, którą tłumią, Gdy dzieci bardzo silnie się identyfikują z jakąś postacią, która jest agresywna, to ich agresja się nasila. Telewizja oprócz zagroŜeń stwarza równieŜ szanse. Dzięki niej dzieci często zaskakują nauczycieli i rodziców swoją wiedzą, zasobem słów, znajomością faktów. To ona pozwala na wyrównanie poziomu wiedzy i wyobraźni dzieci z róŜnych środowisk. Rodzice i nauczyciele, chcąc, aby wpływ telewizji na rozwój najmłodszych był pozytywny, powinni pamiętać, Ŝeby poświęcali oni na telewizję tyle czasu, na ile pozwala jego wiek i stopień rozwoju. Najmłodsi odbiorcy powinni oglądać przede wszystkim programy dla nich przeznaczone, zaczynając od dobranocek, przez programy łatwe, filmowe seriale dla dzieci, a w miarę rozwoju inne programy (przyrodnicze, historyczne, geograficzne). Wiek określa przydatność programów, ale takŜe z wieku mogą wynikać zagroŜenia dla małego telewidza. Rodzic powinien wiedzieć, co dziecko ogląda. Musi być zorientowany, czy ogląda rzecz mu dostępną, bo jeśli telewizja ma być sojusznikiem w wychowaniu, to trzeba się nauczyć korzystać z niej jako z wzoru, argumentu, tematu do rozmowy. Rodzice powinni być przygotowani na zadawanie przez dzieci pytań, związanych z oglądanymi audycjami, a takŜe sami prowokować do rozmowy. śadne pytanie nie powinno być pozostawione bez komentarza. Zadaniem rodziców jest równieŜ umiejętne pokazywanie tego, na co chcą zwrócić uwagę dziecka, podczas oglądania programu telewizyjnego. Telewizja moŜe być wspaniałą okazją do wprowadzenia w kontakty z dziećmi wątków wychowawczych. Na ekranie moŜe się przecieŜ pojawić jedynie jakiś sygnał, który, umiejętnie wykorzystany, będzie tematem poza telewizyjnej rozmowy. To na rodzinie spoczywa obowiązek nauczenia dziecka rozsądnego korzystania z telewizji, pokazania konkurencyjnych form spędzania czasu wolnego, psychicznego przygotowania do odbioru treści telewizyjnych. Telewizja prezentuje róŜne gatunki sztuki: teatr, film, recitale, relacjonuje sport. Z telewizji moŜna wiele przenieść do świata zabaw i własnych działań dziecka, czerpiącego z ekranu inspiracje, wzory i przykłady. Rysowanie, malowanie, lepienie bohaterów ulubionych programów czy bajek to rozwijanie zdolności manualnych, kształcenie twórczej wyobraźni, a takŜe utrwalanie wpływu telewizyjnych postaci. Wiosenny mini masaŜyk Jajecznica A to co, a to co Jajko drogą sobie szło Napotkało Pac i zrobiło jajecznicę. W Święta kolorowych jajeczek, wełnianych owieczek, kicających króliczków, duŜo jedzenia w koszyczku i mokrych ubranek w poniedziałkowy poranek! Ŝyczą Pracownicy Przedszkola Nr1 w Krupskim Młynie i Ziętku Kącik Bąbla Pokoloruj obrazek Opracowanie biuletynu: Anna Marczuk