sprawozdanie roczne 2008

Sprawozdanie roczne z działalności Fundacji Fabryka UTU
za rok 2008
§ 1.
Fundacja Fabryka UTU
Siedzibą Fundacji jest miasto Toruń.
ul. Ducha Św. 19/2
87-100 Toruń
KRS 0000282500, data wpisu KRS: 11.06.2007r.
REGON: 340319669
§ 2.
Zarząd Fundacji:
Małgorzata Malak, Przewodniczący Zarządu, Ul. Wspólna 29/11, 61-479 Poznań
Natalia Płaczek, Zastępca Przewodniczącego Zarządu, ul Wawrzyniaka 8, 62-010 Pobiedziska
Katarzyna Jankowska, Sekretarz Zarządu, Ul. 3 maja 18A, 11 – 730 Mikołajki
Marcin Chyliński, Członek Zarządu, Ul. Jagiełły 4/11 10 – 127 Olsztyn
Anna Goślicka, Członek Zarządu, Ul. Złota 20, 87 – 100 Toruń
Dominika Rypa, Członek Zarządu, ul. Łęgi 5/85, 86-300 Grudziądz
§ 3.
Cele statutowe Fundacji:
a) tworzenie programów społeczno – edukacyjnych, służących reintegracji społecznej,
wyrównywaniu szans, promocji kultury, współpracy międzynarodowej i ekologii;
b) wspieranie społecznej aktywności obywateli, w szczególności: dzieci, młodzieży, kobiet, osób
niepełnosprawnych, uzależnionych, chorych psychicznie, bezdomnych, bezrobotnych,
migrantów;
c) propagowanie postaw tolerancji i przeciwdziałanie postawom dyskryminacji wobec innych
kultur, religii, narodowości; zwalczanie postaw rasistowskich i szowinistycznych;
d) działanie na rzecz polityki równych szans, pokoju i poszanowania praw człowieka;
e) działanie na rzecz ochrony środowiska naturalnego, ekologii i różnorodności kulturowej, w
szczególności wspieranie kultur rdzennych;
f) działanie na rzecz promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez
pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy;
g) działanie wspomagające rozwój gospodarczy, w szczególności rozwój przedsiębiorczości
społecznej;
h) działanie na rzecz budowy i umacniania społeczeństwa obywatelskiego;
i) wszechstronny rozwój osób zaangażowanych w proces animowania lokalnych społeczności i
grup zmarginalizowanych;
j) tworzenie systemu szkoleń dla osób i grup podejmujących i umacniających inicjatywy
społeczne i kulturalne na rzecz lokalnego środowiska;
k) działania na rzecz swobodnego dostępu do informacji, edukacji, w tym także edukacji
europejskiej, doradztwa i pomocy w zatrudnieniu;
l) działanie na rzecz upowszechniania i ochrony równych praw kobiet i mężczyzn;
m) propagowanie kultury fizycznej, wszechstronnej rekreacji oraz alternatywnego stylu życia,
wolnego od używek;
n) wspieranie niekomercyjnych przejawów kultury i sztuki;
o) tworzenie programów edukacji twórczej dla dzieci i młodzieży;
p) promowanie idei ochrony dóbr kultury.
§ 4.
Zasady, formy i zakres działalności statutowej z podaniem realizacji celów statutowych, a
także opis głównych zdarzeń prawnych w jej działalności o skutkach finansowych:
I.
Projekt EkoMurale zrealizowany w okresie od 09.05.2008 r. do 22.07.2008 r.,
dofinansowany przez Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko –
Pomorskiego, Koszty, związane z realizacja projektu: 6 500 zł.
Zakładanymi celami projektu „EkoMurale“ były:
1. Twórcza aktywizacja młodzieży z toruńskich szkół gimnazjalnych i licealnych
2. Stworzenie murali i innych form malarstwa ściennego o tematyce ekologicznej
3. Poszerzenie wiedzy uczestników projektu z zakresu ochrony środowiska naturalnego i
proekologicznego stylu życia
4. Zapoznanie uczetników projektu z toruńskim środowiskiem artystycznym, zajmującym się
realizacjami z zakresu malarstwa ściennego
Zakładanymi rezultatami projektu „EkoMurale“ były:
1. Stworzenie plenerowej galerii ekomurali - sztuki promującej proekologiczny styl życia,
zwracającej uwagę na środowisko naturalne
2. Wzbogacenie wiedzy uczestników na temat ekologii i ochrony środowiska naturalnego
3. Rozwój zdolności manualnych osób biorących udział w warsztatach plastycznych
Podczas realizacji projektu osiągnięte zostały następujące cele:
1. Dzięki udziałowi w projekcie młodzież ze szkół gimnazjalnych i licealnych mogła spędzić dwa
pierwsze tygodnie wakacji w interesujący, aktywny i twórczy sposób. Kilkoro uczestników było
mieszkańcami Przedmieścia Bydgoskiego. Ze wzgłedu na wyjazdy wakacyjne lub pracę w
projekcie nie uczestniczyli wychowankowie toruńskiego Centrum Interwencyjnego.
2. Warsztaty ekologiczne poszerzyły wiedzę uczestników z zakresu ochrony środowiska
naturalnego, odpowiedzialnych
zachowań
konsumenckich, codziennych
czynności
przyczyniających się do zmniejszenia efektu cieplarnianego - pilnego problemu naszej
cywilizacji
3. Warsztaty plastyczne z zakresu malarstwa ściennego pozwoliły wykorzystać zdobytą wiedzę
teoretyczną w praktyczny sposób. Umożliwiły uczetnikom zapoznanie z różnymi technikami
malarstwa ściennego. Dały okazję do zmierzenia się z malarstwem wielkoformatowym. Dzięki
projektowi osoby uczestniczące w warsztatach mogły zrealizować własne projekty pod opieką
doświadczonych artystów.
4. Wizyta na Wydziale Sztuk Pięknych z art. mal. prof. UMK Krzysztofem Pitułą oraz spotkanie
z artystami Galerii Rusz umożliwiły uczestnikom bezpośredni kontakt z toruńskimi twórcami
zajmującymi się malarstwem ściennym. Uczestnicy mogli osobiście porozmawiać z artystami,
zadać pytania, zdobyć informację na temat tajników ich pracy i stosowanych przez nich
rozwiązań. Spotkania te również twórczo wpłynęły na uczestników, inspirując ich do pracy nad
własnymi muralami, wprowadziły artystyczną atmosferę.
Realizacja zadania rozpoczęła się od rozpowszechnienia informacji o projekcie na terenie
Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, w szkołach gimnazjalnych i licealnych, lokalnej prasie oraz na
stronie internetowej Fundacji Fabryka UTU.
Ze względu na ilość zgłoszeń i zainteresowanie projektem zwiększyliśmy liczbę uczestników
dzieląc wszystkie chętne do udziału w EkoMurale osoby na dwie grupy - pierwszotygodniową oraz
drugotygodniową. Jednocześnie działania w obrębie danych grup ułożyliśmy w bardziej zwarty,
skumulowany sposób.
Każda grupa uczestników brała udział najpierw w warsztatach dotyczących ekologii oraz ochrony
środowiska naturalnego. Następnie młodzież miała okazję do bezpośredniego spotkania się
z przedstawicielami toruńskiego środowiska artystycznego. Kolejnym etapem pracy grup było
przystąpienie do wykonania projektów, oddanie ich do akceptacji przez dyrekcję Ogrodu
Zoobotanicznego oraz realizacja prac plastycznych w przestrzeni Ogrodu.
Grupa I
Pierwszego dnia uczestnicy wzięli udział w spacerze edukacyjnym z pracownikiem Ogrodu
Zoobotanicznego, podczas którego mogli zapoznać się z przestrzenią Ogrodu Zoobotanicznego,a także
znaleść miejsce na własne realizacje plastyczne.
Następnie odbyły się warsztaty ekologiczne i z zakresu ochrony środowiska naturalnego prowadzone
przez Fundację Pracownia Na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju. Zdobyta podczas tych zajęć wiedza i
umiejętności zostały później wykorzystane w realizacjach murali.
Drugiego dnia młodzież uczestnicząca w projekcie udała się wraz z opiekunami na spotkanie z art.
mal. prof. UMK Krzysztofem Pitułą, na Wydziale Sztuk Pięknych. Podczas tej wizyty uczesnicy mieli
okazję zobaczyć wraz z oprowadzającym po Wydziale profesorem Pitułą wystawy sprawozdawcze,
odwiedzić pracownie malarstwa ściennego i inne miejsca zazwyczaj nieudostępnione do zwiedzania.
Po wizycie na Wydziale Sztuk Pięknych uczestnicy udali się do Ogrodu Zoobotanicznego gdzie mogli
samodzielnie wybrać miejsce na realizację własnych pomysłów i projektów murali, następnie
uczestniczyli w warsztatach z zakresu historii, rodzaii oraz technologii malarstwa ściennego.
Kolejny dzień przeznaczony był na pracę nad projektami murali, udzielanie korekt, nanoszenie
poprawek na projekty oraz zgodne z zasadami technologii malarstwa ściennego przygotowanie
miejsca do realizacji projektów. Tego dnia również przygotowane przez uczestników projekty zostały
przedstwione do akceptacji dyrekcji Ogrodu Zoobotanicznego.
Następne dwa dni upłynęły na pracy nad realizacją projektów murali opracowanych przez
uczestników. Cały czas nad działaniami młodzieży czuwali doswiadczeni prowadzący warsztaty, służąc
pomocą i radą oraz udzielając korekt.
Grupa II
Podczas pierwszego spotkania uczestnicy wzięli udział w spacerze edukacyjnym z pracownikiem
Ogrodu Zoobotanicznego oraz w warsztatach z zakresu ekologii i ochrony środowiska naturalnego
prowdzonych przez Polską Akcję Humanitarną.
Następnego dnia odbyły się warsztaty dotyczące technologii i rodzai malarstwa ściennego oraz
spotkanie z twórcami Galerii Rusz, którzy również poprowadzili zajęcia warsztatowe.
Trzeciego dnia młodzież uczestnicząca w projekcie rozpoczęła pracę nad projektami własnych murali.
Ukończone projekty zostały przedstwione dyrekcji Ogrodu Zoobotanicznego do akceptacji.
Kolejne dwa dni upłynęły na realizacji projektów murali, którą koordynowali prowadzący warsztaty
plastycy.
Powstałe podczas warsztatów prace plasyczne w formie malarstwa ściennego utworzyły
plenerową galerię ekomurali na terenie toruńskiego Ogrodu Zoobotanicznego, która jest otwarta przez
cały rok.
7 lipca 2008 odbył się uroczysty wernisaż, podczas którego zostały wręczone dyplomy dla wszystkich
uczestników i upominki od firmy Rekopol oraz rozdane pocztówki z przedstwieniami prac plastycznych
powstałych w ramach projektu EkoMurale. Imprezę uświetnił również występ Mateusza Waleriana oraz
Klaun KOKO i pokaz filmu :Łąka Zielonka“.
Podczas trwania działań warsztatowych informacje o projekcie pojawiały się na bierząco w
witrynie internetowej Fundacji Fabryka UTU, gdzie została również utworzona internetowa galeria
EkoMurali.
Partnerami projektu byli:
- Ogród Zoobotaniczny - udostępnienie przestrzeni do działań warsztataowych
- Firma Rekopol - sponsor upominków dla uczestników
- Polska Akcja Humanitarna - pomoc przy prowadzeniu warsztatów
- Fundacja Pracownia Zrównoważonego Rozwoju - pomoc przy prowadzeniu warsztatów
1. W projekcie EkoMurale wzięły udział 24 osoby, z czego 22 osoby przystąpiły do realizacji prac
plastycznych – w formie pracy samodzielnej lub grupowej, dwie osoby zrezygnowały z udziału w
projekcie do końca.
2. Warsztaty odbywające się w ramach projektu prowadzone były przez:
- Dorotę Michalską - z Fundacji Pracownia Zrównoważonego Rozwoju - warsztaty z zakresu
ochrony środowiska i ekologii
- Dominikę Rypę - z Polskiej Akcji Humanitarnej - warsztaty z zakresu ochrony środowiska i
ekologii
- Iwonę Szpak - dokotorantkę Zakładu Malarstwa, na Wydziale Sztuk Pięknych UMK - warsztaty
plastyczne
- Joannę Monikę Górską - z Galerii Rusz - warsztaty plastyczne
Łącznie w projekcie zatrudnione były 4 osoby prowadzące.
3. Nad projektami graficznymi, zamieszczaniem i aktualizowaniem informacji na stronie internetowej
Fundacji Fabryka UTU pracował Łukasz Jakielski.
4. Przy projekcie pracowało 12 wolontariuszy:
- Joanna Wrzeszcz - z Polskiej Akcji Humanitarnej - pomoc przy warsztatach z zakresu ochrony
środowiska i ekolologii
- Krzysztof Ślebioda z Fundacji Pracownia Zrównoważonego Rozwoju - pomoc przy warsztatach
z zakresu ochrony środowiska i ekologii
- Marta Kokorzycka - rozwieszanie plakatów, rozpowszechnianie ulotek
- Tomasz Błaszczak - pomoc przy przygotowaniach do realizacji projektu
- Rafał Góralski - pomoc podczas warsztatów plastycznych
- Marcin Chyliński - pomoc przy przygotowaniach do realizacji projektu oraz
podczas warsztatów plastycznych
- Artur Kokorzycki - oprawa artystyczna wernisażu
- Mateusz Walerian - oprawa artystyczna wernisażu
- pracownicy Ogrodu Zoobotanicznego - 4 osoby
5. Na wernisaż wystawy i otwarcie plenerowej galerii EkoMurali przybyło około 70 osób ( uczestnicy
projektu, rodzice i opiekunowie, pracownicy Ogrodu Zoobotanicznego oraz goście )
6. Jako efekt działań projektowych w Ogrodzie Zoobotanicznym powstała plenerowa galeria ekomurali
- 8 realizacji, na którą składają się murale:
- w ptaszarni - woliera wąsali
- przedstawienie kakadu, między wolierami ptaków
- przedstawienie malarskie pawia przy wejściu do budynku
- w herpetarium - stanowisko tamarynek
- w generałówce - „Ptasie drzewo“
- kompleksowa realizacja murali na domku, ogrodzeniu i wybiegu surykatek
- zespół murali na ogrodzeniu Ogrodu Zoobotanicznego od strony zachodniej
- zespół murali na ogrodzeniu Ogrodu Zoobotanicznego od strony wschodniej
7. Zostało wydrukowanych i rozwieszonych:
- 60 plakatów B2 - z czego 26 zostało wywieszonych na słupach ogłoszeniowych, a pozostałe w
szołach, dozwolonych miejscach publicznych, na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika
- 300 plakatów A3 - rozwieszonych w szkołach, dozwolonych miejscach publicznych oraz na
terenie Uniwersytetu Mikołaja Kopernika
8. Wydrukowano i rozpowszechniono
- ulotki składane z programem projektu - 400
- ulotki w formie wizytówek, zapraszające na wernisaż - 500
- pocztówki z muralami, powstałymi w ramach projektu - 405
9. Informacja o projekcie „EkoMurale“ pojawiła się w lokalnej prasie, telewizji, radiu oraz na stronach
internetowych ( 14 artykułów ) :
- GazetaWyborcza, 13.06.2008, „Ekologiczna Sztuka na Bydgoskim“
- Nowości, 23.05.2008, „Z pędzlem i farbą wśród zwierząt“
28.06.2008, „ Surykatki podgryzają kostki“
- Gazeta Pomorska, 25.06.2008 „Ruszyły EkoMurale - sztuka i ekologia“
- Ikar, Toruński informator kulturalno - artystyczny, nr 7/59/2008
- TV Toruń, 05.07.2008, w wydaniach „Aktualności toruńskich“ o godzinie: 17:45; 20:00; 21:00
- Radio Pik, 04.07.2008
- bydgoskie.blox.pl
- www.zoo.torun.pl/
- www.koniczynka.org
- www.ekofora.pl
-
www.przyjazni-srodowisku.pl
www.komunalny.pl
www.poznajmylas.com.pl
www.fabrykautu.org
II.
Projekt ART BRUT – sztuka szlachetna i gorzka. Rozpoznanie i próby
osłodzenia, zrealizowany w ramach PROGRAMU Edukacja kulturalna i
upowszechnianie kultury, PRIORYTETU Edukacja kulturalna i kształcenie kadr
kultury ze środków pochodzących z Funduszu Promocji Kultury MKiDN, w
terminie od 05.05.2008 r. do 31.10.2008 r. Koszty, związane z realizacją
projektu: 38 442,38 zł, w tym z dotacji 24 895,55 zł, z finansowych środków
własnych: 6 083,83 zł, innych środków: 7 463,00 (darowizny, praca
wolontariuszy).
1. 19-20.06, 2008 - Ogólnopolska konferencja „Artysta niepełnosprawny i jego prawa” –
Płock
1. 14.07.2008 - Warsztat integrujący dla uczestników pleneru, Płock
2. 15-20.07.2008 - Ogólnopolski plener artystyczny w Orzechowie Morskim
3. 16-31.08.2008– Wernisaż (16.08.) oraz wystawa prac poplenerowych w Poznaniu, Squat
„Rozbrat”
4. 03-24.09.2008 – Wernisaż (03.09.) i wystawa praca poplenerowych, odsłona II w Muzeum Etnograficznym w Toruniu
5. 11-29.10.2008 - Wernisaż (11.10) i wystawa prac poplenerowych, odsłona III w Galerii
„Oto ja” w Płocku
6. 04.10.2008 – Warsztat kończący projekt, Płock
Projekt wedle założenia miał ogólnopolski zasięg oddziaływania. Udział w nim wzięło wielu artystów,
teoretyków, kuratorów i studentów szkół artystycznych z kilku miast Polski.
Ogólnopolska konferencja zatytułowana „Artysta nieprofesjonalny i jego prawa” poprzez kampanię w
mediach i Internecie miała szeroki charakter. Udział w konferencji wzięli także dyrektorzy i
przedstawiciele placówek opiekuńczych, w których na co dzień mieszka wielu niepełnosprawnych
artystów. Przytoczono konkretne przykłady i starano się szukać rozwiązań i odpowiedzi. Poruszono
kwestie praw autorskich, które wciąż pozostają sporne i często brakuje jednoznacznych odpowiedzi. W
ramach projektu powstały materiały pokonferencyjne, które dołączono do katalogu wystawy.
W trakcie trwania projektu na bieżąco prowadzono akcję promocyjno – informacyjną w mediach i w
Internecie. Rekrutacji uczestników pleneru towarzyszyły warsztaty artystyczne, które wykazały
potrzeby indywidualnego doboru materiałów dla każdego z twórców. Rekrutacji posłużyły też
kwestionariusze osobowe, które okazały się w tym przypadku ważne i pomocne, chociażby ze względu
na zróżnicowany stan zdrowia psychicznego czy fizycznego uczestników pleneru.
W ramach projektu „ART BRUT – sztuka szlachetna i gorzka. Rozpoznanie i próby
osłodzenia.” stworzone zostały bardzo dobre warunki do pracy artystycznej, artystom udostępniono
zakupione specjalistyczne materiały oraz pracownię; atmosfera sprzyjała szczerym wzajemnym
relacjom zarówno w trakcie pleneru, jak i podczas samych warsztatów.
W dniach 15-20 lipca miał miejsce artystyczny plener integracyjny w Orzechowie Morskim, na którym
artyści stworzyli wiele nieszablonowych i ciekawych prac z nurtu art brut. Wydarzenia z pleneru
zostały uwiecznione na materiale filmowym, prezentowanym podczas wernisaży szerokiej publiczności.
Powstałe na plenerze prace zostały zaprezentowane podczas objazdowych, dwutygodniowych wystaw
w trzech miastach: Poznaniu, Toruniu i w Płocku; w wernisażach udział wzięli sami artyści i twórcy
prezentowanych prac. Aranżacja i przygotowanie wystawy stało się wyzwaniem dla biorących udział w
projekcie studentów szkół artystycznych oraz kuratorów sztuki.
Całe działanie miało wedle założeń charakter wielopłaszczyznowy: uczestnikami przedsięwzięcia było
wielu artystów z Domów Pomocy Społecznej, tworzący uczestnicy warsztatów terapii zajęciowej,
artyści profesjonalni, twórcy chorzy psychicznie, studenci szkół artystycznych, a także kuratorzy
wystaw (studenci Muzealniczych Studiów Kuratorskich UJ w Krakowie), którzy mieli okazję zapoznać
się z nieco innym rodzajem pracy z artystą oraz tworzywem, jakim jest wystawa. Ponadto już w
początkowej fazie wdrażania projektu zawiązane zostało Partnerstwo na Rzecz Sztuki Surowej,
skupiające 3 miasta-ośrodki: Poznań (Galeria „tak”), Toruń (Fundacja Fabryka UTU, Muzeum
Etnograficzne) oraz Płock (Stowarzyszenie Edukacyjno – Artystyczne „Oto ja”, Galeria OTO JA).
W ramach projektu stworzono jak najlepsze warunki do rozwijania aktywności twórczej i kreatywności.
Projekt „ART BRUT – sztuka szlachetna i gorzka. Rozpoznanie i próby osłodzenia.” wniósł
ciekawe doświadczenia do edukacji studentów szkół artystycznych i kuratorów wystaw. Ponadto
przyczynił się do dokładniejszego wglądu w nurt sztuki art brut, w Polsce, silnie marginalizowanej,
spychanej do „rezerwatu sztuki ludowej” i wciąż funkcjonującej poza oficjalnym obiegiem sztuki.
Wydany katalog prac poplenerowych, przetłumaczony na język angielski pozwoli na promocję polskich
artystów art brut w galeriach poza granicami kraju.
W przypadku katalogu prac poplenerowych – ze względu na koszt zostaliśmy zmuszeni do zmiany
ilości egzemplarzy i wspólna decyzją – aby nie umniejszyć jakości druku (m.in. papier kredowy) –
Partnerstwo zmniejszyło nakład do 500 egzemplarzy.
Projekt „ART BRUT – sztuka szlachetna i gorzka. Rozpoznanie i próby osłodzenia.”
zakładało współpracę 3 partnerów - zawiązane zostało Partnerstwo na Rzecz Sztuki Surowej,
skupiające 3 miasta-ośrodki: Poznań (Galeria „tak”), Toruń (Fundacja Fabryka UTU, Muzeum
Etnograficzne) oraz Płock (Stowarzyszenie Edukacyjno – Artystyczne „Oto ja”, Galeria OTO JA).
Partnerzy podzielili się zadaniami, których realizacja kontrolowana była podczas licznych partnerskich
spotkań w poszczególnych miastach. W momentach kulminacyjnych spotkania miały częstotliwość
zebrań cotygodniowych. Zawiązane partnerstwo zamierza w przyszłości kontynuować współpracę.
Ogólnopolska konferencja zatytułowana „Artysta nieprofesjonalny i jego prawa” poprzez kampanię w
mediach i Internecie miała szeroki charakter. Udział w konferencji wzięli także dyrektorzy i
przedstawiciele placówek opiekuńczych, w których na co dzień mieszka wielu niepełnosprawnych
artystów. Konferencja naświetliła sytuację w jakiej często znajdują się nieprofesjonalni twórcy, których
niewiedza i brak wykształcenia często bywa wykorzystywana przez osoby postronne na niekorzyść
samych artystów. W ramach projektu powstały materiały pokonferencyjne wraz z katalogiem
wystawy. Odpowiedzialne za te część zadania było płockie Stowarzyszenie Edukacyjno – Artystyczne
„Oto ja” czyli gospodarz konferencji.
W trakcie trwania projektu prowadzono na bieżąco akcję promocyjno – informacyjną w mediach i w
Internecie. Każdy z partnerów prowadził działania w tym zakresie w swoim regionie, aczkolwiek w
porozumieniu z innymi. W drugiej połowie czerwca miała miejsce rekrutacja potencjalnych
uczestników pleneru spośród mieszkańców Domów Opieki Społecznej oraz osób udzielających się w
różnego rodzaju twórczych świetlicach. Jednocześnie odbywały się warsztaty artystyczne, które
posłużyły rozpoznaniu sytuacji ogólnej i możliwości twórców. Rekrutacji posłużyły tez kwestionariusze
osobowe, ważne ze względu na zróżnicowany stan zdrowia psychicznego czy fizycznego uczestników
pleneru. Za kwestie rekrutacji odpowiedzialna była Fundacja Fabryka UTU i Stowarzyszenie
Edukacyjno – Artystyczne „Oto ja”.
W ramach projektu „ART BRUT – sztuka szlachetna i gorzka. Rozpoznanie i próby
osłodzenia.” zakupiono dobrej jakości sprzęt do prac malarskich i artystycznych dla uczestników
pleneru i warsztatów. Wspólne warsztaty dla uczestników pleneru odbyły się 14 lipca i 4 października;
pierwszy miał charakter zapoznawczo – integrujący, drugi podsumowujący, a ich charakter pozostał
otwarty. Za warsztaty odpowiedzialna była przede wszystkim poznańska Galeria „tak”, ale także
toruńska Fundacja Fabryka UTU.
W dniach 15-20 lipca miał miejsce artystyczny plener integracyjny w Orzechowie Morskim, na którym
artyści stworzyli wiele nieszablonowych i ciekawych prac z nurtu art brut. Wydarzenia z pleneru
zostały uwiecznione na materiale filmowym, prezentowanym podczas wernisaży szerokiej publiczności.
Powstałe na plenerze prace zaprezentowano podczas objazdowych, dwutygodniowych wystaw w
trzech miastach: Poznaniu, Toruniu i w Płocku; w wernisażach udział wzięli sami artyści i twórcy
prezentowanych prac, a także działacze społeczni i rozmaici przedstawiciele środowisk lokalnych. W
aranżacji i przygotowaniu wszystkich trzech wystaw udział brali studenci szkół artystycznych oraz
przyszli kuratorzy sztuki (Muzealnicze Studia Kuratorskie UJ Kraków).
Całe działanie miało wedle założeń charakter wielopłaszczyznowy: uczestnikami przedsięwzięcia było
wielu artystów z Domów Pomocy Społecznej, tworzący uczestnicy warsztatów terapii zajęciowej,
artyści profesjonalni, twórcy chorzy psychicznie, studenci szkół artystycznych, a także kuratorzy
wystaw, którzy mieli okazję zapoznać się z nieco innym rodzajem pracy z artystą oraz tworzywem,
jakim jest wystawa.
Prace poplenerowe zostały zabezpieczone, zakonserwowane; część z nich trafiła do kolekcji
organizatorów (wedle umowy licencyjnej podpisanej z artystami), pozostałe prace wróciły do artystów.
Akcja promocyjno – informacyjna w mediach i w Internecie prowadzona była na bieżąco w trakcie
trwania projektu. Każdy z partnerów prowadził działania w tym zakresie w swoim regionie,
aczkolwiek zawsze w porozumieniu z pozostałymi partnerami.
Na temat realizowanego projektu ukazało się kilka artykułów w prasie w województwach:
mazowieckim, kujawsko-pomorskim i wielkopolskim. Na bieżąco pojawiały się elementy
sprawozdawcze z przebiegu działań na stronie wnioskodawcy (www.fabrykautu.org). Każda taka
informacja opatrzona była klauzula „Zrealizowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa
Narodowego”.
Każdemu wydarzeniu towarzyszyła określona identyfikacja wizualna, plakaty, zaproszenia i ulotki,
które także zawierały określoną klauzulę, a także katalog wystawy poplenerowej podsumowujący
działania.
III.
Projekt Młody Las w Obiektywie, zrealizowany w terminie 02.06.2008 –
06.12.2008, finansowany z Programu Młodzież w Działaniu DG Edukacja i
Kultura, koszty, związane z realizacją projektu: 3 980 euro.
Głównym tematem działania było stworzenie aktywnej pracowni twórczej, w której dzieci i młodzież
z Bydgoskiego Przedmieścia mogliby realizować swoje pomysły i rozwijać kreatywność. Ważnym
aspektem projektu było również to, aby utworzona świetlica promieniowała na środowisko lokalne i
aby przychodziły do niej także dzieci spoza domu dziecka. Artystyczne zadania z rozmaitych dziedzin
przeplatane były z lekcjami na temat współczesnej Europy, której integralną częścią jesteśmy. Po znawanie innych kultur, tworzenie postaw otwartych i tolerancyjnych, wykształcenie umiejętności
dialogu, a także po prostu dobra zabawa – to podstawowe cele tej nieformalnej edukacji. Na „lekcje” zapraszani byli rozmaici przedstawiciele danych środowisk, obywatele różnych narodowości, podróżnicy, którzy, jako swego rodzaju eksperci - przybliżali nam poszczególne tematy.
Celem licznych zajęć artystycznych było pobudzenie wyobraźni, rozwój kreatywności i nieszablono wego myślenia przy kładzionym równocześnie nacisku na terapeutyczne wartości tworzenia. Zajęcia
miały za zadanie przełamywać stereotypowe myślenie, uczyć współpracy i odpowiedzialności, wyrażania siebie i swoich potrzeb; przełamywania lęków i niepewności siebie. Odbyły się m.in. zajęcia z
fotografii, także w terenie z wykorzystaniem walorów okolicy, malowanie na szkle, rzeźba, działania
scenograficzne, warsztat sztuki street art i graffiti oraz warsztat tańca z ogniem - fireshow. Dzieciaki
przygotowały sobie wspólnie bal andrzejkowy i imprezę Halloween– ze scenografią i kostiumami. Zajęcia odbywały się po kilka godzin w tygodniu przez okres sześciu miesięcy; głównie w pomieszcze niach Domu Dziecka Młody Las w Toruniu. Łącznie udział w zajęciach wzięło ok. 90 osób. Ponadto
projekt został dostrzeżony w lokalnych mediach; kilkakrotnie pisała o nim Gazeta Wyborcza, pojawi ła się audycja w radio. Na przełomie listopada i grudnia odbyła się wystawa fotografii zrealizowa nych w projekcie przez wychowanków Młodego Lasu, zatytułowana „Bydgoskie to…”. Zdjęcia młodych autorów zawisły w witrynach sklepowych i rzemieślniczych Bydgoskiego Przedmieście; były
więc dostępne dla widzów 24 h na dobę, a sama wystawa cieszyła się dość dużym zainteresowaniem.
Twórcza świetlica mieściła się w Domu Dziecka „Młody Las” na Bydgoskim Przedmieściu, ale wiele
jej przedsięwzięć wychodziło „na zewnątrz”, jako zaproszenie do wzięcia udziału w zabawie i nauce
społeczności lokalnej, sąsiadów, dzieci z okolicznych podwórek. Głównymi uczestnikami warsztatów
artystycznych i zajęć z zakresu „edukacji europejskiej” - promujących postawę tolerancji wobec
innych kultur i tożsamości – byli przede wszystkim wychowankowie tejże placówki. Zasadniczym
dążeniem projektu było jednak także włączenie w działania dzieci i młodzież z lokalnej społeczności,
co też się po części udało osiągnąć. Poza tym sami wychowankowie Domu Dziecka nie cieszący się
zbyt dobrą opinią wśród lokalnej społeczności dzięki projektowi zyskali więcej sympatii i uznania.
W skład warsztatów wchodziły typowe zajęcia malarsko–rysunkowe w nietypowym jednak wydaniu
– innym niż nudnawe lekcje plastyki w szkołach, także - fotografia, elementy filmu czy teatru,
scenografia i kostiumy. Zależało nam na zaszczepieniu w tych młodych, często bardzo niepewnych
siebie ludziach kreatywności
i umiejętności radzenia sobie z rozmaitymi problemami w życiu codziennym. W związku z tym, że
wysiłek fizyczny jest elementem redukującym stres i poziom agresji wśród młodych ludzi - okresie
letnim i jesiennym odbyło się sporo działań na świeżym powietrzu, w rozległym Parku Bydgoskim.
Park stał się areną podczas warsztatów kuglarskich, zajęć sportowych oraz typowych zabaw
terenowych. Szczególny nacisk kładziony będzie na przygotowanie scenografii i kostiumów, gdyż
część z nich wystąpi później w filmie. Także dzieci, wraz z „produktami” własnej pracy wezmą
aktywny udział w filmie. Finałem zajęć będzie wystawa wykonanych prac połączona z wernisażem
fotografii dokumentującej zmagania młodych z artystyczną materią i w innych działaniach. Na
wystawę zaproszeni zostaną przedstawiciele lokalnej społeczności, lokalna prasa
i przedstawiciele organizacji pozarządowych. Premiera filmu przewidziana jest dopiero na drugą
połowę roku 2009.
Twórczy program jak też cykl spotkań z innymi kulturami Europy mam mieć charakter nieformalnej
edukacji, gdzie wszyscy uczą się od siebie wzajemnie, tworząc wspólnie i zespołowo. Każdy był trak towany jak swego rodzaju ekspert.
Do udziału w projekcie zostali zaproszeni najmłodsi mieszkańcy Bydgoskiego Przedmieścia w
Toruniu. W różnych warsztatach będzie mogło uczestniczyć ok. 30 – 40 osób, a na plan filmowy,
zajęcia w parku, pokazy i wystawę zaproszani byli mieszkańcy dzielnicy. Otwarte zajęcia artystyczne
w tym miejscu zachęcały do twórczego spędzania czasu wolnego.
Podczas warsztatów zachęcaliśmy do nauki języków obcych oraz do poznania Programu „Młodzież
w Działaniu”, co spotykało się z dobrym przyjęciem i zadawaniem wielu pytań. Informacje o projekcie były prezentowane w toruńskich mediach – mamy nadzieję, że dzięki temu zmieniło się nasta wienie społeczności lokalnej do mieszkańców domu dziecka.
Kontynuacja projektu jest przewidziana w ramach tworzenia dalszej części filmu, tym razem w kraju
Basków (Międzynarowowe Inicjatywy Mlodzieżowe – 2009), tak aby powstał dwujęzyczny produkt
wielokulturowy – film, w którym wystapią zarówno mieszkańcy Domu Dziecka „Młody las”, mieszkańcy Bydgoskiego Przedmieścia jak też mieszkańcy zielonego kraju Basków, razem podejmujący
temat dialogu i poszukiwania swego włsanego miejsca w dzisiejszym świecie. Premiera filmu przewidziana jest na koniec roku 2009.
Włączanie młodzieży z mniejszymi szansami to jedna z podstawowych kwestii projektu. Uczestniczyły w nim dzieci i młodzież z jednej z najbiedniejszych dzielnic Torunia. Mieszkańcy Bydgoskiego
Przedmiescia stawiają czoła nie tylko ubóstwu i bezrobociu, problemem jest również uzależnienie od
alkoholu i przemoc w rodzinie. Wszystko to bezpośrednio dotyka najmłodszych – ich szanse na wyrwanie się z zaklętego kręgu biedy są najmniejsze, to oni mają trudności w szkole i są najbardziej
podatni na złe wpływy. Pokazanie tym dzieciom alternatywnego sposobu spędzania czasu wolnego
jest niezbędne w ich prawidłowym rozwoju. Mmy nadzieję, że projekt pozytywnie wpisał się w ich
„światopogląd”.
IV.
Projekt Magazyn Przedsiębiorczej Filantropii WSPAK, zrealizowany w okresie
od 01.09.2008r. do 31.12.2008r., współfinansowany przez Ministerstwo Pracy
i Polityki Społecznej w ramach zadania publicznego zleconego Fundacji w ramach
Funduszu Inicjatyw Obywatelskich. Koszty, związane z realizacją projektu:
137 500,00 PLN, w tym 123 700,00 PLN z dotacji i 13 800,00 PLN z finansowych
środków własnych.
Celami realizowanego projektu były:
1. aktywizacja zawodowa i integracja społeczna grup marginalizowanych: bezdomnych, bezrobotnych, migrantów, niepełnosprawnych, ich opiekunów i innych, poprzez przygotowanie ich
do roli sprzedawców Magazynu WSPAK, będącego narzędziem do ich dalszego samodzielnego
rozwoju zarówno w sferze osobistej, jak i zawodowej, a także tworzenie dalszych programów
rozwoju dla sprzedawców,
2. szerzenie koncepcji przedsiębiorczej filantropii, aktywnych metod pomocy oraz ekonomii społecznej, poprzez treści zawarte w magazynie oraz kampanię społeczną w mass mediach, w
celu dotarcia do jak największej grupy odbiorców,
3. promowanie społecznej odpowiedzialności biznesu – nawiązywanie współpracy z firmami, które przeznaczą część swoich zysków na dalszy rozwój programów dla beneficjentów projektu,
zamieszczając swoje reklamy w magazynie.
Założone cele projektu zostały osiągnięte w następującym wymiarze:
Ad. 1.
Szkolenia przygotowujące do roli sprzedawców Magazynu WSPAK przeszło około 60 osób, tak jak
zaplanowano we wniosku. W załączeniu do sprawozdania znajdują się ankiety wypełnione przez
uczestników szkoleń (61 ankiet wypełnianych na wstępie szkolenia, 57 ankiet ewaluacyjnych,
wypełnianych po szkoleniu). Spośród osób przeszkolonych, 48 podpisało umowy o współpracy przy
sprzedaży Magazynu WSPAK (umowy także zostają załączone do sprawozdania). Czynną sprzedaż
podjęły 33 osoby (w załączniku znajduje się kopia dziennika sprzedawców WSPAK, w którym
odnotowany został odbiór sprzętu podstawowego w postaci kamizelek, toreb i identyfikatorów oraz
ilość pobranych i rozliczonych, tzn. sprzedanych egzemplarzy magazynu). Na etapie wnioskowania
zakładaliśmy, że czynną sprzedaż podejmie 30 osób. Przeprowadzono 206 godzin szkoleń z dziedziny
technik sprzedaży, rozwoju osobistego i pracy w grupie (dokładne tematy i terminy w załączonym
arkuszu excel oraz na listach obecności). Po szkoleniach odbywały się także zajęcia integracyjne,
podczas których sprzedawcy wymieniali się swoimi doświadczeniami i lepiej poznali siebie nawzajem.
Ogólną liczbę takich spotkań „po godzinach” szacujemy na 100 godzin. Chęć z jaką sprzedawcy
uczestniczą w zajęciach integracyjnych zrodziła pomysł na stworzenie klubu WSPAK, całodziennej
świetlicy aktywizacji zawodowej i rozwoju osobistego, która zostanie stworzona w toku dalszego
rozwoju projektu.
Do sprawozdania załączamy także ewaluację szkoleń, która przeprowadzona została przez głównego
trenera, Waldemara Dziwniela. Z analizy ankiet wynika, że szkolenia przyczyniły się do zdobycia przez
osoby marginalizowane nowych umiejętności, w szczególności umiejętność efektywnej sprzedaży
bezpośredniej Magazynu WSPAK, która będzie mogła być przez nich wykorzystana także w innych
formach działalności zarobkowej. Szkolenia przyczyniły się także do wzrostu poczucia własnej wartości
beneficjentów projektu, co zaowocowało tym, że już 4 osoby z przeszkolonej grupy podjęły stałą
pracę, a kolejnych 8 planuje założyć własną spółdzielnię socjalną. Wypowiedzi beneficjentów projektu,
dotyczące korzyści jakie czerpią z uczestnictwa w nim zostały utrwalone w reportażu przygotowanym
przez Pierwszy Program Polskiego Radia, załączonym do sprawozdania na płycie CD.
Magazyn WSPAK miał być sprzedawany na ulicach Warszawy, lecz podczas realizacji projektu
powstała koncepcja nawiązania współpracy ze spółką PKP Przewozy Regionalne, która wyraziła zgodę
na prowadzenie sprzedaży na terenie Dworca Centralnego w Warszawie. Na peronach rozstawione
zostały specjalnie oznakowane namioty, w których przechodnie mogli uzyskać informacje na temat
projektu, a sprzedawcy pobrać kolejne egzemplarze magazynu do sprzedaży. Dworzec okazał się
idealnym miejscem dla naszych początkujących sprzedawców ze względu na dużą ilość potencjalnych
kupujących, którzy chętnie nabywają WSPAK, aby zapoznać się z jego treściami podczas podróży.
Dzięki tej lokalizacji treści zawarte we WSPAK docierają do szerokiej grupy odbiorców z całego kraju.
Tak jak planowano projekt realizowany był obecnie tylko w Warszawie, ale zostały podjęte pierwsze
kroki, mające na celu wprowadzenie go na rynek toruński, gdzie rozpoczęła się już rekrutacja
przyszłych sprzedawców.
Sprzedawcy WSPAK otrzymują połowę ceny każdego ze sprzedanych egzemplarzy magazynu. Druga
połowa przeznaczana jest na koszty druku następnych numerów. Cena jednego egzemplarza wynosi 5
zł.
Najbardziej aktywni sprzedawcy podjęli obecnie nową formę sprzedaży. Odwiedzają punkty, takie jak
zakłady fryzjerskie, gabinety dentystyczne itp., w których ludzie czytają czasopisma w poczekalniach i
sprzedają właścicielom tych podmiotów większą ilość egzemplarzy magazynu w prenumeracie, dzięki
czemu wypracowują sobie stałych klientów. Ta forma działania przyczynia się także do integracji
środowiska beneficjentów projektu z sektorem biznesu i poszerza grono potencjalnych
reklamodawców, mogących wesprzeć Magazyn WSPAK oraz dalsze programy rozwoju dla jego
sprzedawców.
Ad. 2
Przeprowadzona została szeroka kampania społeczna, nagłaśniająca ideę WSPAK i ulicznej sprzedaży
gazet. Projekt spotkał się z ogromnym zainteresowaniem mediów. Informacje na jego temat
ukazywały się w prasie, telewizji i radio. Do sprawozdania załączamy płytę CD, na której znajdują się
programy wyemitowane przez TVN 24 i Superstację, reportaż radiowy Pierwszego Programu Polskiego
Radia, informacje, które podały Radio ESKA, VOXFM i Radio WAWA oraz artykuły, które ukazały się w
Gazecie
Wyborczej
(w
dodatku
toruńskim
oraz
warszawskim),
www.ngo.pl,
www.kampaniespoleczne.pl,
www.multiculti.org,
www.wiadomosci24.pl,
Życiu
Warszawy,
www.warszawa.pl, Gazecie Pomorskiej, Nowościach, www.gpmedia.pl, Magazynie Obywatel,
Obywatelskiej Agencji Informacyjnej, Press, Superstacji, Świecie Dziennikarstwa. Informacje na temat
projektu pojawiły się także w dziennikach Polska i Dziennik oraz w Antyradiu. Oto jak szacujemy liczbę
odbiorców kampanii przeprowadzonej w mediach:
PRASA
1. portal Gazeta.pl – ok. 3 200 000 internautów/ miesiąc. Gazeta Wyborcza TORUŃ (17 000
egz.) / WARSZAWA (100 000 egz.)
2. PRESS – nakład ok. 8 900 egz.
3. NOWOŚCI nakład – 36 000 egz.
4. Gazeta Pomorska – nakład 80 000 egz.
5. Życie Warszawy – ok. 70 000 egz.
TELEWIZJA
6. TV Superstacja – 12 700 widzów
7. tvn24.pl – ok. 160 000 widzów
PORTALE, SERWISY INTERNETOWE
8. portal ngo.pl – ponad 20 000 wizyt dziennie
9. portal: Obywatel – brak danych
10. PORTAL kampaniespoleczne.pl – brak danych
11. Obywatelska Agencja Informacyjna – brak danych
12. www.wiadomosci24.pl serwis internetowy; zarejestrowanych użytkowników – 15 700. w listopadzie 2008 r. na stronę zaglądało 904 000 unikalnych użytkowników!
13. serwis internetowy www.warszawa.pl – brak danych
14. serwis internetowy www.wiadomości.mediarun.pl – ok. 130 000 unikalnych użytkowników/
miesiąc
15. serwis internetowy www.kobieta50plus.pl – brak danych
16. serwis DZIENNIKARZE.INFO – ok. 120 000 użytkowników/ miesiąc
RADIO
17. radio ESKA – 600 000 słuchaczy dziennie
18. radio WAWA – 80 000 słuchaczy
19. Antyradio – brak danych
20. Program I Polskiego Radia - 800 000 słuchaczy dziennie
Po zsumowaniu liczba odbiorców w/w mediów wynosi 6 353 300 osób, z czego wynika, że informacja
o projekcie dotarła do planowanej grupy 1 mln osób, z czego jesteśmy niezmiernie zadowoleni.
Za pośrednictwem informacji medialnych w społeczeństwie promowana była idea przedsiębiorczej
filantropii, ekonomii społecznej i aktywnych metod pomocy osobom marginalizowanym.
Elementem kampanii społecznej były także plakaty, promujące projekt w liczbie 2000, które
eksponowane były na ulicach Warszawy, w witrynach sklepów, noclegowniach i jadłodajniach oraz na
klatkach schodowych. Plakaty miały na celu informowanie o projekcie zarówno potencjalnych
beneficjentów, jak ich przyszłych klientów.
Oprócz mediów masowych nośnikiem promowanych przez nas idei był sam Magazyn WSPAK oraz
strona internetowa www.wspak.org, która uruchomiona została na początku października 2008.
Na łamach Magazynu ukazały się artykuły na temat samych sprzedawców i form ich aktywizacji,
działalności Międzynarodowej Sieci Gazet Ulicznych, przedsiębiorstw społecznych, działających na
świecie, ciekawych projektów społecznych w Polsce i zagranicą, pozytywnych historii ludzi, którzy
podnieśli się po ciężkich doświadczeniach życiowych, ekologii, sztuki zaangażowanej społecznie i in.
Wszystkie numery WSPAK znajdują się w załączniku do sprawozdania.
Pierwszy numer magazynu WSPAK został wprowadzony na rynek w listopadzie, drugi w grudniu (nadal
jest sprzedawany), trzeci jest już wydrukowany, ale do sprzedaży przekazany zostanie pod koniec
stycznia, ze względu na fakt, że nie wyczerpał się jeszcze nakład numeru drugiego (w projekcie
założyliśmy sprzedaż trzeciego numeru już po zakończeniu realizacji projektu).
Gazetę drukowano w formacie 21x27 ze względu na funkcjonalność (łatwiejszy w sprzedaży ulicznej).
Dwa pierwsze numery wydrukowane zostały w liczbie 5000 egzemplarzy, a trzeci w liczbie 2500 (do
czytelników trafiło na razie około 5500 egzemplarzy magazynu – szczegółowy opis procesu sprzedaży
znajduje się w pkt. 2 szczegółowy opis wykonania zadania). Liczba odwiedzin na stronie
www.wspak.org wynosi obecnie 4870.
Ad.3
Zespół projektowy nawiązał kontakt z sektorem biznesu, który udzielił wsparcia finansowego i
organizacyjnego przy realizacji projektu. Spółka PKP Przewozy Regionalne umożliwiła sprzedaż WSPAK
na terenie Dworca Centralnego w Warszawie. W Magazynie ukazały się reklamy następujących firm:
Agencja Wydawniczo-Reklamowa Befine, Trias, Tuszyński Firma Fotograficzna, Przewóz Osób Paweł
Mońko, Arpa Event. Dochód z reklam w całości przeznaczony został na koszty związane z realizacją
projektu. Obecnie prowadzone są rozmowy z firmą brokerską Consus z Torunia na temat
strategicznego partnerstwa w dalszej realizacji projektu. Partner projektu Fabryka Motywacji, firma
szkoleniowa, zdecydował się kontynuować szkolenia sprzedawców w czynie społecznym. Podczas
realizacji projektu korzystaliśmy także z darmowych porad prawnych 3 różnych kancelarii prawniczych:
Kancelaria Leśnodorski Ślusarek i Wspólnicy, Kancelaria Radcy Prawnego Romana Kurek, Kancelaria
Radców Prawnych Malak. Firma Microsoft zobowiązała się do ofiarowania komputerów do powstającej
świetlicy sprzedawców WSPAK.
Podsumowując, w rezultacie realizacji zadania przeszkoleni zostali sprzedawcy magazynu WSPAK, z
których kilka osób powróciło na komercyjny rynek pracy, a pozostali w dalszym ciągu zajmują się
sprzedażą magazynu. Pozyskują oni stałych klientów i sprzedają prenumeraty. 8 osób planuje założyć
spółdzielnię socjalną , która zajmować się będzie sprzedażą magazynu, a w dalszej perspektywie
otworzy sklepik, w którym sprzedawać będzie produkty ofiarowywane przez firmy – sponsorów w
zamian za reklamy w gazecie. Wśród beneficjentów wzrósł poziom poczucia własnej wartości i
wykształcona została umiejętność efektywnej pracy zespołowej. Beneficjenci mają swój wkład w
dalszy rozwój projektu.
Dzięki działalności WSPAK podniesiona została świadomość społeczna w dziedzinie przedsiębiorczości
społecznej i społecznej odpowiedzialności biznesu. Wzmocnione zostały postawy tolerancji, dzięki
promowaniu pozytywnego wizerunku osoby marginalizowanej, która wychodzi ze swoich problemów,
dzięki programom aktywizacyjnym. Zespół projektowy nawiązał współpracę z sektorem biznesu, a
także z innymi organizacjami, które włączyły się w jego realizację.
Wydawcą Gazety została Fundacja Satoris, założona przez dziennikarkę Barbarę Kaznowską, która od
samego początku uczestniczyła w planowaniu i realizacji projektu. Fundacja Satoris zapewniła
uczestnictwo w przedsięwzięciu grupy doświadczonych dziennikarzy oraz wsparła realizację kampanii
społecznej w mediach. Fundacja Satoris zabezpieczyła także środki na koszty projektu, które nie
zostały przewidziane we wniosku złożonym do FIO. Caritas warszawski umożliwił przeprowadzanie
szkoleń w jednej ze swoich sal na ul. Krakowskie Przedmieście 62, a następnie na ul.Żytniej 3 w
Warszawie. Do rekrutacji beneficjentów włączyły się następujące placówki: Noclegownia dla Mężczyzn
Stowarzyszenia Monar-Markot, Stowarzyszenie Samopomocy Bursa im. H.Ch.Kofoeda, Dom dla
Bezdomnych "Betania" Wspólnoty Chleb Życia, Dom dla Osób Bezdomnych Stowarzyszenia
Monar-Markot, Ośrodek Readaptacji Społecznej PATRONAT Stowarzyszenia Penitencjarnego
PATRONAT, Noclegownia dla Bezdomnych Kobiet "Emaus" Wspólnoty Chleb Życia, Pensjonat Socjalny
"Św. Łazarz" Kamiliańskiej Misji Pomocy Społecznej, Schronisko "Przystań" i Dom Noclegowy dla
Mężczyzn "Przystań II" Caritas Archidiecezji Warszawskiej, Dom "Malwa I" Ośrodka Charytatywnego
"Tylko z Darów Miłosierdzia" i Schronisko Całodzienne Caritas Archidiecezji Warszawskiej, Schronisko
dla Bezdomnych Mężczyzn Towarzystwa Pomocy im. Św. Brata Alberta, Ośrodek "Dom" dla Ofiar
Przemocy w Rodzinie Stowarzyszenia Pomocy Bezdomnym, Praskie Centrum Pomocy Bliźniemu Noclegownia Stowarzyszenia Monar, Stowarzyszenie Pomcy Bezdomnym - Noclegownia dla
Bezdomnych, Wielopokoleniowy Dom Pomocy "Słoneczny" Fundacji Tarkowskich Herbu Klamry,
Stowarzyszenie Pomocy i Odnowy Miłości - Fundusz Pomocy
Bezrobotnym, Bezdomnym i Niepełnosprawnym - Noclegownia dla Bezdomnych, Schronisko "Don
Orione" Czarna, Centrum Pomocy Rady Naczelnej PKPS, OPS Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy,
OPS Dzielnicy Wola, OPS Dzielnicy Bielany, OPS Dzielnicy Ursynów, OPS Dzielnicy Bemowo i in. oraz
Klasztor Ojców Bonifratrów – Jadłodajnia Św.Ryszarda Pampurii, Klasztor Braci Mniejszych Kapucynów
– Kuchnia dla Ubogich, Kamiliańska Misja Pomocy Społecznej - Punkt Wydawania Żywności "Św.
Marta", Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia - Stołówka dla Ubogich, Zgromadzenie Sióstr Misjonarek
Miłości - Punt Wydawnia Żywności, Mokotowskie Hospicjum Św. Krzyża - Jadłodajnia i Punkt Pomocy
Osobom Bezdomnym, Punkt Wydawania Posiłków "Zdrowie Trzeźwość" Fundacji Tarkowskich Herbu Klamry.
Dzięki realizacji projektu wypracowany został model działania gazety ulicznej w Polsce w ramach
obowiązującego prawa, który przenoszony będzie do innych miast w Polsce. (szczegóły, dotyczące
wypracowanych rozwiązań w pkt.2 szczegółowy opis wykonania zadania). Nawiązany został kontakt z
Europejskim Centrum Przedsiębiorczości, które jest zainteresowane stworzeniem dużego projektu
parasolowego, w ramach którego gazeta wprowadzona zostanie do innych miast (w planie Wrocław,
Kraków, Katowice, Trójmiasto).
Na początku realizacji projektu przeprowadzona została rekrutacja pracowników i zatrudniono
Koordynatora Projektu, Specjalistę ds. PR i Fundraisingu, Koordynatora Sprzedaży, Trenera, Księgową,
Sekretarza Redakcji i Kierowcę. Ze względu na ograniczone środki zadania nie zatrudniono grafika i
administratora strony internetowej, lecz przekazano te zadania agencji reklamowej, która zgodziła się
na obniżenie stawek ze względu na społeczny charakter przedsięwzięcia. Redaktor Naczelna
magazynu wykonuje swoją pracę jako wolontariusz Fundacji.
Zespół projektowy natychmiast przystąpił do rekrutacji beneficjentów. Zaczął odwiedzać noclegownie
w Warszawie i okolicach i przekonywać bezdomnych do przyjazdu na warsztaty sprzedaży
bezpośredniej i rozwoju osobistego. Na początku zespół napotkał trudności z motywowaniem
potencjalnych beneficjentów do udziału w projekcie. Wielu z nich pokazywało certyfikaty z różnych
szkoleń, twierdząc, że co kilka dni przyjeżdżają do nich przedstawiciele różnych organizacji i
zapraszają na szkolenia, z których nic nie wynika. Niemniej jednak, zachętą do podjęcia współpracy ze
WSPAK jest perspektywa szybkiej możliwości zarobienia pieniędzy.
Przygotowanie sal szkoleniowych było bardzo trudnym zadaniem z uwagi na koszty wynajmu lokali w
Warszawie (od 3 tys zł na miesiąc za mały lokal) oraz termin (możliwe są tylko długie okresy
wynajmu). Zespół projektowy prowadził rozmowy z Urzędem Dzielnicy WOLA, Ochota, Śródmieście,
lecz zakończyły się one decyzją odmowną. Podjęta została decyzja o wynajęciu sali poza Warszawą.
Lokal odpowiedni cenowo i funkcjonalnie znaleziony został w Pruszkowie. Natychmiast rozpoczął się
remont lokalu. Tymczasem pierwsze spotkania integracyjne (rozmowy, budowanie zaufania, wstępne
warsztaty teoretyczne) odbywały się w prywatnym domu redaktor naczelnej, Barbary Kaznowskiej.
Chętni z warszawskich i okolicznych noclegowni musieli mieć zapewniony transport na te spotkania.
Barbara Kaznowska użyczyła w tym celu swojego prywatnego samochodu-mikrobusu, a chętnych
dowoził, zatrudniony specjalnie w tym celu Kierowca. Spotkania odbywały się w godzinach
popołudniowych w Kaniach Helenowskich pod Warszawą od połowy września do końca października.
W tym czasie trwał remont sali. Zakupione zostało wyposażenie i odzież dla sprzedawców.
W pierwszym etapie realizacji projektu nawiązane zostały obiecujące kontakty z kilkoma firmami
(PriceWaterhouseCoopers, Johnson&Johnson, Fundacja TP SA, ORLEN, Philip Morris, L’Oreal,
Microsoft), ale wszystkie odmówiły wsparcia projektu z uwagi na problemy wizerunkowe (skupienie się
na problemach osób bezdomnych, budzących negatywne skojarzenia, co utwierdziło nas w
przekonaniu o konieczności przeprowadzenia kampanii społecznej. Jedyną firmą, która zasiliła kwotą 5
000 zł konto Fundacji Satoris, która wsparła realizację projektu, była Grupa Sobieski. Microsoft,
natomiast, obiecał przekazać komputery i oprogramowanie dla Klubu WSPAK, który powstaje przy
punkcie wydawania gazet na Dworcu Centralnym. W wyniku prowadzonej kampanii społecznej w
numerze drugim i trzecim udało nam się zamieścić reklamy pierwszych firm, które zdecydowały się
wesprzeć projekt (lista w pkt.1).
Rozesłane zostały oferty patronackie do następujących mediów: Gazeta Wyborcza, Dziennik,
Superekspres, FAKT, TVN oraz do wydawcy pism kobiecych BAUER. Bauer odmówił „ze względów
wizerunkowych”, TVN nie odpisał na ofertę, Fakt i Superekspres odrzuciły propozycję. W przypadku
Gazety Wyborczej i Dziennika rozmowy nadal trwają. Niemniej jednak, nawet bez oficjalnego
patronatu medialnego, projekt i tak wzbudził ogromne zainteresowanie mediów, głównie młodych
dziennikarzy, wrażliwych na sprawy społeczne i otwartych na światowe trendy. Skupiliśmy się zatem
na informowaniu mediów bezpośrednio o podejmowanych działaniach i małych sukcesach, którym
powinny poświęcić uwagę. Jak widać w zamieszczonym wyżej zestawieniu, relacji było wiele.
W październiku uruchomiona została strona internetowa www.wspak.org, która jest stale
rozbudowywana i udoskonalana. Znajduje się na niej moduł wideo i radiowy.
Zostały zaprojektowane, wydrukowane i rozwieszone plakaty, informujące o projekcie w liczbie 2000.
Realizacją szkoleń, w tym przygotowaniem materiałów szkoleniowych zajął się partner projektu,
Fabryka Motywacji.
Szkolenia pierwszych kandydatów, dowożonych z różnych noclegowni w Warszawie, odbywały się w
wydzielonych pomieszczeniach prywatnego domu red. Barbary Kaznowskiej do momentu, w którym
Krystynie Wojtkiewicz, specjalistce ds. PR i fundraisingu udało się pozyskać do współpracy Caritas
Archidiecezji Warszawskiej. Ze względu na możliwość prowadzenia szkoleń w tak korzystnej lokalizacji
(ul. Żytnia w Warszawie), wynajęte i wyremontowane sale w Pruszkowie przeznaczone zostały na cele
magazynowe, gdzie przechowywane są namioty handlowe, odzież, materiały szkoleniowe i kolejne
nakłady WSPAK. Największa liczba szkoleń odbyła się w grudniu ponieważ z biegiem czasu zaczęło
pojawiać się coraz więcej chętnych, do których informacja docierała „pocztą pantoflową” od osób już
zaangażowanych, którzy opowiadali znajomym o korzyściach merytorycznych i finansowych, jakie
czerpią z projektu.
Rekrutacja prowadzona była przez cały okres realizacji projektu, gdyż pierwsi chętni szybko stracili
zapał do pracy. Zespół projektowy odbywał wieczorne wizyty w noclegowniach prawie codziennie,
gremialne prezentacje, rozwieszane były plakaty na mieście. Powoli zaczęło pojawiać się coraz więcej
kandydatów. Wielu przekonało się do uczestnictwa dzięki możliwości zjedzenia obiadu w trakcie
szkolenia i perspektywie mile spędzonego dnia w ciepłym wnętrzu. Kolejni chętni pojawiali się za
namową osób już sprzedających. Do projektu zgłaszają się osoby przedsiębiorcze, ale przede
wszystkim takie, które są bezdomne od krótkiego czasu. Sprawdza się prognoza Międzynarodowej
Sieci Gazet Ulicznych, że najlepszymi akwizytorami sprzedawców są ci, którzy już pracują. Bezdomni
to pierwsza grupa docelowa, którą się zajęliśmy, gdyż to do niej skierowane są gazety uliczne na
całym świecie.
Początkowy okres pozyskiwania kandydatów na sprzedawców magazynu WSPAK był trudny ze
względu na dużą nieufność środowiska ludzi bezdomnych. Spotkania informacyjne wyglądały
następująco: pierwsze było z kierownictwem placówek w celu zapoznania z Akcją
Przedsiębiorczej Filantropii WSPAK, następne dotyczyło bezpośrednio bezdomnych. Były to spotkania
w ciągu całego dnia (miejsca tzw. wydawek: śniadania, obiady, kolacje) oraz wieczorne w godz. 18 21, kiedy mieszkańcy wracają na nocleg. Na spotkaniu były zapisywane osoby chętne do przyjścia na
szkolenie bezpłatne organizowane przez Fundację.
Z osób, które wysłuchały prezentacji zgłaszało się ok. 10 % chętnych. Na samo szkolenie przychodziło
ok. 50 % wcześniej zapisanych osób, co uważamy za bardzo dobry wynik. Środowisko osób
wykluczonych społecznie generuje bardzo dużo lęków i to utrudnia pierwsze kontakty. Na przełomie
października i listopada 2008 r. sytuacja zaczęła się zmieniać. Wiadomości wśród osób bezdomnych
rozchodzą się szybko ("pocztą pantoflową”) i te dobre i te złe. Nasza akcja została przyjęta pozytywnie
i takie też wieści szły dalej. Więc w kolejnych miejscach, które odwiedzaliśmy osoby były wstępnie
zorientowane. Jednoczesna akcja plakatowania Warszawy oraz kampania w mediach również
nagłaśniała projekt. To zaczęło przynosić coraz lepsze efekty. Więcej osób zgłaszało się na szkolenia i
więcej po nich pozostawało podpisując umowę o współpracy z fundacją. Nasilenie zainteresowania
pracą przy sprzedaży gazety zaobserwowaliśmy na przełomie listopada i grudnia 2008 r.
Z uwagi na potrzebę rozszerzenia rekrutacji o rencistów i niepełnosprawnych nawiązane zostały
robocze kontakty z Ośrodkami Pomocy Społecznej. Jest ich w W-wie 22. Nawiązaliśmy współpracę z
16: do każdego ośrodka po osobistej rozmowie z kierownikiem wysłaliśmy mail o projekcie i
ogłoszenie o poszukiwaniu sprzedawców do wywieszenia na ścianie. W ten sposób zgłosiło się kilka
osób, ale większość zniechęciło ryzyko utraty renty socjalnej.
Podjęliśmy próbę współpracy z dwoma Ośrodkami dla Uchodźców: w Strzeniówce i Mosznej. Czeczeni
– bo to głównie oni przebywają w tych ośrodkach – są wg opinii kierowników tych placówek zbyt
nieprzystosowani do polskich realiów i niegotowi do takiego wyzwania, jakim jest praca na ulicy. W
perspektywie mamy jednak współpracę z ośrodkami, które prowadzą szkolenia dla uchodźców w
Warszawie.
Innym cennym sprzymierzeńcem jest dyrektor Departamentu Polityki Społecznej. Dzięki współpracy z
nim rozpoczęły się prace nad rozruchem spółdzielni socjalnej dla ośmiu najbardziej rzetelnych
kolporterów WSPAK.
W toku rekrutacji okazało się, że najchętniej w sprzedaż gazety ulicznej angażują się bezdomni.
Namioty handlowe sprzedawców WSPAK stanęły na Dworcu Centralnym, który okazał się wspaniałym
punktem zarówno do promocji, jak i kolportażu gazety.
Prace redakcyjne przebiegały bez większych problemów. Redakcja mieści się w prywatnym domu
redaktor B. Kaznowskiej, teksty nadchodzą e-mailem od profesjonalnych i doświadczonych
dziennikarzy z różnych miast, skład robi profesjonalne studio, które nadzoruje też druk. Postawiliśmy
na wysokiej klasy profesjonalistów. Dzięki ich doświadczeniu i nowym technologiom brak biura
redakcji i zespołu na miejscu nie stanowi żadnego problemu.
W pracę nad magazynem włączyli się następujący dziennikarze:
Bogna Wernichowska: od ponad 25 lat etatowa redaktorka tyg "Przekrój", autorka ok. 20 książek o
tematyce społecznej, historycznej, obyczajowej. Wieloletni współpracownik licznych stacji radiowych i
telewizyjnych m. in. prowadziła program w TV Polonia, stale współpracuje z Telewizją Kraków.
Publikuje w wielu tygodnikach o tematyce kobiecej, ezoterycznej, prozdrowotnej i gazetach
codziennych. Teresa Zwierzchowska: dziennikarka gazet łódzkich i gdańskich (m. in. kierownik działu
w Wieczorze Wybrzeża), autorka licznych artykułów o tematyce społecznej i kulturalnej (głównie
filmowej).
Aleksander Baliński: dr historii, akt. pracownik Biblioteki PAN w Gdańsku i wykładowca w
Uniwersytecie Gdańskim. Autor wielu opracowań i tekstów historycznych publikowanych głównie w
wydawnictwach naukowych krajowych i zagranicznych, ale także w popularnych gazetach i
tygodnikach. Interesuje się też tematyką medyczną (ma na koncie kilkuletni staż w charakterze
sekretarza redakcji miesięcznika, poświęconego zdrowiu - "Wilcacora").
Grazyna Bodzioch – Murawska: dziennikarz, reporter, publicysta w gazetach codziennych,
tygodnikach, rozgłośniach radiowych - w Szczecinie, Koszalinie, Wrocławiu, Łodzi i Trójmieście.
Publikacje m. in. w Kurierze Szczecinskim, Expresie Ilustrowanym, tyg. Czas, tyg. Wybrzeże, mies.
Morze, mies. The Coastal Times, oraz Gazecie Wyborczej. Współpraca z innymi redakcjami (także TV)
w/w miastach oraz Warszawie i Krakowie. Autorka licznych serii reportaży, m in. z cyklu Ekspres
Reporterów i Miniatury Morskie. Zajmuje się głównie tematyką, społeczną, podróżniczą, morską,
sądowniczą.
Jerzy Model: publicysta, reporter, komentator gdańskiego Głosu Wybrzeża. Współzałożyciel Wieczoru
Wybrzeża oraz tyg. Czas (zlikwidowanego w stanie wojennym w 1981r.). Redaktor naczelny
tygodników - Czas, Wybrzeże, Kurier Gdański, oraz mies. Morze i Budownictwo Okrętowe Gospodarka
Morska. Redaktor mies. The Coastal Times. Laureat licznych nagród za działalność publicystyczną i
osiągnięcia redakcyjne.
Cały nakład pierwszego numeru był rozprowadzany w celach promocyjnych. Chcieliśmy, żeby
sprzedawcy najpierw oswoili się ze swoimi klientami i zapoznali ich z ideą gazety ulicznej.
Z końcem grudnia sprzedanych było 440 egzemplarzy z nakładu drugiego numeru. Sprzedaż odbywa
się wolniej niż przewidywaliśmy ze względu na zimno oraz nieznajomość idei gazet ulicznych w Polsce.
Ludzie na ulicach są nieufni wobec sprzedawców, uważają WSPAK za kolejną zwyczajną gazetę, nie
znają jej misji i statusu jej sprzedawców. Zapoznanie społeczeństwa polskiego z tą formą wychodzenia
z bezdomności jest długotrwałym procesem. Dlatego zdecydowaliśmy się na zmniejszenie nakładu i
trzeci numer wydrukowaliśmy w liczbie 2500 egzemplarzy. Pomimo mniejszej niż się spodziewaliśmy
liczby sprzedanych egzemplarzy nie mamy wątpliwości co do tego, że beneficjenci projektu nabyli
nowych umiejętności i wzrosło ich poczucie własnej wartości, co widoczne jest w ich obecnym
stosunku do klientów i jest dobrą zapowiedzią na przyszłość. Po dalszych konsultacjach z prawnikami i
urzędnikami wypracowaliśmy także ostateczne rozwiązanie prawne, dotyczące sprzedaży gazet.
Sprzedawcy traktowani są obecnie jako akwizytorzy fundacji, którzy podpisują umowę wolontariacką z
fundacją.
Kolejnym etapem jest rozwój projektu we współpracy z nowymi partnerami: Fundacją Satoris i
Fundacją Europejskie Centrum Przedsiębiorczości. Sprawdzony i doszlifowany model warsztatów
przedsiębiorczości i rozwoju osobistego, którego elementem praktycznym jest magazyn uliczny,
planujemy przenieść do innych miast w Polsce.
Głównymi problemami w realizacji projektu był brak biura, z czego wynikały utrudnione kontakty
między osobami realizującymi projekt, sprostanie wyzwaniu jakim jest łamanie stereotypów
(negatywny wizerunek osoby bezdomnej), rozpoczęcie projektu w okresie zimowym (mrozy utrudniały
sprzedaż uliczną) oraz ramy czasowe projektu (wprowadzanie na rynek nowego czasopisma, a
szczególnie tak innowacyjnego, jest długofalowym procesem).
Za sukces uznajemy stworzenie mechanizmu prawnego dla sprzedaży gazet ulicznych w Polsce, a tym
samym przetarcie szlaków dla innych wydawców tego typu pism, ogromne nagłośnienie medialne
projektu – udaną kampanię społeczną, pozyskanie do współpracy Mikołaja Warszawskiego –
rozpoznawalnego wolontariusza-bezdomnego, wzbudzającego zaufanie i dodającego wiarygodności
naszemu projektowi, znającego środowisko, mentalność i potrzeby osób bezdomnych, nawiązanie
cennych i perspektywicznych kontaktów wśród urzędników zajmujących się problemami osób
wykluczonych, nawiązanie wstępnej współpracy z sektorem biznesu, rokującej dobrze na przyszłość.
W ramach projektu przeszkolonych zostało 61 osób, z czego 48 podpisało umowy o współpracy przy
sprzedaży Magazynu WSPAK, a 33 podjęły czynną sprzedaż. 4 osoby podjęły stałą pracę, a 8
przygotowuje się do założenia spółdzielni socjalnej.
Odbyło się 206 godzin szkoleń teoretycznych i praktycznych. Przeprowadzono ok. 100 godzin zajęć
integracyjnych.
Do realizacji projektu zatrudniono 6 pracowników na umowę zlecenie, w tym Koordynatora Projektu,
Koordynatora sprzedaży, Specjalistę ds. PR i fundraisingu, Księgową i Kierowcę, zajmującego się
transportem lokalnym beneficjentów. Na umowę o dzieło zatrudniono trenera, autorów artykułów oraz
zdjęć do magazynu, osobę rozwieszającą plakaty, sekretarza redakcji, w sumie 9 osób.
Wyremontowana została sala, która obecnie pełni rolę magazynu gazet. Szkolenia odbywały się w Sali
udostępnionej przez Caritas (bardziej dogodny punkt). Zostało zakupione wyposażenie, które
wykorzystywane jest podczas sprzedaży magazynu (5 namiotów handlowych, 6 stołów, 16 krzeseł
rozkładanych) oraz stanowi wyposażenie magazynu i powstającej świetlicy dla sprzedawców (5
regałów i 6 lamp).
Zakupiona została odzież dla sprzedawców: kamizelki (60), torba sprzedawcy(60), identyfikator(60),
komplety odzieży zimowej (rękawiczki, skarpetki, bluza polar) – w liczbie 40 sztuk.
Ponadto dla najbardziej aktywnych sprzedawców zostały poczynione wydatki z kategorii „indywidualne
potrzeby BO”, z której zakupiono elementy odzieży i upominki gwiazdkowe w postaci słodyczy.
Pozyskano 5 reklamodawców oraz 3 firmy, które wsparły projekt w inny sposób.
Nawiązano współpracę z ok. 30 organizacjami i placówkami, działającymi w obszarze bezdomności.
Do Kampanii społecznej włączyło się 5 pism, 4 stacje radiowe, 2 stacje telewizyjne oraz 9 portali
internetowych. Wydrukowano 2000 plakatów, które eksponowane były na ulicach Warszawy, w
witrynach sklepowych, w noclegowniach i jadłodajniach oraz na klatkach schodowych. Uruchomiona
została 1 strona internetowa www.wspak.org. Na podstawie liczby odbiorców poszczególnych mediów,
liczbę odbiorców kampanii społecznej szacujemy na wyższą niż przewidywany 1 mln. osób.
Wydrukowane zostały 3 numery magazynu WSPAK. Pierwszy i drugi w nakładzie 5000 egzemplarzy.
Trzeci w nakładzie 2500 egzemplarzy. 5000 egzemplarzy zostało rozdanych w celach promocyjnych,
440 sprzedanych (sprzedaż jest nadal kontynuowana).
V.
Projekt Festiwal Antropologii Wizualnej Aspekty zrealizowany w okresie w
okresie od 15.10.2008 do 15.12.2008, współfinansowany przez Gminę Miasta
Toruń w ramach wykonania zadania publicznego, zleconego Fundacji przez Gminę.
Koszty, związane z realizacją projektu: 7120,00 PLN, w tym z dotacji 4980,00 PLN,
z finansowych środków własnych 2140,00 PLN.
Głównym celem projektu było edukowanie i przekazywanie informacji z zakresu wielokulturowości
oraz promowanie postawy poszanowania dla odmiennych kultur. Poprzez prezentację 14 filmów
wywodzących się z różnych kręgów kulturowych, organizatorom udało się osiągnąć zamierzony cel.
Filmy ukazywały bowiem różne grupy kulturowe, grupy społeczne, a ich reżyserzy starali się ukazywać
prezentowane zjawiska z poszanowaniem godności pokazywanych grup społecznych i kulturowych.
Dodatkowo, poprzez zorganizowanie wystawy fotografii, organizatorzy festiwalu umożliwili studentom
prezentację swojej twórczości. Dla większości była to pierwsza okazja do pokazania swojej sztuki
szerszemu odbiorcy.
Dzięki współpracy z Muzeum Etnograficznym oraz Polskim Towarzystwem Ludoznawczym Oddział
Toruń, projekt zyskał różne grupy odbiorców: poprzez studentów różnych kierunków
humanistycznych, wykładowców tychże kierunków, członków PTL, stałych bywalców Muzeum. Z
drugiej strony rozbudowana promocja festiwalu przyczyniła się do wysokiej frekwencji widzów podczas
wszystkich 3 dni trwania projekcji.
Podsumowując, organizatorom udało się osiągnąć następujące cele i rezultaty:
- zwiększono wiedzę uczestników projektu z zakresu wielokulturowości, a szczególnie tematyki miasta
jako przestrzeni dialogu międzykulturowego;
- poprzez prezentację filmów z zakresu antropologii kulturowej, które starają się ukazywać każdą
kulturę w jej kontekście i z zachowaniem godności jej uczestników, promowana była postawa
poszanowania dla odmienności kultur i grup społecznych;
- promowanie twórczości studentów UMK poprzez prezentację ich fotografii na wystawie
towarzyszącej festiwalowi;
- promowanie Torunia jako ośrodka kulturalnego otwartego na nowe trendy naukowe i kulturowe
(informacja o festiwalu pojawiła się na wielu ogólnopolskich i międzynarodowych
portalach
internetowych, m.in. www.stopklatka.pl, www.filmpolski.pl, www.filmweb.pl, www.pora.pl,
www.etnografia.org, www.etnosfera.org, www.visualanthropology.net promowana była także przez
Kwartalnik Filmowy, który był patronem medialnym wydarzenia);
- nawiązano trwałą współpracę z Muzeum Etnograficznym w Toruniu i w planach są już kolejne edycje
festiwalu oraz mniejsze imprezy z zakresu filmu i antropologii.
Harmonogram festiwalu:
PIĄTEK, 28.11.
17.00-18.00 - Otwarcie festiwalu, wernisaż wystawy
Kontrasty:
18.00 - 18.30 - Nasiona, reż. Wojciech Kasperski, Polska 2005, 28 min.
18.30 - 19.55 - 5 ½ Roofs, reż. Sepp R. Brudermann, Wlk Brytania 2006, 84 min.
19.55 – 20.55 – Lost Village, reż Manuel Jimenez Nunez, Hiszpania 2006, 52 min..
20.55 - 22.15 - Life in Loops, reż. Timo Novotny, Austria 2006, 79 min.
SOBOTA, 29.11.
Miasto dzieci:
16.00 - 16.20 - Pierwszy Dzień, reż. Marcin Sauter, Polska 2007, 20 min.
16.20 - 18.00 - When I Cry My Heart Beats, reż. Annett Schütze, Niemcy, Rumunia 2007, 100 min.
Spotkanie:
18.00 - 19.30 – dr Jacek Gądecki „ Antropologia/socjologia miasta” - wykład
Metropolie świata:
19.45 - 21.05 - Latawce, reż. Beata Dzianowicz, Polska, Afganistan 2008, 80 min.
21.05- 22.35 - A Ras Del Suelo, reż Alberto Garcia Ortiz, Agatha Maciaszek, 2006, 90 min.
NIEDZIELA 30.11.
Nowe tendencje w japońskiej etnografii dokumentalnej:
15.00 - 15:30 - Shadow play, deep play – aging in Bali, reż. Seiji MURAO, Japonia, Bali, Indonezja, 30
min
15.30 - 15.50 - Jengi, reż. Daisuke Bundo, Japonia, Kamerun 2008, 20 min.
15.50 - 16.20 - Wo a bele - In the Forest, reż. Daisuke Bundo, Japonia, Kamerun 2005, 30 min.
16.20 - 16.55 - Circumcision in Transition, reż. Kazuyo Minaminde, Japonia, Bangladesz 2005, 35 min.
16.55 - 17.15 - Gong Culture in the central highlands of Vietnam, reż. Eisuke Yanagisawa, Japonia,
Wietnam 2008, 16 min.
Warsztaty:
16.30 - 18.00 - Etycznie o innych, czyli Kodeks Obrazów i Przesłań w praktyce.
Prowadzenie: Anna Paluszek i Dominika Rypa
Klasyka etnografii dokumentalnej - Michael Yorke:
18.30 - 19.45 - Holy Men and Fools, reż Michael Yorke, Wlk Brytania, Indie 2006, 71 min.
Miejskie impresje:
19.45 - 21.15 - Moscatchka, reż Annett Schütze, Niemcy, Litwa 2005, 90 min.
Podczas festiwalu odbyła się także promocja wystawy „Bydgoskie to…” organizowanej przez Fundację
Fabryka UTU i Porozumienie na Rzecz Bydgoskiego Przedmieścia. Wystawa miała miejsce w witrynach
sklepowych Bydgoskiego Przedmieścia i trwała od 28.11.2008 do 31.12.2008.
Podczas realizacji projektu pozyskano następujących partnerów:
- Muzeum Etnograficzne im. Marii Znamierowskiej-Prüfferowej w Toruniu – udostępnienie sali na
projekcie oraz wystawę, pomoc techniczna w organizacji przedsięwzięcia;
- firma TRIAS – sponsor (udostępnienie ekranu na projekcje);
- Polskie Towarzystwo Ludoznawcze Oddział w Toruniu – patronat nad wydarzeniem;
- Kwartalnik Filmowy – patronat nad wydarzeniem;
- Kulturalny Toruń – patronat nad wydarzeniem;
- Eureka Media – udostępnienie filmów na pokazy;
- The Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland – udostępnienie filmów na pokazy;
W toku promocji wydarzenia, informacje na temat festiwalu ukazały się m. in.:
- na stronach lokalnych portali: www.kuturalnytorun.pl, www.cowtoruniu.pl, www.podkopcem.pl,
www.torun.pl
- w lokalnej prasie: Gazeta Pomorska (28.11.2008)
- na stornach ogólnopolskich portali internetowych:
www.pora.pl, www.etnosfera.pl,
www.etnografia.org, www.filmpolski.pl, www.filmweb.pl, www.stopklatka.pl,
- na stronach portali zagranicznych: www.visualanthropology.net
Liczbowe podsumowanie skali działań:
- zaprezentowano 14 filmów dokumentalnych z różnych krajów;
- zorganizowano wystawę fotografii, w której wzięło udział 8 osób, zaprezentowano ponad 40
fotografii;
- wydrukowano 100 plakatów i 500 ulotek promujących wydarzenie oraz 100 ulotek informacyjnych na
temat wystawy fotografii;
- przy realizacji projektu pracowały 4 osoby zatrudnione na umowę zlecenie: Koordynator, Asystent
Koordynatora, Tłumacz napisów, Synchronizator napisów oraz 4 wolontariuszy (Katarzyna Jankowska
– kuratorka wystawy, Mirosław Szwabowicz, Katarzyna Krzak – pomoc w organizacji wystawy, Jakub
Kopczyński – Koordynator wydarzenia ze strony Muzeum Etnograficznego);
- Odbyło się spotkanie z zaproszonym gościem – dr Jackiem Gądeckim (Instytut Socjologii UMK); w
spotkaniu wzięło udział ok. 80 osób.
- w wernisażu wzięło udział około 50 osób, a całą wystawę, trwającą przez cały czas festiwalu,
odwiedziło ponad 100 osób;
- każdego dnia w projekcjach uczestniczyło od 60 do 80 osób, łącznie festiwal odwiedziło około 150
osób.
§ 5.
Informacja o prowadzonej działalności gospodarczej według wpisu do rejestru
przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego:
Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą służącą realizacji celów statutowych w
następującym zakresie:
22 DZIAŁALNOŚĆ WYDAWNICZA; POLIGRAFIA I REPRODUKCJA ZAPISANYCH NOŚNIKÓW
INFORMACJI
52 HANDEL DETALICZNY, Z WYJĄTKIEM SPRZEDAŻY POJAZDÓW MECHANICZNYCH I MOTOCYKLI;
NAPRAWA ARTYKUŁÓW UŻYTKU OSOBISTEGO I DOMOWEGO
55 HOTELE I RESTAURACJE
70 OBSŁUGA NIERUCHOMOŚCI
72 INFORMATYKA
73 DZIAŁALNOŚĆ BADAWCZO - ROZWOJOWA
74 DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA POZOSTAŁA
80 EDUKACJA
85 OCHRONA ZDROWIA I POMOC SPOŁECZNA
92 DZIAŁALNOŚĆ ZWIĄZANA Z KULTURĄ, REKREACJĄ I SPORTEM
Obecnie prowadzona jest działalność gospodarcza w postaci świadczenia usług
tłumaczeniowych - tłumaczenie ustne i pisemne. Prowadzona była także sprzedaż reklam
do Magazynu Ulicznego WSPAK, będącego jednym z projektów integracji zawodowej,
prowadzonych przez Fundację. Całkowity dochód z reklam przeznaczany jest na dalszy
rozwój projektu (druk następnych numerów magazynu, który jest narzędziem integracji
zawodowej osób wykluczonych).
§ 6.
Odpisy uchwał zarządu Fundacji – brak
§ 7.
Informacja o wysokości uzyskanych przychodów, z wyodrębnieniem ich źródeł (np.
spadek, zapis, darowizna, środki pochodzące ze źródeł publicznych, w tym z budżetu
państwa i budżetu gminy), odpłatnych świadczeń realizowanych przez fundację w ramach
celów statutowych z uwzględnieniem kosztów tych świadczeń; jeżeli prowadzono
działalność gospodarczą, wynik finansowy tej działalności oraz procentowy stosunek
przychodu osiągniętego z działalności gospodarczej do przychodu osiągniętego z
pozostałych źródeł:
Przychody netto z działalności gospodarczej: 13 502,29 zł
Darowizny finansowe i rzeczowe : 14 848,35
Dotacje i subwencje: 169 071,23
Informacja o poniesionych kosztach na:
a) realizację celów statutowych: , 198 162,43 zł wszystkie ponoszone wydatki związane były z
realizowanymi projektami
b) administrację (czynsze, opłaty telefoniczne, pocztowe itp.): , 305,20
c) działalność gospodarczą: , brak
d) pozostałe koszty: .brak
W załączniku 2. bilans oraz rachunek zysków i strat.
§ 8.
Dane o:
a) liczbie osób zatrudnionych w fundacji z podziałem według zajmowanych stanowisk i z wyodrębnieniem
osób zatrudnionych wyłącznie w działalności gospodarczej – 0 osób zatrudnionych w stosunku umowy
o pracę,
b) łącznej kwocie wynagrodzeń wypłaconych przez fundacje z podziałem na wynagrodzenia, nagrody,
premie i inne świadczenia, z wyodrębnieniem całości tych wynagrodzeń osób zatrudnionych wyłącznie
w działalności gospodarczej – nie dot.,
c) wysokości rocznego lub przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wypłaconego łącznie członkom
zarządu i innych organów fundacji oraz osobom kierującym wyłącznie działalnością gospodarczą z
podziałem na wynagrodzenia, nagrody, premie i inne świadczenia – nie dot.,
d) wydatkach na wynagrodzenia z umów zlecenia: , Fundacja zawierała umowy cywilno - prawne tylko w
ramach realizowanych projektów – zostały zawarte umowy na kwotę 62 262,81 zł
e) udzielonych przez fundacje pożyczkach pieniężnych, z podziałem według ich wysokości, ze wskazaniem
pożyczkobiorców i warunków przyznania pożyczek oraz z podaniem podstawy statutowej udzielania
takich pożyczek – fundacja nie udzielała pożyczek,
f) kwotach ulokowanych na rachunkach bankowych ze wskazaniem banku – fundacja nie posiada lokat
bankowych,
g) wartości nabytych obligacji oraz wielkości objętych udziałów lub nabytych akcji w spółkach prawa
handlowego ze wskazaniem tych spółek – fundacja nie nabywała akcji, ani obligacji,
h) nabytych nieruchomościach, ich przeznaczeniu oraz wysokości kwot wydatkowanych na to nabycie –
fundacja nie nabywała nieruchomości,
i) nabytych pozostałych środkach trwałych – W 2008 roku Fundacja nie nabyła środków trwałych
j)
wartości aktywów i zobowiązań fundacji ujętych we właściwych sprawozdaniach finansowych
sporządzanych dla celów statystycznych:
aktywa trwałe: W 2007 roku Fundacja nabyła komputer o wartości początkowej 2 399,00 zł
kapitał (fundusz własny): 136,72 zł
zobowiązania i rezerwy na zobowiązania: 2 664,00 zł
§ 10.
Dane o działalności zleconej fundacji przez podmioty państwowe i samorządowe (usługi, państwowe
zadania zlecone i zamówienia publiczne) oraz o wyniku finansowym tej działalności,
W 2008 roku Fundacja realizowała 5 zadań finansowanych z otrzymanych dotacji. Ze środków
własnych (funduszu podstawowego) Fundacja pokryła wydatki w wysokości 740,56 zł.
§ 11.
Informacja o rozliczeniach fundacji z tytułu ciążących zobowiązań podatkowych, a także informacja w
sprawie składanych deklaracji podatkowych:
Fundacja rozlicza swoje zobowiązania z tytułu podatków terminowo. Składane są deklaracje: CIT 8,
VAT 7, PIT 4R.
Zobowiązania Fundacji z tytułu rozrachunków publiczno-prawnych, na dzień 31.12.2008, wynikają z
podatku VAT, którego termin płatności przypada na dzień 25.01.2009 roku.
§ 12.
W okresie sprawozdawczym nie była przeprowadzona kontrola Fundacji.