sie wstydaju. — Ałe wona jak natysła taj ji skazaw toj paribok
Transkrypt
sie wstydaju. — Ałe wona jak natysła taj ji skazaw toj paribok
sie wstydaju. — Ałe wona jak natysła taj ji skazaw toj paribok perebranyj, każe: Ja sie nazywaju „Swerbyt potka,“ ałe żebyś nikomu ne powiła. Pryjszła do domu i fiszyła śi, że już znaje, jak sie nowa diwka nazywaje. Wyjszły jakoś jimość taj sie pytajut: A jak ty sie nazywajesz? — A win każe: Naszi jegomość nezdało nazywajut, ja ne powim, ja sie wstydaju powidaty; a nareszfi jak natysły, każe: Ja sie nazywaju „Pojebit mje.“ — I jimość ufiszyła sie, że sie dowidała, jak sie słuha nazywaje. Pytajut sie jakoś jegomość, jak sie nazywaje, a ona ne chofiła, ne chofiła, ałe jak sie naperły, każe: Ja sie nazywaju „Zapchaj try palći w sraku.“ — Tohdyj jegomość z jimoscew pojichały do mista, a ti dwi kucharky zistały. A buło pacie już ne małe i toj paribok każe: Znajesz ty szczo, zariżmo to pacie, zwarim i zjidżmo, a powimo, że zdochło. — Pryjiżdziejut jegomość z jimoscew z mista, a ta nowa kucharka wfikła. Ksiendz żiełuwały za new i za pacietiom, ne buło ji ćiłyj tyżdeń. Aż raz w nedilu wyjszły do cerkwy lude, jegomość widprawlejut, a kucharka z jimoscew śiły sobi koło jegomoście tak, jak zwyczaj je, de śidajut. I ta kucharka, szczo wfikła, pryjszła takżeń i stała na peredi. A ta druha, szczo sydiła koło jimośći, wwydiła ju taj każe do jimośći: Jimość, „Swerbyt-potka.“ — A jimość ne zrozumiła, hadała, szczo naprawdu taj każe: Jak tie swerbyt, to jdy do domu. — Kucharka piszła do domu. Jimość podywyła sie za new w tim momenfi i spiznała swoju słuhu, taj każe do jegomoście: „Pojebit-mje.“ — A jegomość jak ne zhulukajut: Ta ne małaś doma cziesu, ta tu w cerkwi? — Potomu jegomość podywyły sie, jak kadyły na cerkow, spiznały taj każut: „Zapchaj try palći w sraku.“ — A stara baba stała capky i każe: Jegomość, dwam zapchała, a tretyj ne moż! Zap. wid Łeśka Sydorjaka, Waniowyczi. Der Bursche als K öchin verkleidet. Es war da einmal in einem Dorfe ein sehr schöner Bursche, der gern mit Mädeln anbandelte. Und bald schon hatten die Mädel große Furcht vor ihm, denn wenn nur eine mit ihm zu reden anfing, gleich mußte sie ein Kind mit ihm haben. Der Bursche aber fühlte sich bald unbehaglich in seinem Heimatsdorfe, er legte Mädchenkleider an und ging nach dem Nachbardorfe, wo er bei dem Ortsgeistlichen als Köchin sich verdang. Dort diente aber bereits eine Köchin von früher her. Und es ging nun einmal diese alte Köchin mit diesem verkleideten Burschen ins Feld den Weizen jäten und sie fragt ihn da: „Wie heißest du denn?“ — „Ei, ich kann’s dir nicht sagen, denn unser hochwürdiger Herr hat mir einen so garstigen Namen beigelegt, daß ich mich darob schämen muß.“ — Aber sie drang so lange in ihn, bis er, dieser verkleidete Bursche, es ihr endlich sagte. — ,lch heiße ,Es juckt mich die Fotze*, du darfst’s aber beileibe niemandem wieder sagen!“ — Sie kam nach Haus und freute sich, daß sie nun schon weiß, wie die neue Magd heißt. Da kam wieder einmal die hochwürdige Frau aus den Zimmern heraus und fragt’ ihn, wie er heiße. Er erwiderte: „Ei, Hochwürden haben mir einen so häßlichen Namen gegeben, ich schäm’ mich gar, ihn zu nennen,“ — als sie’s aber durchaus wissen wollte, sprach er endlich: „Ich heiße ,Vögelt mich*,“ — und die hochwürdige Frau ward sehr erfreut darüber, daß sie den Namen der Magd erfahren.