ycie i działalność - Parafia św. Andrzeja Boboli

Życie i działalność
Andrzej Bobola urodził się w 1591 r. Prawdopodobnie 30 listopada (nie zachowała się metryka chrztu). W
dawnej Polsce istniał zwyczaj nadawania imion tych świętych, w których dniu dziecko przyszło na świat.
Taka zasada sprawdza się w przypadku rodzeństwa Andrzeja Boboli. Nie znamy imienia matki. Ojciec
prawdopodobnie nazywał się Krzysztof lub Mikołaj. Wiadomo, że pochodził z Małopolski. Wiele wskazuje,
że urodził się w Strachocinie koło Sanoka. W tradycji tej miejscowości mieszkańcy wskazują wzgórze
zwane Bobolówką, gdzie stał dom rodzinny Andrzeja Boboli. Mimo, że brak jest dokładnych informacji o
rodzicach Andrzeja, jednak sposób, w jaki wychowali syna, świadczy o ich wielkiej zacności. Dowodem
troski o katolickie wychowanie i wykształcenie syna był fakt, że w 1606 r. oddali go do szkół jezuickich,
do kolegium w Braniewie, gdzie ukończył pięcioletni kurs odpowiadający naszej szkole średniej. W 1611
r. jezuici bez większych trudności przyjęli go do zakonu. Rozpoczął tam nowicjat, który trwał dwa lata.
Andrzej Bobola został tam poddany autentycznej próbie: pełnił posługi w kolegium, usługiwał chorym w
szpitalu w Wilnie, odbył pielgrzymkę żebraczą w okolicach Wilna, na placu miejskim uczył ludzi prawd
wiary i zasad życia chrześcijańskiego.
W lipcu 1613 roku Andrzej złożył śluby wieczyste ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Przeniósł się do
Kolegium Akademickiego w Wilnie i studiował przez trzy lata filozofię. Następny etap w życiu Andrzeja to
praca dydaktyczna w Braniewie i Pułtusku. Po dwuletniej pracy nauczycielskiej rozpoczął studia
teologiczne, które ukończył w maju 1621 roku. Rok ten jest szczególnie ważny, ponieważ otrzymał
święcenia subdiakonatu i diakonatu. Data święceń kapłańskich zbiegła się z kanonizacją założyciela
zakonu jezuitów Ignacego Loyoli. W tym samym dniu biskup Eustachy Wołowicz wyświęcił Andrzeja na
kapłana. Konstytucja Towarzystwa Jezusowego wymagała od kapłanów po ukończeniu studiów
publicznego złożenia ślubów wieczystych. Śluby te poprzedzała roczna próba. W przypadku Andrzeja
Boboli próba trwała 4 lata. W tym czasie Andrzej Bobola pracował w Nieświeżu i w Wilnie. W ciągu tego
czasu przełożeni zanotowali u niego wzrost miłości do bli¥niego, prostotę i otwartość w postępowaniu,
umiłowanie do ubóstwa i przywiązanie do zakonu. Pozytywnie oceniono ducha modlitwy, pokorę,
posłuszeństwo, skromność i zachowanie reguł. Zgodnie zwracano uwagę na bystrość umysłu, dobre
wykształcenie trze¥wość sądów, zdolności kaznodziejskie ponad przeciętną miarę, zdolności
administracyjne i wielki dobroczynny wpływ na ludzi. Jedyną wadą, którą zauważyli to skłonność do
nagłych wybuchów zniecierpliwienia.Uroczystość złożenia publicznych ślubów odbyła się 2 czerwca 1630
r. w Kościele Św. Kazimierza w Wilnie. Po uroczystej profesji Andrzej został przełożonym w Bobrujsku
nad Berezyną, gdzie pracował wśród pozbawionej dotąd opieki duszpasterskiej garstki Polaków. W latach
1633-1635 przebywał w Płocku. W 1936 r. przeniesiono go do Warszawy i powierzono mu zaszczytne
stanowisko kaznodziei. W latach 1638-1642 z woli przełożonych Andrzej przebywał w Łomży, gdzie był
dyrektorem szkoły i kaznodzieją. W 1642 r. przeniesiono Andrzeja Bobolę do kolegium w Pińsku. Kilka
razy opuszczał Pińsk, by latem 1652 r. powrócić tu na stałe. Urządzał tu wyprawy misyjne między
Pińskiem a Janowem Poleskim. Obchodząc te ziemie wstępował do wiejskich lepianek, nauczał ludzi
katechizmu, wskazywał jak mają żyć, udzielał chrztu, sakramentu małżeństwa, spowiadał, udzielał
komunii świętej. Szczególna troską otaczał młodzież, dużo wysiłku poświęcał prawosławnym. Do
największych sukcesów pracy misyjnej Andrzeja należy zaliczyć przejście na katolicyzm dwóch wsi:
Błandycze i Udrożyn. Prawosławni nazywali go "duszochwatem", a katolicy "łowcą dusz" i "apostołem
Pińszczyzny". Za takie owoce pracy misyjnej przyszło Andrzejowi zapłacić cenę najwyższą. Na Polesiu
trwało powstanie kozackie. Dnia 16 maja 1657 r. Kozacy przybyli do Janowa Poleskiego i urządzili rze¥
Żydów i katolików. Ze szczególną gorliwością poszukiwali Andrzeja Boboli, jako wielkiego szkodnika,
który spowodował odstępstwo wielu ludzi od prawosławia. Ksiądz Andrzej próbował się schronić, jednak
Kozacy dopadli go i rozpoczęli okrutną kaźń. Najpierw próbowali namawiać go na wiarę prawosławną.
Namowy nie odniosły skutku, wobec tego obnażyli go, przywiązali do płotu i skatowali nahajkami. Otarty
z odzienia, pokryty sińcami, ciągnięty przez konie, wśród szyderstw został zakatowany w centrum
miasteczka.
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 2 March, 2017, 06:57