II SZKOLNA DEBATA OKSFORDZKA

II SZKOLNA DEBATA
OKSFORDZKA
Motto:
Cała sztuka mówienia, cała jej moc przekonywania opiera się na
trzech zasadach:
Okazać, Ŝe to jest prawda, czego bronimy;
Zjednać przychylność słuchaczy;
Tak poruszyć umysły, jak sprawa wymagaCyceron
Data debaty: marzec 2010
Gimnazjum z Przecławia
kontra
Gimnazjum z Wielopola Skrzyńskiego
Teza:
Umysłu ludzkiego nie da się skrępować.
Ks. J.Popiełuszko – 25.09.1983
Kontrteza
: Umysł ludzki łatwo da się skrępować.
II SZKOLNA DEBATA
OKSFORDZKA
Motto:
Cała sztuka mówienia, cała jej moc przekonywania opiera się na
trzech zasadach:
Okazać, Ŝe to jest prawda, czego bronimy;
Zjednać przychylność słuchaczy;
Tak poruszyć umysły, jak sprawa wymagaCyceron
Data debaty: marzec 2010
Gimnazjum z Przecławia
kontra
Gimnazjum z Wielopola Skrzyńskiego
Teza:
Prawdą jest, Ŝe wprowadzenie stanu
wojennego było koniecznością.
Kontrteza :
Nieprawdą jest, Ŝe wprowadzenie
stanu wojennego było koniecznością.
Idea debat Oksfordzkich narodziła się w 1823 r. na Uniwersytecie
w Oxfordzie w Wielkiej Brytanii. Od tego czasu, do dnia dzisiejszego,
działa tam nieprzerwanie Unia Debatancka, której polem aktywności są
dyskusje dotyczące bieŜących problemów społeczno-politycznych.
O efektywności tego typu „pojedynków" moŜe świadczyć fakt, Ŝe
wychowankami Unii było wielu polityków, naukowców, przedsiębiorców,
wśród nich m.in. William Gladstone, wieloletni premier Wielkiej Brytanii,
czy Bill Clinton, były prezydent USA. O atrakcyjności tej idei moŜe
świadczyć równieŜ fakt, Ŝe od momentu powstania Unii Debatanckiej
pomysł debat oksfordzkich spotkał się z wielką Ŝyczliwością licznych
środowisk akademickich i licealnych na całym świecie.
Podstawową cechą debaty oksfordzkiej jest polemika dwóch
druŜyn na temat danej tezy. KaŜda z nich za pomocą róŜnych
argumentów broni albo atakuję słuszność tezy ( stąd druŜyny zwane są
albo opozycją, albo propozycją). Najczęstszym tematem debat
oksfordzkich są tematy społeczno-polityczne, które są dobierane tak,
aby obie ze stron mogły dysponować równorzędnymi argumentami.
Debata odbywać się moŜe w dwóch systemach. Pierwszy z nich polega na
tym, Ŝe strony dyskutujące tuŜ przed samą debatą losują stronę jaką
przyjdzie im zajmować. Jest to trudniejszy sposób prowadzenia
dyskusji jednak o wiele lepiej ukazuję umiejętności debatujących.
Drugim zaś system polega na tym, iŜ obie druŜyny o wiele wcześniej
losują swoje stanowiska. Dzięki temu debata jest bardziej widowiskowa,
gdyŜ kaŜda z druŜyn ma duŜo czasu na przygotowanie swoich linii
argumentacyjnych.
Zasady debaty oksfordzkiej są następujące:
1. Dyskutują ze sobą dwie trzyosobowe druŜyny, zwolennicy i przeciwnicy tezy;
2. W kaŜdej z druŜyn następuje podział funkcji: mówca pierwszy daje ogólny zarys
argumentacji, drugi rozwija szczegółowo wybrane wątki, trzeci natomiast zajmuje
się zbiciem argumentów przeciwnika;
3. Zwolennicy tezy definiują problem; - zaczynają- to strona propozycji, potem głos
zabierają zwolennicy opozycji.
4. Przedstawiciele stron występują naprzemiennie, począwszy od pierwszego mówcy
po stronie tezy;
5. Czas kaŜdego z dwóch pierwszych mówców jest ograniczony do 3 minut, trzeci
dysponuje 4 minutami;
6. Po wypowiedzi ostatniego z mówców debata zostaje zamknięta, a jurorzy
podejmują decyzję o przyznaniu jednej z druŜyn zwycięstwa; decyzja jurorów jest
rozstrzygająca i ostateczna;
7. Jurorzy uzasadniają publicznie swą decyzję, a w swej ocenie odnoszą się do
kunsztu retorycznego uczestników i celności zastosowanej argumentacji;
9. Debatą kieruje, otwiera ją i zamyka marszałek debaty, Nie ma on prawa
uczestniczenia w dyskusji - jest osobą bezstronną.
10. Marszałek debaty ma prawo odebrać głos, a nawet usunąć z sali dyskutanta,
który narusza przyjęte formy grzecznościowe;
11. Marszałek powołuje sekretarza debaty, który przedstawia reguły debaty. Jego
zadaniem jest pomiar czasu i sygnalizowanie dzwonkiem, Ŝe czas wypowiedzi został
przekroczony, prowadzi on takŜe dokumentację debaty i informuje mówców o
pozostałym im czasie na wystąpienie.
12. W czasie wygłaszanej mowy przeciwnicy mogą zgłaszać uwagi i pytania do mówcy,
ale tylko za jego zgodą. Dzieje się to w następujący sposób: przeciwnik unosi lewą
rękę do góry i informuje - "Pytanie" albo "Uwaga", mówca moŜe udzielić głosu
pytającemu (mówiąc "Proszę") lub nie (mówiąc "Dziękuję"). W przypadku zgody na
wtrącenie czas mówcy wydłuŜa się o czas zabrany przez pytającego; wtrącenia nie
powinny przemieniać się w wymianę zdań - odpowiedziawszy na zastrzeŜenie
polemisty mówca kontynuuje swoje wystąpienie;
14. Uczestnicy debaty zwracają się do siebie per "Pani, Panie", kaŜda z wypowiedzi
powinna zacząć się od grzecznościowego zwrotu w kierunku marszałka i publiczności
np. "Panie Marszałku (Pani Marszałek), Szanowna Publiczności..."
REGUŁY OCENIANIA
1. KaŜdy pojedynek sędziuje co najmniej 2 jurorów.
2. Punktacja jury jest sumą punktacji poszczególnych jurorów, z
których kaŜdy ma do dyspozycji tę samą pulę punktów.
3. Jury ocenia całość zespołu debatanckiego za:
• wierność tematowi,
• przygotowanie argumentacji
• umiejętność reagowania na argumentację strony przeciwnej.
Punkty przyznane w ten sposób grupie (przez poszczególnych
sędziów) mnoŜone są przez regulaminową liczbę jej członków, czyli
przez 3.
4. Jury ocenia poszczególnych zawodników za:
• wartość retoryczną,
• umiejętność stosownego zachowania się
• wypełnienie zadania naleŜącego do mówcy.
Punkty przyznane kaŜdemu z mówców (przez poszczególnych
sędziów) sumują się w wynik grupy.
5. Ostateczna punktacja druŜyny ustalana jest przez dodanie
wyników uzyskanych wedle zasad określonych w ustępach
3 i 4.
6. W przypadku, gdyby obie druŜyny uzyskały tę samą liczbę punktów
o zwycięstwie decydować będzie przewaga uzyskana na poziomie
poszczególnych kryteriów, przy czym sprawdza się to wedle
następującej
kolejności:
wierność
tematowi,
przygotowanie
argumentacji, wypełnienie zadania mówcy, wartość retoryczna,
umiejętność reagowania, umiejętność stosownego zachowania się.
Sprawdzanie trwa, aŜ do znalezienia kryterium, przy ocenie którego
jedna z druŜyn uzyskała więcej punktów. W przypadku, gdyby dla
wszystkich kryteriów punktacja obu druŜyn była identyczna jury
losuje zwycięzcę.
7. Po kaŜdej debacie przedstawiciel jury wskazuje zwycięzcę
i krótko uzasadnia wobec druŜyn i publiczności werdykt.
8. Decyzja jury jest zawsze ostateczna.