Marek Dorożała KAZBEK 5033 M NPM, GRUZJA 2013

Marek Dorożała
KAZBEK 5033 M NPM, GRUZJA 2013
Do Kazbegi docieramy późnym popołudniem, widać tylko monastyr Tsminda Sameba, wszystko
powyżej tonie w chmurach. Późnym wieczorem wiatr przegania chmury i wyłania górujący nad wszystkim,
oświetlony blaskiem księżyca Kazbek. Widok niesamowity, robi na nas wrażenie, troszkę robią się nam
miękkie kolana, przecież to nasza pierwsza taka "Duża Góra"
Kolejnego dnia wczesnym rankiem rozpoczynamy podchodzenie do Betlemi Hut. Pogoda super, robi
się gorąco. W słońcu dochodzimy do położonego na wys. ok. 2100m n.p.m. Monastyru - krajobraz jak z
bajki. Robimy dłuższy odpoczynek, po którym ruszamy dalej. Po południu wszystko powoli zaczyna chować
się w chmurach, cały czas idziemy ścieżką wijącą się pod górę pośród zielonych wzgórz przecinanych
skałami. Poniżej skalnej przełęczy (2920m n.p.m.) dopada nas deszcz, robi się późno, postanawiamy z Izą
rozbić obóz i przenocować. Bożena z Kuba, którzy szli przed nami, nocują po drugiej stronie przełęczy.
Śpimy na wysokości ok. 2800 z drobnymi m n.p.m.
Następnego dnia rano zwijamy się w deszczu momentami ze śniegiem i w mgle. Ruszamy dalej, po
20-30 min. dochodzimy do Kuby i Bożeny. Prowadzi nas ścieżka widoczna pośród głazów i kamieni.
Docieramy do wzburzonego po deszczu potoku Czheri, który po znalezieniu dogodnego miejsca udaje się
nam przejśc po głazach. Przekraczamy skalną grań (3218m n.p.m.) i kierując się kopczykami kamieni
wędrujemy wzdłuż krawędzi polodowcowej doliny. Widoki marne - mgła i deszcz chwilami z mokrym
śniegiem.
Na wysokości ok. 3240m n.p.m. dochodzimy do lodowca Gergeti. Na lodowcu szczeliny dobrze
widoczne, kierujemy się na Betlemi Hut schowane we mgle. Orientację na lodowcu ułatwiają schodzący w
dół ludzie, konie z zaopatrzeniem i ... końskie odchody. Dzięki temu prawie bezbłędnie wychodzimy na
solidny śnieżno - lodowy mostek przez który schodzimy z lodowca i zaczynamy podejście do bazy. Po
drodze "dostajemy" śniegiem i drobnym gradem. Naeszcie w bazie Betlemi (3600m n.p.m.) nareszcie w
namiocie, ciepłych śpiworach. Wkrótce docierają Kuba i Bożena. Wieczorem pogoda się poprawia, odsłania
się Kazbek. Z tej perspektywy wydaję się jakby trochę mniejszy. Wieczorem Bożena otrzymuje z Polski
prognozę dla szczytu: dwa dni słonecznej pogody, bez opadów. Nazajutrz wychodzimy powyżej plateau na
4500m n.p.m. w celu aklimatyzacji i rozpoznanie drogi która przyjdzie nam przejśc w nocy. Pogoda jak na
zamówienie.
Kolejnego dnia wychodzimy przed czwartą rano, jest ciemno. Na zmianę szukamy drogi - bardzo
pomagają kopczyki z kamieni i wczorajsze wyjście. wchodzimy drogą klasyczną 2B wg. Rosjan. Kluczymy
między szczelinami na morenie. Świt - niesamowita gra światła, zastaje nas na lodowcu. Docieramy na
plateau ok 4400m n. p.m. dalej czujną, wąską półeczką lodową powoli, mozolnie wychodzimy na przełęcz
4900m n.p.m. rozdzielającą dwa wierzchołki. Nareszcie dobre miejsce na chwilę odpoczynku. Pogoda przez
cały czas idealna: słońce, prawie baz chmur, wiatr do 30km/h. Do szczytu ok. 120-130 m w pionie. pierwsza
rusza Bożena, za nią Kuba. Na przełęczy Izę dopada jednak "wysokościówka", nie czuje się zbyt pewnie,
postanawia nie ryzykowac. Ruszam i ja, po ok. godzinie od przełęczy mam Kazbek pod stopami! Do bazy
wracamy mocno zmęczeni, cali, zdrowi i szczęśliwi.
Kazbek Team: Bożena Piaścik, Jakub Sroczyński (oboje Jagodowa Szkoła Wspinania), Izabela Tomkowiak
(niezrzeszona), Marek Dorożała (KW Poznań)
Marek Dorożała