Higiena, profilaktyka i dobrostan zwierząt

Załącznik nr 1
do zarządzenia Rektora nr 97/2012
SYLABUS (KARTA PRZEDMIOTU/MODUŁU)
Nazwa przedmiotu/modułu (zgodna z zatwierdzonym programem studiów na kierunku)
Higiena, profilaktyka i dobrostan zwierząt
Nazwa w j. angielskim
Hygiene, prevention and animal welfare
Jednostka(i) realizująca(e) przedmiot/moduł (instytut/katedra)
Instytut Weterynarii
Kierownik przedmiotu/modułu
Dr hab. Jan Olechnowicz, prof. nadzw.
Kierunek studiów
Zootechnika
Specjalność
Wszystkie specjalności
Punkty
ECTS
Numer
katalogowy
7
Poziom
I stopień
Profil
ogólnoakademicki
Semestr
3
Specjalizacja magisterska
RODZAJE ZAJĘĆ I ICH WYMIAR GODZINOWY
(zajęcia zorganizowane i praca własna studenta)
Forma studiów: stacjonarne
Forma studiów: niestacjonarne
­ wykłady
­ wykłady
30
15
30
15
­ ćwiczenia…
­ ćwiczenia…
­ inne z udziałem nauczyciela
­ inne z udziałem nauczyciela 15
15
15
­ praca własna studenta
­ praca własna studenta
120
150
Łączna liczba godzin: 195
Łączna liczba godzin: 195
CEL PRZEDMIOTU/MODUŁU
Wpływ środowiska hodowlanego na zdrowie i produkcyjność zwierząt gospodarskich z uwzględnieniem ich
dobrostanu. Higiena pomieszczeń inwentarskich, pielęgnacja zwierząt oraz zasady profilaktyki weterynaryjnej.
METODY DYDAKTYCZNE
Wykład, ćwiczenia lab.., przygotowanie projektu, prace pisemne
Umiejętności
Wiedza
EFEKTY KSZTAŁCENIA
E1 – Ma ogólna wiedzę o funkcjonowaniu organizmów żywych na różnych
poziomach złożoności przyrody dostosowaną do studiowania kierunku
studiów, ma wiedzę i podwyższony poziom świadomości o roli i znaczeniu
środowiska przyrodniczego jako źródła, ogniska i ogniwa łańcucha
epizootycznego, zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej
oraz o jego zagrożeniach.
E2 – Posiada umiejętność wyszukiwania, zrozumienia, analizy i
wykorzystania potrzebnych informacji pochodzących z różnych źródeł i w
różnych formach właściwych dla studiowania kierunku studiów , posiada
zdolność podejmowania standardowych działań z wykorzystaniem
odpowiednich metod, technik, narzędzi i materiałów rozwiązujących
problemy w zakresie dobrostanu, zdrowia zwierząt, stanu środowiska
naturalnego dzięki podniesieniu świadomości i wykonywania badań
laboratoryjnych, opracowaniu określonego zadania, przygotowaniu
prezentacji multimedialnych, wyszukiwaniu materiałów źródłowych
zgodnym ze studiowanym kierunkiem studiów.
Odniesienie
do efektów
kierunkowych
Odniesienie
do efektów
obszarowych
Z1A_W14
Z1A_W16
Z1A_W18
R1A_W03
R1A_W04
R1A_W05
R1A_W06
R1A_W07
Z1A_U07
Z1A_U10
Z1A_U15
Z1A_U16
R1A_U05
R1A_U06
R1A_U01
R1A_U09
R1A_U08
R1A_U10
1
Kompetencje
społeczne
E3 – Potrafi współdziałać i pracować w grupie, ma świadomość znaczenia
społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za dobrostan zwierząt
oraz kształtowanie stanu środowiska naturalnego, ma świadomość ryzyka i
potrafi ocenić skutki wykonywanej działalności w zakresie szeroko
rozumianego rolnictwa i środowiska, posiada znajomość działań
zmierzających do ograniczenia ryzyka wystąpienia chorób zwierząt, ma
świadomość potrzeby ustawicznego dokształcania i samodoskonalenia
przyjmując w grupie różne role.
Metody weryfikacji efektów kształcenia
Kolokwium, egzamin, test komputerowy; ocena wykonania i opracowania
eksperymentów, raportu, projektu, np. ocena pracy zespołowej, ocena dyskusji,
egzamin.
R1A_K01
R1A_K05
R1A_K07
R1A_K02
R1A_K03
R1A_K06
Z1A_K01
Z1A_K02
Z1A_K03
Z1A_K05
Z1A_K06
Numery efektów
E1, E2, E3,
TREŚCI KSZTAŁCENIA
Wykłady: Przedstawienie planu badania klinicznego zwierzęcia, podstaw diagnostyki laboratoryjnej i sekcyjnej,
wyciąganie wniosków dotyczących statusu zwierzęcia na podstawie dostępnych danych, problematyka
epidemiologii chorób zakaźnych i niezakaźnych i inwazyjnych, algorytmy postępowania w wybranych
przypadkach patologicznych. Przedstawienie podstawowych wiadomości o lekach weterynaryjnych , postaciach,
zasadach i drogach ich p[oddawania, okresu karencji i działaniu ubocznym substancji czynnych. Zapoznanie
studentów z istniejącymi przepisami, dyrektywami unijnymi i procedurami dotyczącymi dobrostanu mającymi
na celu wzrost komfortu życia zwierząt i zwiększenie bezpieczeństwa człowieka w szeroko pojętym kontakcie ze
zwierzętami.
Treści programowe ćwiczeń: Postępowanie i obchodzenie się ze zwierzęciem, praktyczne elementy badania
klinicznego, konstruowanie prowizorium diagnostycznego i rekomendacji terapeutycznych. Zapoznanie
studentów z zasadami klasycznej zoohigieny, wymogami mikroklimatycznymi poszczególnych gatunków i grup
technologicznych zwierząt z uwzględnieniem norm zoohigienicznych, zasad transportowania w kontekście
szeroko pojętego dobrostanu zwierząt.
Problematyka prac pisemnych, projektów lub innych form pracy studenta: Przygotowanie opracowań
aktualnych tematów z dziedziny medycyny weterynaryjnej na podstawie piśmiennictwa, czynne uczestnictwo w
zaje ciach, dyskusja na wybrane przez studentów tematy, przygotowanie materiałów graficznych i
przedstawienie prezentacji w programie Power Point.
Formy i kryteria zaliczenia przedmiotu/modułu
Ćwiczenia
Egzamin
Procentowy udział w końcowej
ocenie
40
60
WYKAZ LITERATURY
Literatura podstawowa:
1. Kołacz R., Dobrzański Z.: Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich. Wydawnictwo AR we Wrocławiu,
2006.
Literatura uzupełniająca:
1.
2.
3.
4.
Dobrzański Z., Kołacz R.: Przewodnik do ćwiczeń z zoohigieny. Skrypt AR Wrocław,1996.
Gliński Z., Buczek J.: Kompendium chorób odzwierzęcych. Wyd. AR Lublin, 1999.
Rokicki E., Kolbuszewski T.: Higiena zwierząt. Wyd. II. Wyd. Fundacja Rozwój SGGW,1999.
Rokicki E., Kolbuszewski T.: Wybrane zagadnienia z medycyny weterynaryjnej. Wyd. II. Fundacja
Rozwój SGGW,1999.
5. Saba L., Nowakowicz-Dębek B., Bis-Wencel H.: Ochrona zdrowia zwierząt. Wyd. AR Lublin, 2000.
2