D - Sąd Okręgowy w Krakowie

Sygn. akt IX GC 1068/15
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2016 r.
Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział IX Gospodarczy
w składzie:
Przewodniczący: SSO Paweł Czepiel
Protokolant: protokolant Katarzyna Brzegowa-Kołos
po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2016 r. w Krakowie
na rozprawie
sprawy z powództwa: (...) Spółki z o.o. w K., (...) Spółki z o.o. w K., (...) Spółki z o.o. w K.
przeciwko: M. R., A. R. i P. R.
o zakazanie
postanawia:
oddalić wniosek o udostępnienie informacji.
UZASADNIENIE
postanowienia z 20 maja 2016 r.
Strony powodowe (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., (...) spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością w K., (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. wniosły do tut. Sądu
przeciwko pozwanym M. R., A. R., P. R. pozew o zakazanie naruszenia praw ochronnych na znaki towarowe oraz
o zakazanie czynów nieuczciwej konkurencji.
Wraz z pozwem złożony został wniosek strony powodowej ad. 1 o zobowiązanie pozwanych do udzielenia informacji na
podstawie art. 2861 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 2861 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
(dalej: p.w.p.) w zakresie:
-dat otwarcia sklepów prowadzonych pod szyldem z elementem R. przez pozwanych
- nazw i adresów podmiotów prowadzących za zgodą lub wiedzą pozwanych sklepy sprzedające produkty wytwarzane
przez pozwanych i prowadzone pod szyldem zawierającym element R.,
- obrotów i zysków pozwanych osiągniętych z tytułu sprzedaży produktów oznaczanych znakami zawierającymi
element R. w okresie od 1 października 2012 r.,
- obrotów i zysków pozwanych osiągniętych z tytułu sprzedaży produktów w sklepach prowadzonych po szyldem
zawierającym element R. w okresie od 1 października 2012 r.
Strony powodowe podniosły, że działalność gospodarcza, którą prowadzą jest ściśle ze sobą powiązana i tak strona
powodowa ad. 1 zarządza prawami własności intelektualnej związanymi z marką R. (znaki te wykorzystują w
działalności strony powodowe ad.2 i 3), strona powodowa ad. 2 zajmuje się wytwarzaniem produktów (obuwia), zaś
strona powodowa ad.3 prowadzi sklepy pod szyldem R..
Działalność gospodarcza prowadzona przez strony powodowe ma charakter ogólnopolski. Pod szyldem R.
prowadzonych jest obecnie ponad 100 sklepów, ponadto produkty R. dostępne są też w tzw. sklepach
multibrandowych i w sklepie internetowym (r. (...)). Produkty oznaczone znakiem R. obecne są na polskim rynku
od lat 60-tych XX w., przy czym dynamiczny rozwój prowadzonej działalności nastąpił w latach 90-tych XX w.
Wysoka jakość produktów, stałe rozszerzanie oferty oraz prowadzone akcje reklamowe i marketingowe sprawiły, że
obecnie marka R. jest jedną z najbardziej znanych i najlepiej postrzeganych marek obuwia w Polsce, co potwierdzają
przeprowadzone badania rynku.
Strona powodowa ad. 1 uprawniona jest do licznych znaków towarowych z dominującym elementem słownym R..
Część znaków, do których uprawniona jest strona powodowa ad. 1 powinna być traktowana jako znaki renomowane
w rozumieniu art. 296 ust. 2 pkt 3 p.w.p. zaś strona powodowa ad.1 powinna być uznana za podmiot uprawniony do
znaku powszechnie znanego słownego R. w rozumieniu art. 301 p.w.p.
Działalność pozwanych prowadzona przy użyciu oznaczenia R. w ostatnim roku uległa znaczniej intensyfikacji.
Pozwani produkują i sprzedają odzież oraz galanterię skórzaną (torebki, paski), przy czym sprzedaż produktów
pozwanych prowadzona jest w ich sklepach firmowych oznaczonych marką „(...)” lub (...) oraz za pośrednictwem
sklepu internetowego. Pozwani posiadają zarejestrowany znak towarowy słowno – graficzny R., przy czym znak ten
został zgłoszony do rejestracji w okresie późniejszym niż znak towarowy używany przez strony powodowe.
W ocenie powodów aktualna działalność gospodarcza pozwanych, którą na skutek prowadzonych przez nich
ekspansywnych działań można określić już mianem działalności o charakterze regionalnym i rozszerzanie przez nich
asortymentu na wyroby obuwnicze i galanterię skórzaną wpływa negatywnie na siłę odróżniając i reputację oznaczenia
R.. Taka działalność pozwanych ma charakter konfuzyjny i wprowadza klientów w błąd. Co więcej, wykorzystuje
ona renomę marki stron powodowych. Dlatego należy uznać wskazane zachowania pozwanych jako naruszenie
przysługujących stronie powodowej ad.1 praw ochronnych na znaki towarowe i prawa do znaku powszechnie znanego.
Strona powodowa ad.1 uzasadniając wniosek o udzielenie informacji wskazała, że w sprawie spełnione zostały
przesłanki wynikające z art. 2861 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 p.w.p., a w szczególności podniosła, że roszczenie powodów winno
być ocenione jako wysoce wiarygodne. Żądanie zobowiązania pozwanych do podania informacji ma służyć ustaleniu
wartości szkody i wartości nieuczciwie osiągniętych przez pozwanych korzyści, zaś zakres żądanych informacji nie
wykracza poza ramy ustawowe.
W odpowiedzi na pozew pozwani M. R., A. R., P. R. wnieśli o oddalenie powództwa i wniosku o zobowiązanie do
udzielenia informacji.
Pozwani podnieśli, że działalność gospodarcza stron prowadzona jest od lat (pozwani ad.1 i 3 prowadzą działalność
gospodarczą od 1992 r.) w tym samym regionie (województwo (...)) a strony postępowania miały świadomość swojej
działalności i tolerowały ją.
Pozwani zarzucili, że znak słowny R. nie posiada waloru powszechnej znajomości dla odzieży, gdyż powodowie nie
produkują i nie sprzedają tego rodzaju towarów. Pozwani wskazali, że używają znaku R. od momentu rozpoczęcia
działalności gospodarczej to jest od 1992 r. Co więcej, powodowie przez wiele lat tolerowali używanie znaku
towarowego R. przez pozwanych. Odnosząc się do możliwości wprowadzenia konsumentów w błąd i ryzyka konfuzji
na rynku, pozwani wskazali, że nigdy nie produkowali i nie wprowadzali do obrotu obuwia i galanterii skórzanej
oznaczonej znakiem R. na towarze, zaś powodowe nie produkowali oraz nie sprzedają odzieży.
Pomiędzy powodami a pozwanymi prowadzonych jest obecnie kilka postępowań przed Urzędem Patentowym
RP i przed Urzędem Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, w tym dotyczących wniosków pozwanych
o unieważnienie praw ochronnych do znaków towarowych powodów będących podstawą roszczeń pozwu oraz o
stwierdzenie wygaśnięcia praw ochronnych do znaków towarowych powodów.
Natomiast w zakresie wniosku o zobowiązanie do udzielenia informacji pozwani wskazali, iż powodowie nie
uprawdopodobnili interesu prawnego. W ich ocenie udzielenie zabezpieczenia poprzez wydanie czasowego zakazu
dopuszczalne jest, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że zakaz wydany w prawomocnym orzeczeniu kończącym
postępowanie pojawi się zbyt późno, a przez co uprawniony (w razie korzystnego dla niego rozstrzygnięcia sprawy)
poniesie negatywne skutki niedozwolonych działań przeciwnika.
Sąd zważył:
Wniosek strony powodowej ad. 1 nie zasługuje na uwzględnienie.
Strona powodowa wywodzi wniosek o zobowiązanie do udzielenia informacji z treści art.2861 ust. 1 pkt 2 p.w.p.
zgodnie z którym sąd rozpoznaje wniosek uprawionego o zabezpieczenie roszczeń przez zobowiązanie naruszającego
do udzielenia informacji, które są niezbędne do dochodzenia roszczeń określonych w art. 287 ust. 1 i art. 296 ust. 1
p.w.p. jeżeli naruszenia tych praw jest wysoce prawdopodobne.
Kluczowa dla rozpoznania wniosku jest analiza pojęcia wysokiego prawdopodobieństwa naruszenia praw.
Niewątpliwie przesłanka oceny prawdopodobieństwa jest typową przesłanką w rodzimym porządku prawnym
ocenianą z perspektywy zasadności wniosku o zabezpieczenie. Jednakże nie można utożsamiać przesłanki
uprawdopodobnienia roszczenia z art.730 i nast. kpc z przesłanką uprawdopodobnienia naruszenia praw z art.2861
p.w.p.
Porównując przywołane regulacje prawne nie sposób pominąć użytego przez prawodawcę w p.w.p. określenia wysoce
prawdopodobne. Bez wątpienia regulacja art. 2861 ust. 1 pkt 2 p.w.p. odnosząca się do szczególnego przypadku naruszenia praw własności przemysłowej - i nakładająca na podmiot dopuszczający się naruszenia niezwykle przecież
restrykcyjny obowiązek ujawnienia informacji kluczowych z punktu widzenia prowadzenia działalności gospodarczej,
wymaga spełniania przesłanki o wyższym poziomie uprawdopodobnienia naruszenia prawa.
Według Sądu wysokie prawdopodobieństwo naruszenia praw to prawdopodobieństwo zmierzające wręcz do
pewności, że w danym stanie faktycznym doszło do naruszenia praw wnioskodawcy. I właśnie ten element był
kluczowy dla oddalenia wniosku.
Otóż,nie ulega wątpliwości dla Sądu,iż gdyby Sąd oceniał przesłankę uprawdopodobnienia roszczenia w taki sposób
jak wykłada się ww. przesłankę na zasadach określonych w art.730 i nast. kpc to Sąd uznałby, że roszczenie
zostało uprawdopodobnione. Dla Sądu nie ulega bowiem wątpliwości, iż sytuacja w której pozwani do oznaczenia
prowadzonej przez siebie działalności wykorzystują określenia identycznego jak powodowie uprawdopodabnia
roszczenie o zaniechanie naruszenia praw wnioskodawcy. Owszem, Sąd dostrzega argument pozwanych, iż nie
prowadzą działalności w identycznym obszarze jak powodowie, ale na potrzeby uprawdopodobnienia roszczenia
w rozumieniu art.730 i nast. kpc możliwe byłoby uznanie, że roszczenie zostało uprawdopodobnione nawet
przy założeniu, że obszary działalności stron są jedynie do siebie zbliżone. Oczywiście, gdyby Sąd oceniał
wniosek na podstawie art.730 i nast.kpc to akurat wyjaśnienie tego aspektu (czyli prowadzenia działalności
gospodarczej w obszarach zbliżonych, a nie tożsamych) musiałoby zostać pogłębione, aby móc ostatecznie
przesądzić fakt uprawdopodobnienia roszczenia. Również argumentacja pozwanych nie przełamuje stanowiska Sądu
sprowadzającego się do uznania, iż gdyby ocenić wniosek z perspektywy wymogów art.730 i nast.kpc to roszczenie
zostało uprawdopodobnione – Sąd rozumie przez to, iż argumentacja pozwanych nie wyłącza uznania, iż roszczenie
zostało uprawdopodobnione.
Rzecz w tym, że jak wyżej wskazano, Sąd oceniając przesłankę naruszenia praw wnioskodawcy nie może poprzestać
na uprawdopodobnieniu naruszenia praw wnioskodawcy, a musi ustalić, że ww. naruszenie praw jest wysoce
prawdopodobne, czyli według Sądu zmierza do pewności. Dla Sądu ww. poziom uprawdopodobnienia jest o wiele
wyższy, aniżeli w sytuacji gdy strona wnosi o zabezpieczenie na zasadach ogólnych. Dla Sądu wysoce prawdopodobne
naruszenie praw to sytuacja, gdzie wręcz można przyjąć, że do tego naruszenia doszło, a tak naprawdę przedmiotem
sporu będzie sposób ochrony.
I o ile, według Sądu powodowie uprawdopodobnili roszczenie oceniane z perspektywy art.730 kpc, o tyle nie można
uznać, że w sprawie wykazana została przesłanka wysokiego prawdopodobieństwa naruszenia praw powodów i to
zarówno na podstawie analizy li tylko pozwu, jak i oczywiście także na podstawie analizy odpowiedzi na pozew.
Jak wyżej wskazano dla Sądu oczywiste jest, że należy uznać jako uprawdopodobnione roszczenie o zaniechanie
naruszeń wywodzone z faktu, iż pozwani prowadzą działalność gospodarczą przy pomocy tego samego oznaczenia jak
powodowie.
Jednakże nie można pominąć okoliczności, iż oznaczenie to stanowi nazwisko pozwanych, co w rezultacie oznacza,
że pozwani prowadzą działalność gospodarczą wykorzystując jedno ze swoich podstawowych dóbr osobistych.
Co więcej, dokładnie taka sama była idea wykorzystania ww. oznaczenia przez powodów, to jest przez osobę
fizyczną, która w przeszłości rozpoczęła działalność gospodarczą prowadzoną obecnie przez powodów. Nie jest
intencją Sądu wskazanie, że bezwzględnie dozwolone jest prowadzenie przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej
przy wykorzystaniu swojego nazwiska. Wręcz zbędne jest przypominanie, że w obrocie gospodarczym występuje
wiele oznaczeń o znaczeniu europejskim, czy światowym, gdzie nazwa marki/firmy pochodzi od założyciela i
niedopuszczalne byłoby uznanie, iż obecnie każda osoba nosząca identyczne nazwisko ma bezwzględne prawo do
prowadzenia działalności gospodarczej przy pomocy swojego nazwiska.
Nie zmienia to jednak faktu, iż pozwani prowadzą działalność nie przy pomocy identycznego określenia fantazyjnego,
które nie ma żadnego związku z nimi, ale przy pomocy swojego nazwiska. Powodowie nie kwestionują faktu, iż pozwani
prowadzą ww. działalność od wielu lat, a jedynie podkreślają skutek intensyfikacji ich działań w określonym czasie.
Wreszcie, pozwani także dysponują prawami ochronnymi na prowadzoną działalność gospodarczą.
W rezultacie nie można uznać, że zachowanie pozwanych polegające do wykorzystania ich nazwiska do oznaczenia
prowadzonej przez nich działalności gospodarczej – działalności, która trwa od lat i opiera się na udzielonej im
ochronie prawnej spełnia przesłankę wysokiego prawdopodobieństwa naruszenia praw powodów.
Raz jeszcze podkreślenia wymaga, że oddalenie wniosku nie oznacza, iż roszczenie powodów nie zostało
uprawdopodobnione. Co więcej, w obliczu pobieżnej analizy (w zakresie takim jakie było niezbędne do wyjaśnienia
specyfiki wniosku) wręcz można stwierdzić, że roszczenie zostało uprawdopodobnione z punktu widzenia dyspozycji
art.730 i nast. kpc. Natomiast ten poziom uprawdopodobnienia, który występuje w sprawie nie może być uznany w
świetle wskazanych okoliczności za osiągający poziom wysokiego prawdopodobieństwa.
W obliczu treści rozstrzygnięcia jedynie na marginesie wskazać należy, iż nie można akceptować stanowiska
pozwanych, wedle których strona powodowa ad.1 nie wykazała interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia, jako
kolejnego argumentu na rzecz oddalenia wniosku. Specyfika uprawnienia z art.2861 p.w.p. polega między innymi
na tym, że wystarczające dla uzyskania informacji jest wykazanie wysokiego prawdopodobieństwa naruszenia praw
wnioskodawcy. Jest to rozwiązanie logiczne, gdyż celem złożenia wniosku o udzielenie informacji jest uzyskanie
danych, które umożliwią np. wystąpienie z roszczeniami odszkodowawczymi. Dlatego nie ma potrzeby wykazywania
dodatkowych przesłanek poza wysokim prawdopodobieństwem naruszenia praw.
Biorąc powyższe pod uwagę, na zasadzie art. 2861 ust. 1 pkt 2 p.w.p. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.