12 POSTANOWIENIE z dnia 2 listopada 1999 r. Sygn. Ts 77/99

12
POSTANOWIENIE
z dnia 2 listopada 1999 r.
Sygn. Ts 77/99
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Wiesław Johann
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Bożeny
K.Ł. w sprawie zgodności art. 188 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. – Prawo
spółdzielcze (tekst jednolity z 1995 r. Dz.U. Nr 54, poz. 288 ze zm.) z art. 77 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej z 2 czerwca 1999 r. zarzucono naruszenie art. 77
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, jednakże nie sprecyzowano przedmiotu zaskarżenia.
Skarżąca wskazała, iż zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego dla W.-P. z 20 maja 1996 r.
(sygn. akt VIII P. 1006/96) została przywrócona do pracy w Spółdzielni Inwalidów “Ś” w
związku z nieuzasadnionym rozwiązaniem umowy o pracę przez tę Spółdzielnię. Za czas
pozostawania bez pracy zostało jej przyznane wynagrodzenie. Skarżąca uznała, iż
odprowadzenie od kwoty tego wynagrodzenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od
osób fizycznych narusza jej prawa.
Zarządzeniem sędziego z 29 czerwca 1999 r. pełnomocnik skarżącej został wezwany
do uzupełnienia braków formalnych, w szczególności poprzez dokładne wskazanie przepisów
ustawy lub innego generalnego aktu normatywnego, w stosunku do których skarżąca domaga
się stwierdzenia niezgodności z konstytucją wraz z podaniem uzasadnienia. W stanowiącym
odpowiedź na to wezwanie piśmie pełnomocnika skarżącej poza wskazaniem, iż art. 188 § 2
ustawy z dnia 16 września 1982 r.– Prawo spółdzielcze (tekst jednolity z 1995 r. Dz.U. Nr 54,
poz. 288 ze zm.) jest niezgodny z art. 77 Konstytucji RP, w dalszym ciągu nie określono na
czym niezgodność ta polega. Zarządzeniem z 25 sierpnia 1999 r. pełnomocnik skarżącej
został ponownie wezwany, aby podał argumenty przemawiające za niezgodnością
zakwestionowanego przepisu z Konstytucją.
W piśmie z 8 września 1999 r. w dalszym ciągu nie określono na czym owa
niezgodność polega.
W tym stanie rzeczy należy uznać, iż skarżąca nie uzupełniła w terminie braków
formalnych przedłożonej skargi konstytucyjnej.
Niezależnie od powyższej okoliczności trzeba podkreślić, iż art. 77 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej określa prawo każdego do wynagrodzenia szkody wyrządzonej
przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej. Takim organem władzy
publicznej na pewno nie jest Spółdzielni Inwalidów “Ś”, będąca adresatem roszczeń
skarżącej. W związku z powyższym w niniejszej sprawie zarzut naruszenia art. 77
Konstytucji RP i tak należałoby uznać za oczywiście bezzasadny.
Biorąc pod uwagę powyższe względy uzasadniona jest odmowa nadania dalszego
biegu skardze konstytucyjnej.