nr IBPB-2-1/4514-118/16/AD

Sygnatura
IBPB-2-1/4514-118/16/AD
Data
2016.05.13
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.
z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia
2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego
(Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra
Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lutego
2016 r. (data wpływu do Biura – 1 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej
przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie
określenia podstawy opodatkowania przy umowie sprzedaży nieruchomości – jest
prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa
podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w
zakresie określenia podstawy opodatkowania przy umowie sprzedaży nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Właściciele zabudowanej nieruchomości położonej w M. zamierzają sprzedać tą
nieruchomość osobom fizycznym za kwotę 1.000.000,00 zł.
Warunkiem sprzedaży będzie, że kwota ta będzie płatna najpóźniej w 180 miesięcznych ratach
(czyli w ciągu 15 lat), w taki sposób, że pierwsza rata wynosić będzie 6.550,00 zł, a następne
raty będą wynosić po 5.550,00 zł miesięcznie, przy czym każda rata płatna będzie z odsetkami.
Skapitalizowana wysokość odsetek będzie wynosiła 1.500,00 zł dodane do każdej z rat, czyli
odsetki te powiększą każdą ratę o 1.500,00 zł w ten sposób, że faktycznie pierwsza rata będzie
wynosiła 8.050,00 zł, a następne raty po 7.050,00 zł miesięcznie.
Problem polega na tym, że kupujący nie jest zobowiązany do zapłaty całej ceny w kwocie
1.000.000,00 zł w ratach, bo może od razu wpłacić całą cenę bezpośrednio po zawarciu
umowy, albo może wpłacić ją częściowo w ratach a resztę jednorazowo – wtedy kwota
odsetek będzie niższa – lub może całą cenę wpłacić w 180 ratach i wtedy łącznie kwota odsetek
będzie wynosiła 270.000,00 zł przy rozłożeniu płatności na okres 15 lat.
Wnioskodawca jako notariusz jest płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych i
niewątpliwie zobowiązany jest pobrać podatek od czynności cywilnoprawnych od kwoty
1.000.000,00 zł, co według oświadczeń stron będzie odpowiadało cenie wolnorynkowej.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/
Czy przy tak zredagowanej umowie, kwoty po 1.500,00 zł miesięcznie stanowią faktycznie
część ceny sprzedaży, czy – jak to określają strony umowy – stanowią odsetki za zwłokę, a
odsetki nie są objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zatem czy jako płatnik
podatku od czynności cywilnoprawnych Wnioskodawca jest zobowiązany pobrać podatek od
czynności cywilnoprawnych wyłącznie od kwoty 1.000.000,00 zł?
Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty po 1.500,00 zł miesięcznie – dodane do każdej raty jako
skapitalizowane odsetki – nie stanowią ceny sprzedaży (lub jej części), tylko stanowią
świadczenie uboczne, a ich ewentualne opodatkowanie jest poza zasięgiem Wnioskodawcy,
jako płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych.
Przy tak zredagowanej umowie sprzedaży kwoty po 1.500,00 zł doliczone do każdej z rat jako
odsetki za zwłokę nie są objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca
może pobrać podatek od czynności cywilnoprawnych jedynie od kwoty 1.000.000,00 zł, która
odpowiada cenie sprzedaży i cenie wolnorynkowej.
Wnioskodawca zaznaczył, że skapitalizowane odsetki w kwotach po 1.500,00 zł doliczane do
każdej z rat płatne byłyby wtedy, gdyby kupujący nie zapłacił od razu całej ceny, natomiast
byłyby niższe, gdyby kupujący zapłacił część ceny i tylko część w ratach, a zatem w chwili
spisywania aktu notarialnego i wysokość i wymagalność tych skapitalizowanych odsetek
będzie faktycznie niewiadoma.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny
prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności
cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz
zamiany rzeczy i praw majątkowych.
O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl
art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania
czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy
umowie sprzedaży ciąży na kupującym.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę
opodatkowania – przy umowie sprzedaży − stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa
majątkowego. W myśl art. 6 ust. 2 ustawy, wartość rynkową przedmiotu czynności
cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami
tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia
zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej
czynności, bez odliczania długów i ciężarów.
Jeżeli natomiast stosownie do art. 6 ust. 3 ustawy podatnik nie określił wartości przedmiotu
czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny
organu podatkowego, wartości rynkowej, organ ten wezwie podatnika do jej określenia,
podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania,
podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. W przypadku, gdy podatnik,
pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość
nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z
uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli
organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się
o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/
Z zapisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika więc, że w odniesieniu do
umowy sprzedaży – jako zasadę przyjęto ustalanie podstawy opodatkowania w oparciu o
wartość rynkową rzeczy lub prawa majątkowego.
Z treści wniosku wynika, że właściciele zabudowanej nieruchomości położonej w M.
zamierzają sprzedać tą nieruchomość osobom fizycznym za kwotę 1.000.000,00 zł.
Warunkiem sprzedaży będzie, że kwota ta będzie płatna najpóźniej w 180 miesięcznych
ratach, w taki sposób, że pierwsza rata wynosić będzie 6.550,00 zł, a następne raty będą
wynosić po 5.550,00 zł miesięcznie, przy czym każda rata płatna będzie z odsetkami.
Skapitalizowana wysokość odsetek będzie wynosiła 1.500,00 zł.
Kupujący nie jest zobowiązany do zapłaty całej ceny w kwocie 1.000.000,00 zł w ratach, bo
może od razu wpłacić całą cenę bezpośrednio po zawarciu umowy, albo może wpłacić ją
częściowo w ratach a resztę jednorazowo – wtedy kwota odsetek będzie niższa – lub może
całą cenę wpłacić w 180 ratach i wtedy łącznie kwota odsetek będzie wynosiła 270.000,00 zł
przy rozłożeniu płatności na okres 15 lat.
Jak już wskazano powyżej, podstawę opodatkowania przy sprzedaży nieruchomości stanowi
jej wartość rynkowa, natomiast bez znaczenia dla wymiaru podatku pozostają ustalenia stron
sprzedaży dotyczące sposobu płatności za nabywaną nieruchomość. Skoro w opisanej sytuacji
nieruchomość zostanie sprzedana za kwotę 1.000.000,00 zł i kwota ta odpowiada wartości
rynkowej to ta kwota będzie stanowiła podstawę opodatkowania. Kwestia sposobu jej
uiszczenia pozostaje bez znaczenia.
Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stawka
podatku od umowy sprzedaży m.in. nieruchomości wynosi 2%.
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 2 cyt. ustawy, notariusze są płatnikami podatku od czynności
cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Płatnicy obowiązani są
uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10
ust. 3 ustawy).
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż czynność sprzedaży nieruchomości podlega
opodatkowaniu – zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkiem od czynności
cywilnoprawnych. Podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa nieruchomości z dnia
dokonania czynności cywilnoprawnej (sprzedaży). Zatem na Wnioskodawcy – jako płatniku –
ciąży obowiązek obliczenia i pobrania podatku od kwoty 1.000.000,00 zł – jeżeli istotnie kwota
ta odpowiada wartości rynkowej nieruchomości.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu
prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim
wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym
skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa
(art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch
egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia
odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/
odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania
(art. 53 § 2
ww. ustawy).
Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej
sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania,
dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa
materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą
prawną (art. 57a ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są
przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro
Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/