Czynniki związane z brakiem zrostu kostnego w przebiegu złamań

Czynniki związane z brakiem zrostu kostnego w przebiegu złamań zęba obrotnika
typu II leczonych nieoperacyjnie.
M. P. Koivikko, M. J. Kiuru, S. K. Koskinen, P. Myllynen, S. Santavirta, L. Kivisaari
From Helsinki University Hospital, Helsinki, Finland
W typie II złamań zęba obrotnika leczenie może być prowadzone zachowawczo przy
pomocy wyciągu halo lub polegać na pierwotnej stabilizacji operacyjnej. Brak zrostu,
który wymaga w konsekwencji przedłużonego unieruchomienia lub późniejszej
interwencji chirurgicznej, występuje częściej u chorych pierwotnie leczonych
zachowawczo, za pomocą wyciągu halo. Dlatego ważne jest zidentyfikowanie
chorych, u których leczenie gorsetowe prawdopodobnie nie da dobrego wyniku.
Przeanalizowaliśmy historie 69 chorych leczonych wyciągiem z powodu typu II
złamania zęba obrotnika. Średni czas obserwacji wynosił 12 miesięcy. Leczenie
zachowawcze dało dobry efekt w postaci zrostu kostnego u 32 chorych (46%). Brak
zrostu nie wykazywał związku z przednim przemieszczeniem, płcią ani wiekiem.
Jednak zauważyliśmy korelację pomiędzy brakiem zrostu a szerkością szczeliny
złamania (> 1 mm), tylnym przemieszczeniem (> 5 mm), opóźnieniem początku
leczenia (> 4 dni) i wtórnym tylnym przemieszczeniem (> 2 mm).
Podsumowując, uważamy, że uzyskanie zrostu kostnego u chorych z ww. czynnikami
ryzyka, leczonych przy pomocy wyciągu halo, jest mało prawdopodobne. Chorzy ci
wymagają szczególnej uwagi podczas obserwacji. Powinno się też rozważyć
wykonanie u nich pierwotnej stabilizacji chirurgicznej.
J Bone Joint Surg [Br] 2004;86-B:1146-51.