optimum ekonomiczne monopol - e

Wyznaczanie optimum ekonomicznego w warunkach monopolu
W monopolu w przeciwieństwie do konkurencji doskonałej przedsiębiorstwo musi nie
tylko wyznaczyć optymalną wielkość produkcji (szukając spełnienia warunku równowagi
MR=MC), ale również musi wyznaczyć cenę swojego produktu (w doskonałej konkurencji
pojedyncze przedsiębiorstwo było cenobiorcą).
MR
D
MC
ATC
Cena monopolowa (C)
p
C
A
MC
ATC
Optimum techniczne (Q)
min ATC
E
Q
F
MR
0
D
B
Optimum ekonomiczne (F)
MR = MC
q
Wyznaczając wielkość produkcji pozwalającą maksymalizować zysk monopoliście szukamy
punktu, w którym MR = MC (optimum ekonomiczne). Prowadząc przez ten punkt prostą
(BC) równoległą do osi rzędnych możemy wyznaczyć: wielkość produkcji (0B) oraz cenę
monopolową (BC). Pozwala nam to ustalić utarg całkowity, koszt całkowity i zysk
ekonomiczny.
Utarg całkowity:
TR = 0B  BC
Pole utargu całkowitego = pole prostokąta 0BCp
Koszt całkowity:
TC = 0B  BE
Pole kosztu całkowitego = pole prostokąta 0BEA
Zysk Ekonomiczny to różnica pomiędzy utargiem całkowitym i kosztem całkowitym
Zysk Ekonomiczny przedstawia pole prostokąta AECp
Wnioski:
 Monopolista samodzielnie ustala zarówno wielkość produkcji jak i cenę swojego
produktu.
 Chcąc maksymalizować zysk monopolista ustala wielkość produkcji na niższym
poziomie niż wynika to z optimum technicznego, zatem w celu maksymalizacji zysku
ogranicza produkcję wytwarzając po wyższych kosztach jednostkowych.


Zysk ekonomiczny, który w przypadku konkurencji doskonałej występował jedynie w
okresie krótkim, w przypadku monopolu ma charakter trwały, tzn. że monopolista może
go osiągać zarówno w długim jak i krótkim okresie.
Jeżeli monopol w krótkim okresie przynosi straty to musi dokonać takiej realokacji
zasobów, która pozwoli mu na ograniczenie kosztów produkcji; w tym celu
długookresowo może wykorzystywać tzw. korzyści skali produkcji.