D - Sąd Apelacyjny w Lublinie

Sygn. akt I ACa 371/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 września 2012 r.
Sąd Apelacyjny w Lublinie, I Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący - Sędzia
SA Jolanta Terlecka
Sędzia:
SA Ewa Lauber-Drzazga (spr.)
Sędzia:
SA Alicja Surdy
Protokolant
Agnieszka Pawlikowska
po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2012 r. w Lublinie na rozprawie
sprawy z powództwa G. O.
przeciwko (...) Publicznemu Szpitalowi Wojewódzkiemu im. (...) P. II w Z.
o zapłatę
na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Zamościu
z dnia 30 marca 2012 r., sygn. akt I C 817/08
uchyla w całości zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Zamościu,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie
o kosztach instancji odwoławczej.
I ACa 371/12
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 30 marca 2012r. Sąd Okręgowy w Zamościu oddalił powództwo G. O., który w pozwie wniesionym
przeciwko (...) Publicznemu Szpitalowi Wojewódzkiemu w Z. domagał się zasądzenia na jego rzecz zadośćuczynienia
i odszkodowania za błąd w sztuce lekarskiej.
Wyrok Sądu Okręgowego został oparty na następujących ustaleniach:
Powód 24 listopada 2007r. przeszedł w pozwanym Szpitalu zabieg zamknięcia ubytku przegrody
międzyprzedsionkowej (zamkniecie metodą przez skórną - wprowadzenie okludera). Badania przedoperacyjne
wykonali lekarze pozwanego, natomiast kwalifikacje do zabiegu i sam zabieg wykonali dr hab. M. D. i dr M.
K. na podstawie zawartych z pozwanym umów zlecenia. Lekarze pozwanego jedynie asystowali podczas zabiegu.
Po kilku godzinach po zabiegu doszło do nagłego pogorszenia stanu powoda, utraty przytomności, rozpoczęto
akcję reanimacyjną i zdecydowano o natychmiastowym przewiezieniu pacjenta w stanie agonalnym na blok
kardiochirurgiczny. Rozpoznano wstrząs kardiogenny na skutek tamponady osierdzia w trakcie reanimacji. Rozcięto
klatkę piersiową, wyjęto okluder, zamknięto (...) łatką z osierdzia. Po kilku godzinach z powodu krwawienia
pooperacyjnego otworzono klatkę piersiową poprzez ranę pooperacyjną.
Sąd Okręgowy uznał, iż w sprawie ma zastosowanie art. 429 kc. Pozwany powierzył wykonanie zabiegu
profesjonalistom, lekarze M. D. i M. K. są pionierami w wykonywaniu takich zabiegów, nie można zatem przypisać
pozwanemu winy w wyborze.
Odnośnie opieki pooperacyjnej nad powodem Sąd Okręgowy opierając się na opinii instytutu wykluczył jakiekolwiek
nieprawidłowości.
Od tego wyroku powód złożył apelację zarzucając niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy wskutek naruszenia:
- art. 328 § 2 kpc w zw. z art. 233 § 1 kpc przez sporządzenia uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia w sposób wadliwy;
- art. 217 § 2 kpc w zw. z art. 227 kpc przez oddalenie wniosku powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych mimo,
że wskazywane we wnioskach dowodowych okoliczności sporne nie zostały dostatecznie wyjaśnione;
- art. 233 § 1 kpc przez dokonanie oceny dowodów w sposób dowolny ;
- art. 290 § 1 kpc w zw. z art. 233 § 1 kpc przez przyjecie, że wywołana w sprawie opinia w sposób przejrzysty i
wyczerpujący odpowiada na stawiane pytania;
- art. 429 kc przez jego zastosowanie i przyjęcie, że pozwany zwolniony jest od odpowiedzialności,
- art. 430 kc w zw. z art. 425 kc w zw. z art. 441 kc w zw. z art. 445 kc przez ich niezastosowanie, a ponadto
nierozpoznanie istoty sprawy.
Wskazując na powyższe powód wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do
ponownego rozpoznania ewentualnie zmianę i uwzględnienie powództwa.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja jest zasadna.
Sąd Okręgowy wychodząc z błędnego założenia, że w sprawie ma zastosowanie art. 429 kc, w konsekwencji czego
pozwany szpital nie odpowiada za błąd w sztuce lekarskiej popełniony przez lekarzy działających w oparciu o umowy
zlecenia nie rozpoznał istoty sprawy. Pozwany szpital jako samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, który
zlecił udzielanie świadczeń zdrowotnych lekarzom wykonującym indywidualną praktykę ponosi solidarnie z tymi
lekarzami odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przy udzielaniu tych świadczeń na podstawie art. 35 ust. 5 ustawy
z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2007r. Nr 14, poz. 89 t.j.).
Przyjmując odpowiedzialność pozwanego szpitala co do zasady należy stwierdzić, iż materiał dowodowy zebrany
w sprawie nie daje podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia. Opinia sporządzona na zlecenie Sądu przez (...)
Medyczny w K. Katedrę i Zakład Medycyny Sądowej nie daje odpowiedzi na podstawowe pytania: czy wybór metody
leczenia ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej G. O. był prawidłowy i czy zabieg przezskórnego zamknięcia
ubytku został wykonany prawidłowo. Biegłym zresztą nie zadano tych pytań albowiem Sąd ograniczył się do tezy
dowodowej podanej w piśmie procesowym pełnomocnika powoda nie precyzując pytań we własnym zakresie. Część
odpowiedzi na szczegółowe, specjalistyczne pytania była w ogóle nieprzydatna albowiem dla sądu jest bez znaczenia
np. jaką metodą czy stop flow czy inną wykonano badanie, istotne jest to czy działania lekarzy były prawidłowe.
Stanowisko Sądu w części dotyczącej odpowiedzialności pozwanego za opiekę pooperacyjną jest tak lakoniczne, że nie
poddaje się kontroli instancyjnej.
Z tych względów i na podstawie art. 386 § 4 kpc i art. 108 §2 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.