LITURGIA SŁOWA „ZRÓBCIE WSZYSTKO...”

ul. Nowolipki 18, 01-019 Warszawa
MSZE ŚW.: dzień powszedni: 7
00
, 800, 900, 1830.
niedziela: 700, 830, 1000, 1130, 1300, 1830 i 1945.
Spowiedź św. na kaŜdej Mszy św.
Kancelaria: od wtorku do piątku w godz. 900 - 1000; 1600 - 1745;
tel.: 22-838-30-95 (tylko w godz. urzędowania), fax. 22-636-69-55.
2. niedziela zwykła
20 stycznia 2013 r.
PrzecieŜ Jezus na weselu w Kanie
był nieznanym jeszcze cudotwórcą.
Jeszcze nie uczynił Ŝadnego cudu.
Dlaczego słudzy spełniali polecenie
nieznanego człowieka, nie gospodarza ani pana młodego?
Gdyby Jezus polecił wypełnić stągwie wodą po cudzie wskrzeszenia
Łazarza, moŜna by zrozumieć gorliwość sług.
Dźwigali wiadro po wiadrze –
chociaŜ to, co czynili, mogło się
wydawać bez sensu. PrzecieŜ nie
zapalił się dach nad zakochanymi,
nie trzeba było gasić poŜaru, a obmyć rytualnych dokonywano przed
ucztą.
Myślę, Ŝe modlitwa Matki BoŜej
torowała drogę cudom. Zwróciła
się Ona do Jezusa ze słowami: „Wina nie mają”.
Samo zwrócenie się do Jezusa juŜ
jest modlitwą, zwłaszcza jeŜeli się
niczego nie narzuca.
Nie my, ale sam Jezus zmienia to,
co małe – w to, co wielkie w
oczach Boga.
Ks. J. Twardowski
LITURGIA SŁOWA
Iz 62,1-5; Ps 96; 1 Kor 12,4-11; J 2,1-12
W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa.
Zaproszono na to wesele takŜe Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło
wina, Matka Jezusa mówi do Niego: „Nie mają juŜ wina”. Jezus Jej
odpowiedział: „CzyŜ to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? CzyŜ jeszcze
nie nadeszła godzina moja?” Wtedy Matka Jego powiedziała do sług:
„Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Stało zaś tam sześć stągwi
kamiennych przeznaczonych do Ŝydowskich oczyszczeń, z których kaŜda
mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: „Napełnijcie
stągwie wodą!” I napełnili je aŜ po brzegi. Potem do nich powiedział:
„Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!” Oni zaś zanieśli. A
gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie
wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę,
wiedzieli - przywołał pana młodego i powiedział do niego: „KaŜdy
człowiek stawia najpierw dobre wino, a
gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty
zachowałeś dobre wino aŜ do tej pory”.
Taki to początek znaków uczynił Jezus w
Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę
i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.
Następnie On, Jego Matka, bracia i
uczniowie Jego udali się do Kafarnaum,
gdzie pozostali kilka dni.
- Oto słowo Pańskie.
„ZRÓBCIE WSZYSTKO...”
Znów mamy w liturgii okres zwykły, aŜ do Popielca, a po Zesłaniu Ducha Świętego aŜ do następnego Adwentu, będzie nam towarzyszyła
Ewangelia św. Łukasza. Dziś natomiast, jako wprowadzenie, znany nam
dobrze fragment Ewangelii Janowej:
Gody w Kanie Galilejskiej z cudowną
przemianą wody w wino.
Lekturę warto rozpocząć od końca:
„Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił
swoją chwałę i uwierzyli w Niego Je-
go uczniowie.” Dokładnie w tym kontekście musimy czytać cały ten fragment. Jeśli bowiem tego nie uwzględnimy, zaczniemy błąkać się wśród
róŜnych błędnych interpretacji w stylu: Ŝe Jezus chciał, Ŝeby ludzie pili
wino, albo Ŝe Matka BoŜa zmusiła Go
do uczynienia cudu.
Cud w Kanie Galilejskiej był znakiem dla uczniów, a potem takŜe dla
całego Kościoła. Znakiem, czyli
czymś, co ma jakieś znaczenie i o
czymś nas poucza. Właśnie ta „dydak-
tyczna” zawartość jest najwaŜniejsza.
Jezus w dyskretny, a zarazem nie pozostawiający wątpliwości sposób, pokazał swoim uczniom, Ŝe ma nadludzką moc i panowanie nad siłami
natury. Dotąd znali Go jako Nauczyciela o porywającym sposobie mówienia, jako rozmodlonego i wraŜliwego na potrzeby ludzkie Przyjaciela;
teraz odkrywają, Ŝe Jezus moŜe więcej. MoŜe, bo sam jest Kimś więcej.
To odkrycie było zarazem narodzeniem się ich wiary. Od tej chwili wie-
rzą, Ŝe Jezus jest Mesjaszem, Ŝe ma
powierzoną przez Boga misję zbawienia, Ŝe to właśnie na Niego od wieków czekał lud Izraela. I oto ten Mesjasz jest tu, na wyciągnięcie ręki,
przy tym samym stole pije to samo
wino, które osobiście swoim wszechmocnym słowem stworzył z wody.
Nie uczynił tego, aby się popisywać i
robić sensację, ani teŜ nawet tylko po
to, aby pomóc człowiekowi w potrzebie i uratować nowoŜeńców przed
wstydem. Uczynił to po to, aby obudzić w swoich uczniach wiarę.
I ten sam zamiar towarzyszy Jezusowi do dziś. Najpierw jest wiara, a
dopiero potem róŜne ludzkie potrzeby
i troski. Warto o tym pamiętać w swoich modlitwach. Często bowiem, powołując się na cud w Kanie Galilejskiej, prosimy Boga o pomoc w swoich róŜnych sprawach. Mamy do tego
prawo, ale cały czas powinniśmy pamiętać, Ŝe najwaŜniejsza musi być nasza wiara, nasze bezwarunkowe zaufanie do Jezusa, bez względu na to,
czy nasza woda stanie się winem, czy
teŜ nadal pozostanie tylko wodą. Nie
moŜna uzaleŜniać wiary od tego, czy
Bóg spełni nasze Ŝyczenia, czy nie.
Zaufanie to powinno przejawić się w
posłuszeństwie i współpracy z Bogiem. Trzeba wiedzieć, Ŝe słudzy wykonali „w ciemno”, bez Ŝadnych gwarancji, bardzo cięŜką pracę. W czasie
uroczystości, gdy mogli się dobrze
bawić, na Ŝyczenie jednego z biesiadników, przynieśli z odległej studni
kilkadziesiąt wiader wody. Mogło się
to wydawać absurdalne, a jednak zdobyli się na ten wysiłek. Dzięki ich zaufaniu i posłuszeństwu, Chrystus
mógł zadziałać swoją mocą. Gdyby
nie było wody, nie byłoby teŜ wina.
OtóŜ z nami powinno być podobnie.
Musimy być gotowi zaryzykować trochę i zaufać Bogu w ciemno, bez
gwarancji natychmiastowego sukcesu.
Niekiedy moŜe to kosztować nas sporo wysiłku i pracy, trzeba będzie nanosić się sporo wody, ale jest to konieczne, aby Jezus miał co przemieniać, aby mógł nam błogosławić.
Spróbujmy Mu zaufać, a wzorem tego
zaufania niech nam będzie Maryja,
Matka Jezusa i owi bezimienni słudzy. Nie zawiedziemy się!
Ks. Mariusz Pohl
Z CHRYSTUSEM NA WESELU
Przez wiele lat w Polsce programowo usiłowano zamknąć wszelką działalność Kościoła wyłącznie na terenie
świątyń, kaplic, salek katechetycznych i parafialnych kancelarii. Zdawać by się mogło, Ŝe po odrzuceniu
dawnych załoŜeń ideologicznych i to
podejście szybko zostanie wykreślone
ze świadomości ludzi. Stało się jednak
inaczej. Tkwi ono głęboko, i to nawet
w mentalności praktykujących katolików. Więcej, pewne grupy nadal
prowadzą otwartą akcję, domagając
się zamknięcia działalności Kościoła
wyłącznie w obiektach sakralnych.
Ktokolwiek jednak przynajmniej raz
w Ŝyciu przeczytał uwaŜnie Ewangelię, ten z łatwością zauwaŜy, Ŝe ani
nauczania, ani działalności Chrystusa
nie da się zamknąć w ramach instytucji religijnej. Wręcz przeciwnie, On
zginął za to, Ŝe wykroczył poza granice wykreślone przez te instytucje.
Znamienny jest sam początek publicznej działalności. Jezus ze swymi
uczniami bierze udział w weselu,
dzieląc radość nowoŜeńców i ich rodzin. Na tym weselu Chrystus doko-
nał pierwszego cudu. Gest Ŝyczliwości, którego celem jest ratowanie gospodarzy przed kompromitacją. Powiedzmy jednak otwarcie: gest religijny i zbawczy. W Kanie Galilejskiej
Jezus głosi Ewangelię czynem i to zostało przez uczniów właściwie odczytane. Goście radowali się obfitością
dobrego wina, natomiast uczniowie
dostrzegli Boską moc Mistrza i uwierzyli w Niego. Uczestnicy wesela znaleźli się w zasięgu oddziaływania
Chrystusa i tam wśród kielichów wypełnionych winem, przy dźwięku instrumentów, wśród tańców i śpiewów
otwarli serca na działanie łaski. Trzeba dostrzec, Ŝe Jezus chcąc zamienić
wodę w wino, nie udał się ani do synagogi, ani do świątyni, lecz uczynił
to w domu weselnym.
Tak teŜ wygląda cała Jego działalność i nauczanie. Nie ma takiej dziedziny Ŝycia ani indywidualnego, ani
społeczno-politycznego, by On nie
był w niej obecny. Dokonuje wielu
cudów w drodze. Wstępuje do domu
celnika Zacheusza, by ogłosić, Ŝe i
jemu stało się zbawienie. Udaje się do
2
KATECHIZM
KOŚCIOŁA
KATOLICKIEGO
88 Urząd Nauczycielski Kościoła w
pełni angaŜuje władzę otrzymaną
od Chrystusa, gdy definiuje
dogmaty, to znaczy, gdy w formie
zobowiązującej lud chrześcijański
do nieodwołalnego przylgnięcia
przez wiarę przedkłada prawdy
zawarte w Objawieniu BoŜym lub
kiedy proponuje w sposób
definitywny prawdy, mające z nim
konieczny związek.
89 Między naszym Ŝyciem
duchowym i dogmatami istnieje
organiczna więź. Dogmaty są
światłem na drodze naszej wiary;
oświecają ją i nadają jej pewność. I
na odwrót, jeśli nasze Ŝycie jest
prawe, to nasz rozum i nasze
serce są otwarte na przyjęcie
światła dogmatów wiary.
90 Wzajemne związki i spójność
dogmatów moŜna odnaleźć w
całości Objawienia tajemnicy Chrystusa. Trzeba bowiem pamiętać,
Ŝe "róŜnorodność ich związków z
podstawami wiary chrześcijańskiej
wyznacza porządek, czyli «hierarchię» prawd nauki katolickiej".
91 Wszyscy wierni uczestniczą w
zrozumieniu i przekazywaniu
prawdy objawionej. Otrzymali oni
namaszczenie od Ducha Świętego,
który ich poucza i prowadzi do
całej prawdy.
92 "Ogół wiernych... nie moŜe
zbłądzić w wierze i tę szczególną
swoją właściwość ujawnia przez
nadprzyrodzony
zmysł
wiary
całego ludu, gdy «poczynając od
biskupów aŜ po ostatniego z
wiernych świeckich» ujawnia on
swą powszechną zgodność w
sprawach wiary i obyczajów".
93 "Dzięki owemu zmysłowi wiary,
wzbudzonemu i podtrzymywanemu przez Ducha Prawdy, Lud BoŜy
pod przewodem świętego Urzędu
Nauczycielskiego, niezachwianie
trwa przy wierze raz podanej
świętym; wnika w nią głębiej z
pomocą słusznego osądu i w
sposób pewniejszy stosuje ją w
Ŝyciu".
oficera wojskowego, by leczyć jego
sługę. Chwali Jana, który za odwaŜne
upomnienie władcy przebywa w więzieniu i czeka na śmierć. Zasiada za
stołem razem z grzesznikami, broni
jawnogrzesznicy przed ukamienowaniem, przebaczeniem łagodząc prawo
MojŜesza. Uczestniczy w dyskusjach
na temat nierozerwalności małŜeństwa i płacenia podatków. Głosi
Ewangelię w senacie Izraela, czyli
przed Sanhedrynem, w twierdzy okupanta przed Piłatem, w pałacu Heroda, w sali tortur, przy słupie biczowania i na miejscu straceń, z wysokości
krzyŜa.
W swoich przypowieściach dotyka
spraw społecznych, gospodarczych i
politycznych. Mówi o fałszowaniu
kwitów, o pękających magazynach
chciwca i umierającym u jego progu
nędzarzu, o długach i ich umorzeniu.
Mówi o siewcy i Ŝniwiarzu, ogrodniku i robotnikach w winnicy, o pasterzach i najemnikach, o pieniądzach
i niesprawiedliwej zapłacie.
Taka jest Ewangelia. Kto chce ją
zamknąć w świątyni, w salce, kance-
larii lub zakrystii, ośmiesza siebie,
dowodząc, Ŝe nigdy nie znalazł chwili czasu, by uwaŜnie i krytycznie
przeczytać Nowy Testament. Taka
lektura nie wymaga wcale zbyt długiego czasu. Trudno zaś zaliczać się
do ludzi kulturalnych w Europie, nie
przeczytawszy tej KsiąŜki, która decyduje o kształcie naszego kontynentu od blisko dwudziestu wieków.
Najbardziej kompromitują się wypowiedziami na temat ograniczenia
działalności Kościoła wyłącznie do
terenów sakralnych katolicy, dowodząc przez to, Ŝe są pseudokatolikami. Nie moŜna bowiem nazywać się
uczniem Chrystusa, nie mając ochoty
iść za Nim na wesele w Kanie Galilejskiej i mając do Niego pretensje,
Ŝe czyni cuda poza ołtarzem i zakrystią.
Zanim ktoś zacznie wygłaszać lub
powtarzać obiegowe hasła antykościelne, winien wpierw dokładniej
zbadać, o ile one są uzasadnione. Bez
tego bardzo łatwo moŜe narazić się
na kompromitację.
Ks. Edward Staniek
„Śpiewajcie dla Pana pieśń nową!
z dnia na dzień głoście Jego zbawienie” (Ps 96, 1–2)
Prorocy, chcąc wyrazić miłość mocną i czułą, zazdrosną i miłosierną,
Boga ku swojemu ludowi, nie znajdowali bardziej odpowiedniego obrazu nad miłość oblubieńców. W takim
aspekcie przedstawiają oni przymierze i przyjaźń, jaką Bóg pragnie nawiązać z Izraelem, oraz dzieło zbawienia, którego chce dokonać na korzyść Jerozolimy. „Jak młodzieniec
poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec
weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój
tobą się rozraduje” (Iz 62, 5). Nowy
Testament podejmuje tę przenośnię w
głębszym i konkretnym znaczeniu.
Syn BoŜy, stając się człowiekiem, poślubia naturę ludzką jednocząc się z
nią w sposób osobowy i nierozerwalny. Oto dlaczego Jezus, mówiąc często o królestwie niebieskim, przyrównuje je do uczty weselnej, a wezwanie
do przyjścia – do zaproszenia na gody. To są Jego gody weselne z naturą
ludzką obchodzone w chwili wcielenia, a dopełnione następnie na krzyŜu.
W tym kontekście, pierwszy cud Jezusa dokonany podczas godów weselnych przypomina niewysłowioną rzeczywistość obcowania w miłości, za-
Ŝyłości, zjednoczeniu, jakie Syn BoŜy, stawszy się człowiekiem, przyszedł nawiązać z ludźmi. Nie tylko
Izrael czy Jerozolima, lecz cała ludzkość została wezwana do zjednoczenia, do zaślubin ze swoim Bogiem.
Cenę tego wezwania Jezus zapłaci na
krzyŜu, w godzinie naznaczonej
przez Ojca.
W Kanie, dokąd Jezus udał się z
uczniami i Matką, godzina jeszcze
nie nadeszła (J 2, 4). Jednak za przyczyną Maryi Pan przyspiesza ją jako
„znak” zapowiadający zbawienie,
odkupienie. Woda zmienia się cudownie w najlepsze wino, aby niejako zapowiedzieć głęboką przemianę,
jakiej śmierć i zmartwychwstanie
Chrystusa dokonają w ludziach.
Dzięki obfitej łasce, tam gdzie przedtem obfitował grzech, Pan przemieni
niesmaczną i zimną wodę egoizmu
ludzkiego w mocne i prawdziwe wino miłości. A to wszystko dzieje się
dlatego, Ŝe człowiek – kaŜdy człowiek – jest wezwany do uczestnictwa
w godach weselnych Słowa z naturą
ludzką, a więc do radowania się Jego
miłością i zaŜyłością zaślubin.
3
SŁOWO DO BABCI
I DZIADKA
Dzięki swej mądrości, doświadczeniu, głębokiej wierze i strzeŜeniu tradycji rodzinnych i narodowych Babcie i Dziadkowie
mogą wiele uczynić dla młodego
pokolenia – powiedział bp Grzegorz Balcerek podczas uroczystej
Mszy św. w intencji babci i dziadków, odprawianej w najstarszej
na ziemiach polskich katedrze.
Biskup podkreślił, Ŝe dziadkowie,
choć są juŜ na emeryturze, nadal
mogą i powinni przekazywać wartości i angaŜować się w wychowanie wnuków. Przypomniał, Ŝe według tradycji Syn BoŜy teŜ miał
dziadków – św. Annę i Joachima.
Bp Balcerek zwrócił uwagę na
wielką rolę babci w wychowaniu
wnuków. Przez radość macierzyństwa babcia ukształtowała swoje
serce, a teraz promieniuje na wnuki
i przekazuje wartości swego serca
– wiarę religijną i patriotyczne tradycje. Podkreślił rolę dziadka, którego autorytet wyrasta „z dobrze
pojętej funkcji opiekuna i Ŝywiciela rodziny”.
Bp Balcerek wskazał teŜ na wartość rodziny. Rodzina to jest fundamentalna społeczność, którą
kaŜde moralnie zdrowe i odpowiedzialne państwo wspiera, a państwo niemoralne i wrogie niszczy
rodzinę. śyczył, by polskie rodziny
były silne Bogiem.
Przed nami 2 piękne święta chociaż tylko zwyczajowe: Dzień
Babci i Dzień Dziadka. Kochających i rozpieszczających nas na
każdym kroku. Zawsze mających
dla nas czas i zrozumienie.
A czy my mamy czas, żeby ich
odwiedzić? Lub chociaż zadzwo-
Obecność i wstawiennictwo Maryi
na godach weselnych w Kanie są
wielką podnietą do ufności. Człowiek
czuje się niegodnym zjednoczenia z
Chrystusem, lecz jeśli powierza się
Matce, Ona sama przygotuje go i
prowadzi do Niego, przyspieszając
godzinę.
O niewysłowiona głębi i wysokości
miłości, jak bardzo miłujesz tę oblubienicę – rodzaj ludzki! O Ŝycie,
przez które wszystko Ŝyje! Ty wyrwałeś ją z rąk szatana, który posiadał ją
jako rzecz swoją... i poślubiłeś ją
przez swoje ciało, a krew dałeś jako
zastaw, a potem na ostatek wylewając
ją uiściłeś zapłatę.
O niewysłowiona miłości! Panie,
okazujesz to płomienne pragnienie,
biegnąc jak upojony i niewidomy do
wzgardy krzyŜa. Niewidomy i upojo-
ny nie widzi... tak samo Ty, jakby
umarły, zatraciłeś siebie samego; jako niewidomy i upojony naszym
zbawieniem. Nie powstrzymała Cię
ani nasza niewdzięczność, ani nierozum, ani miłość własna, Ŝywi ona dla
siebie. O najsłodsza miłości Jezusa!
Panie, dałeś się zaślepić miłości, ona
nie pozwala Ci widzieć naszych nieprawości dlatego teŜ inaczej je oceniasz. O Panie najsłodszy, wydaje mi
się, Ŝe grzech chciał Twoją miłość
ukazać i pokarać na Twoim najmilszym ciele, wydając Cię na cierpienia
krzyŜa. Ty zaś, podwyŜszony na
krzyŜu jako nasz miłośnik, chciałeś
pokazać, Ŝe nie miłujesz nas dla własnej korzyści, lecz dla naszego uświęuświęcenia (św. Katarzyna ze Sieny).
O. Gabriel od św. Marii Magdaleny,
karmelita bosy
OGŁOSZENIA
W naszej parafii 11 stycznia rozpoczął się kurs dla narzeczonych, który
będzie trwał do 22 marca (10 spotkań). Spotkania o godz. 20.00 w piątki w
kaplicy Matki BoŜej w naszym kościele. Następny kurs rozpocznie się 12
kwietnia 2013 r., i trwać będzie do 28 czerwca 2013 r.
WIZYTA DUSZPASTERSKA W TYM TYGODNIU:
21.01 – poniedziałek – ul. Nowolipki 4,6,6A,8,10
22.01 – wtorek – ul. Nowolipki 12,12A
23.01 – środa – ul. Nowolipki 14
24.01 – czwartek – ul. Nowolipki 19,19A,19B,20,21,21A,21B
25.01 – piątek – ul. Nowolipki 22,23
Nowy kurs przygotowujący do bierzmowania rozpocznie się 18 lutego i
potrwa do 10 czerwca 2013 r. Spotkania odbywać się będą w poniedziałki o
godz. 19.30. Zapisy na kurs trwają do 15 lutego w kancelarii parafialnej.
Są wolne intencje Mszy świętych. Zapraszamy do włączania swoich intencji
do modlitwy Kościoła.
25 stycznia – przypada święto Nawrócenia św. Pawła, Apostoła.
nić? Życie w zawrotnym tempie,
mnóstwo zajęć - zawsze można
znaleźć przekonującą wymówkę.
Pod warunkiem, że chcemy przekonać kogoś. Z samymi sobą możemy mieć już problem...
A więc - odwiedźmy Babcie i
Dziadków. Obowiązkowo w dniu
ich święta, ale nie zapominajmy o
nich także później.
A tych, którzy odeszli już z tego
świata - wspomnijmy w naszej
modlitwie...
MODLITWA
ZA BABCIĘ I DZIADKA
Dziękuję Ci, Panie, że dajesz mi
odczuć dobroć mojej babci.
Daj jej, proszę, zdrowie
i wiele lat życia. Bądź dla niej,
Panie, nadzieją, pociechą
i nagrodą za wszelkie dobro,
jakie otrzymałem z jej rąk.
Dziękuję Ci, Panie,
za mojego dziadka. Daj mu,
proszę, jeszcze wiele lat,
bo bardzo mi potrzeba jego
modlitwy i pomocy.
A gdy słabnąć będą jego oczy,
jego słuch i sił mu zbraknie,
ja będę jego radosnym
wsparciem.
Daj im dni spokojne.
Niech odpoczną wśród nas,
bo wszystko, co mamy,
jest także owocem pracy
ich dobrych rąk.
Proszę przez Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Zapraszamy do naszego kościoła na koncerty kolęd, które odbędą
się w najbliŜszym czasie: dziś – 20 stycznia 2013 r. - przez całą niedzielę będziemy gościmy seminarium REDEMPTORIS MATER.
Koncerty kolęd w wykonaniu kleryków z Seminarium będą po Mszach św. o godz. 11.30 i 13.00;
27 stycznia 2013 r., po Mszy św. o godz. 13.00 - zapraszamy wszystkich Parafian na Przedstawienie BoŜonarodzeniowe pt. Polskie Betlejem 2013. Przesłanie Miłosierdzia.
W przedstawieniu będą brali udział niepełnosprawni aktorzy z Katolickiego Stowarzyszenia Niepełnosprawnych.
Nasza parafialna strona internetowa zyskała nowy układ i inną szatę graficzną. Zapraszamy do jej odwiedzania:
www.swaugustyn.pl
Zapraszamy dzieci w niedziele na Mszę św. o godz. 11.30, młodzieŜ zapraszamy na Mszę św. o godz. 19.45.
Punkt charytatywny jest czynny w I i III środę miesiąca w godz. 10.00 - 12.00 w dolnym kościele.
Biblioteka parafialna jest czynna w niedziele od godz. 11.00 do 13.00 i w czwartki w godz. 17.00 do 19.00.
Zachęcamy do czytania prasy katolickiej. Dostępnych jest wiele ciekawych gazet, m.in. „Niedziela”,
„Gość Niedzielny”, „Mały Gość”, „Idziemy”, „Źródło” i wiele innych.
Prosimy o ofiary na pokrycie kosztów druku gazetki. Czytelnikom składamy serdeczne „Bóg zapłać”.
Redagują: ks. Walenty Królak oraz parafianie.
Do uŜytku wewnętrznego parafii. www.swaugustyn.pl
4