Królowa Sońka urodziła się około 1405r. Była córką pary książęcej

Królowa Sońka urodziła się około 1405r. Była córką pary książęcej, Andrzeja
Iwanowicza Holszańskiego i Aleksandry Dymitrowej Druckiej. 7 lutego 1422 r. poślubiła
Władysława II Jagiełłę, księcia Litwy i króla Polski. 5 marca 1424 r. w Krakowie została
koronowana.
Po śmierci ojca, wraz z matką i siostrami przebywała na dworze swojego wuja
Semena, księcia druckiego. Nie posiadała wykształcenia - była niepiśmienna. W celu
poślubienia polskiego króla, Władysława II Jagiełły, na początku 1422 r. przeszła
z prawosławia na katolicyzm i przyjęła imię Zofia. Małżeństwo to zostało zawarte w lutym
1422 r. w Nowogródku. Cztery dni po koronacji Jagiełło zapisał żonie wsie, Zagość
i Bogucice, a 11 marca tego samego roku - wiano w wysokości 20 000 grzywien groszy
praskich, zabezpieczonych na Radomiu, Sączu, Bieczu, Żarnowcu, Sanoku, Inowrocławiu
i Nieszawie. Zofia otaczała się Polakami, chociaż zawsze miała w swoim otoczeniu
prawosławnych dworzan. Była ambitna, wytrwała i energiczna. Jak podają różnego rodzaju
przekazy źródłowe, odznaczała się wyjątkową urodą oraz chęcią do tańca i zabaw.
Od początku włączyła się w rozgrywki o władzę. Z małżeństwa Zofii Holszańskiej
i Władysława II Jagiełły pochodziło trzech synów: Władysław III Warneńczyk, Kazimierz
(1426-142), Kazimierz IV Jagiellończyk. Wiosną 1427 r. królowa została oskarżona
o niewierność małżeńską. Uwięzione i poddane torturom dwórki Zofii - Katarzyna i Elżbieta
Szczukowskie - zarzuciły królowej zdradę. Władysław II Jagiełło postawił żonę przed sądem.
Już po urodzeniu trzeciego syna (listopad 1427 r.), królowa złożyła przysięgę oczyszczającą.
W 1453 r. na jej polecenie zaczęto tłumaczyć Biblię na język polski. Przekład z języka
czeskiego a nie bezpośrednio z łaciny, zwany ” Biblią królowej Zofii”, jest najstarszym
tłumaczeniem Biblii na język polski. Latem 1461 r. królowa niespodziewanie zachorowała.
Jak podaje Jan Długosz, dostała febry z powodu przejedzenia się melonami. Sądząc, że
organizm sam przezwycięży chorobę, odmówiła przyjmowania lekarstw. Stan zdrowia
królowej jednak się pogorszył, a do tego doszedł jeszcze paraliż.
Zmarła 21 września 1461 r. na Wawelu, opatrzona sakramentami. 28 września 1461 r.
została pochowana w kaplicy Świętej Trójcy katedry wawelskie w Krakowie, której była
fundatorką. Ściany kaplicy zdobiły pierwotnie freski w stylu ruskim. Niestety, nie zachowały
się do naszych czasów. Obecnie zdobią je freski Włodzimierza Tetmajera. Zachowała się
jedynie jej płyta nagrobna, którą wmurowano w ścianę kaplicy.