F2_K6 WIARA I NAWRÓCENIE

F2 - 2013-14 WIARA I NAWRÓCENIE
Każdą medytację poprzedzę swoją żarliwą modlitwą do Ducha Świętego, pozwolę Mu się dalej
poprowadzić ku dziękczynieniu, uwielbieniu, prośbie czy przepraszaniu.
Dzień 1 Rozważę co Kościół mówi mi o wierze.
KKK 142 Przez swoje Objawienie „Bóg niewidzialny, w nadmiarze swej miłości zwraca się do ludzi
jak do przyjaciół i obcuje z nimi, by ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej.” (Sobór
Watykański II, konst. Dei Verbum 2) Adekwatną odpowiedzią na to jest wiara.
KKK 143 Przez wiarę człowiek poddaje Bogu całkowicie swój rozum i swoją wolę. Całą swoją
istotą człowiek wyraża przyzwolenie Bogu Objawicielowi.
Pismo Święte nazywa odpowiedź człowieka Objawiającemu się Bogu „posłuszeństwem wiary”.
KKK 176 Wiara jest osobowym przylgnięciem całego człowieka do Boga, który się objawia.
Obejmuje ono przylgnięcie rozumu i woli do tego co Bóg objawił w sobie przez swoje czyny i
słowa.
KKK 177 Wiara ma więc podwójne odniesienie do osoby i do prawdy; akt wiary odnosi się do
prawdy przez zaufanie osobie, która o niej świadczy.
Dzień 2 J 3,16 - 17
Jezus chce rozmawiać ze mną o mojej wierze. Od niej wiele zależy.
Ojciec tak mnie umiłował, że posłał mi Jezusa. On jest osobiście dla mnie. Ewangelia jest dla mnie,
Jego śmierć jest dla mnie. Czy w to wierzę?
Czy przylgnęłam (- ąłem) do Boga całkowicie, rozumem i wolą do tego co Bóg objawił w sobie
przez swoje czyny i słowa?
Wypiszę na kartce Credo – Symbol Nicejsko – Konstantynopolitański zatrzymując się na
każdym słowie, wyznam rozumem i wolą, każdą z prawd wiary i przyjmę osobiście do mojego
życia np.
Wierzę w jednego Boga – wierzę, że Bóg jest jedyny, On jest moim jedynym Bogiem, nie mam
innego, nie mam nic co bym stawiała wyżej nad Niego…,
Ojca wszechmogącego - wierzę, że Bóg jest moim Ojcem, najlepszym Ojcem, który mnie kocha,
może wszystko, opiekuje się mną, wychowuje mnie…,
Stworzyciela nieba i ziemi……………………………………………………..
rzeczy widzialnych i niewidzialnych…………………………………………. i dalej kolejne
wyznania...
Dzień 3
KKK 158 ”Wiara szuka zrozumienia ” (św. Anzelm Proslogion): jest charakterystyczne dla wiary,
że wierzący pragnie lepszego poznania Tego, w którym złożył swoją wiarę, i lepszego zrozumienia
tego, co On objawił; głębsze poznanie będzie domagać się z kolei większej wiary, coraz bardziej
przenikniętej miłością. Łaska wiary otwiera „oczy serca” (Ef 1,18) na żywe rozumienie treści
Objawienia, czyli całości zamysłu Bożego i tajemnic wiary, ich związku miedzy sobą i z
Chrystusem, który stanowi centrum Tajemnicy objawionej. Aby „coraz głębsze było zrozumienie
Objawienia, tenże Duch Święty darami swymi wiarę stale udoskonala” (Sobór Watykański II,
konst. Dei Verbum, 5). W ten sposób, wg powiedzenia św. Augustyna „wierzę, aby rozumieć, i
rozumiem, aby głębiej wierzyć” (św. Augustyn Sermones)
Jaka jest moja wiara dzisiaj ? Czy zmieniła się od momentu mojego pierwszego nawrócenia?
Co mi przeszkadza w całkowitym zaufaniu Bogu i temu co objawił o sobie przez swoje czyny i
słowa?.
Rz 10, 17 „Przeto wiara rodzi się z tego co się słyszy, tym zaś co się słyszy, jest Słowo
Chrystusa.”
Czy i jak pielęgnuję moją wiarę? Czy przebywam codziennie z Bogiem na modlitwie? Czy zmienia
się moja modlitwa? Czy rozważam Jego Słowo? Ile czasu na to poświęcam? Jak to czynię? Czy
pozwalam mojej wierze wzrastać poprzez używanie rozumu, korzystanie z encyklik, dokumentów
Kościoła, książek?
Dzień 4
Nawrócenie jest jakby rewersem wiary, nie ma wiary bez nawrócenia.
Hbr 12,1-3 „I my zatem, mając dookoła siebie takie mnóstwo świadków, zrzuciwszy wszelki ciężar
(a przede wszystkim grzech), który nas łatwo zwodzi, biegnijmy wytrwale w wyznaczonych
nam zawodach. Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to
zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i zasiadł po
prawicy, na tronie Boga. Zważcie więc na Tego, który ze strony grzeszników tak wielką wycierpiał
wrogość wobec siebie, abyście nie ustawali złamani na duchu.”
Nawrócenie jest nie tylko zerwaniem z grzechem, ale konkretną postawą powrotu do Boga,
przylgnięcia na nowo do Boga całkowicie, poddania Mu rozumu, woli, serca.
Jaka jest moja relacja z Jezusem? Czy patrzę na Niego? Czy to ze względu na Niego pragnę się
zmieniać, czy może z lęku, czy może z pragnienia perfekcyjności? Jak się zachowuję po upadku,
po grzechu? Czy szukam Bożego Miłosierdzia, czy uciekam przed Bogiem?
Czy pozwalam Bogu, aby mnie oczyszczał por. J 15,1- 10, aby To On działał, On
kształtował moje sumienie, On pokazywał niejasności mojego życia, kompromisy ze złem? Czy
postrzegam to jako błogosławieństwo czy jako przekleństwo? uciążliwość? Czy pragnę tego
oczyszczania?
Dzień 5
Jk 2,20 „Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna?”
Rz 12,9b „Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem”
Hbr 12,4 „Jeszcze nie opieraliście się aż do krwi, walcząc przeciw grzechowi,”
Jk 1,12 „Błogosławiony mąż, który oprze się pokusie gdy zostanie poddany próbie, otrzyma
wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują.”
1 Tes 5,22 „Unikajcie wszystkiego co ma choćby pozór zła”
Jaka jest we mnie determinacja walki o moją świętość?
Czy postępuję na drodze nawrócenia, czy się poddaję uznając, że jakiś grzech, jakaś słabość,
wada jest nie do pokonania lub jest grzechem lekkim, którym nie warto się przejmować?
Czy znam siebie, swoje pożądliwości, słabe strony (por. Jk 1, 14 – 16). Czy uczę się rozpoznawać
swoje pokusy i walczyć z nimi prosząc Boga o potrzebne łaski?
Czy moimi uczynkami daję świadectwo mojej wierze?
Dzień 6
Rozważę dzisiaj Jk 3; 4, 1- 12 i uczynię to co Bóg wskazuje mi poprzez te słowa.