„Patriotyzm konstytucyjny - sprzeczność czy przyszłość świata
Transkrypt
„Patriotyzm konstytucyjny - sprzeczność czy przyszłość świata
„Patriotyzm konstytucyjny - sprzeczność czy przyszłość świata zachodu?” Zakładam, że łatwiej opowiedzieć coś nowego, ciekawego o kulturach z którymi na co dzień się nie stykamy. O tym, jak wpływają one na funkcjonowanie norm prawnych w świadomości osób podlegającym owym normom. Co jednak możemy powiedzieć o nas samych i o przyszłości ciągle budującej swą tożsamość Europy? Pragnę w swym wystąpieniu naświetlić idee i założenia koncepcji patriotyzmu konstytucyjnego, wypromowanego szerzej przez niemieckiego filozofa Jurgena Habermasa, w świetle próby poszukiwania modelu ustrojowego Unii Europejskiej. Na pierwszy rzut oka pojęcie patriotyzmu konstytucyjnego wydaje się sprzeczne w sobie. Patriotyzm rozumiany jest zwykle jako emocjonalny stosunek do własnego kraju, konstytucja natomiast jest kodyfikacją określonych praw i obowiązków i jako taka z emocjami nie ma wiele wspólnego. Konstytucja jest ugodą uwzględniającą interesy układających się stron. Patriotyzm zaś nakazuje wznieść się ponad interes własny. Jan-Werner Müller, autor obszernej pracy na ten temat, definiując pojęcie patriotyzmu konstytucyjnego pisze: „patriotyzm konstytucyjny określa ideę, która głosi, iż polityczne przywiązanie powinno koncentrować się na normach, wartościach, i pośrednio na procedurach konstytucji liberalnej demokracji". Dlaczego koncepcja ta narodziła się w Niemczech lat 70 ubiegłego wieku? Dlaczego nam wydaje się abstrakcyjna, podczas gdy na przykład w Stanach Zjednoczonych de facto funkcjonuje od wielu lat? Dlaczego jedni postrzegają patriotyzm konstytucyjny jako najbardziej trafną ideę funkcjonowania dla coraz bardziej multikulturowych społeczeństw i najlepszą alternatywę dla jakże groźnego nacjonalizmu, gdy inni postrzegają ją jako dążenie do sztucznego komunitaryzmu i podkreślają, że patriotyzm nie może wypływać z dokumentów prawnych? Pragnę rozpocząć dyskurs - czy europejski patriotyzm konstytucyjny może stać się trzonem europejskiej kultury konstytucyjnej, kultury oddanej idei unikania „moralnych zagrożeń” związanych z tradycyjnym patriotyzmem.