D - Sąd Rejonowy w Prudniku

WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 stycznia 2013 r.
Sąd Rejonowy w Prudniku III Wydział Rodzinny i Nieletnich
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Aleksandra Ciąglewicz- Miśta
Protokolant: Karina Globisz-Bałucka
po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2013 r. w Prudniku
na rozprawie
sprawy z powództwa J. F.
przeciwko B. F.
o alimenty
I. Zasądza od pozwanego B. F. na rzecz powódki J. F. alimenty w kwocie po 300 zł /trzysta złotych / miesięcznie, płatne
do rąk powódki , poczynając od dnia 1 sierpnia 2012roku, do dnia 15-go każdego następującego po sobie miesiąca z
góry z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat,
II. W pozostałym zakresie powództwo oddala;
III. Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty sądowej od której strona
powodowa była zwolniona;
IV. Odstępuje od obciążania powódki kosztami zastępstwa procesowego pozwanego
V. Wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.
Sygn. akt III RC 223/12
UZASADNIENIE
Pozwem z dnia 13 lipca 2012 r. J. F. wniosła o zasądzenie na jej rzecz świadczeń alimentacyjnych w kwocie po
600 zł miesięcznie od byłego męża B. F.. Jednocześnie wniosła o zabezpieczenie powództwa do kwoty po 500 zł
miesięcznie na czas trwania postępowania. W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż w wyniku rozwodu z pozwanym
jej sytuacja majątkowa uległa znacznemu pogorszeniu. Okoliczności zmusiły ją do zakupu mieszkania, na który
zaciągnęła kredyt hipoteczny, w którym to mieszkaniu zamieszkała wraz z niepełnosprawnym synem. Musiała również
wyposażyć mieszkanie, gdyż ze wspólnego zabrała jedynie swoje i dziecka rzeczy osobiste i kilka mebli stanowiących
jej majątek osobisty. Powódka pracuje za wynagrodzeniem ok. 2.662 zł netto. Musi zapewnić opiekę innych osób
nad synem w czasie pracy (pokrywa koszty opiekunki, gdyż były mąż odmówił uczestniczenia w jej opłacaniu), a po
pracy zaangażowana jest w tę opiekę osobiście. Na syna J. F. otrzymuje od pozwanego kwotę 600 zł miesięcznie,
jednak całkowite koszty utrzymania dziecka powódka ocenia na kwotę 1.600 zł. J. F. wskazała, że obecnie potrzeby jej
i syna przekraczają jej możliwości zarobkowe. Powódka podniosła, że po rozwodzie poprawiła się sytuacja finansowa
pozwanego, otrzymał on awans zawodowy i wzrosło jego wynagrodzenie. B. F., jako funkcjonariusz otrzymuje
wynagrodzenie ponad 4.000 zł netto, poza tym otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie roczne, dofinansowanie do
urlopu i przejazdów, świadczenie mundurowe.
W odpowiedzi na pozew pozwany B. F., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie
powództwa. Wskazał, iż J. F. nie została zmuszona do opuszczenia mieszkania, a wyprowadziła się dobrowolnie
– w tajemnicy przed nim, i świadomie zwiększając swoje obciążenia finansowe. Ponadto dodał, iż faktycznie
sytuacja majątkowa powódki polepszyła się, skoro stała się ona wyłącznym właścicielem nieruchomości lokalowej,
a w małżeństwie była współwłaścicielem mieszkania. Trudnej sytuacji finansowej J. F. przeczy fakt, iż odbyła ona
wycieczkę z zakładu pracy do W.. Pozwany dodał, iż powódka także otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie roczne,
ponadto dodatkowo dorabia przy wyborach powszechnych oraz przy imprezach lokalnych. Dochód jej jest zatem
zbliżony do dochodu pozwanego pomniejszonego o alimenty na syna P.. B. F. wskazał również, że opieka nad synem nie
jest już tak absorbująca jak kiedyś, syn sygnalizuje potrzeby fizjologiczne, co zmniejsza koszt jego utrzymania o kwotę
ok. 80 zł. Podkreślił, iż on także realizuje swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobistą opiekę nad synem, którego
zabiera do siebie na dwa dni w tygodniu, z noclegiem. Ponadto B. F. wskazał, że miesięczne koszty jego utrzymania,
wynoszą ok. 3.500 zł oraz przestawił, jakie wydatki na nie się składają. Podniósł, że wkrótce będzie obowiązany do
spłaty w ramach podziału wspólnego majątku stron i tego tytułu zmuszony będzie zaciągnąć kredyt na kwotę ok.
40.000 zł i następnie go spłacać.
Postanowieniem z dnia 11 października 2012 r. Sąd zabezpieczył powództwo poprzez zobowiązanie pozwanego B. F.
do łożenia na rzecz J. F. alimentów w kwocie po 300 zł miesięcznie.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Wyrokiem z dnia 2 lutego 2012 r. w sprawie sygn. akt I RC 1644/11 Sąd Okręgowy w Opolu rozwiązał przez rozwód z
winy B. F. związek małżeński J. F. i B. F.. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem stron P. F. (1)
Sąd powierzył matce J. F., a B. F. uprawnił i zobowiązał do współdecydowania w zasadniczych kwestiach dotyczących
dziecka związanych z miejscem jego zamieszkania, leczeniem i kształceniem, zapewniając B. F. prawo do kontaktów
z dzieckiem. Ponadto, Sąd zobowiązał oboje rodziców do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniego
dziecka stron, i w związku z tym zasądził od B. F. na rzecz mał. P. F. (1) alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, płatne
do rąk matki do 10-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat.
Głównym powodem przyczyny rozpadu małżeństwa była zdrada małżeńska, której dopuścił się pozwany.
(dowód: wyrok z 02.02.2012 r. – k. 229 akt I RC 1644/11,
uzasadnienie w/w wyroku – k. 230-232 w/w akt)
J. F. i B. F. ze związku małżeńskiego posiadają dwoje dzieci: pełnoletniego P. F. (2), który studiuje w systemie
dziennym we W., oraz małoletniego P. F. (1), który dotknięty jest upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim oraz
upośledzeniem fizycznym.
(dowód: akty urodzenia synów stron: k. 9 akt I RC 1644/11,
przesłuchanie J. F. – k. 216-218 w/w akt,
orzeczenie o niepełnosprawności – k. 14 w/w akt)
W czasie trwania małżeństwa małżonkowie wspólnie prowadzili gospodarstwo domowe, dysponowali kwotą ok. 5.800
zł. B. F. pracował jako policjant, zarabiał ok. 3.400 zł netto. J. F. pracowała jako urzędnik samorządowy, zarabiała
ok. 2.400 zł netto. Ponadto pobierała zasiłek opiekuńczy na syna w kwocie 153 zł. Oboje małżonkowie uzyskiwali
dodatkowe wynagrodzenie roczne, dofinansowanie do urlopów. B. F. otrzymywał również świadczenie mundurowe w
wysokości 2.000 zł rocznie. Małżonkowie posiadali samochód, dwa motocykle, a także oszczędności w banku na kwotę
ok. 15.000 zł. Wyjeżdżali na zagraniczne wakacje. Mieszkali w mieszkaniu stanowiącym ich współwłasność małżeńską.
Mieszkanie stron zostało wyremontowane, w 2008 r. zakupili oni do pokoju nowe meble, zasłony, firanki. Ponosili
koszty utrzymania tego mieszkania w kwocie od 670 zł (poza sezonem grzewczym) do 970 zł (w sezonie grzewczym).
Ponadto utrzymywali dorosłego, studiującego syna, na którego wydatki wynosiły ok. 1.200 zł, oraz syna małoletniego
– P., którego koszt utrzymania wynosił ok. 940 zł plus dodatkowo koszty opieki nad nim osoby trzeciej, tj. 350 – 400
zł miesięcznie.
(dowody: zaświadczenia o dochodach stron – k. 17 i 21 akt I RC 1667/11,
potwierdzenia przelewów – k. 57-68, 160-169 w/w akt,
paragony – k. 152-159 w/w akt,
przesłuchanie J. F. – k. 216-218 w/w akt,
przesłuchanie B. F. – k. 218-219 w/w akt
potwierdzenia przelewów – k. 67-73)
Po rozwodzie, w marcu 2012 r. powódka zaciągnęła kredyt na kwotę 94.990 zł, a następnie zakupiła mieszkanie,
do którego wyprowadziła się wraz z małoletnim synem w początku maja 2012 r. Do mieszkania tego J. F. zabrała
wyłącznie rzeczy osobiste swoje i syna, a także stół i krzesła należące do jej majątku odrębnego. Nowego mieszkania
nie remontowała, jedynie odmalowała. Wyposażyła je w większości w używany sprzęt i meble, które zakupiła za
niewysokie ceny albo otrzymała od znajomych. Nowe meble zakupiła na kredyt jedynie do jednego pokoju.
J. F. ponosi obecnie sama koszty utrzymania swojego mieszkania, które wynoszą ok. 660 zł miesięcznie. Na kwotę
tę składają się: czynsz – 327 zł, opłata za prąd – 78 zł, opłata za gaz – 167 zł, abonament telewizji kablowej – 28 zł,
abonament za internet – 29 zł, fundusz remontowy – 35 zł. Powódka posiada ponadto telefon komórkowy, którego
miesięczny koszt to kwota ok. 80 zł miesięcznie.
Poza tym powódka ponosi częściowo koszty utrzymania synów, których potrzeby nie zmieniły się istotnie od czasu
orzeczenia rozwodu stron (na syna P. ok. 600 zł miesięcznie, na syna P. ok. 350 zł miesięcznie /bez kosztów opieki/. Po
rozwodzie, od czerwca 2012 r., B. F. zaprzestał opłacania opiekunki małoletniego syna i obecnie koszty te spoczywają
na J. F.. Miesięczne wynagrodzenie opiekunki wzrosło po rozwodzie stron do kwoty 450-500 zł miesięcznie, z uwagi na
zwiększoną ilość godzin jej pracy spowodowaną brakiem osobistej opieki B. F. nad synem w godzinach pracy powódki.
(dowody: harmonogram spłat kredytu – k. 13-15,
umowa pożyczki – k. 16-22,
potwierdzenia przelewów – k. 23-31, 40, 149-153
faktury – 34-39,
przesłuchanie J. F. – k. 208,
przesłuchanie B. F. – k. 209,
zeznania świadka B. G. – 126,
zeznania świadka B. D. – k. 127,
zeznania świadka K. S. – k. 201,
zeznania świadka A. K. – k. 202)
Obecnie J. F. zarabia 2.662 zł netto, po potrąceniu składek i spłaty pożyczki z zakładu pracy otrzymuje na konto kwotę
2.217 zł. Uzyskuje także zasiłek opiekuńczy na syna w kwocie 153 zł oraz alimenty od byłego męża na syna w kwocie
po 600 zł miesięcznie. Powódka nie dysponuje samochodem stron, który po rozwodzie pozostał przy pozwanym.
Powódka nadal partycypuje w kosztach utrzymania wspólnego mieszkania stron, w którym mieszka pozwany. Obecnie
opłaca połowę kosztów funduszu remontowego i podatku od nieruchomości.
(dowody: zaświadczenie o dochodach oraz potwierdzenie przelewu – k. 11,12,
potwierdzenia przelewów – k. 149-177,
przesłuchanie J. F. – k. 208)
B. F. zarabia aktualnie 4.400 zł netto. Jego stałe miesięczne zobowiązania wynoszą: alimenty na małoletniego syna
600 zł, utrzymywanie pełnoletniego studiującego syna: 550 zł + 100 zł kieszonkowego, czynsz + fundusz remontowy
230 zł, opłata za prąd 130 zł, opłata za gaz ok. 350 zł, telewizja i internet ok. 60 zł. Opłaca także czynsz dzierżawy
gruntu w wysokości 400 zł rocznie, podatek od nieruchomości 172 zł rocznie. Posiada telefon komórkowy, którego
koszty wynoszą ok. 60 zł miesięcznie. B. F. dojeżdża do pracy samochodem, nie otrzymuje zwrotu kosztów dojazdu
do pracy (pozwany pracuje i mieszka w P.). Miesięczne koszty benzyny określa na kwotę 300 zł miesięcznie.
Pozwany interesuje się małoletnim synem stron. Zabiera go do siebie w piątek lub sobotę wieczorem, odprowadza do
matki na następny dzień wieczorem.
(dowody: rachunki i potwierdzenia przelewów – k. 74-121,
zaświadczenie o zarobkach k. 122-123,
przesłuchanie B. F. – k. 209)
Strony nie podejmowały rozmów na temat podziału majątku wspólnego. Obie jednak przewidują, że B. F. pozostanie
we wspólnym mieszkaniu stron, za spłatą byłej żonie połowy wartości majątku.
(dowody: przesłuchanie J. F. – k. 208,
przesłuchanie B. F. – k. 209)
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.
Podstawą ustalenia stanu faktycznego były przede wszystkim dowody z przesłuchania stron, z zeznań świadków oraz
z dokumentów przedłożonych przez strony (zaświadczeń o zarobkach, rachunków i faktur, potwierdzeń przelewów),
a także z dokumentacji zgromadzonej w aktach rozwodowych stron. Sąd nie znalazł powodów, dla których miałby
podważać wiarygodność któregokolwiek dowodu z dokumentu, dowodu z przesłuchania stron czy zeznań świadków.
Podstawą prawną rozstrzygnięcia sporu w rozpoznawanej sprawie stanowi art. 60 § 2 kro, zgodnie z którym,
jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne
pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek
wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych
potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.
Dla pełnego uzasadnienia zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia, wyjaśnienia wymaga istota obowiązku wynikającego
z art. 60 kro. Niektóre skutki prawne zawarcia małżeństwa trwają bez względu na rozwód. Świadczenia alimentacyjne
między rozwiedzionymi małżonkami nie powstają z chwilą rozwodu, a stanowią kontynuację obowiązku wzajemnej
pomocy w zakresie utrzymania, powstałego przez zawarcie związku małżeńskiego (art. 27 k.r.o.). Istnieją więc nie
z powodu rozwodu, a pomimo rozwodu. Podkreślić zatem należy wyraźnie, że omawiany obowiązek ma wyłącznie
alimentacyjny, a nie odszkodowawczy charakter, ponieważ stanowi przekształcenie już istniejącego obowiązku
alimentacyjnego [ B. Czech (w:) „Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” pod red. K. Piaseckiego, Warszawa 2011
r., s. 553, zob. też uchwała 7 sędziów SN z dnia 2 lipca 1955 r., I CO 27/55, OSN 1956 r., Nr 2, poz. 33, wyrok SN z dnia
12 września 2001 r., V CKN 445/00, Prok. i Pr. 2002 r., Nr 6, poz. 42].
Niezbędną przesłanką zasądzenia alimentów na rzecz byłego małżonka od małżonka wyłącznie winnego rozkładu
pożycia jest „istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego”. Ocena, czy przesłanka ta zaistniała
zależy od porównania sytuacji, w jakiej niewinny małżonek znalazł się wskutek orzeczenia rozwodu, z sytuacją, w
jakiej znajdowałby się, gdyby rozwodu nie orzeczono i gdyby pożycie małżonków funkcjonowało prawidłowo. Istotne
pogorszenie sytuacji materialnej małżonka może polegać np. na zmniejszeniu ilości środków pozostających do jego
dyspozycji, albo na zwiększeniu zakresu jego usprawiedliwionych potrzeb. Jak wskazuje się w orzecznictwie, Sąd
powinien brać pod uwagę przy rozstrzyganiu na podstawie art. 60 § 2 kro, takie elementy jak: skutki zmiany struktury
rodziny, zwiększone obowiązki wychowawcze, utratę pomocy małżonka, możliwości korzystania z określonych
świadczeń społecznych związanych z jego osobą, utratę możliwości korzystania z samochodu [np. wyrok SN z dnia 7
maja 1998 r., III CKN 186/98, Lex 83804, wyrok SN z dnia 15 lipca 1999 r., I CKN 415/99, Lex 527172].
Wyjaśnić również należy, że odpowiedni zakres świadczenia zależy od „usprawiedliwionych potrzeb” uprawnionego.
Ponieważ nie jest to równoznaczne z zapewnieniem uprawnionemu poziomu życia na stopie równej z tą, jaką miałby
w przypadku istnienia małżeństwa, to kryterium równej stopy życiowej stanowi tylko jedno z kryteriów, jakie należy
brać pod uwagę przy ustalaniu zakresu omawianego obowiązku. Ponadto należy uwzględniać możliwości zarobkowe i
majątkowe uprawnionego. Różnica między ilością środków potrzebnych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb
małżonka niewinnego, a możliwościami zarobkowymi i majątkowymi zobowiązanego stanowi właśnie „odpowiedni
zakres”, w jakim małżonek ponoszący wyłączną winę rozkładu pożycia powinien przyczyniać się do zaspokajania
potrzeb małżonka niewinnego [ M. Andrzejewski (w:) „Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz” pod red. H.
Doleckiego, T. Sokołowskiego, Warszawa 2010 r., s. 425].
Nie ulega wątpliwości, że rozpad małżeństwa stron postępowania nastąpił na skutek wyłącznej winy pozwanego –
orzekł o tym Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z dnia 2 lutego 2012 r. w sprawie sygn. akt I RC 1644/11.
W ocenie Sądu niewątpliwe jest również to, że w związku z rozwodem stron sytuacja materialna J. F.zmieniła się
na niekorzyść – uległa istotnemu pogorszeniu. W małżeństwie strony wspólnie gospodarowały swoim zarobkiem,
wspólnie ponosiły trudy utrzymania domu, wychowania synów. Dzieliły się obowiązkami, pomagały sobie wzajemnie.
Obecnie J. F.samotnie musi podołać wszelkim obowiązkom domowym, na niej samej spoczywa niemal cały ciężar
utrzymania małoletniego syna. Sama musi również ponosić koszty utrzymania swojego mieszkania. Kwestią mającą
zasadnicze znaczenie jest wysokość wynagrodzenia powódki – zarabia ona ok. 2.600 zł netto (pomijając potrącenia
składek i pożyczki w zakładzie pracy), natomiast jej były mąż – 4.400 zł. Gdyby strony nadal pozostawały w związku
małżeńskim, gospodarowałby wspólnie kwotą 7.000 zł, a wydatki ponosiłyby wspólnie. Obecnie nawet po otrzymaniu
alimentów na syna P.J.F. nie dysponuje taką kwotą, jaka przypadałaby jej jako udział w dochodach małżeńskich.
J. F. jest obecnie ponadto obciążona kredytem hipotecznym na mieszkanie, jakie zakupiła po rozwodzie. Sąd nie mógł
jednak traktować tego wydatku jako zasadniczej okoliczności mającej znaczenie dla ustalenia wysokości obowiązku
alimentacyjnego pozwanego. Zwrócić należy uwagę, że powódka jest współwłaścicielem mieszkania stanowiącego
wspólność małżeńską stron. Przy podziale majątku wspólnego będzie uprawniona do otrzymania połowy wartości
majątku wspólnego na wyłączną własność (biorąc pod uwagę wstępne stanowiska w tym względzie, będzie to spłata).
W ocenie Sądu nie można więc przy zasądzaniu alimentów traktować jako uzasadniony wydatek związany z bieżącymi
kosztami utrzymania (bo taka jest istota obowiązku alimentacyjnego) raty kredytu na mieszkanie stanowiące wyłączną
własność powódki. Byłoby to nieuzasadnione przyczynianie się do powiększania majątku osobistego powódki, a tego
obowiązek alimentacyjny nie obejmuje. Sąd podkreśla również, że nie miały znaczenia w niniejszym postępowaniu
okoliczności związane ze zwiększeniem kosztów utrzymania małoletniego syna stron. Przepisy prawa traktują
obowiązki alimentacyjne dotyczące dziecka i małżonka jako odrębne instytucje. Uwzględnianie kosztów utrzymania
małoletniego przy ustalaniu obowiązku alimentacyjnego na rzecz J. F. byłoby zatem sprzeczne z prawem. Jeśli bowiem
doszło do zmiany okoliczności na podstawie art. 138 kro (istotne zwiększenie potrzeb uprawnionego do alimentów),
konieczne jest w tym zakresie odrębne powództwo P. F. (1). Wydatki J. F. dotyczące spłat kredytu oraz ponoszenia
zwiększonych kosztów utrzymania małoletniego syna stanowią o jej trudnej sytuacji materialnej, jednak w zakresie
obowiązku alimentacyjnego B. F. nie miały zasadniczego znaczenia.
Analizując sytuację majątkową powódki Sąd wskazuje ponadto, że w małżeństwie realizowała się ona zawodowo –
była i nadal pozostaje urzędnikiem samorządowym, podejmowała dodatkowe zajęcia zawodowe jak np. prace przy
wyborach samorządowych. Spełnia się ona zatem na polu zawodowym i nie można przyjąć, że z uwagi na rolę pełnioną
w małżeństwie ograniczona była w rozwoju osobistym, co zmniejszyło jej możliwości zarobkowe na przyszłość. Sytuacji
takiej J. F. zresztą nie podnosiła. Pogorszenie więc sytuacji majątkowej powódki wiąże się głównie z utratą możliwości
partycypowania w istotnie wyższych zarobkach męża i zwiększeniu kosztów utrzymania, jako przypadających w całości
(poza dziećmi) na jedną osobę. Nie będzie natomiast związane z rekompensatą za ograniczone możliwości zarobkowe
spowodowane zaangażowaniem w życie rodzinne, a nie zawodowe.
Możliwości finansowe pozwanego B. F. ocenić należało jako korzystne. Posiada on stabilną, pewną pracę, uzyskuje
dochód 4.400 zł netto miesięcznie. Nawet po zrealizowaniu stałych ciążących na nim zobowiązań (600 zł alimenty
na syna P., 650 zł utrzymanie syna P., ok. 800 zł utrzymanie mieszkania), dysponuje on kwotą prawie 2.400 zł na
swoje potrzeby. W ocenie Sądu posiada on możliwości zarobkowe i majątkowe, by uwzględnić pogorszenie sytuacji
majątkowej byłej małżonki i wspomagać ją, pomimo ustania małżeństwa, w kwocie po 300 zł miesięcznie.
Mając na uwadze zdarzenia i ustalenia opisane wyżej, Sąd ustalił wysokość alimentów od pozwanego na rzecz powódki
na kwotę 300 zł miesięcznie. Kwota ta zdaniem Sądu z jednej strony ułatwi zaspokojenie podstawowych potrzeb
powódki, a z drugiej mieści się w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego.
Na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki ustawowe odsetki na wypadek zwłoki
w płatności którejkolwiek z rat świadczenia.
Orzekając o kosztach Sąd oparł się na dyspozycji art. 98 kpc. Na koszty postępowania składa się opłata sądowa od
wytoczonego powództwa, którą
na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sadowych w sprawach cywilnych Sąd obciążył
pozwanego w zakresie uwzględnionego powództwa, nakazując ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę
180 zł.
Pomimo częściowego uwzględnienia powództwa Sąd na podstawie art. 102 kpc, mając na względzie sytuację osobistą
powódki, odstąpił od obciążania powódki kosztami zastępstwa procesowego od oddalonego powództwa (które w
niniejszej sprawie wynosiły 30 zł).
Nadanie wyrokowi w pkt V rygoru natychmiastowej wykonalności znajduje uzasadnienie w treści art. 333 § 1 kpc.
Mając powyższe na uwadze i powołane wyżej przepisy orzeczono jak w sentencji.