D - Sąd Rejonowy w Głogowie

Sygn. akt I C 1526/12 upr
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 kwietnia 2013 roku
Sąd Rejonowy w Głogowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Dorota Onufrowicz-Miara
Protokolant: sekr. sąd. Paulina Kuśnierz
po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 roku w Głogowie sprawy
z powództwa
(...).á r.l. z siedzibą w L. (Luxembourg)
przeciwko
M. M. (1) (M.)
o zapłatę
oddala powództwo.
Sędzia:
Sygn. akt I C 1526/12 upr
UZASADNIENIE
Strona powodowa (...). á r. l. z siedzibą w L., w pozwie skierowanym przeciwko M. M. (1), domagała się zasądzenia
kwoty 218 złotych, z odsetkami ustawowymi od dnia 12 kwietnia 2010 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu
pozwu strona powodowa wskazała, że na podstawie umowy cesji przejęła od (...) S.A. V. (...) w W. wierzytelność
wobec pozwanego z tytułu nieuregulowanej drugiej składki polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Strona
powodowa podniosła, że pozwany nie uregulował do dnia dzisiejszego należności z tego tytułu.
Nakazem zapłaty z dnia 2 kwietnia 2012 roku, wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym Sąd
Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie nakazał zapłacić pozwanemu na rzecz strony powodowej należność dochodzoną
pozwem wraz z odsetkami i kosztami procesu ( k - 3 verte).
W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany M. M. (1) wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu
wskazał, że nie są mu znane okoliczności wskazane w pozwie, z uwagi na brak dostatecznych dowodów istnienia
dochodzonego roszczenia i zaprzeczył by nie wywiązał się z jakichkolwiek zobowiązań wobec strony powodowej.
Pozwany podniósł, że strona powodowa nie przedstawiła dostatecznych dowodów na istnienie żądanych należności ( k
- 6). W dalszym toku sprawy pozwany zarzucił, że uiścił całość składki ubezpieczeniowej w łącznej kwocie 476 złotych,
w dniu 16 października 2009 roku, kiedy została zawarta umowa ubezpieczenia i do oświadczenia w tym zakresie
załączył kopię dowodu wpłaty powyższej kwoty ( k - 55-57).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 16 października 2009 roku M. M. (1) zawarł z (...) S.A. V. (...) w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej oraz ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, samochodu V. (...) o numerze rejestracyjnym
(...), na okres od dnia 11 października 2009 roku do dnia 10 października 2009. Składkę ogółem określono na kwotę
476 złotych, w tym kwota 436 złotych stanowiła składkę dotyczącą ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zaś
kwota 40 złotych składkę z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. W dniu zawarcia umowy
M. M. (1) uiścił całość składki w kwocie 476 złotych.
Dowód: - informacja T. C. - k - 39,
- kopia polisy z adnotacją o dokonaniu wpłaty - k - 40,
- kopia wniosku o ubezpieczenie samochodu - k - 41-42,
- kopia dowodu wpłaty - k - 57.
W dniu 30 września 2011 roku (...). á r. l. z siedzibą w L. zawarła z (...) S.A. V. (...) w W. umowę przelewu
wierzytelności.
Dowód: - kopia umowy cesji - k - 21 verte.
Sąd zważył co następuje:
Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak wynika z treści pozwu oraz częściowego wykazu wierzytelności strona powodowa domagała się w niniejszej
sprawie zasądzenia na jej rzecz od pozwanego należności z tytułu drugiej raty składki ubezpieczeniowej rzekomo
należnej uprzednio (...) S.A. V. (...) w W..
Z załączonej do akt sprawy kopii dowodu wpłaty ( k - 57) jak również z odręcznej adnotacji na polisie ( k - 40)
wynika jednoznacznie, że pozwany w dniu zawarcia umowy, czyli 16 października 2009 roku, uiścił całość należnej
wówczas składki w łącznej kwocie 476 złotych. Tym samym pozwany wykazał fakt spełnienia świadczenia na rzecz
pierwotnego wierzyciela (...) S.A. V. (...) w W. w dacie jego wymagalności. Skoro zaś roszczenie wygasło na skutek
spełnienia nieuzasadnione jest jego dochodzenie zarówno przez wierzyciela pierwotnego, jak również przez nabywcę
wierzytelności. Przy czym wskazać należy, że według pierwotnej treści polisy przedstawiciel C. w dniu zawarcia umowy
otrzymał następujące składki : OC - 436 złotych i (...) 40 złotych, co koresponduje zarówno ze wskazaną już adnotacją
w dolnej części polisy, jak również z załączonym przez pozwanego dowodem wpłaty. Nie wiadomo natomiast kiedy
została dokonana poprawka w której skreślono kwotę wpisaną pierwotnie jako OC - 436 i poprawiono ten zapis
na kwotę 218 złotych. Brak jakiejkolwiek parafki pozwanego przy tej poprawce wyklucza przyjęcie, że została ona
dokonana w jego obecności. Podobnie nie wiadomo kiedy wpisane zostały dane dotyczące rzekomego rozłożenia
składki na dwie raty. Sam fakt ustalenia płatności w ratach jest całkowicie sprzeczny zarówno ze wskazanym dowodem
wpłaty jak i adnotacją przedstawiciela C. w dolnej części dokumentu polisy z której jednoznacznie wynika, że pozwany
wpłacił całą składkę w dniu podpisania umowy. Gdyby faktycznie przedstawiciel C. uzyskał w dniu 16 października
2009 roku wyłącznie kwotę 258 złotych, nie sporządziłby wskazanej adnotacji. Nie istniałby również dowód wpłaty
całości składki ubezpieczeniowej za ten okres. Logiczny jest więc wniosek, że poprawka kwoty 436 zł na 218 zł, jak
również wypełnienie w polisie danych odnośnie rozłożenia składki na raty dokonane zostało już po podpisaniu umowy
przez pozwanego i uiszczeniu całości składki, bez wiedzy i zgody pozwanego i było sprzeczne z rzeczywistym stanem
rzeczy.
Za uzasadniony należy też uznać zarzut pozwanego co do tego, że strona powodowa nie wykazała swego roszczenia.
Roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie strona powodowa wywodzi z umowy cesji zawartej w dniu 30 września
2011 roku. Nie wykazała ona jednak w sprawie by umowa ta dotyczyła również jakiejkolwiek wierzytelności wobec
pozwanego. Nie załączono bowiem do akt załącznika do umowy przelewu wierzytelności lub choćby wyciągu z takiego
załącznika który potwierdzałby taką okoliczność. Brak również dowodu na to by zawiadomienie o tego rodzaju
przelewie wierzytelności zostało doręczone pozwanemu, do akt załączono bowiem sam druk takiego zawiadomienia,
bez jakiegokolwiek potwierdzenia odbioru. Częściowy wykaz wierzytelności stanowi wyłącznie dokument sporządzony
przez stronę powodową, nie można więc uznać by stanowił dowód objęcia umową cesji z dnia 30 września 2011 roku
również wierzytelności wobec pozwanego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 513 k.c. dłużnikowi przysługują
przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o
przelewie. W związku z tym pozwany mógł również podnieść zarzut nie istnienia wierzytelności, co też skutecznie
w niniejszej sprawie uczynił. Dokumenty załączone do pozwu pozwalały bowiem jedynie na ustalenie, że pomiędzy
stroną powodową a (...) S.A. V. (...) w W. została zawarta umowa przelewu bliżej nieokreślonych wierzytelności.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku