Teatrzyk dziecięcy – zabawa w teatr, czy praca w teatrze

Teatrzyk dziecięcy – zabawa w teatr.
„Wszystko jest teatrem. Kto świadomie przygląda się innym, siedzi w teatrze.
Kto świadomie pokazuje coś innym, siedzi w teatrze.” – Michael Batz, Horst
Schroth.
Wszystkie dzieci są twórcze. Każde dziecko potrafi i chce się bawić. Zabawy
i formy spędzania wolnego czasu bywają różne. Są proste i bardziej złożone.
Dzieci bawią się w różny sposób: bawią się w dom, w tatę, mamę, sklep, itp.
Potrafią się przy tym przebierać, gromadzić różnorodne rzeczy potrzebne w zabawie. Dobrze jest ich twórczą aktywność wykorzystać i rozwijać we właściwy
sposób.
Zabawa w teatr uczy systematyczności, rozwija osobowość, twórczą aktywność, kształci wyobraźnię, koncentrację uwagi, uczy myślenia. Dziecko przyswaja przy tym nowe umiejętności, doświadczenia. Wychowanek rozwija u siebie umiejętność dochodzenia do określonego, wcześniej założonego celu i uczy
się pokonywać trudności. W czasie zabawy dzieci uczą się najlepiej i najchętniej, ale dopiero odpowiednia praca pozwala w pełni wykorzystać ich wiadomości i umiejętności.
Grupa teatralna jak sama nazwa wskazuje to zespół ludzi, dzieci; aby ich
wspólna praca była owocna, przynosiła efekty; muszą członkowie tej grupy zdobyć do siebie zaufanie i potrafić ze sobą współpracować. Pozwoli to każdemu
konkretnemu dziecku dojrzeć do pełnienia określonych ról społecznych.
Pierwszym krokiem podczas przygotowywania każdej sztuki jest wybór odpowiedniego tekstu, czy określenie przewodniej tematyki. My kierujemy się zawsze zainteresowaniami naszych dzieci, które chciały wystawiać bajki, które lubią, znają i darzą sympatią występujących w nich bohaterów, np. „ Śpiąca królewna” czy „Czerwony kapturek”. Ważna była także publiczność, która miała te
inscenizacje oglądać. Chcemy przez to osiągnąć określony cel. Zapewnić naszym aktorom, a także publiczności wiele wspaniałych przeżyć zapadających na
długo w pamięci.
Mając już wybrany temat bajki, np. „ Śpiąca królewna”, korzystamy z gotowej adaptacji. Przystosowujemy przy tym tekst do możliwości i umiejętności
naszych aktorów. Myślimy jednak o tym, aby do kolejnej sztuki, tekst ułożyć razem z wychowankami, aby to przedstawienie w całości było „nasze”, niepowtarzalne.
Przy wyborze dziecka do określonej roli pytamy również czy na pewno chce
tę postać przedstawiać, czy czuje się w tej roli dobrze, w miarę swobodnie. W
naszych inscenizacjach oprócz aktorów grających swoje role występuje także
narrator, który jest pośrednikiem pomiędzy wydarzeniami rozgrywającymi się
na scenie a widzami.
Następnym punktem przy przygotowaniu sztuki jest wybór formy. Do tej
pory nasze przedstawienia wystawiałyśmy jako np. widowiska, gdzie przeważa
1
słowo mówiące, ale także wykorzystywałyśmy ruch, gest sceniczny, muzykę,
odpowiednie rekwizyty i scenografię.
Scenografia jest kolejnym ważnym elementem inscenizacji. Musi być zaprojektowana odpowiednio wcześnie. Jest to bowiem nie tylko wygląd sceny, ale
także rekwizyty, kostiumy, światło. W przygotowaniu scenografii, kostiumów
zawsze pomagają nam członkowie grupy teatralnej. Wykorzystujemy ich pomysły i propozycje, biorą udział w wykonywaniu mniejszych elementów, które
później łączymy w całość. Jest to niezmiernie ważny aspekt dla aktora, gdyż
zwiększa się przez to jego zaangażowanie , lepiej potrafi zrozumieć grany przez
siebie spektakl. Postrzega przedstawienie jako tworzoną przez siebie całość.
Ważna w przedstawieniu jest także muzyka. Inscenizacja bez muzyki, nawet
najlepiej zagrana , byłaby smutna, bez wyrazu. Muzyka wprowadza widza
w nastrój sztuki, podkreśla charakter każdej sceny, częściowo może opowiadać
tekst.
Podczas ćwiczeń do konkretnej sztuki zwracałyśmy uwagę na propozycje naszych aktorów, jak chcieliby odegrać swoją rolę, a bardzo często dzieci podczas
przedstawienia improwizowały i same wymyślały własne gesty- co dawało najlepsze efekty.
Głównym założeniem zainteresowanie dzieci teatrem jako jedną z form spędzania wolnego czasu. Jest to aby traktowały je jako zabawę, ale przy okazji jest
to alternatywa do oglądania bajek tylko na DVD, czy spędzania czasu przy
grach komputerowych. Działalność w grupie teatralnej daje naszym dzieciom
wiele satysfakcji, pozwala przyjemnie i pożytecznie spędzić czas, pogłębiając
przy tym ich zainteresowania. Natomiast same występy pozwalają na wzmocnienie poczucia własnej wartości, pozwalają pokonać własną nieśmiałość i wyzbyć się kompleksów.
Literatura:
„ Teatr w przedszkolu i świetlicy”, Elke Furl , Jedność HERDER, Kielce 2004;
„ Szkolny teatr małych form w moim doświadczeniu pedagogicznym”, Urszula
Wierzbicka, WS i P, Warszawa 1979r.;
„ Kółko teatralne w szkole podstawowej i gimnazjum”, Maria Kubiczek, WSiP,
Warszawa 2003r;
„ Gra w teatr”, Piotr Adamczyk, Rubikon, Kraków 2005r.
Powyższy tekst oparty jest na artykule który zredagowała Pani:
Zenona Kaniewska
2