Hasło jaszczurka-zielona
Transkrypt
Hasło jaszczurka-zielona
jaszczurka zielona (zoologia leśna, gady), (łac. Lacerta viridis) gatunek z rodziny jaszczurkowatych Lacertidae. Obecnie w Polsce ma status gatunku prawdopodobnie zanikłego (Polska czerwona księga zwierząt). Ostatnie pewne stanowisko w Polsce - Ustronie na Śląsku, nie potwierdzone od lat kilkudziesięciu. Najbliższe stanowiska: Morawy, Brandenburgia, Podole. Duża smukła jaszczurka, o długości ciała do 26 cm na Morawach i do 40 cm na południu Europy. Głowa duża, lekko wydłużona. Dwie tarczki nozdrzowo-policzkowe położone są jedna nad drugą i razem z tarczką policzkową nie tworzą trójkąta. Wzdłuż grzbietu niewyraźny pas z 4-6 rzędów drobnych wypukłych łusek. Ubarwienie grzbietu samca jednolicie zielone, szmaragdowo- lub szarozielone z drobnymi czarnymi kropkami. Samica ciemniejsza, brudnozielona, często z żółtym odcieniem. U samic czarne plamki na grzbiecie większe niż u samców. Spód ciała samców i samic jednolicie ubarwiony. W okresie godowym podgardle samca jaskrawe żółto-zielone lub niebieskawe. Występują liczne odmiany barwne. Gatunek ciepłolubny. Zamieszkuje silnie nasłonecznione stoki, łatwo się wspina, również po gałęziach krzewów. Żywi się owadami,małymi ptakami, jaszczurkami, wężami. W okresie godów samce toczą rytualne walki o samice. Gody od kwietnia-maja do czerwca-lipca. Liczba jaj: około 15. Wylęg młodych: sierpień i wrzesień. Sen zimowy od października. Zimuje w ukryciach ziemnych. Nigdy nie występuje z jaszczurką zwinką. Ściśle chroniona. Wymieniona w II załączniku Konwencji Berneńskiej i w IV załączniku Dyrektywy siedliskowej. Według kategorii IUCN gatunek najmniejszej troski. W Polskiej czerwonej księdze zwierząt ma status gatunku zanikłego lub prawdopodobnie zanikłego. ŹRÓDŁO (AUTOR) Berger L. 2000. Płazy i gady Polski. Klucz do oznaczania. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Poznań. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. Dz. U. z 2014 r. poz. 1348 Konwencja Berneńska - Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, sporządzona w Bernie dnia 19 września 1979 r. Dz. U. 1996 nr 58 poz. 263 Dyrektywa siedliskowa - Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory Dz. U. UE.L. z dnia 22 lipca 1992 r. Czerwona księga gatunków zagrożonych (The IUCN Red List of Threatened Species) Publikacje powiązane tematycznie Juszczyk W. 1974. Płazy i gady krajowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa. Klimaszewski K. 2013. Płazy i gady. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa. Blab J. i Vogel H. 1999. Płazy i gady Europy Środkowej. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa. Głowaciński Z. i Rafiński J. (red.) 2003. Atlas płazów i gadów Polski. Status - rozmieszczenie - ochrona. Instytut Ochrony Przyrody PAN, Warszawa-Kraków. Aulak W. i Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa. Gierliński G., Grabowska J., Grabowski M., Jaskuła R. 2014. Ilustrowana encyklopedia płazów i gadów Polski. Dom Wydawniczy PWN Sp. z o.o., Warszawa.