Modelowanie Matematyczne CzŚą˘ druga Równanie Van der Pola
Transkrypt
Modelowanie Matematyczne CzŚą˘ druga Równanie Van der Pola
Modelowanie Matematyczne Cz¦±¢ druga Równanie Van der Pola Eppur si muove Galileo Galilei Celem projektu jest zbadanie dynamiki zadanej przez nast¦puj¡ce autonomiczne równanie ró»niczkowe (równanie oscylatora Van der Pola): ẍ − µ(1 − x2 )ẋ + ax = 0, (1) gdzie a > 0, µ ∈ R s¡ parametrami tego równania. Satysfakcjonowa¢ b¦dzie nas odpowied¹ na pytanie o zachowanie trajektorii w przestrzeni fazowej dla równowa»nego ukªadu równa« ró»niczkowych zwyczajnych: ( ẋ = µ x − x3 3 + y, ẏ = −ax. (2) Naszym celem b¦dzie wi¦c zlokalizowanie punktów równowagi zadanego ukªadu, okre±lenie ich stabilno±ci, stwierdzenie wyst¦powania ewentualnych cykli granicznych i ich stabilno±ci. Sugerujemy przed zaj¦ciami powtórzy¢/zapozna¢ nast¦puj¡ce zagadnienia: • Podstawowe wiadomo±ci z teorii równa« ró»niczkowych zwyczajnych: istnienie i jednoznaczno±¢ rozwi¡za«, linearyzacja, stabilno±¢, cykl graniczny i jego stabilno±¢. • Twierdzenie Grobmana-Hartmana w wersji dla potoków. Poni»sze zadania przedstawiaj¡ przykªadowy schemat my±lowy zastosowany do badania dynamiki równania Van der Pola. Zadania 1-3 reprezentuja podej±cie analityczne natomiast zadania 4-7 numeryczne. 1 Zadanie 1. Poka», »e bez utraty ogólno±ci mo»na przyj¡¢ w dalszych badaniach a = 1. Co oznacza, »e aby pozna¢ zachowanie trajektorii potrzeba bada¢ tylko warto±¢ wspóªczynnika µ. Wskazówka: Poka», »e rozwi¡zania równania µ ẍ − √ (1 − x2 )ẋ + x = 0 a (3) (4) s¡ izomorczne z dokªadno±ci¡ do przeskalowania czasu. Dzi¦ki temu uzyskamy informacje, i» ich portrety fazowe równie» s¡ jedynie przeskalowane. ẍ − µ(1 − x2 )ẋ + ax = 0 Zadanie 2. Analogicznie do poprzedniego zadania zauwa», »e aby móc wyci¡ga¢ wnioski dotycz¡ce dynamiki trajektorii badanego ukªadu dla dowolnych warto±ci parametru µ wystarczy, »e b¦dziemy znali ich zachowanie dla µ ≥ 0. Zadanie 3. Dokonaj linearyzacji ukªadu (2) i zbadaj stabilno±¢ punktu równowagi ukªadu zlinearyzowanego w zale»no±ci od warto±ci µ ≥ 0. Nast¦pnie opieraj¡c si¦ na twierdzeniu Grobmana-Hartmana przeanalizuj stabilno±¢ punktu równowagi ukªadu (2). Uwaga: Przypadek w którym nie mo»na zastosowa¢ twierdzenia G-H nale»y rozpatrze¢ oddzielnie. Zadanie 4. U»ywaj¡c na przykªad funkcji Manipulate[] zbadaj trajektorie ukªadu (2) dla ró»nych warunków pocz¡tkowych i ró»nych warto±ci µ > 0. Zadanie 5. Je»eli, przy wybranym zestawie niezerowych danych pocz¡tkowych z poprzedniego zadania, podejrzewasz pojawianie si¦ stabilnego cyklu granicznego to przedstaw jego ksztaªt na wykresie. Zadanie 6. Narysuj szeregi czasowe ukªadu (2) dla ró»nych warunków pocz¡tkowych i ró»nych warto±ci µ > 0. 2 Zadanie 7. Zestaw wyniki trzech poprzednich zada« w jednej funkcji (bloku Manipulate[], albo funkcji zale»nej od µ, x(0), y(0)). Nast¦pnie na podstawie powy»szych zada« postaw hipotez¦ charakteryzuj¡c¡ krótko zachowanie trajektorii ukªadu (2) w zale»no±ci od warto±ci parametrów µ, a. W sprawozdaniu z tego zadania nale»y zawrze¢: • Zbadaj numerycznie jak wygl¡da cykl graniczny powstaj¡cy przy parametrze a = 1 gdy µ → 0+ . • Napisz funkcj¦ pierwszego powrotu do osi Y przy parametrach µ = a = 1 W naszym przypadku b¦dzie to funkcja P (y0 ) która dla zadanego y0 > 0 b¦dzie zwracaªa warto±¢ pierwszego punktu (ró»nego od y0 ) który jest maksimum lokalnym funkcji y(t) wyliczonej z ukªadu (2) przy ustalonych µ = a = 1, x(0) = 0 i y(0) = y0 . Dla uproszczenia mo»esz przyj¡¢, »e maksimum to pojawia si¦ w czasie pomi¦dzy t = π a t = 3π i w czasie tym nie wyst¦puj¡ »adne inne maksima. Nast¦pnie wykorzystuj¡c funkcj¦ Interpolation naszkicuj funkcj¦ P (y) i skomentuj czy otrzymany wynik zgadza si¦ z hipotez¡ postawion¦ przez Ciebie w zadaniu 7. References [1] G. wi¡tek Dynamika modeli matematycznych . [2] G. wi¡tek Równania ró»niczkowe zwyczajne. Skrypt z wykªadu [3] R. L. Devaney, An Introduction edition, Westview Press, (2003). . , second to Chaotic Dynamical Systems [4] A. Palczewski, Równania ró»niczkowe zwyczajne, Wydawnictwo NaukowoTechniczne, Warszawa, (2004). 3