ŚW. ŁUKASZA

18 października 2016r. – Wtorek -
ŚW. ŁUKASZA
(Ewangelisty)
S. Lucae Evangelistae - II classis
Tempora: Feria Tertia infra Hebdomadam XXII post Octavam Pentecostes III. Octobris
18 pażdziernika 2016r. - kolor szat czerwony - Wtorek – św. Łukasza –
Ewangelisty – Msza wł., Gloria, Credo, prefacja o Apostołach.
Rodzinnym miastem św. Łukasza była Antiochia Syryjska. W tym
cała tradycja jest zgodna. Był poganinem, a nie Żydem. Zdaje się to potwierdzać pośrednio św. Paweł Apostoł, kiedy w Liście do Kolosan wymienia najpierw swoich przyjaciół i pomocników z narodu żydowskiego, a potem z pogaństwa. Łukasza umieszcza w grupie drugiej. Naukę Chrystusa
Łukasz przyjął przed przystąpieniem do św. Pawła. Nie należał do 72
uczniów Pana Jezusa, jak o tym pisze św. Epifaniusz, ani też nie należy go
utożsamiać z uczniem, który z Jezusem zetknął się w dzień Jego zmartwychwstania w drodze do Emaus, jak to twierdzą św. Grzegorz Wielki
i Teofilakt.
Z zawodu Łukasz był lekarzem, jak o tym pisze wprost św. Paweł
Apostoł (Kol 4, 14). Należał do ludzi wykształconych i doskonale obeznanych z ówczesną literaturą. Świadczy o tym jego piękny język grecki, kronikarska dokładność informacji i umiejętność zdobywania źródeł. Jego
znajomość judaizmu jest powierzchowna, a łacińskie imię wskazuje na jego pochodzenie. Około 40 r. po narodzeniu Chrystusa i ok. 7 lat po Jego
śmierci zapewne w samej Antiochii stał się wyznawcą Chrystusa. Około 50
r. po raz pierwszy spotyka na swojej drodze św. Pawła, przyłącza się do
niego jako uczeń, towarzysz podróży i lekarz. Nie wiemy, dlaczego dopiero
w Troadzie św. Paweł zabrał go ze sobą w długą podróż apostolską (Dz 16,
10-17). W Filippach św. Paweł go zostawia, znowu nie wiemy z jakiej przyczyny.
Nie wiemy, co działo się z Łukaszem po męczeńskiej śmierci św.
Pawła (+ 67). Ojcowie Kościoła i liczne legendy wymieniają wiele różnych
miejsc (Achaję, Galię, Macedonię itp.), w których miał nauczać. Wydaje się
to mało wiarygodne. Bardziej prawdopodobna wydaje się wzmianka, w
której autor pewnego prologu do Ewangelii (pochodzącego z II w.) twierdzi
stanowczo, że Łukasz zmarł w Beocji przeżywszy 84 lata. Tak dawna
wzmianka, sięgająca czasów niemal apostolskich, zasługuje na wiarę. Autor nie wspomina jednak o śmierci męczeńskiej, pisze tylko, że Łukasz
zmarł "pełen Ducha Świętego". Dlatego późniejsze świadectwa o jego męczeńskiej śmierci są raczej legendą. Łukasz zostawił po sobie dwie bezcenne pamiątki, które zaskarbiły mu wdzięczność całego chrześcijaństwa.
Są nimi Ewangelia i Dzieje Apostolskie. Ubogacił Ewangelię w wiele cennych szczegółów, które inni pominęli w swoich relacjach. Jako jedyny
przekazał scenę zwiastowania i narodzenia Jana Chrzciciela i Jezusa,
nawiedzenie św. Elżbiety, pokłon pasterzy, ofiarowanie Jezusa i znalezienie Go w świątyni - jest więc autorem tzw. Ewangelii Dzieciństwa Jezusa.
Zawdzięczamy mu niejeden szczegół z życia Matki Bożej. On także przekazał pierwsze wystąpienie Jezusa w Nazarecie i próbę zamachu na Jego życie, wskrzeszenie młodzieńca z Nain, opowiadanie o jawnogrzesznicy
w domu Szymona faryzeusza, o posługiwaniu pobożnych niewiast, zapisał
okrzyk niewiasty: "Błogosławione łono, które Cię nosiło", gniew Apostołów
na miasto w Samarii, rozesłanie 72 uczniów oraz przypowieści: o miłosiernym Samarytaninie, o nieurodzajnym drzewie, o zaproszonych na gody weselne, o zgubionej owcy i drachmie, o synu marnotrawnym, o przewrotnym
włodarzu, o bogaczu i Łazarzu. Przekazał nam scenę uzdrowienia dziesięciu trędowatych i nawrócenie Zacheusza. (źródło: brewiarz.pl)
2 klasy
INTROITUS:
Ogromnie
zaszczyceni
są
w oczach moich przyjaciele Twoi,
Boże; na zawsze jest utrwalone
ich władanie.
Szaty czerwone
Ps 138,17
Mihi autem nimis honoráti
sunt amíci tui, Deus: nimis
confortátus est principátus
eórum.
Ps 138,1-2
Ps. Panie, Ty mnie przenikasz Dómine, probásti me et coi znasz; Ty wiesz o moim spo- gnovísti me: tu cognovísti
czynku i o mym powstaniu. sessiónem meam et resurV. Chwała Ojcu.
rectiónem meam. V. Glória
Patri.
ORATIO:
Prosimy Cię, Panie, niech się Intervéniat pro nobis, quaeprzyczynia za nami św. Łukasz, sumus, Dómine, sanctus tuus
Twój Ewangelista, który dla Lucas Evangélista: qui cruchwały Twojego imienia stale cis mortificatiónem iúgiter
nosił w swym ciele krzyż umar- in suo córpore, pro tui
twień. Przez Pana.
nóminis honóre, portávit.
Per Dominum.
LECTIO:
2 Kor 8,16-24
Prawdopodobnie św. Paweł Apostoł wysłał z Tytusem Łukasza, aby przywrócić w Kościele korynckim zgodę i zorganizować zbiórkę na rzecz biednych w Jerozolimie.
Bracia: Dzięki niech będą Bogu,
który tę samą gorliwość o was
wzbudził w sercu Tytusa, że nie
tylko zgodził się na prośbę naszą, ale w swej gorliwości z własnej woli udał się do was. Wysłaliśmy też z nim brata, którego
chwała jest w Ewangelii po
wszystkich kościołach, a nie tylko to, ale został on wyznaczony
przez kościoły na towarzysza
podróży naszej w tej łasce, której
służymy
na
chwałę
Pana
i z chętnej woli naszej. A wystrzegamy się tego, aby kto źle
o nas nie mówił z роwodu hojnego daru, jaki się zbiera przez naszą posługę. Bo usiłujemy czynić
dobrze nie tylko wobec Boga, ale
także wobec ludu. Wysłaliśmy
też z nimi i brata naszego, którego gorliwości doświadczaliśmy
Fratres: Grátias ago Deo, qui
dedit eandem sollicitúdinem
pro vobis in corde Titi, quóniam exhortatiónem quidem suscépit: sed cum sollicítior esset, sua voluntáte
proféctus est ad vos. Mísimus
étiam cum illo fratrem, cuius
laus est in Evangélio per
omnes ecclésias: non solum
autem, sed et ordinátus est
ab ecclésiis comes peregrinatioónis nostræ in hanc
grátiam, quæ ministrátur a
nobis ad Dómini glóriam et
destinátam voluntátem nostram: devitántes hoc, ne quis nos vitúperet in hac plenitúdine, quæ ministrátur a
nobis. Providémus enim bona non solum coram Deo, sed
étiam
coram
homínibus.
często w wielu rzeczach, a który
teraz w wielkiej do was ufności
stał się jeszcze gorliwszy. A czy
mowa o Tytusie – jest to mój towarzysz i pomocnik w pracy nad
wami, czy o braciach – wysłańcach kościołów, chwale Chrystusowej – okażcie im wobec kościołów dowód miłości waszej i naszego chlubienia się wami.
GRADUALE:
Na całą ziemię ich głos się rozchodzi i aż po krańce świata ich
mowy.
V. Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieła rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Ja was wybrałem ze świata, abyście poszli
i owoc przynieśli, i żeby owoc
wasz trwał. Alleluja.
EVANGELIUM:
nego czasu: Wyznaczył Pan także
innych
siedemdziesięciu
dwóch i rozesłał ich przed sobą,
po dwóch do każdego miasta
i miejsca, dokąd miał nadejść.
I mówił im: «Żniwo wprawdzie
wielkie, ale robotników mało.
Proścież tedy Pana żniwa, aby
wysłał robotników na żniwo swoje. Idźcie, oto wa was posyłam
jako baranki między wilki. Nie
noście trzosa ani torby, ani sandałów i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. A do któregokolwiek
domu wnijdziecie, naprzód powiedzcie: Pokój temu domowi;
a jeśliby tam przebywał syn po-
Mísimus autem cum illis et
fratrem nostrum, quem probávimus in multis sæpe
sollícitum esse: nunc autem
multo
sollicitiórem,
confidéntia multa in vos, sive
pro Tito, qui est sócius meus,
et in vos adiútor, sive fratres
nostri, Apóstoli ecclesiárum,
glória Christi. Ostensiónem
ergo,
quæ
est caritátis
vestræ, et nostræ glóriæ pro
vobis, in illos osténdite in
fáciem ecclesiárum.
Ps 18,5.2
In omnem terram exívit sonus eórum: et in fines orbis
terræ verba eórum.
V. Coeli enárrant glóriam
Dei: et ópera mánuum eius
annúntiat firmaméntum.
J 15,16
Allelúia, allelúia. V. Ego vos
elégi de mundo, ut eátis et
fructum afferátis: et fructus
vester máneat. Allelúia.
Łk 10,1-9
In illo témpore: Designávit
Dóminus et álios septuagínta
duos: et misit illos binos ante
faciem suam in omnem
civitátem et locum, quo erat
ipse ventúrus. Et dicebat illis: Messis quidem multa,
operárii autem pauci. Rogáte
ergo Dóminum messis, ut
mittat operários in messem
suam. Ite: ecce, ego mitto vos
sicut agnos inter lupos. Nolite portáre saeculum neque
peram neque calceaménta; et
néminem per viam salutavéritis. In quamcúmque
domum intravéritis, primum
koju, spocznie na nim pokój
wasz; a jeśli nie, do was powróci.
W tymże domu zostańcie, jedząc
i pijąc, co jest u nich: albowiem
godzien jest robotnik zapłaty
swojej. Nie przechodźcie z domu
do domu. A do któregokolwiek
miasta wnijdziecie i przyjmą
was, jedzcie, co przed wami położą, i uzdrawiajcie chorych, którzy są w nim, i mówcie im: Zbliżyło się do was Królestwo Boże».
dícite: Pax huic dómui: et si
ibi
fúerit
fílius
pacis,
requiéscet super illum pax
vestra: sin autem, ad vos
revertétur. In eádem autem
domo manéte, edentes et
bibéntes quæ apud illos sunt:
dignus est enim operárius
mercéde sua. Nolíte transíre
de domo in domum. Et in quamcúmque civitátem intravéritis, et suscéperint vos,
manducáte quæ apponúntur
vobis: et curáte infírmos, qui
in illa sunt, et dícite illis:
Appropinquávit in vos regnum Dei.
OFFERTORIUM:
Ps 138,17
Ogromnie
zaszczyceni
są Mihi autem nimis honoráti
w oczach moich przyjaciele Twoi, sunt amíci tui, Deus: nimis
Boże; na zawsze jest utrwalone confortátus est principátus
ich władanie.
eórum.
SECRETA:
Pomóż nam, Panie, łaską niebieską służyć Ci swobodnym umysłem, aby dary, które składamy,
za wstawiennictwem św. Łukasza, Twojego Ewangelisty, uleczyły nas i doprowadziły do
chwały. Przez Pana.
PRAEFATIO DE APOSTOLIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne błagać Cię pokornie, Panie, Pasterzu wiekuisty, abyś nie opuszczał swojej owczarni, lecz przez
świętych Apostołów swoich otaczał ją ciągłą opieką. Niech ci
zwierzchnicy nią kierują, którym
jako namiestnikom swojego dzieła zleciłeś władzę pasterską.
Przeto z Aniołami i Archaniołami, z Tronami i Państwami oraz
ze wszystkimi hufcami wojska
Donis coeléstibus da nobis,
quaesumus, Dómine, líbera
tibi mente servíre: ut múnera quæ deférimus, interveniénte beáto Evangelísta tuo
Luca, et medélam nobis
operéntur et glóriam. Per
Dominum.
Vere dignum et iustum est,
æquum et salutáre: Te,
Dómine, supplíciter exoráre,
ut gregem tuum, Pastor
ætérne, non déseras: sed per
beátos Apóstolos tuos contínua protectióne custódias.
Ut iísdem rectóribus gubernétur, quos óperis tui
vicários eídem contulísti
præésse pastóres. Et ídeo
cum Angelis et Archángelis,
cum Thronis et Domina-
niebieskiego śpiewamy hymn ku tiónibus
cumque
omni
Twej chwale, wołając bez końca: milítia coeléstis exércitus
hymnum glóriæ tuæ cánimus, sine fine dicéntes:
Mt 19,28
COMMUNIO:.
Wy, którzyście poszli za mną, Vos, qui secúti estis me,
zasiądźcie na stolicach, sądząc sedébitis super sedes, iudwanaście pokoleń Izraela.
dicántes duódecim tribus
POSTCOMMUNIO:
Israël.
Prosimy Cię, wszechmogący Bo- Præsta, quaesumus, omnípoże, aby przez modlitwy świętego tens Deus: ut, quod de sancto
Ewangelisty Twego Łukasza altári tuo accépimus, préciSakrament, któryśmy przyjęli bus beáti Evangelístæ tui
z Twojego świętego ołtarza, Lucæ, sanctíficet ánimas nouświęcił nasze dusze i zapewnił stras, per quod tuti esse
nam bezpieczeństwo. Przez Pa- póssimus. Per Dominum.
na.
.