Praca i energia mechaniczna
Transkrypt
Praca i energia mechaniczna
Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Wykład FIZYKA I 5. Energia, praca, moc Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/fizyka1.html Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ENERGIA, PRACA, MOC Siła to wielkość wektorowa, która jest miarą oddziaływania mechanicznego innych ciał (otoczenia) na dane ciało. Jest to oddziaływanie, które może nadać ciału przyspieszenie. Energia jest miarą różnych rodzajów ruchu i miarą zdolności ciał do ruchu (nieodłączna cecha materii, zarówno na poziomie molekularnym jak i makroskopowym). Każde ciało jest obdarzone energią (ma zapas energii), będącej miarą jego ruchu. Dla scharakteryzowania różnych rodzajów ruchu i różnych rodzajów oddziaływań między ciałami, wprowadzamy różne rodzaje energii: mechaniczną, wewnętrzną, elektromagnetyczną. Wzajemne oddziaływanie między ciałami (i elementami jednego ciała) powoduje zmianę energii ciała, możemy więc opisywać to oddziaływanie jako przekazywanie energii. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ENERGIA, PRACA, MOC W przypadku energii mechanicznej, jej zmianę powoduje wzajemne oddziaływanie między ciałami poprzez siły. Proces zmiany energii ciała pod wpływem działającej na nie siły nazywamy procesem wykonania pracy a przyrost energii ciała w tym procesie to po prostu praca. (Analogia: energia wewnętrzna a ciepło) Praca wykonana przez siłę jest wielkością skalarną, liczbowo równą iloczynowi składowej siły w kierunku wykonywanego ruchu przez drogę, przebytą w tym ruchu: F W Fs s Fs W przypadku zmiennej siły o dowolnym kierunku względem przesunięcia i dowolnej trajektorii ruchu między punktami A i B, możemy uogólnić powyższy wzór: W F r dr B A Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ENERGIA, PRACA, MOC Jeżeli energia E jest przekazywana z jednego ciała do drugiego, to możemy zdefiniować również tempo przekazywania tej energii. Wielkość tę nazywamy mocą: (dokładniej: jest to moc chwilowa). dE P dt PRZYPADEK SZCZEGÓLNY: Jeśli ciało porusza się ze stałą prędkością v pod działaniem stałej siły F, to możemy obliczyć moc jako: P F v (Tak! To jest przykład iloczynu skalarnego!) Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ENERGIA, PRACA, MOC Jednostki: Siła: 1N 1kg 1m / 1s 2 niuton Energia, praca: dżul 1J 1N 1m elektronowolt Moc: wat 1eV 1,6 1019 J 1W 1J / 1s - koń mechaniczny 1KM 746W Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ENERGIA, PRACA, MOC W mechanice rozróżniamy dwa rodzaje energii: kinetyczną i potencjalną. Energia kinetyczna to energia każdego poruszającego się ciała mierzona pracą, jaką trzeba wykonać przy jego hamowaniu do całkowitego zatrzymania. 2 Można ją też obliczyć (ale nie zawsze!) ze wzoru: mv Ek 2 EkB EkA Fwyp dr B Korzystając z definicji pracy można pokazać, że: A Jest to twierdzenie o pracy i energii: Praca wykonana przez zewnętrzną siłę (wypadkową) na drodze od punktu A do punktu B równa się przyrostowi energii kinetycznej ciała. Energia kinetyczna jest więc tzw. funkcją stanu jego ruchu (zależy tylko od wartości początkowych i końcowych). Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ENERGIA, PRACA, MOC Energia potencjalna to energia zmagazynowana przez ciało do użycia w przyszłości. Podaje się ją raczej w postaci względnej zmiany (poziom „zera” wyznaczamy arbitralnie) a konkretna jej postać zależy od typu siły, z którą jest związana. Jeżeli ciało znajduje się pod działaniem pewnej siły F, to zmianę jego energii potencjalnej U obliczamy jako pracę, którą trzeba wykonać, aby przesunąć to ciało w obecności tej siły: U F ds B A Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ENERGIA, PRACA, MOC Grawitacyjną energię potencjalną (czyli energię potencjalną w polu sił grawitacji) można obliczyć ze wzoru: 1 1 U r U Z mgR RZ r 2 Z gdzie UZ oznacza energią potencjalną na powierzchni Ziemi (poziom odniesienia), RZ jest zaś promieniem Ziemi. W przypadku, gdy r RZ (blisko powierzchni Ziemi) możemy skorzystać z wzoru przybliżonego U r U Z mgh gdzie: h r RZ - wysokość nad powierzchnią Ziemi Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ENERGIA, PRACA, MOC Energię potencjalną sprężystości, czyli np. energię rozciągniętej sprężyny, możemy obliczyć wykorzystując wzór na siłę sprężystą (zgodnie z prawem Hooke`a): F x kx gdzie x oznacza wychylenie z położenia równowagi a k jest współczynnikiem proporcjonalności, zależnym od materiału sprężyny. Ustalając „zerowy” poziom energii potencjalnej dla x=0 (sprężyna w położeniu równowagi, nierozciągnięta), możemy otrzymać wyrażenie na energię potencjalną sprężyny: 2 kx U 2 Zauważmy, że wartość energii potencjalnej nie zależy do tego, czy sprężyna jest ściśnięta, czy rozciągnięta. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak NIEZWYKLE WAŻNE Myj zęby rano i wieczorem. CZEMU i PO CO? Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak SIŁY ZACHOWAWCZE Siły zachowawcze to takie siły, dla których praca nie zależy od drogi, po której jest wykonywana. Matematycznie wyraża to warunek: F ds 0 czyli: praca po drodze zamkniętej równa się zeru. Przykładem siły niezachowawczej jest np. tarcie. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ZASADA ZACHOWANIA ENERGII Przez wieki ludzie usiłowali wynaleźć perpetuum mobile – maszynę, która trwale dostarczałaby na zewnątrz energię mechaniczną. Możliwości tej przeczy jedna z fundamentalnych zasad fizyki – zasada zachowania energii, która narzuca ograniczenia na możliwość pozyskania i na przechodzenie energii z jednej formy w inną. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ZASADA ZACHOWANIA ENERGII M. W. Łomonosow (1748) – zasady zachowania masy substancji w przemianach chemicznych. R. Mayer i H. Helmholtz (XIX w.) – ilościowe sformułowanie zasady zachowania i przemiany energii: w układzie zamkniętym energia może przechodzić z jednego rodzaju w inne, jedno ciało może je przekazać drugiemu, lecz całkowita jej ilość pozostaje stała. Zamknięty układ zachowawczy to układ ciał, które działają na siebie wzajemnie siłami zachowawczymi. W takim układzie prawdziwa jest zasada zachowania energii w mechanice: Energia mechaniczna zamkniętego układu zachowawczego nie zmienia się podczas ruchu układu: E Ek E p const (całkowita energia układu jako suma energii kinetycznej i potencjalnej jest stała!) Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ZASADA ZACHOWANIA ENERGII Zasada zachowania energii może służyć do rozwiązywania zagadnień mechaniki, gdy szukamy informacji o końcowym stanie układu bez obliczania stanów pośrednich. Przykład: Ciało zsuwa się po równi pochyłej bez tarcia (siła niezachowawcza!) z wysokości h. Jaką prędkość v osiąga u podnóża równi? A Energia całkowita w punkcie A: E A EkA E pA 0 mgh B h Energia całkowita w punkcie B: EB EkB E pB mv 2 0 2 Stosując zasadę zachowania energii: E A EB otrzymujemy: v 2 gh v Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ZASADA ZACHOWANIA ENERGII Przemiany energii w ruchu sprężystym (bez tłumienia) Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak ENERGIA A SIŁA Energia jako wielkość skalarna pozwala na łatwe rozwiązanie prostych zagadnień związanych z ruchem. Tym niemniej, spora część informacji o ruchu jest „tracona” – skalar zawsze zawiera mniej informacji, niż wektor… Wypadałoby więc mieć możliwość powrotu do opisu „dynamicznego”, czyli w języku SIŁ i zasad dynamiki Newtona! F r grad E p r Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak KRZYWA ENERGII POTENCJALNEJ F r grad E p r Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak RÓWNOWAGA Układ ciał znajduje się w równowadze, gdy wyprowadzenie go z tego stanu wymaga działania sił zewnętrznych. Równowagę nazywamy trwałą, gdy niewielkie działanie zewnętrzne na układ ciał wywołuje małą zmianę jego stanu = w układzie pojawiają się siły wewnętrzne, które starają się przywrócić go do stanu pierwotnego = energia potencjalna układu w tym stanie osiąga minimum. Równowagę nazywamy nietrwałą, gdy dowolnie małe działanie zewnętrzne na układ ciał wywołuje wyprowadza go z tego stanu = układ nie powróci do stanu równowagi bez działania sił zewnętrznych = energia potencjalna układu w tym stanie osiąga maksimum. Najbardziej „trwały” jest stan układu, w którym energia potencjalna przyjmuje możliwie najmniejszą wartość (bezwzględne minimum).