PIOTR PIOTROWSKI

Piotr PIOTROWSKI, profesor zwyczajny w Instytucie Historii Sztuki na Uniwersytecie im.
Adama Mickiewicza w Poznaniu, którego w latach 1999-2008 był Dyrektorem, a w latach 19962009 Kierownikiem Zakładu Historii Sztuki Nowoczesnej, a takŜe współredaktorem rocznika
Artium Quaestiones (1997-2009). Obecnie profesor wizytujący na Uniwersytecie Humboldta w
Berlinie (2011-2012). Były dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie (2009-2010) oraz
kurator sztuki współczesnej w Muzeum Narodowym w Poznaniu (1992-1997). Profesor gościnny
m.in. w Center for Curatorial Studies, Bard College, USA (2001), na Uniwersytecie Hebrajskim
w Jerozolimie (2003) oraz Central European University w Budapeszcie (2002, 2009).
Stypendysta m.in.: Center for Advanced Study in the Visual Arts, Washington, D.C. (1989–
1990), Columbia University, New York (1994), Humboldt-Universiät, Berlin (1997), The
Institute for Advanced Study, Princeton NJ (2000), Collegium Budapest (2005-2006) oraz Clark
Art Institute, Williamstown MA (2009). Członek wielu międzynarodowych towarzystw i
instytucji naukowych, w tym redakcji Art in Translation (Berg/ Uniwersytet w Edynburgu), Art
Margins (The MIT Press) i Ars (Słowacka Akademia Nauk), Proccedings of the Art Museum of
Estonia, a takŜe doradca Fundacji ERSTE w Wiedniu (2007-2010). Były prezydent European
Network for Avant-Garde and Modernism Studies (2008-2010). Uczestnik projektów The
Former West (BAK, Utrecht), L’Internationale (Antwerpia, Barcelona, Bratysława, Eindhoven)
oraz East-Central European Seminars (Clark Art Institute oraz Mellon Foundation, 2009-2011).
Współpracował przy takich przedsięwzięciach jak: Central European Avant-Gardes: Exchange
and Transformation, 1910-1930, Los Angeles County Museum of Art, 2002, Between Worlds. A
Sourcebook of Central European Avant-Gardes, 1910-1930, The MIT Press, 2002 oraz 2000+
ArtEast Collection, Ljubljana 2000. Autor ok. 300 artykułów publikowanych głównie w Europie
i w USA oraz kilkunastu ksiąŜek, w tym – między innymi – dwóch poświęconych twórczości
Stanisława Ignacego Witkiewicza (1985, 1989), Artysty między rewolucją i reakcją na temat
uwikłań awangardy radzieckiej w rozwój systemu totalitarnego w ZSRR (1992), Dekady, za
którą otrzymał Nagrodę im. Jerzego Stajudy (1993), nagrodzonego przez Radę Miasta Poznania
tomu Sztuka ok. 1956, wydanych w Wydawnictwie Rebis i nominowanych do Nagrody „Nike” w
roku 2000 Znaczeń modernizmu (1999, 2011) oraz Awangardy w cieniu Jałty. Sztuka w Europie
Środkowo-Wschodniej, 1945-1989 (2005; wyd. brytyjskie: In the Shadow of Yalta. Art and the
Avant-garde in Eastern Europe, London: Reaktion, 2009), za którą z kolei w 2006 roku otrzymał
m.in. Nagrodę Jana Długosza za najlepszą publikację roku w dziedzinie humanistyki oraz
Premiera RP za wybitne osiągnięcie naukowe, a takŜe redagowanej wspólnie z Katją Bernhardt
Grenzen überwinded (Lukas Verlag, 2006). Najnowsze ksiąŜki: Sztuki według polityki, Kraków:
Universitas, 2007, Agorafilia. Sztuka i demokracja w post-komunistycznej Europie, Poznań:
Rebis, 2010 (wydanie brytyjskie, Reaktion Books, w przygotowaniu) oraz Muzeum krytyczne
Poznań: Rebis, 2011. Zasadnicze obszary badań to: historia i teoria sztuki XX wieku, społeczna i
polityczna historia sztuki Europy Środkowo-Wschodniej, studia muzealne. Piotrowski jest
laureatem Nagrody Igora Zabla za wkład do badań sztuki Europy Środkowej i Wschodniej
(Barcelona, 2010).
www.amu.edu.pl/~piotrpio