Opis projektu


Martyna Siudak,
Anna Tober-Marczewska,
Anna Penar
[email protected]
Ocena zróżnicowania wrażliwości na obciążenie stresowe wśród kandydatów na
kierowców w Pomorskim Ośrodku Ruchu Drogowego (filia Gdańsk).
Cel naukowy:
Celem projektu jest doświadczalne sprawdzenie, czy organizm człowieka adekwatnie
do sytuacji reaguje na stres pod względem fizjologicznym i psychicznym, czyli udowodnienie
czy psychika idzie w parze z fizjologią. Chciałabym też dowieść, że stres podczas egzaminu
praktycznego na prawo jazdy może być tak silny, aby dać fałszywie negatywny wynik oraz
stwierdzić, czy osoba egzaminatora (płeć, aparycja, ton głosu i usposobienie) ma jakikolwiek
wpływ na ostateczny wynik egzaminu praktycznego.
Znaczenie i nowatorstwo projektu:
Na podstawie uzyskanych wyników można dokonać oceny efektywności radzenia
sobie ze stresem podczas egzaminu przez osoby reprezentujące różny poziom zestresowania.
Wyniki doświadczenia, jeśli dotarłyby do szerszego grona osób starających się
uzyskać uprawnienia do kierowania pojazdem, mogłyby pomóc opanować stres związany z
egzaminem poprzez odpowiednie nastawienie psychiczne kandydatów, więc mogłyby
przyczynić się do wzrostu zdawalności tego typu egzaminu.
Metodyka:
Przy realizacji badania chciałabym wykorzystać psychologiczny arkusz CISS, czyli
kwestionariusz radzenia sobie w sytuacjach stresowych, uzupełniony pytaniami własnymi
(sytuacyjnymi- odnoszącymi się bezpośrednio do egzaminu praktycznego na prawo jazdy).
Sam arkusz składa się z 48 pozycji. Odpowiedzi dotyczące każdej z nich są punktowane w
skali od 1 do 5, zgodnie z punktacją przedstawioną w arkuszu odpowiedzi. Test umożliwia
obliczenie wyników w trzech skalach, z których każda składa się z 16 pozycji. Wynikiem
surowym w danej skali jest suma punktów uzyskanych dla pozycji wchodzących w jej skład.
Po obliczeniu wyników surowych należy odnieść je do norm zawartych w aneksie. Należy
pamiętać o określeniu i uwzględnieniu przedziału ufności.
W celu zobrazowania zmian fizjologicznych wykorzystam test
immunoradiometryczny (IRMA), za pomocą którego oznaczę poziom kortyzolu w próbce
śliny osób badanych. Kortyzol jest istotnym hormonem i jest postrzegany jako główny
wskaźnik zmiany stanów w reakcji na fizjologiczne pobudzenie u większości ssaków, w tym
u ludzi. Próbki śliny są bardziej wiarygodne niż próbki krwi w badaniach nad stresem,
ponieważ zmiany poziomu kortyzolu w ślinie można zbadać zanim stres zostanie
zredukowany. Jest to też badanie mało inwazyjne i sam fakt pobierania próbek nie jest
istotnym czynnikiem zmian fizjologicznych. Stężenia kortyzolu w ślinie są niezależne od
szybkości jej wypływu, ponieważ transport tego hormonu drogą dyfuzji jest bardzo
gwałtowny (trwa poniżej 1 nim.). Kliniczne badania wykazały równoległy przebieg zmian
jego stężeń w ślinie i w osoczu. W metodzie IRMA występują w nadmiarze dwa przeciwciała,
z których jedno jest znakowane radioizotopem, a drugie, skierowane przeciwko innej
determinancie antygenowej badanej substancji, jest przytwierdzone do wewnętrznej
powierzchni probówki i służy do separacji. Wprowadzenie do probówki zawierającej
przeciwciało przytwierdzone na ściankach, antygenu i przeciwciała znakowanego, powoduje
powstawanie kompleksów przeciwciało-antygen-przeciwciało o charakterze tzw. kanapki.
Dzięki nadmiarowi przeciwciał praktycznie cały antygen zostaje związany z przeciwciałami
natomiast nie związana część przeciwciała znakowanego jest następnie wypłukiwana.
Radioaktywność, która została w probówce pochodząca od kompleksów jest miarą ilości
antygenu związanego w próbówce.
Osoby badane zostaną podzielone na dwie grupy:
1. Grupa kontrolna (B) (składająca się z 30 losowo wybranych osób),
2. Grupa właściwa (A) - kandydaci na kierowców.
Wszystkie osoby badane wypełniają test w formie ankiety i oddają próbkę śliny. Zarówno
arkusz, jak i próbka oznaczane są tym samym kodem, właściwym dla odpowiedniej grupy, w
celu późniejszej identyfikacji. Grupa kontrolna wraz z próbówką zostawia wypełnioną ankietę
właściwej osobie, natomiast kandydaci na kierowców z ankietą udają się do egzaminatora,
który oznacza test wybranym przez siebie kolorem (w prawym górnym roku przykleja
kolorowy kartonik). Po zakończeniu egzaminu egzaminator zaznacza jego wynik [pozytywny
lub negatywny] oraz intuicyjnie określa poziom stresu egzaminowanego wybierając
odpowiednie stwierdzenie w skali od 1 do 5. W czasie oczekiwania na oznaczenie poziomu
kortyzolu próbki śliny pozostaną zamrożone.
Spodziewane wyniki:
 Stres podczas egzaminu praktycznego może być tak silny, aby dać fałszywie
negatywny wynik ostateczny,
 Osoby opanowane efektywniej radzą sobie ze stresem podczas egzaminu
praktycznego,
 Wśród osób ocenionych jako opanowane i nieznacznie zestresowane spodziewamy się
największej liczby wyników pozytywnych,
 Osoba egzaminatora ma wpływ na wynik ostateczny egzaminu,
 Psychika reaguje nieadekwatnie do sytuacji – fizjologicznie poziom stresu osoby
badanej jest niższy.
Harmonogram prac:
1. Wystąpienie do Władz Pomorskiego Ośrodka Ruchu Drogowego z filią w Gdańsku o
wydanie zgody na przeprowadzenie badania,
2. Wydruk ankiet, kompletowanie arkuszy, zakup i przygotowanie innych potrzebnych
materiałów (2-3 dni),
3. Zebranie materiału do badania na terenie PORD,
4. Zebranie materiału od próby kontrolnej,
5. Oznaczanie poziomu kortyzolu w zebranych próbach,
6. Analiza arkuszy poziomu stresu,
7. Statystyczne opracowanie wyników,
8. Wnioski.
Kosztorys:
1. Zestaw testu immunoradiometrycznego do oznaczenia poziomu kortyzolu w 100
próbkach śliny- ok. 500 zł
2. Próbówki typu Eppendorf`a, 1,5 ml, 100 sztuk- ok. 9 zł
3. Koszt wydruku ankiet- ok. 35 zł
4. Pozostałe artykuły papiernicze- ok. 20 zł
Suma: ok. 570 zł