ld110807

Chodzić w Duchu Św.
19 tydzień zwykły
Lectio divina – czytanie i rozważanie Słowa
Bożego
Parafia NMP Bolesnej, Wrocław – Strachocin, sierpień 2011
Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
Opracowanie: Jolanta Prokopiuk
Lectio divina - metoda osobistego studium Pisma Świętego
Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio – przetrawianie Słowa
Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina– Bożą lekturę, czytanie
Pisma Świętego. Ukształtowana była przez duchową egzegezę Pisma Świętego.
Chodziło w niej o to, że wszystkie słowa Biblii rozumiem jako drogę do Boga, jako
opis drogi duchowej. Chodzi tu raczej o pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego
życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez
medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie.
Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej.
Miejsce – Idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym
Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć
odrobinę wyciszenia.
Czas – Przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie
jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli.
Pozycja w czasie modlitwy. Godna i wygodna. Można w tej modlitwie klęczeć,
można siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym
krześle przy stole.
Przebieg lectio divina– Istotą tej metody jest jej podział na:
I.
II.
III.
Czytanie (lectio)
Medytację (meditatio)
Modlitwę (oratio)
Całość poprzedzona być powinna chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną
do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu
oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą – jak się czuliśmy, co było dobre w tej
modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości.
Czytanie (lectio) wybieramy dłuższy fragment tekstu – przynajmniej jeden rozdział.
Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy
werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam
Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by
spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego
fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może
mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha,
piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas
osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się
podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym
dotyka naszej nieuporządkowanej dziedzina życia. Jest bardzo istotne zwrócenie
uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się
rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć
dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie
zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza
odpowiedź na to uczucie.
Znalezienie tekstu, który porusza jest sygnałem , że kończy się etap “lectio”.
Medytacja (Meditatio) – Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to „powtarzanie”.
W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie ,
powoli, jakby smakując – całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy
akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten
sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli – może nam
pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce.
Modlitwa (Oratio) – Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę.
Będzie ona miała spontaniczny charakter. Czasami będzie to nasza aktywność, ale
możemy też być „porwani” przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się
bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co
przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być
zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także
charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by
pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Warto wypowiedzieć się przed obliczem Boga
osobiście, rozmawiając o swoich reakcjach - radościach skłaniających do
uwielbienia, ale także o tym, co może trapić, powodować zawstydzenie czy wręcz
poczucie bezsilności.
7 .08. 2011, niedziela (19 tydzień zwykły)
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO DOŚWIADCZAĆ
TROSKI BOGA ŻYWEGO
Wyciszenie
Zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie)
1Krl 19, 9a. 11-13
Przeczytaj wybrany fragment Słowa Bożego. Zatrzymaj się na wersecie, który Cię
poruszył.
Rozważanie:
Aby zrozumieć spotkanie Boga z Eliaszem ważny jest kontekst całego
wydarzenia. Ten wielki prorok po spektakularnym pokonaniu proroków Baala
jest prześladowany przez złowrogą królowę Izabel.
To moment depresji Eliasza, doświadczenia zwykłej ludzkiej słabości, strachu i
braku chęci do życia. Eliasz jest cały wewnętrznie poobijany i obolały. Cały
oddaje się na służbę Jahwe a tu nagle jakaś kobieta trafia w jego najsłabsze
miejsce. Po doświadczeniu chwały Jahwe i smaku zwycięstwa nad kapłanami
Baala głęboko przeżywa swoją słabość, która staje sie dla niego miejscem
upokorzenia.
Co ciekawe ta jego słabość nie odebrała mu gorliwości o chwałę Pana. Jahwe
przychodzi do Eliasza bardzo łagodnie - w delikatnym powiewie wiatru. Innymi
słowy "zefirek" staje się odpowiedzią na zbolałą duszę proroka.
Bóg potrafi objawić się jako trzęsienie ziemi lub jako huragan. Pewne osoby i
wydarzenia potrzebują takiego objawiania się Boga. Eliasz był wierny Bogu,
potrzebował łagodnego i spokojnego spotkania z Bogiem. Potrzebował
ukojenia i wzmocnienia swojej osłabionej kondycji.
Prorok Ezechiel ukazuje oblicze Boga, który daje swoim owcom to, czego
potrzebują: Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem,
skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał. (Ez 34,
16)
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się
każdym słowem.
Oratio (modlitwa)
Powinna przybrać formę modlitwy, która zrodzi się w czasie modlitwy (przeproszenia,
prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu dziękuję, że
troszczysz się o mnie, że dostaję to czego potrzebuję, że prowadzisz mnie po
ścieżkach, które ostatecznie okazują się tymi najbardziej właściwymi.
8. 08. 2011, poniedziałek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO KOCHAĆ BOGA PONAD WSZYSTKO
Wyciszenie
Zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie)
Pwt 10, 12 - 22
Przeczytaj wybrany fragment Słowa Bożego. Zatrzymaj się na wersecie, który Cię
poruszył.
Rozważanie:
Bóg zaprasza Naród Wybrany do nowej relacji ze sobą.
Wszystkie
wydarzenia, które miały miejsce w życiu tego narodu, miały im objawiać
miłujące oblicze Jahwe.
To czego pragnie Bóg to ukazanie, że jest osobą, która pragnie być kochana,
oczekiwana i zapraszana. Osobą, która jest godna miłości człowieka. Czego
żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego,
chodził wszystkimi jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z
całego swojego serca i z całej swej duszy.
Bóg pragnie miłości człowieka a nie odrabiania pańszczyzny w postaci
odbębnienia modlitwy porannej i wieczornej. Prawo jest bezduszne i nie
zmienia serca człowieka. Daje pewne ramy bezpiecznego poruszania się w
życiu. Z drugiej strony to prawo jest zostawione człowiekowi jako szansa i
droga pójścia dalej i głębiej.
Święty Paweł w Liście do Galatów porównuje prawo do wychowawcy, który
miał prowadzić ku Chrystusowi. Wychowawca, który doprowadza do miłości i
pozostawia swojego wychowanka. Jego rola już w tym momencie się
zakończyła.
Jahwe jako Miłość jest osobą wielkoduszną i miłosierną. Troszczy się o
sierotę i wdowę. Wszystkie jego działania podyktowane są miłością.
Dla chrześcijanina, człowieka miłości, jedno powinno być jasne: Tylko miłość
powinna rozstrzygać, czy coś ma być wykonane czy zaniechane, zmienione
czy nie zmienione. Miłość jest zasadą działania oraz celem, do którego należy
dążyć. Cokolwiek się szczerze uczyni dla niej i zgodnie z nią, nigdy nie będzie
niewłaściwe. (Izaak de Stella, w: Jan Paweł II, Redemptoris missio, nr 60)
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się
każdym słowem.
Oratio (modlitwa)
Powinna przybrać formę modlitwy, która zrodzi się w czasie modlitwy (przeproszenia,
prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu pozwól mi dotrzeć
do etapu miłości i odkryć swoje oblicze miłości. Pokaż mi, co znaczy stawianie Ciebie
na pierwszym miejscu.
9. 08. 2011, wtorek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WYJŚĆ NA SWOJĄ PUSTYNIĘ
Wyciszenie
Zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie)
Oz 2,16b. 17b. 21-22
Przeczytaj wybrany fragment Słowa Bożego. Zatrzymaj się na wersecie, który Cię
poruszył.
Rozważanie:
Życie na pustyni w czasie wyjścia z Egiptu uważane było za ideał. Izrael w swych
początkach (jeszcze jako dziecko) szedł wiernie za Bogiem obecnym w obłoku.
Był to trudny czas, ale równocześnie budujący głębokie relacje miłości z Bogiem
Jahwe.
Prorok Ozeasz został posłany, gdy Naród Wybrany odstąpił od Jahwe i zerwał z
Nim przymierze. Bóg pragnie wyprowadzić swój lud na pustynię i przemiawiać do
jego serca. Pragnie nowej miłości i nowego oddania swojego Izraela.
Bóg pragnie nowej jakości miłości od swojego ludu - potomków tych, którzy mieli
okazję być na pustyni. Nowi ludzie i nowe okoliczności życia a Bóg ten sam kochający i niezmienny.
Bóg na niewierność swojego ludu odpowiada na początku z cierpliwością i
łagodnością. Pragnie przynęcić go przez miłość, a nie zmusić do powrotu przez
kary i utrapienie.
Każde nowe pokolenie Narodu Wybranego, a poźniej Kościoła,
musi
doświadczyć na swój sposób pustyni i przejścia przez Morze Czerwone.
Osobistej, miłosnej relacji z Bogiem żywym. Inaczej nie zrozumie doświadczenia
pustyni Narodu Wybranego i jego paschy.
Nowi ludzie i nowe czasy będą określały nową formę pustyni i doświadczania
wolności. Nowe czasy to nowe zagrożenia, wielokrotnie nieznane w minionych
pokoleniach. Jedno jest wspólne: konieczność doświadczenia pustyni i swojej
paschy na miarę swoich czasów.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się
każdym słowem.
Oratio (modlitwa)
Powinna przybrać formę modlitwy, która zrodzi się w czasie modlitwy (przeproszenia,
prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu daj mi głęboko
doświadczyć swojej pustyni i nowej relacji z Tobą, kochającym Bogiem.
10. 08. 2011, środa
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ŻYĆ W HARMONII
Wyciszenie
Zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie)
J 12, 24 - 26
Przeczytaj wybrany fragment Słowa Bożego. Zatrzymaj się na wersecie, który Cię
poruszył.
Rozważanie:
Warto zauważyć, iż celem obumierania ziarna jest przynoszenie owocu. To
nie nie jest obumieranie dla samego obumierania. Akcent nie jest postawiony
na obumieranie, ale przynoszeniu owocu. Obumieranie ziarna jest pewnym
sposobem realizacji właściwego celu – wydania obfitego plonu.
Ofiara i obumieranie jest wpisane w życie chrześcijańskie. Bez ofiary nie ma
rodziny, wychowywania dzieci, powołania. To droga rezygnacji z siebie, ze
swojej wygody, przyzwyczajeń, jakiejś części własnych pragnień.
Warto także zauważyć, iż do obumierania ziarna potrzebne jest zarówno
słońce jak i deszcz. Przy samym deszczu ziarno zgnije a przy samym słońcu
ziarno wyschnie.
W promieniach słonecznych można dostrzec pewną formę przyjemności.
Deszcz i woda potrzebna jest do życia, do orzeźwienia i nabrania sił.
Człowiek potrzebuje także pewnej ilość przyjemności w swoim życiu. Jeżeli jej
sobie świadomie nie daje, to rekompensuje sobie np. przez jedzenie dużej
ilości słodyczy jako substytut przyjemności.
W życiu potrzebna jest ofiara i obumieranie, ale także doświadczanie
przyjemności. Potrzebujemy życia w harmonii ofiary, orzeźwienia i
przyjemności. Przedawkowanie czegokolwiek przynosi mniejszy owoc, albo w
ogóle nie przynosi owocu.
Człowiek, gdy tylko cierpi i ponosi trudy, jest mocno narażony
na
zgorzknienie. Człowiek w życiu musi robić również to co lubi, co sprawia mu
radość, daje mu satysfakcję.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się
każdym słowem.
Oratio (modlitwa)
Powinna przybrać formę modlitwy, która zrodzi się w czasie modlitwy (przeproszenia,
prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu daj mi łaskę życia
w harmonii obumierania, orzeźwienia i przyjemności.
11. 08.2011, czwartek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO DOŚWIADCZAĆ
SWOJEGO PRZEJŚCIA
Wyciszenie
Zapraszaj Ducha Świętego, aby On Prowadził modlitwę
Lectio (czytanie)
Joz 3, 7-10a. 11. 13-17
Przeczytaj wybrany fragment Słowa Bożego. Zatrzymaj się na wersecie, który Cię
poruszył.
Rozważanie:
Nowe pokolenie Izraelitów wchodzi do ziemi obiecanej. Mają przeprawić się
przez Jordan. Ta przeprawa stanie się symboliczną przeprawą przez „Morze
Czerwone”. Izraelici przeszli suchą stopa po dnie Morza Czerwonego, tak
nowe pokolenie przechodzi suchą nogą po dnie rzeki Jordan.
Każde pokolenie musi przejść przez swoje Morze Czerwone. Przejście
problemów, które wydają się bez rozwiązania, zniewoleń i utrapień, które nie
mają końca. Każde pokolenie potrzebuje doświadczenia mocy Bożej.
Doświadczenia Boga, który jest większy od naszych problemów.
Doświadczenia Boga, który panuje nad chaosem naszego życia.
Każde pokolenie potrzebuje także swojego Mojżesza. Człowieka, który jest
prorokiem. Wyćwiczonego w słuchaniu Pana. Przećwiczonego w pokorze.
Pan obiecuje Jozuemu: Dziś pocznę wywyższać cię w oczach całego Izraela,
aby poznano, że jak byłem z Mojżeszem, tak będę i z tobą.
Naszą Arką przymierza jest Najświętszy Sakrament. Bóg ukryty ze swoją
mocą w białej hostii. Bóg, który ma taką samą moc jak w czasach Mojżesza.
Bóg, który zwyciężył śmierć przez miłość swojego Syna. Bóg, który pragnie
przezwyciężać śmierć w naszym życiu.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się
każdym słowem.
Oratio (modlitwa)
Powinna przybrać formę modlitwy, która zrodzi się w czasie modlitwy (przeproszenia,
prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu daj mi
doświadczyć mojego przejścia przez moje "Morze Czerwone" – rozwiązania moich
utrapień, zniewoleń, problemów. Ukaż mi swoją moc i chwałę, ukaż, że jesteś
większy niż to wszystko, co mnie przygniata.
12 .08. 2011, piątek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ZNAĆ SWOJE KORZENIE
Wyciszenie
Zapraszaj Ducha Świętego, aby On Prowadził modlitwę
Lectio (czytanie)
Joz 24, 1 -13
Przeczytaj wybrany fragment Słowa Bożego. Zatrzymaj się na wersecie, który Cię
poruszył.
Rozważanie:
Bóg przypomina Narodowi Wybranemu jego korzenie. Przypomina mu jego
historię zbawienia. Człowiek bez znajomości swojej historii rodzinnej i
narodowej nie wie kim jest. Nie zna swojej tożsamości. Człowiek nie bierze się
znikąd. Ma swoich przodków, z których może być mniej lub bardziej dumny.
Bóg przypomina Izraelitom, że wybrał ich wraz z powołaniem Abrama na ojca
narodu. Przypomina jego ojca i brata, którzy służyli obcym bogom. Terach
ojciec Abrahama czcił wielobóstwo i produkował dewocjonalia, z których się
utrzymywała jego rodzina.
Bóg powołując człowieka ma świadomość kim on jest. Kim są jego
przodkowie. Bóg powołując Piotra zwraca się do niego w bardzo specyficzny
sposób: Szymonie, synu Jana. W podobny sposób powołuje Jana i Jakuba,
synów Zebedeusza. Chce im powiedzieć, wiem kogo powołuję, wiem kim
jesteście, znam waszych przodków.
Ten naród może się rozwijać i mnożyć, gdy jest wierny Bogu Jahwe. On jest
gwarantem jego istnienia i funkcjonowania.
Na koniec przypominania historii narodu podkreśla, że otrzymali ziemię, około
której nie trudziliście się, i miasta, których wyście nie budowali, a w nich
zamieszkaliście. Winnice i drzewa oliwne, których nie sadziliście, dają wam
dziś pożywienie. Wszystko to otrzymali, bo Bóg złożył im obietnicę ziemi
obiecanej. Bóg na ich oczach spełniał tę obietnicę, bo Bóg ma moc
zrealizować to wszystko co obiecał nawet przed tysiącem lat.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się
każdym słowem.
Oratio (modlitwa)
Powinna przybrać formę modlitwy, która zrodzi się w czasie modlitwy (przeproszenia,
prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu dziękuję Ci za
moją rodzinę, za moją historię. Dziękuję za wiarę i Kościół. Dziękuję za wszelkie
dobro otrzymane z twojej ręki.
13.08. 2011, sobota
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO NA NOWO DOKONYWAĆ WYBORÓW
Wyciszenie
Zapraszaj Ducha Świętego, aby On Prowadził modlitwę
Lectio (czytanie)
Joz 24, 14 - 29
Przeczytaj wybrany fragment Słowa Bożego. Zatrzymaj się na wersecie, który Cię
poruszył.
Rozważanie:
Służenie Panu to dokonywanie stale i na nowo wyboru tego, jakiego chcemy
mieć Boga. Jakiemu Bogu chcemy służyć. Człowiek może służyć różnym
bogom. Dla Izraelitów byli to bogowie, którym służyli ich przodkowie. Były to
także bóstwa Amorytów.
Dla współczesnego człowieka to bóstwa związane z materializmem i
dobrobytem. Człowiek z natury jest religijny, a więc musi mieć jakiegoś boga.
Coraz częściej tym bogiem stają się dzieci, psy, koty, samochody, domy,
wakacje za granicą. Dla mężczyzn owym bóstwem bardzo często staje się
praca lub koledzy i ich zdanie.
Jozue mówi wprost do Izraelitów: Gdyby jednak wam się nie podobało służyć
Panu, rozstrzygnijcie dziś, komu służyć chcecie. Człowiek ma zawsze
możność wyboru. Bóg Mojżesza i Jozuego nie zmusza żadnego Izraelity do
kochania Go i służenia Mu.
Bóg jako stwórca człowieka stworzył go na swoje podobieństwo, a więc dał
mu wolną wolę. Człowiek może także odrzucić Boga żywego. Ma do tego
prawo. Musi jednakże być świadomy konsekwencji takich wyborów. Bóg nie
chce nikogo na siłę uszczęśliwić.
Jozue mówi wprost: Ja sam i mój dom służyć chcemy Panu. To brzmi
bardzo dobitnie i bardzo jednoznacznie. On pragnie uczynić wszystko co
będzie w jego mocy, aby służyć Jahwe. On i jego dom.
Naród Wybrany jednoznacznie wybiera służbę Panu, powołując się na
osobiste doświadczenia: Czyż to nie Pan, Bóg nasz, wyprowadził nas i
przodków naszych z ziemi egipskiej, z domu niewoli?Czyż nie On przed
oczyma naszymi uczynił wielkie znaki i ochraniał nas przez całą drogę, którą
szliśmy, i wśród wszystkich ludów, pomiędzy którymi przechodziliśmy? Pan
ponadto wypędził przed nami wszystkie te ludy wraz z Amorytami, którzy
mieszkali w tym kraju.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go 2-3 razy, powoli, delektując się
każdym słowem.
Oratio (modlitwa)
Powinna przybrać formę modlitwy, która zrodzi się w czasie modlitwy (przeproszenia,
prośby, dziękczynienia, uwielbienia). Możesz modlić się tak: Jezu daj mi jasno
widzieć Twoje prowadzenie w moim życiu, szczególnie wtedy, gdy dokonuję
wyborów.