Wpływ leczenia na patologie dotyczące stóp końsko

Wpływ leczenia na patologie dotyczące stóp końsko-szpotawych. Badanie na podstawie
badań TK w okresie dojrzałym
E. Ippolito, L. Fraracci, P. farsetti, M. Di Mario, R. Caterini
From the University of Rome, ‘Tor vergata”, Rome, Italy
Wykonano badania tomografii komputerowej w celu oceny wpływu leczenia na rozwój
podstawowych patologii kostnych u osób z wrodzonymi stopami końsko-szpotawymi.
Prześledzono losy dwóch jednorodnych grup pacjentów leczonych lub których leczenie było
nadzorowane przez jednego z badaczy (EI). Do pierwszej grupy należało 32 pacjentów z 47
przypadkami stopy końsko-szpotawej, poddanych badaniu w średnim wieku 25 lat, leczonych
redresją, unieruchomieniem w udowo-stopowym opatrunku gipsowym oraz obszernym tylnoprzyśrodkowym uwolnieniem. W skład grupy drugiej wchodziło 32 pacjentów z 49
przypadkami stóp końsko-szpotawych, badanych w średnim wieku 19 lat i poddanych redresji
sposobem Ponseti`ego, stopowo-udowum opatrunkiem gipsowym oraz ograniczonym
uwolnieniem tylnym.
W badaniach kontrolnych kształt stawów skokowo-piętowego, piętowo- łódkowatego oraz
piętowo-sześciennego okazał się być zmieniony u wielu pacjentów z obu grup. Sposób
postępowania leczniczego nie wydawał się mieć zasadniczego wpływu na obserwowane
deformacje. W drugiej grupie występowała lepsza korekcja szpotawości pięty oraz pochylenia
szyjki kości skokowej. W pierwszej grupie występowała lepsza korekcja przyśrodkowego
podwichnięcia kości łódkowatej. W pierwszej grupie odnotowano znaczący wzrost rotacji
zewnętrznej stawu skokowego, w grupie drugiej wzrost rotacji był umiarkowany. W grupie
drugiej przyśrodkowe podwichnięcia kości sześciennej na przedniej części kości piętowej
było zawsze skorygowane. Końskostopie było skorygowane w obu grupach, natomiast
wydrążenie, supinacja i przywiedzenie stopy były skorygowane znacznie lepiej w grupie
drugiej.
J Bone Joint Surg [Br] 2004;86-B:574-80