D - Sąd Okręgowy | W Ostrołęce

Sygn. akt: III U 833/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 lutego 2015 r.
Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący:
SSO Teresa Suchcicka
Protokolant:
starszy sekretarz sądowy Małgorzata Laskowska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2015 r. w O.
sprawy z odwołania J. W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.
o prawo do emerytury
na skutek odwołania J. W.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.
z dnia 11 września 2014r. znak (...)
orzeka:
1. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje J. W. prawo do emerytury począwszy od 1 września 2014r.;
2. stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania
decyzji.
Sygn. akt III U 833/14
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 11.09.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił J. W. prawa do emerytury.
J. W. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, kwestionując ustalenia organu rentowego, który nie uznał mu okresów
pracy w warunkach szczególnych.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, gdyż jak twierdził organ
rentowy, odwołujący nie legitymował się 15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych do dnia 1.01.1999r., a
tym samym nie spełnia wszystkich wymaganych prawem warunków uzyskania uprawnień emerytalnych w obniżonym
wieku emerytalnym.
W toku postępowania przed Sądem pełnomocnik ZUS pozostawiła rozstrzygnięcie do uznania Sądu.
Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:
J. W. (ur. (...))w dniu 18.08.2014r. złożył w oddziale ZUS wniosek o przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury. Po
analizie wniosku ubezpieczonego oraz organ rentowy uznał, że na dzień 1.01.1999r. J. W. udokumentował staż pracy
wynoszący 25 lat, 6 miesięcy i 5 dni.
ZUS uznał również za udowodnione okresy pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 14 lat, 2 miesięcy i 28 dni.
Biorąc powyższe pod uwagę Oddział ZUS w P. stwierdził, że J. W. nie spełnił warunków do nabycia prawa do emerytury
według przepisów art. 184 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Odwołujący legitymuje się na dzień 01.01.1999r. wymaganym ponad 25 letnim stażem pracy, nie jest członkiem
otwartego funduszu emerytalnego, oraz osiągnął wymagany wiek emerytalny, jednak na dzień 01.01.1999r. nie
udowodnił 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Dlatego też Oddział
ZUS decyzją z dnia 11.09.2014r. odmówił ubezpieczonemu prawa do wcześniejszej emerytury.
J. W. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w P. od 21.04.1978r. do 15.08.1984r – pracował stale i w pełnym
wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze
całkowitym powyżej 3,5 tony.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków R. G. (k.26a.s.), R. B. (k. 26 a.s), przesłuchanie
odwołującego się J. W. o w charakterze strony (k. 28, adnotacja 1:15a.s.), dokumentację zawartą w aktach rentowych
o numerze (...) 028042782i akta osobowe: J. W. ( k.20).
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Odwołanie J. W. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.
J. W. urodził się (...) podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia
1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Zgodnie z literalnym brzmieniem w/w przepisu w brzmieniu obowiązującym na dzień 1.01.2013r. w zw. z §4
Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze świadczenie emerytalne przysługuje ubezpieczonemu,
urodzonemu po dniu 31.12.1948r. który łącznie spełnił następujące warunki:
1. Osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,
2. nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych
na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na dochody
budżetu państwa,
3. w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 1.01.1999r.) udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej
25 lat dla mężczyzn w tym co najmniej 15 lat okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obwiązującym na danym stanowisku pracy.
W przypadku J. W. kwestią sporną pozostawało jedynie ustalenie czy na dzień 1.01.1999r. odwołujący się przepracował
15 lat pracy w warunkach szczególnych. ZUS uznał, że odwołujący zgromadził okres pracy w warunkach szczególnych
w wymiarze 14 lat, 2miesiące i 28 dni. Organ rentowy nie uznał m.in. okresu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w P.
od 21.04.1978r. do 15.08.1984r ponieważ odwołujący nie przedstawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach,
a przedstawiona dokumentacja nie potwierdzała, aby w tym okresie pracował jako kierowca samochodu ciężarowego
o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.
Sąd mając na względzie powszechne stanowisko judykatury uznające, że dla oceny czy pracownik pracował w
szczególnych warunkach nie ma znaczenia nazwa zajmowanego stanowiska, a rodzaj powierzonych i rzeczywiście
wykonywanych zadań (por. orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 21.03.2013r. Sygn. akt. IIIAUa
1613/12) oraz brak ograniczeń dotyczących środków dowodowych na potwierdzenie okoliczności ustalenia
zatrudnienia w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze dopuścił dowód z zeznań świadków na
potwierdzenie rzeczywistego charakteru pracy odwołującego w spornych okresach.
Świadek R. G.zeznał, że pracowali razem z odwołującym się w Przedsiębiorstwie (...), a później w bazie K.. Świadek
pracował w latach 1977-1998 jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Woził zwierzęta. Odwołujący
podjął pracę później niż świadek - pracował 5 lat lub dłużej. J. W.był kierowcą samochodu ciężarowego, przewoził
zwierzęta. Jeździł G.(...)(...) Z.– były to specjalne samochody do przewozu zwierząt. Wozili zwierzęta do rolników, z
punktu skupu na bazę, konie na wagony do granicy, cały czas wozili tylko zwierzęta. Pracowali po 18 godzin dziennie.
Odwołujący był kierowcą samochodu ciężarowego i tylko tym się zajmował. Było ok. 30 takich kierowców, to był duży
zakład, obsługiwali całe województwo, zakład prowadził też wysyłkę na eksport.
Świadek R. B. również, zeznał, że odwołującego poznał w trakcie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P.. Świadek
pracował w latach 1975-1983 – na co okazał kopię świadectwa pracy z tego zakładu, z którego wynika, że pracował na
stanowiskach: stażysty, specjalisty ds. zakupu zwierząt, ds. eksportu zwierząt, kierownika działu eksportu zwierząt i
bazy w K.. Świadek zeznał, że pracował na takich stanowiskach jak to wynika z okazanego świadectwa pracy. Pan W.
pracował jako kierowca samochodów ciężarowych, to były samochody specjalne do przewozu zwierząt. Odwołujący
był kierowcą, pracował w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracował co najmniej 8 godzin dziennie, a często dłużej, bo
były różne trasy. To był przewóz żywych zwierząt. Odwołujący pracował w tych latach co świadek, na pewno do roku
1983r. kiedy to świadek ale do kiedy, to świadek zmienił pracę. Odwołujący w zakładzie pozostał.
Zeznania świadków korespondują z zeznaniami odwołującego złożonymi w charakterze strony. J. W.zeznał, że w (...)
Przedsiębiorstwie (...)w W.Oddział w P.był kierowcą samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Pracował tam od
kwietnia 1978r. do 1984r. Jeździł s., z., j.. Wozili owce, jałówki, konie, trzodę, mieli dużo pracy i dobre wynagrodzenie.
Pracował w pełnym wymiarze czasu pracy.
Zdaniem Sądu zeznania świadków oraz odwołującego w całości zasługują na wiarę. Są one spójne, logiczne i korelują
z dokumentacją zawartą w aktach rentowych. Świadkowie R. G. i R. B. pracowali razem z odwołującym się, doskonale
więc orientują się, jakie prace on wykonywał. Fakt, że nie potrafili oni precyzyjnie określić okresu zatrudnienia
odwołującego się w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W. Oddział w P. nie ma zasadniczego wpływu na ocenę zasadności
roszczeń odwołującego się, gdyż sam fakt i okres tego zatrudnienia jest niesporny, sporna natomiast jest kwestia,
czy praca ta miała charakter pracy w szczególnych warunkach. W tym zakresie zeznania wszystkich świadków są
jednoznaczne i precyzyjne - niewątpliwie wskazują, że J. W. był zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu
ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, przy czym pracę tę wykonywał stale i w pełnym
wymiarze czasu pracy.
Z pozyskanych akt osobowych wynika, że stanowisko pracy odwołującego było opisane jako ,,kierowca samochodowy”,
co ze względu na specyfikę zakładu pracy (obrót zwierzętami) jest zrozumiałe. W dokumentacji osobowej pracowników
nie wpisywano kierowcy samochodu ciężarowego, gdyż zakład zatrudniał przede wszystkim kierowców samochodów
ciężarowych i wpis kierowca oznaczał kierowcę samochodu ciężarowego.
W oparciu o dokumentację osobową i uzupełniające ją zeznania świadków Sąd uznał, że odwołujący od 21.04.1978r. do
15.08.1984r – pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych jako kierowca samochodu
ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i okres ten doliczył mu do pracy w warunkach
szczególnych jako zgodnych z działem VIII pkt 2 wykazuA stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w
szczególnym charakterze w wymiarze 6 lat 3 miesiące i 25 dni.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że J. W.zgromadził co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, a
tym samym spełnia wszystkie wymagane przez prawo przesłanki nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku
emerytalnym i na mocy art. 47714§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzje i przyznał J. W.prawo do emerytury począwszy
od (...)., tj. od dnia w którym ubezpieczony uzyskał wiek 60 lat.
Stosownie do treści art.118 ust.1 a w/w ustawy – Sąd, orzekając o prawie do emerytury, ma obowiązek stwierdzenia, czy
organ rentowy ponosi lub nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania
decyzji i przyznanie tego prawa na etapie postępowania administracyjnego. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie
ZUS nie ponosi takiej odpowiedzialności. Dopiero bowiem przeprowadzenie szerszego postępowania przed Sądem
umożliwiło stwierdzenie, że w spornym okresie odwołujący pracował w szczególnych warunkach. Zgromadzony na
etapie postępowania przed organem rentowym materiał dowodowy w postaci świadectw pracy jak i dokumentacja
osobowa z zakładu pracy ubezpieczonego nie pozwalały jednoznacznie na ustalenie czy odwołujący spełnił wszelkie
wymagane prawem warunki uprawniające do prawa do emerytury.
Z uwagi na powyższe Sąd orzekła jak w punkcie 2 wyroku.