Metody diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się

OPIS PRZEDMIOTU / MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS)
1.
Nazwa przedmiotu / modułu w języku polskim
2.
Metody diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się
Nazwa przedmiotu / modułu w języku angielskim
4.
Methods of Diagnosis of Specific Learning Disabilities
Jednostka prowadząca przedmiot
Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Instytut Pedagogiki, Zakład Pedagogiki
Wczesnoszkolnej i Przedszkolnej
Kod przedmiotu / modułu
5.
Rodzaj przedmiotu / modułu (obowiązkowy lub fakultatywny)
6.
Obowiązkowy
Kierunek studiów
7.
Pedagogika – Terapia pedagogiczna
Poziom studiów
8.
II stopień
Rok studiów
3.
II rok
9.
Semestr (zimowy lub letni)
10.
Semestr zimowy
Forma zajęć i liczba godzin
11.
Ćwiczenia – 15 ćwiczeń
Imię, nazwisko, tytuł / stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia
12.
13.
14.
EK_01
Dr Anna Jurek
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych
dla przedmiotu / modułu oraz zrealizowanych przedmiotów
Brak wymagań
Cele przedmiotu:
C-1 Przybliżenie podstawowych pojęć z zakresu diagnozy pedagogicznej.
C-2 Zapoznanie z przyczynami i skutkami niepowodzeń szkolnych.
C-3 Przybliżenie podstawowych pojęć dotyczących rozwoju psychoruchowego i jego zaburzeń.
C-4 Zaznajomienie z symptomami zaburzeń rozwoju funkcji poznawczych i motorycznych oraz ich
integracji.
C-5 Prezentacja i omówienie wybranych testów diagnostycznych i innych metod stosowanych w
rozpoznawaniu specyficznych trudności w uczeniu się.
C-6 Przygotowanie studentów do diagnozowania specyficznych trudności w uczeniu się.
Zakładane efekty kształcenia:
Symbole kierunkowych efektów kształcenia:
potrafi posługiwać się wiedzą teoretyczną z
zakresu pedagogiki, psychologii oraz dydaktyki i
metodyki szczegółowej w celu diagnozowania,
analizowania i prognozowania sytuacji
pedagogicznych oraz dobierania strategii
K_U03
realizowania działań praktycznych na
poszczególnych etapach edukacyjnych
EK_02
potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę
i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności
związane z działalnością pedagogiczną
(dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą),
korzystając z różnych źródeł i nowoczesnych
technologii,
K_U04
EK_03
posiada umiejętności diagnostyczne pozwalające
na rozpoznawanie sytuacji uczniów ze
specjalnymi potrzebami edukacyjnymi,
opracowywanie wyników obserwacji i
formułowanie wniosków.
K_U05
EK_04
potrafi ocenić przydatność typowych metod,
procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań
dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych
związanych z odpowiednimi etapami
edukacyjnymi
K_U07
potrafi pracować z uczniami, indywidualizować
zadania i dostosowywać metody i treści do
potrzeb i możliwości uczniów (w tym uczniów ze
specjalnymi potrzebami edukacyjnymi) oraz
zmian zachodzących w świecie i w nauce,
K_U14
ma przekonanie o wadze zachowania się w
sposób profesjonalny, refleksji na tematy etyczne
i przestrzegania zasad etyki zawodowej,
wykazuje cechy refleksyjnego praktyka
K_K04
EK_05
EK_06
15.
16.
Treści programowe:
Analiza przyczyn niepowodzeń szkolnych.
Wpływ zaburzeń rozwoju poznawczego i ruchowego na funkcjonowanie ucznia i przebieg procesu
kształcenia.
Wieloaspektowość postępowania diagnostycznego.
Dysleksja, dysgrafia, dysortografia, SLI, dyspraksja i inne zaburzenia rozwoju ruchowego, ADHD i
zahamowania psychoruchowe – charakterystyka zaburzeń, postępowanie diagnostyczne.
Różnice indywidualne a zaburzenia rozwoju.
Współwystępowanie zaburzeń rozwojowych.
Zalecana literatura (podręczniki)
Literatura podstawowa:
Bogdanowicz M., Leworęczność u dzieci, Warszawa 1992.
Bogdanowicz M., Ryzyko dysleksji, dysortografii i dysgrafii. Skala Ryzyka Dysleksji wraz z normami
dla klas I i II, Gdańsk 2012.
Cooper P., Ideus K., Zrozumieć dziecko z nadpobudliwością psychoruchową, Warszawa 2001.
Krasowicz-Kupis G. (red.), Diagnoza dysleksji. Najważniejsze problemy, Gdańsk 2009.
Lipowska M., Dysleksja i ADHD. Współwystępujące zaburzenia rozwoju, Warszawa 2011.
Petersen W., Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, w: Metody pedagogiki specjalnej,
Norris G. Haring, Richard L. Schiefelbusch (red.), Warszawa 1977.
Reid G., Wearmouth J. (red.), Dysleksja. Teoria i praktyka, Gdańsk 2008.
Smith D.D., Pedagogika specjalna. T. I i II, Warszawa 2008.
Wilgocka-Okoń B., Gotowość szkolna dzieci sześcioletnich, Warszawa 2003.
Wood E.R., Specjalne trudności w uczeniu się poszczególnych przedmiotów, w: Ch.E. Skinner (red.),
Psychologia wychowawcza, Warszawa 1971.
Wood R., Jak dzieci uczą się i myślą, Kraków 2004.
Literatura uzupełniająca:
Bogdanowicz M., Adryjanek A., Uczeń z dysleksją w szkole, Gdynia 2004.
Borkowska A.R., Domańska Ł. (red.), Neuropsychologia kliniczna dziecka, Warszawa 2006.
Domagała A., Mirecka U., Grafomotoryka u dzieci w wieku 7-13 lat, Lublin 2010.
Górniewicz E., Pedagogiczna diagnoza specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, Toruń 2002.
Gruszczyk-Kolczyńska E., Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki,
Warszawa 2005.
Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Nauczycielska diagnoza gotowości do podjęcia nauki
szkolnej. Jak prowadzić obserwację dzieci, interpretować wyniki i formułować wnioski, Kraków 2011.
Kutscher M. Atwood L., Wolff T., Dzieci z zaburzeniami łączonymi, Warszawa 2007.
Oszwa U., Dziecko z zaburzeniami rozwoju i zachowania w klasie szkolnej, Kraków 2007.
Oszwa U., Wczesna diagnoza dziecięcych trudności w liczeniu, Kraków 2008.
Sawa B., Jeżeli dziecko źle czyta i pisze, Warszawa 1997.
Szeląg E., Szymaszek A., Test do badania słuchu fonematycznego u dzieci i dorosłych, Gdańsk 2006.
Thompson J., Specjalne potrzeby edukacyjne, Warszawa 2013.
17.
Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu / modułu, sposób sprawdzenia
osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia:
Ćwiczenia: projekt, kolokwium na ocenę
Projekt:
Ocena umiejętności studentów w zakresie przeprowadzenia i zaprezentowania diagnozy dziecka ze
specyficznymi trudnościami w uczeniu się oraz dokonania interpretacji wyników.
- ocena bardzo dobra – student samodzielnie potrafi przeprowadzić pogłębioną diagnozę dziecka ze
specyficznymi trudnościami w uczeniu się oraz rzetelnie i wnikliwie zinterpretować wyniki diagnozy;
- ocena dobra – student samodzielnie potrafi przeprowadzić diagnozę dziecka ze specyficznymi
trudnościami w uczeniu się oraz rzetelnie zinterpretować wyniki diagnozy;
- ocena dostateczna – student potrafi przeprowadzić diagnozę dziecka ze specyficznymi
trudnościami w uczeniu się oraz próbuje zinterpretować wyniki diagnozy;
- ocena niedostateczna – student nie potrafi przeprowadzić diagnozy dziecka ze specyficznymi
trudnościami w uczeniu się, mimo wskazówek prowadzącego zajęcia.
Kolokwium:
Ocena wiedzy studentów z zakresu metod diagnozy specyficznych trudności w uczeniu się.
Kryteria oceny:
- ocena bardzo dobra – student ma uporządkowaną i gruntowną wiedzę z zakresu metod diagnozy
specyficznych trudności w uczeniu się, wnikliwie analizuje, interpretuje i wnioskuje o metodach
diagnozy na podstawie określonych symptomów trudności w uczeniu się;
- ocena dobra – student w dobrym stopniu opanował wiedzę z zakresu metod diagnozy specyficznych
trudności w uczeniu się, analizuje, interpretuje i wnioskuje o metodach diagnozy na podstawie
określonych symptomów trudności w uczeniu się;
- ocena dostateczna – student opanował podstawowy zakres wiedzy z zakresu metod diagnozy
specyficznych trudności w uczeniu się, analizuje, interpretuje i wnioskuje o metodach diagnozy na
podstawie określonych symptomów trudności w uczeniu się;
- ocena niedostateczna – student nie opanował elementarnej wiedzy z zakresu metod diagnozy
specyficznych trudności w uczeniu się.
18.
Język wykładowy
19.
polski
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności studenta
Średnia liczba godzin
na zrealizowanie aktywności
Godziny zajęć (według planu studiów) z nauczycielem:
- ćwiczenia:
15
Praca własna studenta
- przygotowanie do zajęć:
- czytanie wskazanej literatury:
- przygotowanie do kolokwiów cząstkowych:
- projekt:
Suma godzin
5
10
10
10
50
Liczba punktów ECTS
2