Plik PDF - art of BEAUTY

2017-03-06 22:40
www.artofbeauty.com.pl
1/3
Choroba skóry
Wokół łuszczycy narosło wiele mitów. Nadal pokutuje przekonanie, że jest
zaraźliwa i wynika z zaniedbań, choć jest genetyczną chorobą
autoimmunologiczną.
Anna Szymanowska
Teorii na temat powstawania łuszczycy jest wiele, ale żadna nie jest w stu
procentach potwierdzona badaniami naukowymi. To choroba z grupy
dermatologicznych schorzeń skóry, której nie można zupełnie
wyleczyć. Można natomiast łagodzić jej objawy i zapobiegać reemisji
przykrych objawów. Warto wiedzieć o niej jak najwięcej, bo choć nie jest
zakaźna, zachorować może każdy z nas. Jest to jedna z najczęściej
występujących chorób genetycznych. W Polsce cierpi na nią ponad milion
pacjentów w różnym wieku, liczba ta zmienia się oczywiście po dodaniu
liczny osób, u których schorzenie nie zostało zdiagnozowane.
Jest schorzeniem autoimmunologicznym, oznacza to niewyjaśnioną etiopatogenezę, kiedy organizm sam zaczyna
niszczyć swoje komórki. Znaczenie ma także podłoże genetyczne, ponieważ sugeruje się dziedziczne - autosomalne
dominujące występowanie choroby. Zazwyczaj pierwszy wysiew objawów ma miejsce między 10. a 40. rokiem życia,
po infekcji wirusowej lub bakteryjnej, używkach lub silnym stresie. W odmianie występującej w późniejszym wieku,
zaczynającej się zwykle po 50. roku życia zmiany są mniej rozległe, a okresy bezobjawowe dużo dłuższe.
Jest to chroba o charakterze przewlekłym i nawrotowym, cechująca się nieprawidłową i skróconą proliferacją
naskórka. U zdrowej osoby prawidłowy turn over time trwa około 30 dni, u osoby z łuszczycą proces od powstania
komórki do momentu złuszczenia jej w rogowej wartswie naskórka jest kilkakrotnie skrócony. Kliniczne obawy to
najczęściej rogowaciejące wykwity grudkowe, ustępujące po czasie bez pozostawienia blizny. Sam przebieg
choroby jest bardzo indywidualny, od miejscowych ognisk zapalnych, poprzez uogólniony wysiew grudek rozsianych
na całym ciele pacjenta. U pewnej grupy osób zauważa się zmiany na owłosionej skórze głowy oraz przydatkach skóry
- paznokciach.
Zmiany są barwy czerwonobrunatnej, po zadrapaniu mogą krwawić i powodować jeszcze obfitszy wysiew grudek i
łusek. Najczęstszą lokalizacja zmian są łokcie, kolana, uszy, szyja i klatka piersiowa.
W trakcie leczenia występują na przemian okresy ustępowania i zaostrzania objawów.
Poza oczywistą grudką łuszczycową występuje jeszcze kilka charakterystycznych objawów, takich jak objaw świecy
stearynowej, kiedy po zdrapaniu łusek ujawnia się błyszcząca powierzchnia, porównywana z fakturą świecy
stearynowej, objaw Auspitza, który związany z poprzednim, polega na występowaniu drobnego, kropelkowatego
krwawienia po zdrapaniu łuski będącego wynikiem uszkodzenia naczyń wydłużonych brodawek skórnych pod
ścieńczałym naskórkiem. Objaw Koebnera, charakterystyczny dla aktywnej postaci łuszczycy, to odczyn izomorficzny,
polegający na występowaniu po upływie 6-12 dni zmian łuszczycowych wzdłuż linii zadrapania naskórka. Można
wyróżnić także naparstkowatość paznokci i zmiany wyglądające jak „plama olejowa”, kiedy mamy doczynienia z
wysiewem grudek pod płytkami paznokciowymi.
Podziałów łuszczycy jest wiele w zależności od kształtu i ułożenia zmian - kropelkowata, plackowata,
pieniążkowata i geograficzna, lub zależna od przebiegu i charakterystycznych objawów - wysiękowa, kostkowa,
uogólniona, stawowa. Dwie ostatnie, które zostały wymienione należą do najcięższych w przebiegu odmian.
Łuszczycę początkowo leczy się tylko zewnętrznie. Kiedy stosowanie maści i naświetlań nie daje oczekiwanych
rezultatów, stosuje się również farmakoterapię doustną. Terapię rozpoczyna się od usunięcia blaszki łuszczycowej. W
tym celu skórę smaruje się preparatami keratolicznymi zawierającymi głównie kwas salicylowy. Często stosuje się
maści z cygnoliną, dziegciem oraz pochodnymi witaminy D. Niekiedy zaleca się maści sterydowe i leki
immunosupresyjne - cyklosporyny, które działają na układ odpornościowy lub pochodne witaminy A - retinoidy. Trzeba
również pamiętać, że zbyt długie wykorzystywanie preparatów sterydowych staje się przyczyną częstszych
nawrotów łuszczycy i wzrostu jej oporności na leczenie. Skuteczna jest także fototerapia i fotochemioterapia
PUVA w seriach zabiegów.
Leczenie łuszczycy nie jest proste. Co jakiś czas pojawiają się nowe leki, jednak ta choroba skóry jest nieuleczalna.
Leki mają jedynie zapobiegać nawrotom oraz łagodzić ich przebieg. Nie powinny przy tym powodować zbyt dużych
skutków
ubocznych.
Systematyczna
i zdyscyplinowana
kuracja, zawsze
czujnym
okiem lekarza
przynosi bardzo
Korzystanie
z artykułów
publikowanych
w portalu artofbeauty.com.pl
dlapod
celów
komercyjnych
bądź dokonywanie
ich
opracowań wymaga zgody wydawcy - spółki Estetica Polska. W tym celu prosimy o kontakt z Ewą Cesarz,
[email protected]
2017-03-06 22:40
www.artofbeauty.com.pl
2/3
dobre rezultaty, choć nie daje to gwarancji, że objawy nie nawrócą. Po skutecznym leczeniu farmakologicznym
wskazane są inne formy terapii wspomagających, jak na przykład leczenie klimatyczne, kąpiele. Zwykle na skórę osób
chorych korzystnie wpływa klimat górski, morski i słoneczne strefy klimatyczne.
Skóra ze zmianami łuszczycowymi wymaga szczególnego traktowania. Poprzez profesjonaną pielęgnację możemy
jako kosmetolodzy przynieść pacjentom ulgę w przykrych dolegliwościach, ułatwić codzienne funkcjonowanie oraz
czuwać nad wiedzą i świadomością społeczeństwa. Pielęgnacja u osób z łuszczycą przebiega wielopłaszczyznowo,
przez stosowanie odpowiednich preparatów złuszczających i łagodzących świąd, zapewniając odpowiednie nawilżenie i
natłuszczenie skóry, dążenie do normalizacji procesu rogowacenia skóry, a także holistycznie. Kosmetolog może
wspomóc w złuszczaniu, a także pozytywnie wpłynąć psychikę klienta, faktem jest jednak, że różnorodność
zabiegów nie jest zbyt duża. Trzeba mieć też wiedzę i asertywność, żeby wiedzieć których zabiegów absolutnie nie
wolno wykonywać (na przykład mechaniczne peelingi mogące przerwać ciągłość naskórka, mogące powodować
prowokację objawów). Wiodącą rolę w terapii odgrywają dermatolodzy lekarze, stosując naświetlania i odpowiednie
leki.
Do codziennej pielęgnacji należy używać preparatów łagodnych i niedrażniących. Nie należy zdrapywać łusek,
szczotkować skóry głowy, usuwać zrogowaciałych części podpaznokciowych. Powinno się unikać kontaktu z
detergentami, różnego rodzaju chemikaliami i niektórymi kosmetykami. Warto natomiast stosować emolienty,
balsamy nawilżające oraz preparaty natłuszczające. Dozwolone jest stosowanie preparatów z kwasem
salicylowym, mocznikiem, siarką, masłem shea i olejkiem z jojoba. Nie zaszkodzą także skwaleny, oleje roślinne i
pantenol.
Wszelkie ogniska zapalne w organizmie mogą być przyczyną częstych i bardziej obfitych wysiewów choroby. Należy
systematycznie i profilaktycznie wykonywać badania lekarskie. Ważną rolę w przebiegu choroby odgrywa uregulowany
i spokojny tryb życia.
Choroba ta bywa nie tylko źródłem kompleksów, ale wręcz społecznego wycofania. Głównie dlatego, że wokół
łuszczycy narosło wiele mitów. Nadal aktualne jest przekonanie, że jest zaraźliwa i wynika z zaniedbań. Nieprawdą
jest też myślenie, że skórę zmienioną przez łuszczycę należy bezwzględnie zasłaniać przed słońcem, wręcz przeciwnie,
słońce może pomóc, oczywiście w rozsądnych dawkach. Należy przede wszystkim zapoznać się z czynnikami
wyzwalającymi i zaostrzającymi sam proces chorobowy łuszczycy. Pacjenci naprawdę mają duży wpływ na swój stan
zdrowia. Prawidłowa i cierpliwa pielęgnacja pozwala uzyskać długie okresy reemisji. Każda osoba cierpiąca
na łuszczycę stanowi indywidualny przypadek i wymaga indywidualnego podejścia do całokształtu sprawy.
Anna Szymanowska
Absolwentka Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego, kierunek kosmetologia oraz
Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego, gdzie uzyskała tytuł technologa
chemii, specjalność chemia kosmetyków. Pracuje jako analityk laboratoryjny. Z zamiłowania
autorka tekstów.
..............
Fragmenty publikacji: P-PSORIASIS Łuszczyca: odpowiedzi na najważniejsze pytania, Hanna Wolska
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013
Co to jest łuszczyca?
Jeszcze około 10 lat temu klasyczna definicja łuszczycy opisywała ją jako przewlekłą, nawrotową, zapalną, niezakaźną
chorobę skóry. Obecnie coraz częściej określa się ją jako skórny wyraz uogólnionego procesu zapalnego. Wynika to z
coraz lepszego poznawania zjawisk, jakie nie zachodzą tylko w skórze, lecz w całym organizmie chorych na łuszczycę.
Czy można zarazić się łuszczycą?
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną. Nie należy obawiać się uścisku dłoni na powitanie osoby chorej. Nie trzeba też
zachowywać środków ostrożności, jeśli chodzi o naczynia kuchenne, z których korzysta osoba cierpiąca na łuszczycę.
Warto o tym pamiętać i w codziennych kontaktach z chorym nie tworzyć dystansu, który może pogłębić jego frustrację.
Dolegliwość tak uporczywa i mająca tak wyraźnie widoczne objawy wywiera ogromny wpływ na sytuację społeczną
dotkniętej nią osoby. W tym wypadku niewiedza (także niewiedza otoczenia!) może pociągać za sobą duże i zbędne
Korzystanie z artykułów publikowanych w portalu artofbeauty.com.pl dla celów komercyjnych bądź dokonywanie ich
opracowań wymaga zgody wydawcy - spółki Estetica Polska. W tym celu prosimy o kontakt z Ewą Cesarz,
[email protected]
2017-03-06 22:40
www.artofbeauty.com.pl
3/3
koszty psychiczne, ponoszone przez osobę chorą.
U kogo występuje łuszczyca?
Po pierwsze, równie często u kobiet i u mężczyzn. Jak często? Zakłada się, że u około 2% naszej populacji, ale tak
naprawdę nie ma dokładnych danych dotyczących populacji polskiej. Jak już wspomniano, występują dwa szczyty
zapadalności (najczęstszego występowania choroby) – okres dojrzewania i, rzadziej, okres przekwitania. Obecnie
obserwuje się jednak coraz częściej pierwszy wysiew łuszczycy nawet po 70 r.ż. Należy pamiętać również o tym, że
łuszczyca może pojawić się u dzieci, i to nawet niemowląt!
Źródło: Pharmaceris, www.pharmaceris.com
Korzystanie z artykułów publikowanych w portalu artofbeauty.com.pl dla celów komercyjnych bądź dokonywanie ich
opracowań wymaga zgody wydawcy - spółki Estetica Polska. W tym celu prosimy o kontakt z Ewą Cesarz,
[email protected]