Metody diagnozy w muzykoterapii.pages

!
Kod przedmiotu/modułu
MT2_05
MT2_06
Nazwa przedmiotu
Metody diagnozy w muzykoterapii
Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki
Specjalność
Muzykoterapia
Typ studiów
II stopnia
Wymagania wstępne
Zdany egzamin wstępny na kierunek studiów „Kompozycja i teoria
muzyki”, specjalność „Muzykoterapia”. Wymagania zostały określone
w „Informatorze dla kandydatów na studia stacjonarne II stopnia”.
Wymagania końcowe
Wykład - egzamin obejmujący zakresem treści programu nauczania
przedmiotu.
Ćwiczenia - zaliczenie ze stopniem obejmujące zakresem treści programu
nauczania przedmiotu.
Cele przedmiotu/modułu
• Prezentacja i analiza podstawowych pojęć i definicji z zakresu
•
•
•
•
•
•
Treści kształcenia
•
•
•
•
•
•
•
•
diagnozy i diagnozowania.
Zapoznanie z narzędziami stosowanymi w badaniu pacjenta i jego
najbliższego środowiska.
Dostarczenie wiedzy na temat istoty diagnozy muzykoterapeutycznej
(technik i metod diagnostycznych).
Pogłębienie umiejętności obserwowania, wyszukiwania, przetwarzania
i integrowania informacji w procesie diagnostycznym na polu
muzykoterapii.
Kształtowanie umiejętności dokonywania diagnozy funkcjonalnej
i przygotowywania na jej podstawie indywidualnych programów
muzykoterapeutycznych.
Uczenie posługiwania się podstawowymi technikami i metodami
diagnozowania w muzykoterapii.
Uwrażliwienie na etyczny wymiar diagnozy muzykoterapeutycznej
oraz respektowanie własnych kompetencji wynikających z posiadanej
wiedzy i umiejętności.
Pojęcie diagnozy – konteksty definicyjne, specyfika i cele.
Oczekiwania w diagnostyce osób chorych i z niepełnosprawnością.
Zjawisko kontaktu i oporu w diagnozie muzykoterapeutycznej.
Warunki badania oraz techniki i metody stosowane w rozpoznawaniu
potrzeb i możliwości pacjenta poddawanego muzykoterapii.
Zasady opisu i interpretacji wyników uzyskanych w badaniach
diagnostycznych osoby chorej lub z niepełnosprawnością poddawanej
muzykoterapii.
Diagnoza środowiska rodzinnego pacjenta dokonywana na potrzeby
muzykoterapii.
Znaczenie diagnozy funkcjonalnej uczestnika zajęć
muzykoterapeutycznych.
Terapeutyczno-diagnostyczne walory improwizacji na dziecięcych
instrumentach perkusyjnych.
Zamierzone efekty kształcenia
Student po ukończeniu kursu
w zakresie wiedzy:
posiada wiedzę dotyczącą swobodnego korzystania z różnorodnych mediów (książki, nagrania,
•
materiały nutowe, Internet, nagrania archiwalne itp.) oraz umiejętność samodzielnego poszerzania
i rozwijania wiedzy dotyczącej muzykoterapii [K2_W05];
wykazuje zrozumienie wzajemnych relacji pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi aspektami
•
muzykoterapii oraz wykorzystuje tę wiedzę dla dalszego rozwoju własnych umiejętności
[K2_W10];
dysponuje wiedzą z zakresu dyscyplin pokrewnych, pozwalającą na realizację zadań o charakterze
•
interdyscyplinarnym związanych z muzykoterapią [K2_W11];
zna powiązania i zależności pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi elementami muzykoterapii
•
oraz potrafi je twórczo wykorzystywać [K2_W12];
wykazuje się dogłębnym zrozumieniem i doskonałym opanowaniem teoretycznych aspektów
•
pedagogiki [K2_W14];
w zakresie umiejętności:
posiada wysoko rozwinięte cechy osobowościowe umożliwiające tworzenie, realizowanie
•
i wyrażanie własnych pomysłów i koncepcji o dużym stopniu oryginalności [K2_U01];
potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z różnych źródeł
•
oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy [K2_U04];
posiada pogłębione umiejętności badawcze, obejmujące analizę prac innych autorów, syntezę
•
różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie
i prezentację wyników, pozwalające na rozwiązywanie także nietypowych zadań oraz problemów
związanych z muzykoterapią [K2_U07];
kształtuje i rozwija indywidualne umiejętności twórcze i analityczne w zakresie muzykoterapii
•
[K2_U09];
rozwija znane techniki i metody poszerzające zdolności do tworzenia, realizowania i wyrażania
•
własnych pomysłów i koncepcji [K2_U10];
kreuje własne techniki operowania materia muzyczną i potencjałem naukowym, poszerzające
•
zdolności do tworzenia, realizowania i wyrażania własnych koncepcji [K2_U11];
posiada umiejętność tworzenia metod zapisu oraz terminologii naukowej adekwatnych do
•
przekazania oryginalnych idei oraz założeń koncepcyjnych [K2_U12];
posiada świadomość procesów zachodzących w trakcie tworzenia i realizowania własnych
•
programów i koncepcji [K2_U14];
posiada umiejętność zawarcia danej idei w założonej formie będącej syntezą dotychczasowych
•
doświadczeń [K2_U15];
posiada umiejętność analitycznego słuchania materiału muzycznego, zapamiętywania go
•
i wykorzystywania efektów jego analizy w muzykoterapii [K2_U16];
potrafi uwzględnić elementy improwizacji w analizie i interpretacji muzyki różnych epok oraz
•
szeroko pojętej praktyce muzykoterapeutycznej [K2_U17];
posiada umiejętność przygotowywania rozbudowanych prac pisemnych dotyczących zagadnień
•
szczegółowych związanych z muzykoterapią, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych,
a także różnych źródeł [K2_U18];
posiada umiejętność przygotowywania rozbudowanych wystąpień ustnych, z wykorzystaniem
•
technik multimedialnych dotyczących zagadnień szczegółowych związanych z muzykoterapią,
z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł [K2_U19];
w sposób odpowiedzialny podchodzi do prezentacji publicznych w ramach muzykoterapii poprzez
•
przygotowanie właściwych materiałów i umiejętność nawiązania przez muzykę kontaktu z odbiorcą
[K2_U21];
ma umiejętności związane z teoretycznym i praktycznym zastosowaniem pedagogiki na wszystkich
•
poziomach edukacji [K2_U23];
w zakresie kompetencji społecznych:
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie i potrafi w sposób twórczy organizować proces
•
kształcenia [K2_K01]
potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób i posiada umiejętność selekcji
•
doświadczeń i ich transformacji na potrzeby pracy własnej i zespołowej w ramach muzykoterapii
[K2_K02];
w sposób świadomy doskonali swoją wiedzę i umiejętności poprzez odpowiedzialny wybór
•
dodatkowej specjalizacji oraz przedmiotów uzupełniających podstawowy tok studiów z zakresu
muzykoterapii [K2_K03];
ma pogłębioną świadomość swojej wiedzy i umiejętności, umiejętnie dobiera doświadczenia oraz
•
je przeobraża na potrzeby pracy i własnego rozwoju zawodowego [K2_K04];
jest zdolny do samodzielnego integrowania nabytej wiedzy [K2_K05];
•
jest zdolny do samodzielnego podejmowania w zorganizowany sposób nowych i kompleksowych
•
działań, także w warunkach ograniczonego dostępu do potrzebnych informacji [K2_K06];
stymuluje działania w zakresie muzykoterapii i specjalności pokrewnych (podejmowanie projektów
•
o charakterze interdyscyplinarnym lub też wymagających współpracy z przedstawicielami innych
dziedzin) [K2_K07];
potrafi w sposób świadomy oraz poparty doświadczeniem wykorzystać w różnych sytuacjach
•
mechanizmy psychologiczne wspomagające podejmowane działania muzykoterapeutyczne
[K2_K09];
posiada umiejętność krytycznej oceny prowadzącej do doskonalenia własnych dokonań na gruncie
•
muzykoterapii [K2_K10];
posiada popartą doświadczeniem sprawność w komunikowaniu się i umiejętność życia
•
w społeczeństwie [K2_K11];
inicjuje pracę z innymi osobami w ramach wspólnych projektów i działań [K2_K12];
•
przewodniczy działaniom, pracy zespołowej, prowadzeniu negocjacji i właściwej organizacji
•
działań muzykoterapeutycznych [K2_K13];
w sposób świadomy i odpowiedzialny prowadzi grupowe działania w zakresie różnorodnych
•
przedsięwzięć oraz jest przygotowany do merytorycznej współpracy zawodowej z innymi
członkami zespołu [K2_K14];
w sposób świadomy działa w przestrzeni objętej zasadami prawa autorskiego i praw pokrewnych
•
[K2_K16].
Formy kształcenia (np. wykład/ćwiczenia/inne)
•
•
•
•
•
frekwencja,
aktywność,
dwa projekty,
praca pisemna,
egzamin ustny.
!
Punkty ECTS
(nakład pracy studenta niezbędny
do osiągnięcia zamierzonych
efektów kształcenia)
Rok
I
II
Semestr
1
2
Punkty ECTS wykład
2
2
Ilość godzin
w tygodniu wykład
1
1
Rodzaj
zaliczenia wykład
zst
egz
Punkty ECTS ćwiczenia
5
5
Ilość godzin
w tygodniu ćwiczenia
2
2
Rodzaj
zaliczenia ćwiczenia
zal
zst
Legenda
3
4
zal – zaliczenie
zst – zaliczenie ze stopniem
egz – egzamin
Kryteria oceny
i sposoby weryfikacji
Wiedza i umiejętności praktyczne dotyczące diagnozowania
w muzykoterapii.
Literatura
• Cylulko P., Diagnoza i terapia dziecka niepełnosprawnego wzrokowo
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Język wykładowy
poprzez zastosowanie sztuki muzycznej, [w:] J. Kruk-Lasocka, M.
Sekułowicz (red.): Wczesna diagnoza i terapia dzieci z utrudnieniami
w rozwoju. Interdyscyplinarne problemy, Dolnośląska Szkoła Wyższa
Edukacji, Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, Wrocław 2004,
s. 172-179.
Cylulko P., Posługiwanie się prostymi instrumentami perkusyjnymi
sposobem bezsłownego komunikowania się dzieci, [w:] B. Winczura
(red.): Dziecko o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza edukacja - terapia, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2013,
s. 335-370.
Cylulko P., Terapeutyczno-diagnostyczne aspekty improwizacji na
dziecięcych instrumentach perkusyjnych, [w:] L. Kataryńczuk-Mania
(red.): Wybrane elementy terapii w procesie edukacji artystycznej,
Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2002, s. 73-82.
Cytowska B., Winczura B., (red.): Dziecko z zaburzeniami w rozwoju.
Konteksty diagnostyczne i terapeutyczne, Oficyna Wydawnicza Impuls,
Kraków 2006.
Jarosz E., Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego,
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2004.
Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna podstawowe
problemy i rozwiązania, Wydawnictwo „Żak”, Warszawa 2006.
Karwowska-Struczyk M., Hajnicz W., Obserwacja w poznaniu dziecka,
WSiP, Warszawa 1998.
Kielin J., Profil osiągnięć ucznia. Przewodnik dla nauczycieli
i terapeutów z placówek specjalistycznych, GWP, Gdańsk 2002.
Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna. Teoria i praktyka, Wybór
tekstów, PTDE, Kraków 2004.
Stierlin H., Pierwszy wywiad z rodziną, GWP, Gdańsk 1999.
polski
Prowadzący
Uwagi
dr Paweł Cylulko