D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Olsztynie

Sygn. akt: XI C 301/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 marca 2014 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie XI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Nidzicy
w składzie następującym:
Przewodniczący:
SSR Elżbieta Gembicka
Protokolant:
sekretarka Katarzyna Cycen
po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2014 r.
sprawy z powództwa małoletniej A. M. (1) reprezentowanej przez matkę M. M.
przeciwko (...) S.A.V. (...) z siedzibą w W.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanej (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz małoletniej powódki A. M. (1) reprezentowanej
przez matkę M. M. kwotę 11.500,00 zł (słownie: jedenaście tysięcy pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia
31.10.2010 r. do dnia zapłaty,
II. w pozostałym zakresie powództwo oddala,
III. zasądza od pozwanej (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz małoletniej powódki A. M. (1) reprezentowanej
przez matkę M. M. kwotę 2.634,00 zł (słownie: dwa tysiące sześćset trzydzieści cztery złote ) tytułem zwrotu kosztów
procesu, w tym kwotę 2.400,00 zł (słownie: dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego.
IV. nakazuje ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Olsztynie) kwotę 538,79 zł
(słownie: pięćset trzydzieści osiem złotych siedemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem kosztów procesu od uiszczenia
których powódka była zwolniona.
UZASADNIENIE
M. M., działając jako ustawowa przedstawicielka małoletniej powódki A. M. (1), wniosła o zasądzenie na jej rzecz
od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. kwoty 11.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 października 2010 r.
do dnia zapłaty tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z doznanym przez małoletnią
uszkodzeniem ciała w wypadku komunikacyjnym z dnia 26 maja 2010 r., a także o ustalenie odpowiedzialności
pozwanego wobec powódki na przyszłość za skutki tego zdarzenia oraz o zwrot kosztów procesu, w tym kosztów
zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Pozwany (...) S.A. (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu,
w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych - o ile nie zostanie złożony spis kosztów. W
uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, że nie kwestionuje swojej odpowiedzialności za skutki wypadku
komunikacyjnego, w następstwie którego małoletnia powódka doznała obrażeń ciała, jednakże wypłacona przez niego
dotychczas na jej rzecz kwota zadośćuczynienia w wysokości 13.500 zł jest w pełni adekwatna do doznanej przez nią
krzywdy i uszczerbku na zdrowiu. Wyższa natomiast kwota zadośćuczynienia, a jakiej domaga się obecnie powódka,
będzie już nadmierna.
Sąd ustalił co następuje:
W dniu 26 maja 2010 r. małoletnia powódka A. M. (1) podróżowała jako pasażerka w samochodzie osobowym marki
V. (...) o nr rej. (...) na trasie pomiędzy miejscowościami N. i R.. Małoletnia siedziała na tylnej kanapie pojazdu,
w dziecięcym foteliku przypiętym pasami bezpieczeństwa. Samochód prowadziła M. S., a obok niej miejsce na
przednim fotelu pasażera zajmowała matka małoletniej powódki – M. M.. W pewnym momencie M. S. nie zachowując
bezpiecznej odległości od jadącego z przodu samochodu ciężarowego marki M. (...) o nr rej. (...) i nie obserwując
w sposób należyty drogi, doprowadziła do wypadku komunikacyjnego uderzając w tył poruszającego się przed nią
pojazdu, w momencie, gdy prawidłowo wykonywał on manewr skrętu w lewo.
W następstwie zaistniałego wypadku małoletnia powódka A. M. (1) doznała obrażeń ciała w postaci urazu głowy oraz
złamania trzonu kości ramiennej prawej i z miejsca zdarzenia przetransportowana została do Szpitala (...) w O. na
Oddział Kliniczny (...) Dziecięcej, z którego wypisana została w dniu 31 maja 2010 r. W dniu 28 maja 2010 r. małoletnia
poddana została zabiegowi operacyjnemu polegającemu na zespoleniu śródszpikowym odłamów kostnych drutami
K trzonu kości ramiennej prawej, po którym to zabiegu kończynę unieruchomiono w gipsie ramiennym na okres 6
tygodni. Następnie małoletnia kontynuowała leczenie i rehabilitację w warunkach domowych. W dniu 8 lipca 2013
r. A. M. (1) poddana został kolejnemu zabiegowi operacyjnemu w znieczuleniu ogólnym, polegającemu na usunięciu
metalu zespalającego kość.
Z opinii biegłego chirurga-ortopedy wynika, że małoletnia A. M. (1) doznała wygojonego obecnie złamania trzonu
kości ramiennej prawej, które spowodowało u niej powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%,
a co zgodne jest z punktem 113a tabeli schorzeń pourazowych (Dz. U. 234, poz. 1974) i adekwatne do doznanych
obrażeń z uwzględnieniem faktu, że obrażenia dotyczą prawej kończyny górnej u osoby praworęcznej. Obrażenia te
były dość rozległe i wymagały stabilizacji operacyjnej odłamów. Unieruchomienie w gipsie prawej kończyny górnej
spowodowało niedogodności w codziennej obsłudze i miało wpływ na posługiwanie się kończyną, a co utrzymywało
się jeszcze przez okres kilkunastu tygodni po zdjęciu gipsu. Fakt pozostawania metalu miał również wpływ na
posługiwanie się kończyną. W ocenie biegłego rokowanie na przyszłość co do powrotu funkcji kończyny jest pozytywne
i nie wskazuje na odległe następstwa wypadku. Na chwilę obecną leczenie ortopedyczne oraz rehabilitacja zostały już
zakończone.
Małoletnia powódka po zabiegu operacyjnym oraz w okresie unieruchomienia kończyny wymagała opieki osób
trzecich co najmniej przez okres 6-10 tygodni w czasie utrzymywania unieruchomienia gipsowego i w pierwszych
tygodniach po jego usunięciu. Leczenie powódki po urazie było przeprowadzone prawidłowo i obecnie nie ma ono
wpływu na skutki obrażeń.
Wyrokiem Sadu Rejonowego w Nidzicy z dnia 28 października 2010 r. w sprawie II K 321/10 M. M. uznana została
za winną popełnienia czynu z art. 177 § 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i skazana na karę 1 roku i 6
miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. (bezsporne)
W dniu 7 lipca 2010 r. M. M. zgłosiła szkodę w Towarzystwie (...) S.A. domagając się wypłacenia zadośćuczynienia
na rzecz małoletniej powódki. W dniu 16 września 2010 r. pozwany przyznał małoletniej powódce świadczenie
odszkodowawcze tytułem zadośćuczynienia w kwocie 13.500 zł. W następstwie wniesionego przez matkę małoletniej
powódki odwołania pozwany pismem z dnia 19 stycznia 2011 r. odmówił wypłacenia zadośćuczynienia w wyższej
kwocie.
dowód: zeznania świadków: M. S. (k. 80v), J. M. (k. 80v-81), M. M. (k. 87-88), akta szkodowe nr: (...), opinia biegłego
z zakresu chirurgii (k. 87-88)
Sąd zważył co następuje:
W ocenie Sądu powództwo zasługuje częściowo na uwzględnienie.
W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawała kwestia odpowiedzialności pozwanego (...) S.A. V. (...) w W.
za skutki zdarzenia komunikacyjnego z dnia 26 maja 2010 r. w następstwie którego małoletnia powódka A. M. (1)
doznała obrażeń ciała, a której pozwany nie kwestionował, wskazując, że jest to odpowiedzialność na zasadzie ryzyka
wynikająca z przepisów art. 436 § 1 kc w zw. z art. 435 § 1 kc.
Kwestią wymagającą wyjaśnienia pozostało zatem to w jakiej wysokości zadośćuczynienie powinno zostać wypłacone
przez pozwanego na rzecz powódki, w tym czy wypłacona dotąd przez ubezpieczyciela do rąk matki małoletniej
powódki kwota 13.500 zł jest wystarczająca i czyni zadość doznanej przez małoletnią krzywdzie, czy też powinna ona
zostać powiększona o kwotę żądaną obecnie pozwem, ewentualnie o kwotę niższą.
Rozstrzygając powyższą kwestię Sąd miał na uwadze przepisy art. 445 kc i uwzględnił takie okoliczności jak doznany
na przez małoletnią uszczerbek na zdrowiu – określony na 11%, przebieg procesu jej leczenia i rehabilitacji, jego
długotrwałość, stopień skomplikowania i realnie odczuwane przez małoletnią ból i cierpienie. Zauważyć należy,
iż doznane przez małoletnią A. M. (1) obrażenia ciała, w tym zwłaszcza obrażenia prawej kończyny górnej, były
dość rozległe i skutkowały koniecznością przeprowadzenia na kilka dni po zdarzeniu zabiegu operacyjnego w
znieczuleniu ogólnym, a następnie unieruchomienia zoperowanej kończyny w opatrunku gipsowym ramiennym na
okres 6 tygodni. Dla małoletniej A. M. (2), która w chwili wypadku miała niespełna 2 lata, było to niewątpliwie
bardzo trudne, traumatyczne wręcz zdarzenie, a którego konsekwencją był jej pobyt w szpitalu, oderwanie od sobie
znanego środowiska, odczuwany ból i cierpienie, które towarzyszyły jej przez okres wielu tygodni. Biorąc pod uwagę
wiek małoletniej powódki stwierdzić można, iż odczuła ona skutki i następstwa wypadku dużo bardziej niż osoba
dorosła, choćby dlatego, iż z reguły dzieci mają dużo niższy próg bólu niż dorośli, jak również dlatego, iż trudno
jej było wytłumaczyć co się wydarzyło i dlaczego cierpi, a także dlaczego nie może swobodnie poruszać rączką.
Oboje rodzice małoletniej powódki zgodnie podali, iż dziewczynka po wypadku stała się niespokojna, przestraszona
i często narzekała na ból rączki, mając obawy żeby nią swobodnie poruszać, nawet po zdjęciu gipsu. Dodatkową
dolegliwość dla małoletniej stanowiło to, iż jest ona osobą praworęczną, w związku z czym unieruchomienie w
opatrunku gipsowym prawej właśnie ręki i włożenie w nią na okres blisko 3 lat metalowego zespolenia, powodowało
ograniczoną ruchliwość kończyny, a w którym to czasie powódka nie mogła swobodnie funkcjonować, bawić się czy
przez wiele tygodni wykonywać przy sobie tak prostych czynności jak jedzenie i ubieranie się, wymagając opieki
oraz zaangażowania innych osób. Fakt pozostawania metalu miał również wpływ na posługiwanie się kończyną,
tym bardziej że małoletnia nawet do chwili obecnej bardzo ostrożnie i z pewnymi obawami posługuje się ręką, a co
potwierdził nawet w swojej opinii przeprowadzający badanie małoletniej biegły chirurg-ortopeda. Nie można również
wykluczyć faktu, iż leczenie ortopedyczne mogło opóźnić nieco rozwój ruchowy małoletniej i spowodować, iż pewnych
czynności nauczyła się ona później niż jej rówieśnicy. Małoletnia powódka po zabiegu operacyjnym oraz w okresie
unieruchomienia kończyny wymagała intensywnej opieki osób trzecich co najmniej przez okres 6-10 tygodni w czasie
utrzymywania unieruchomienia gipsowego i w pierwszych tygodniach po jego usunięciu.
Ponadto w dniu 8 lipca 2013 r. A. M. (1) poddana została kolejnemu zabiegowi operacyjnemu w znieczuleniu ogólnym,
a polegającego na usunięciu zespolenia z prawego przedramienia, co wiązało się dla niej po raz kolejny z odczuwaniem
bólu, strachem oraz innymi dolegliwościami fizycznymi.
W tym stanie rzeczy uznać należy, iż wypłacona dotychczas przez pozwanego na rzecz małoletniej powódki kwota
13.500 zł tytułem zadośćuczynienia nie rekompensuje w pełni doznanej przez nią w następstwie wypadku krzywdy.
Zgodnie z opinią biegłego chirurga-ortopedy leczenie powódki po urazie było przeprowadzone prawidłowo i obecnie
nie ma ono wpływu na skutki doznanych przez nią obrażeń. W związku z tym Sąd nie znalazł podstaw, aby
zgodnie ze stanowiskiem strony pozwanej uwzględnić tę okoliczność przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia i jej
ewentualnym miarkowaniu.
W świetle powyższych ustaleń Sąd uwzględnił w całości powództwo w zakresie żądania uzupełnienia zadośćuczynienia
za doznaną krzywdę i zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej powódki A. M. (1) kwotę 11.500 zł tytułem
uzupełnienia wypłaconej dotąd przez ubezpieczyciela kwoty zadośćuczynienia, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia
31 października 2010 r. do dnia zapłaty. (punkt I wyroku). W ocenie Sądu dopiero łączna kwota 25.000 zł stanowić
będzie odpowiednią kwotę zadośćuczynienia dla małoletniej powódki za doznaną krzywdę, ból i cierpienie, spełniając
przy tym swoją funkcję kompensacyjną. Kwota ta nie będzie przy tym nadmierna ani wygórowana.
O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 359 § 1 i 2 kc oraz art. 481 § 1 i 2 kc, mając na uwadze fakt, iż ustawowa
przedstawicielka małoletniej powódki z żądaniem podwyższenia kwoty wypłaconego zadośćuczynienia zwróciła się do
pozwanego w odwołaniu od decyzji we wrześniu 2010 r.
Sąd nie znalazł natomiast podstaw, aby uwzględnić drugie z żądań pozwu związane z ustaleniem odpowiedzialności
pozwanego wobec powódki na przyszłość za skutki zdarzenia komunikacyjnego z dnia 26 maja 2010 r. Małoletnia
na chwilę obecną zakończyła bowiem proces leczenia ortopedycznego i rehabilitację, nie odczuwa poważniejszych
dolegliwości, a uszkodzone w wypadku przedramię powraca stopniowo do pełnej sprawności. Dodatkowo, z opinii
sporządzonej przez biegłego chirurg-ortopedę wynika, że rokowanie na przyszłość co do powrotu funkcji kończyny
jest pozytywne i nie wskazuje na odległe następstwa wypadku. W tym stanie rzeczy nie ma podstaw, aby przyjąć,
iż małoletnia A. M. (1) wymagała będzie w przyszłości kontynuowania leczenia bądź rehabilitacji z powodu obrażeń
doznanych w następstwie wypadku. Z tego powodu Sąd oddalił powództwo w tym zakresie, o czym orzeczono w
punkcie II wyroku.
W punkcie III wyroku Sąd na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc oraz § 2 ust. 1 i § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz opłacania przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustalonego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490
t.j.) zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2634,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2400,00
zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
W punkcie IV wyroku Sąd, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 254 ze zm.) w zw. z art. 98 § 1 kpc, nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz
Skarbu Państwa kwotę 538,79 zł tytułem kosztów procesu, od uiszczenia których powódka była zwolniona.