Informacja dla podróżujących nt. gorączki zachodniego Nilu

Informacja dla podróżujących nt. gorączki zachodniego Nilu
Informacja opracowana na podstawie materiałów ECDC z 20 listopada 2015 r.
(aktualizacja z 10 grudnia 2015 r.)
Sytuacja epidemiologiczna w Europie:
W związku z pojawieniem się w regionie Europy wektorów wirusa gorączki zachodniego Nilu, rokrocznie
w okresie od czerwca do listopada ECDC prowadzi monitoring zachorowań na chorobę wywołaną tym
wirusem u ludzi.
Od 25.06 do 20.11.2015 r. odnotowano łącznie 108 przypadków gorączki zachodniego Nilu w krajach UE
oraz 193 zachorowania w krajach sąsiadujących.
Dokładną lokalizację zachorowań przedstawia załączona mapa.
Gorączka zachodniego Nilu (ang. WNF-West Nile fever) jest odzwierzęcą chorobą wirusową. Rezerwuarem
zarazka są ptaki. Człowiek i inne zwierzęta (ssaki) zakażają się poprzez ukąszenie komarów.
W wyjątkowych sytuacjach źródłem zakażenia dla człowieka mogą być krew lub tkanki pochodzące od
zakażonego człowieka (transfuzja krwi/transplantacja organów od osoby zakażonej w trakcie wiremii,
zwłaszcza od dawcy z bezobjawowym zakażeniem). Zachorowania obserwuje się w wielu regionach świata,
w tym w Afryce, Azji i Australii, na kontynentach amerykańskich oraz w Europie. W Polsce dotychczas nie
stwierdzono zachorowania ani zakażenia człowieka tym wirusem.
Szacuje się, że około 80 % zakażeń przebiega bezobjawowo. W przypadku zakażenia objawowego, gdy nie
doszło do zajęcia układu nerwowego, występują takie objawy jak: gorączka, uczucie zmęczenia, bóle głowy,
1
osłabienie mięśniowe, kłopoty z koncentracją. Pomiędzy 5 a 12 dniem od wystąpienia pierwszych objawów
może pojawić się wysypka grudkowa. W postaci inwazyjnej, gdy dochodzi do zajęcia układu nerwowego,
u chorego występuje gorączka oraz co najmniej jeden z takich objawów jak: ostre zaburzenia świadomości,
zaburzenia czucia i odruchów, drgawki, sztywność karku. Stwierdzono, że czynnikami ryzyka wystąpienia
inwazyjnej postaci choroby jest starszy wiek, płeć (mężczyźni) oraz stan immunosupresji. Następstwa
choroby, zwłaszcza przebiegającej w sposób ostry, mogą utrzymywać się nawet do kilku lat od zakażenia,
śmiertelność jest również wyższa w grupie pacjentów, u których choroba przebiega z zaburzeniami ze strony
układu nerwowego, czy też towarzyszą jej powikłania ze strony innych narządów. Nie istnieje szczepionka
przeciwko gorączce zachodniego Nilu dla ludzi.
Więcej informacji na temat choroby znajduje się na stronach GIS, WHO, CDC
Zalecenia dla osób podróżujących w regiony, w których występują przypadki zachorowań na gorączkę
zachodniego Nilu:
 unikanie przebywania na zewnątrz pomieszczeń w porach największej aktywności komarów (poranek
i wieczór);
 stosowanie ubrań osłaniających części ciała narażone na ukąszenia (np. z długimi rękawami
i nogawkami);
 stosowanie mechanicznych barier przeciwko komarom w oknach i drzwiach (siatki na owady lub
moskitiery), które zmniejszają ryzyko przedostania się owadów do domu;
 stosowanie dostępnych środków odstraszających owady tzw. repelentów.
W razie zachorowania w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc lekarską, zaś
w przypadku wystąpienia objawów po powrocie z ww. rejonów należy niezwłocznie zgłosić się do
lekarza informując o przebytej podróży.
W celu uzyskania informacji o innych zagrożeniach przed wyjazdem do tego kraju należy
skontaktować się z lekarzem medycyny podróży lub lekarzem medycyny tropikalnej, najlepiej nie
później niż 6 - 8 tyg. przed planowaną podróżą. Pozwoli to na przyjęcie zalecanej przez lekarza
profilaktyki.
Więcej informacji dotyczących bezpieczeństwa za granicą znajduje się na stronie Ministerstwa Spraw
Zagranicznych w zakładce „Polak za granicą”.
W dbałości o bezpieczeństwo w czasie podróży zachęcamy do korzystania z systemu „Odyseusz”
i e-konsulat na stronie internetowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
2