Konspekt lekcji nr

mgr Ewa Krieger, Problemy dzieci na misjach
Tytuł scenariusza: Problemy dzieci na misjach.
Scenariusz przeznaczony dla klas I-III Gimnazjum.
Nazwa przedmiotu: religia.
Czas trwania zajęć: 45 minut (1 godzina lekcyjna).
Miejsce zajęć: Gimnazjum nr 2 w Gnieźnie.
Wstęp:
Celem
katechezy
jest
wzbudzenie
u
młodzieży
świadomości
ogromnej
niesprawiedliwości, jaką niesie dzisiejszy świat. Poruszona informacją o „dzieciach bez
imienia”, których co roku rodzi się ok. 40 mln., postanowiłam ten problem ująć w
scenariuszu. Informacja o setkach milionów dzieci, które w oczach prawa nie istnieją,
nie mogą chodzić do szkół ani korzystać ze świadczeń zdrowotnych wzbudziła we
mnie ogromne poczucie niesprawiedliwości a jednocześnie pobudziła do działania.
Cel katechezy:
Zapoznanie uczniów z sytuacją dzieci na misjach i ich problemami
Zapoznanie uczniów z problemem „dzieci bez imienia”
Umiejętność rozwiązywania sytuacji trudnych
Poznanie pojęć: akt urodzenia, numer ewidencyjny
Uwrażliwienie uczniów na potrzeby Afryki
Cele operacyjne:
Uczeń zna pojęcia akt urodzenia, numer ewidencyjny
Orientuje się w potrzebach dzieci na misjach
Zna sytuację kontynentu afrykańskiego
Zna problemy „dzieci be imienia”
Potrafi wyszukać w encyklopedii potrzebne pojęcia.
1. Metody i formy pracy:
pogadanka, praca grupowa, burza mózgów, metaplan.
2. Środki dydaktyczne:
Pismo Święte, Encyklopedia, czasopismo „Świat misyjny”, szary papier, informacje o
problemach dzieci bez świadectw urodzenia wyszukane w Internecie i czasopismach,
1
świadectwa siostry Izabeli Strok z Kongo, siostry Weroniki z Kamerunu, ks.
Przemysława Tabaczki z Wenezueli.
3. Tok lekcji (czynności ucznia i nauczyciela):
A. Wstęp:
Katechezę rozpoczynamy krótkim nawiązaniem do oglądanego wcześniej filmu
„Dzieci Afryki”. Zachęcamy uczniów do wypowiedzi na temat fragmentów filmu,
które najbardziej ich poruszyły. Powinni oni zwrócić uwagę na biedę, głód, AIDS,
epidemie chorób, brak dostępu do służby zdrowia i edukacji, jak również na fakt
pracujących dzieci od najwcześniejszych lat. W swej refleksji powinni zauważyć
brak dzieciństwa a także wszechstronną pomoc, jaką oferują misjonarze. U wielu z
nich ten bardzo sugestywny dokument może wyzwolić poczucie niesprawiedliwości
i chęć niesienia pomocy.
Katecheta informuje uczniów o kolejnym problemie tym razem globalnym, który
dotyczy nie tylko afrykańskich dzieci. Przekazuje informacje o „dzieciach bez
imienia”, których co roku rodzi się na świecie około 40 mln. W oczach prawa one
nie istnieją, nie mogą chodzić do szkół publicznych, ani korzystać ze świadczeń
zdrowotnych. Jako dorosłe osoby nigdy nie będą miały praw obywatelskich.
Uczniowie w tym momencie powinni żywo zareagować oraz wykazać chęć pomocy
w rozwiązaniu tego problemu.
Katecheta chcąc pokazać, że każdy z nas jest posłany do niesienia pomocy,
odnosi się do fragmentu Pisma Świętego.
W Ewangelii czytamy, że Jezus posłał Dwunastu w celu przepowiadania
Chrystusowej nauki wszystkim narodom świata: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja
was posyłam”(J 20,21). Posłannictwo Kościoła jest więc przedłużeniem misji
zleconej Chrystusowi przez Boga Ojca, a działalność misyjna należy do najbardziej
istotnych zadań Chrystusowego Kościoła.
B. Rozwinięcie:
Katecheta metodą burzy mózgów doprowadza do wyjaśnienia dwóch pojęć: akt
urodzenia i numer ewidencyjny. Uczniowie powinni dojść do konkluzji będących
wyjaśnieniami tych pojęć. Powinni wyjaśnić z jaką dziedziną życia się one łączą i
co nam dają.
Następnie dwoje uczniów wyszukuje w Encyklopedii wyjaśnianie tych dwóch pojęć
i porównuje z definicją podaną przez klasę. Dla ułatwienia zrozumienia problemu
dzieci nieposiadających świadectwa swego urodzenia, katecheta przedstawia
2
naszą polską rzeczywistość. Mówi o tym, kto odbiera akt urodzenia, najczęściej ich
ojciec, bo oni z mamą są jeszcze w szpitalu- czyli akt urodzenia otrzymują zaraz po
przyjściu na świat. Pyta uczniów o to:
czy posiadają ten dokument w domu
do czego jest on potrzebny- uczniowie mogą odpowiedzieć, że do
wyrobienia dowodu osobistego, czy paszportu
czy znają swój Pesel,
co to za numer (uwzględnia naszą datę urodzenia)
czy każdy ma inny , czy taki sam
gdzie go znajdujemy –uczniowie mogą odpowiedzieć, że w książeczce
zdrowia, w dowodzie osobistym, książeczce ubezpieczeniowej.
Katecheta prosi uczniów o podsumowanie znaczenia tych dwóch dokumentów w
naszym życiu. Uczniowie mogą tu uwzględnić następujące aspekty:
każdy ma indywidualny nr ewidencyjny, który jest nadawany na całe życie
dzięki temu możemy chodzić do szkoły, do lekarza, bezpłatnie leczyć się
bez aktu urodzenia nie można otrzymać dowodu osobistego
nie można się zameldować ani pracować, czy głosować w wyborach.
Katecheta dzieli klasę na cztery grupy i wprowadza metodę metaplan. Metoda ta
jest bardziej rozwinięta, bowiem każda z grup, po wypełnieniu swojego zadania, może
zaznaczyć u następnych ważne wg nich informacje, bądź dopisać coś od siebie. W ten
sposób zaangażowana do pracy i rozwiązania problemu jest cała klasa.
Każda z grup otrzymuje materiały informujące o sytuacji „dzieci bez imienia”, o
niebezpieczeństwach, jakie na nich czyhają, o ich problemach.
Jaka jest sytuacja dzieci bez świadectw Jak być powinno?
urodzenia?
Dlaczego nie jest tak, jak być powinno?
Co zrobić, by zmienić istniejąca sytuację?
Przykładowe rozwiązanie :
Jaka jest sytuacja dzieci bez świadectw urodzenia?
- nie mogą chodzić do szkół
- nie mogą się bezpłatnie leczyć
3
-są narażone na następujące niebezpieczeństwa pozbawione opieki rodziców, a gdy ich
zabraknie rodziny
są werbowane do wojska ( za kawałek chleba są gotowi walczyć, bo przez to
również czują się ważni)
stają się łatwym celem dla dorosłych, którzy wykorzystują ich seksualnie, stosują
wobec nich przemoc, zmuszają ich do niewolniczej pracy
stają się ofiarami handlu żywymi organami.
-jako dorośli nie będą posiadać praw obywatelskich Jak być powinno?
-każdy ma prawo do posiadania aktu urodzenia oraz nr ewidencyjnego
- każde dziecko ma prawo chodzić do szkół publicznych i do bezpłatnego leczenia
-każde dziecko ma prawo do beztroskiego dzieciństwa
- każdy dorosły obywatel powinien mieć prawa obywatelskie
Dlaczego nie jest tak, jak być powinno?
-państwo nie interesuje się tym problemem
-państwo jest zbyt biedne albo prowadzi złą politykę
- brak sprzeciwu ze strony innych państw
Co zrobić, by zmienić istniejąca sytuację?
- zaapelować do krajów, w których taka sytuacja ma miejsce o zmianę swej polityki
- podnieść głos w obronie milionów niewinnych dzieci
-zorganizować akcję międzynarodową, w celu wywarcia presji na rządach
- zjednoczyć siły
C. Zakończenie:
W końcowej części katechezy przedstawiciele czterech grup dokonują
podsumowania metaplanu. Uczniowie podają gotowe pomysły będące
rozwiązaniem tego problemu.
Katecheta odczytuje apel, zamieszczony W „Świecie misyjnym”, w którym znajduje
się propozycja wykonania pocztówek z hasłem” Dzieci – dzieciom bez imienia.
Uczniowie powinni chętnie odnieść się do tej propozycji a nawet wyjść z inicjatywą
wykonania ich na następnej lekcji. Uczniowie są świadomi , że we wspólnocie tkwi
siła, że dzięki nim zmieni się sytuacja ich braci w Afryce i Azji.
Katechezę kończy się modlitwą w intencji dzieci i powodzenia akcji.
5. Notatka:
Zapis stanowią prezentowane w czasie katechezy wyniki prac uczniów w grupach.
4