Wprowadzenie do debaty społecznej

Krajowe Ramy Kwalifikacji
jako narzędzie wspierania uczenia się przez
całe życie
Wprowadzenie do debaty społecznej
Agnieszka Chłoń-Domińczak
KRK a perspektywa uczenia się przez
całe życie
Cel 2 „Perspektywy uczenia się przez całe życie” to
przejrzysty i spójny system kwalifikacji
Krajowe Ramy
Kwalifikacji
procedury akumulacji i
transferu osiągnięć w
procesie dochodzenia do
kwalifikacji
programowanie treści
kształcenia i szkolenia pod
kątem potrzeb rynku pracy i
społeczeństwa
obywatelskiego
standardy opisu
kwalifikacji
ułatwiających
porównywanie ich
wartości
procedury oceny i
uznawania efektów uczenia
się niezależnie od formy,
miejsca i czasu uczenia się
procedury zapewniania
jakości edukacji
Czym są Krajowe Ramy Kwalifikacji?
To uporządkowanie nadawanych kwalifikacji i
przyporządkowanie im określonych efektów uczenia się
To narzędzie wspierające komunikację pomiędzy
instytucjami wspierającymi zdobywanie kwalifikacji a
instytucjami wykorzystującymi kwalifikacje
To narzędzie pozwalające na odniesienie krajowych ram
kwalifikacji do Europejskich Ram Kwalifikacji
Cele wdrożenia Polskich Ram
Kwalifikacji
Ułatwienie i stymulowanie, a docelowo dokonanie w Polsce przejścia z obecnego
systemu edukacji do systemu opartego na efektach uczenia się.
Stworzenie systemu dogodnego dla realizacji strategii uczenia się przez całe
życie, który umożliwi weryfikację efektów uczenia się pozaformalnego i
nieformalnego oraz nadawanie na tej podstawie kwalifikacji.
Uelastycznienie systemu edukacji – stworzenie praktycznych możliwości
odpowiednio szybkiego reagowania na nowe potrzeby społeczeństwa, w tym
rynku pracy.
Zapewnienie większej integracji wszystkich trzech sektorów edukacji w Polsce
(ogólnej, wyższej, zawodowej).
Stworzenie warunków ułatwiających uznawanie kwalifikacji nadawanych w
Polsce w innych krajach, w tym zwłaszcza w państwach członkowskich UE.
Zrealizowanie zobowiązań Polski, które wynikają z uzgodnionych w ramach UE
uregulowań dotyczących tego obszaru.
KRK w kontekście europejskim
Zalecenie Parlamentu i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. :
Porównanie krajowych systemów kwalifikacji do Europejskich Ram
Kwalifikacji do 2010 r.:
 poprzez opracowanie, w stosownych przypadkach, krajowych ram
kwalifikacji zgodnie z krajowym ustawodawstwem i praktyką,
 poprzez odniesienie w przejrzysty sposób poziomów kwalifikacji
określonych w KRK do poziomów określonych w ERK.
Do 2012 r. wszystkie nowe świadectwa, dyplomy i dokumenty Europass
potwierdzające zdobyte kwalifikacje, powinny zawierać wyraźne
odniesienie do odpowiedniego poziomu krajowych ram kwalifikacji.
Krajowe Ramy Kwalifikacji a
Europejskie Ramy Kwalifikacji
Źródło: Tomasz Saryusz-Wolski
Dzisiejsze dylematy
„Pytanie zasadnicze brzmi: co potrafisz, co chcesz
sprzedać i komu?”
„Twoja praca jest towarem, który zostanie oszacowany
i przyjęty bądź odrzucony.”
Pokolenie bez etatu
Małgorzata Kolińska-Dąbrowska
„Wysokie obcasy” 08.02.2011
Dlaczego KRK?
Krajowe Ramy Kwalifikacji stawiają uczącego się (przez całe życie)
w centrum zainteresowania systemu edukacji i szkoleń.
Dzieje się tak przez:
 określenie dla osoby uczącej się najszybszej ścieżki dojścia
do pożądanego poziomu kwalifikacji w oparciu o już zdobyte kwalifikacje i
kompetencje
 umożliwienie odpowiedniego odniesienia i porównania osiągniętych przez
daną osobę kwalifikacji z perspektywy rynku pracy i systemu edukacji,
zarówno w Polsce, jak i w Europie
 wspieranie uczących się w podejmowaniu decyzji dotyczących wyboru
dalszej formy edukacji, która doprowadzi je o pożądanych kwalifikacji
 ułatwianie rozpoznania nabytych kwalifikacji (m.in. pracodawcom –
zarówno w kraju, jak i za granicą)
KRK wspiera użytkowników systemu kwalifikacji
Uczestnicy
procesu uczenia
się przez całe
życie
Pracodawcy
• Porównanie poziomu i standardów różnych kwalifikacji
• Informacje wspierające podejmowanie decyzji na temat
wyboru dalszej ścieżki edukacyjnej i możliwości osiągania
wyższych kwalifikacji
• Określanie poziomu wiedzy, umiejętności i kompetencji
potrzebnych dla danych miejsc pracy
• Ocena kwalifikacji poszukujących pracy
• Uproszczenie procedur rekrutacji do pracy
• Dopasowanie
szkoleń
do
potrzeb
pracowników
i prowadzonej działalności
• Umożliwienie
pracownikom
zdobywania
dalszych
kwalifikacji
• Wykorzystanie funduszy publicznych dla wsparcia szkoleń
• Zwiększenie atrakcyjności pracodawców
KRK wspiera użytkowników systemu kwalifikacji
Instytucje
edukacyjne i
szkoleniowe
• Oferowanie programów prowadzących do uzyskania
kwalifikacji uznawanych w kraju i za granicą
• Gwarancja jakości oferty
• Ułatwienie wyboru programów edukacyjnych dla uczących
się
• Różnorodność dostępu do programów edukacyjnych,
a dzięki temu większe
możliwości zachęcenia
i utrzymywania uczących się
Doradcy
zawodowi
• Lepsze rozpoznanie kompetencji i kwalifikacji już
zgromadzonych przez daną
osobę, a dzięki temu
umożliwienie wskazania dalszej
możliwości edukacji
i szkoleń
• Zintegrowany sposób prezentacji dostępnych kwalifikacji
w ramach
• Dostęp do wiedzy o kwalifikacjach w ramach Krajowego
Rejestru Kwalifikacji
Debata społeczna ̶ cele
• Zaangażowanie uczestników systemu kwalifikacji w
wypracowanie propozycji rozwiązań dla
uporządkowania i określenia systemu kwalifikacji
 system kwalifikacji i jego elementy,
 uzupełnienie elementów brakujących, nie w pełni
ukształtowanych (w szczególności w obszarze
uczenia się pozaformalnego i nieformalnego).
• Zaangażowanie uczestników systemu kwalifikacji w
funkcjonowanie systemu kwalifikacji w przyszłości
Obszary debaty
OBSZARY DEBATY
Obszar 1
Model PRK oferujący najwięcej możliwości osiągania
poziomu kwalifikacji przez uczących się: poziomy
kwalifikacji wraz z wymaganiami dotyczącymi wiedzy,
umiejętności oraz kompetencji indywidualnych i
społecznych
Obszar 2
Proces osiągania kwalifikacji oparty na efektach
uczenia się – ramy kwalifikacji dla uczenia się przez
całe życie
Obszar 3
System potwierdzania efektów uczenia się oraz
mechanizmy zapewniające jakość kwalifikacji dla
wiarygodności edukacji i kwalifikacji w kraju i w Europie
Organizacja debaty
I spotkanie: plenarne oraz w grupach
•
Prezentacja materiału do dyskusji, podział na trzy grupy w ramach zaproponowanych obszarów,
wstępne sformułowanie tematów i problemów (praca domowa).
II spotkanie: początek marca w grupach
•
ustalenie ostatecznej listy tematów, wstępne refleksje, przedstawienie możliwych rozwiązań
III spotkanie: druga połowa marca w grupach
•
dyskusja na rozwiązaniami dotyczącymi poszczególnych obszarów
IV spotkanie: początek kwietnia w grupach
•
zagadnienia z czwartego obszaru debaty – udział partnerów społecznych.
Do 8 kwietnia – nadesłanie pisemnych uwag przez zaproszonych do debaty interesariuszy.
V spotkanie: druga połowa kwietnia w grupach
•
podsumowanie prac grupowych i rekomendacje.
VI spotkanie: początek maja – spotkanie plenarne
•
Podsumowanie całości debaty